Ανικανοποίητες με την ίδια την πρωτοβουλία τους για την τεχνητή δημιουργία του Κοσσυφοπεδίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλέον αποφασίσει να εντάξουν με συνοπτικές διαδικασίες το μαφιόζικο αυτό κράτος στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα νέο μέλος με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, συγχρόνως, θα συμβάλει τα μέγιστα στην εδραίωση της αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής ατζέντας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για να μην μιλήσουμε για το ακμαίο εμπόριο ηρωίνης από το Αφγανιστάν. Και οι δύο αυτοί παράγοντες, όπως επισημαίνει ο F: William Engdahl σε αυτή την διεξοδική ανάλυση, αποτελούν απειλή για τη Ρωσία και μπορεί τελικά να αποδειχθούν μπούμερανγκ για το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Μέσω μίας από τις πιο παράξενες ανακοινώσεις της για θέματα εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση Ομπάμα, δια στόματος της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον θα "βοηθήσει" το Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπόσχεση δόθηκε μετά την πρόσφατη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, στην Ουάσινγκτον, όπου και επαίνεσε την πρόοδο της κυβέρνησης Θάτσι στην "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την οικονομική ανάπτυξη" [1]. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανακοίνωσή της έχει προκαλέσει σοβαρές ενεργειακές "οχλήσεις" μεταξύ των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε διάφορες πρωτεύουσες ευρωπαικών χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Και δεν είναι παρά ελάχιστα τα άτομα που είναι σε θέση να εκτιμήσουν πόσο παρακινδυνευμένο και παράλογο είναι το σχέδιο της Κλίντον να ασκήσει πιέσεις ώστε να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Κοσσυφοπέδιο: μερικά στοιχειώδη γεωπολιτκά δεδομένα
Το επίμαχο κομμάτι ανεξάρτητης επικράτειας που σήμερα αποκαλείται Κοσσυφοπέδιο ήταν τμήμα της Γιουγκοσλαβίας και συνδεόταν με τη Σερβία έως ότου η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ με τους βομβαρδισμούς του 1999 κατεδάφισε ό,τι απέμεινε από τη Σερβία του Μιλόσεβιτς και άνοιξε το δρόμο, με την αμφιλεγόμενη συνδρομή των χωρών-μελών της ΕΕ, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να διαιρέσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία σε μικρά ψευδοκράτη-προτεκτοράτα. Το Κοσσυφοπέδιο έγινε ένα από αυτά, όπως και η ΠΓΔΜ, αφού είχε προηγηθεί η απόσχιση της Σλοβενίας και της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία με την ισχυρή στήριξη του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών.
Μια σύντομη ανασκόπηση των περιστάσεων που οδήγησαν στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Γιουγκοσλαβία θα συμβάλει ώστε να γίνει κατανοητό το πόσο επικίνδυνη είναι για το μέλλον της Ευρώπης μια ένταξη του προτεκτοράτου αυτού στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ. Ο Χασίμ Θάτσι, σημερινός πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, ανέλαβε την αποστολή του, θα έλεγε κανείς, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και όχι μέσω ελεύθερων και δημοκρατικών εκλογών στο Κοσσυφοπέδιο. Το Κοσσυφοπέδιο δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμο κράτος ούτε από τη Ρωσία ούτε από τη Σερβία και περισσότερες από εκατό άλλες χώρες. Ωστόσο, αναγνωρίστηκε αμέσως από την κυβέρνηση Μπους και το Βερολίνο, όταν διακήρυξε την ανεξαρτησία του το 2008.
Η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ θα ισοδυναμoύσε με την ένταξη άλλης μιας αποτυχημένης χώρας, κάτι που ίσως να μην ενοχλεί την Αμερικανίδα υπουργό Κλίντον, αλλά σίγουρα θα αποβεί επιζήμιο για την ΕΕ στην παρούσα συγκυρία. Σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ο δείκτης ανεργίας στη χώρα αγγίζει το 60%. Αυτό δεν κατατάσσει απλώς το Κοσσυβοπέδιο στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Η οικονομία του ήταν πάντα η φτωχότερη στη Γιουγκοσλαβία και σήμερα είναι ακόμη χειρότερη. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα, όσον αφορά την ειρήνη και την ασφάλεια της ΕΕ στο μέλλον, είναι η ίδια η φύση του κράτους του Κοσσυφοπεδίου, που έχει δημιουργηθεί από την Ουάσιγκτον από τα τέλη του 1990.
Το μαφιόζικο κράτος και η Βάση Bondsteel
Το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι παρά μια μικροσκοπική περιοχή σε μια από τις πλέον στρατηγικής (από γεωπολιτική άποψη) σημασίας τοποθεσίες σε όλη την Ευρώπη, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τους στόχους των ΗΠΑ για τον έλεγχο με στρατιωτικά μέσα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη μεταφορά τους από τις πλούσιες σε ενεργειακούς πόρους χώρες της Μέσης Ανατολής πρός τη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη. Η σημερινή αναγνώριση με πρωτοβουλία των των ΗΠΑ της αυταανακηρυγμένης "Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου" αποτελεί την συνέχιση της πολιτικής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια από την παράνομη στρατιωτική επιχείρηση του 1999 και τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, γεγονότα που οδήγησαν σε μια "εκτός επικράτειας" ανάπτυξη στρατευμάτων που ποτέ δεν τόλμησε να εγκρίνει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η στρατιωτική επιχείρηση έγινε τότε με αφορμή την εικασία ότι ο στρατός του Μιλόσεβιτς δήθεν ήταν έτοιμος να διαπράξει γενοκτονία εναντίον των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.
Μερικούς μήνες πριν από τους βομβαρδισμούς σερβικών στόχων από τις ΗΠΑ, μία από τις δριμύτερες επιθέσεις που διαπράχθηκαν στην περιοχή από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας ανώτερος αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε κατ' ιδίαν συνομιλία εμπιστεύθηκε σε κάποιον Κροάτη, ανώτερο αξιωματικό του στρατού στο Ζάγκρεμπ, κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη στρατηγική της Ουάσιγκτον όσον αφορά την πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τις συνομιλίες αυτές, οι οποίες στη συνέχεια μου δόθηκαν εμπιστευτικά, στόχος του Πενταγώνου ήδη στα τέλη του 1998 ήταν να έχει τον έλεγχο του Κοσσυφοπεδίου, προκειμένου να εξασφαλίσει μια στρατιωτική βάση ώστε να ελέγχει ολόκληρη την περιοχή που εκτείνεται από την Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι τις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Από τον Ιούνιο του 1999, όταν οι "Δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο" (KFOR) κατέλαβαν την περιοχή, η οποία τότε αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (που περιελάμβανε τη Σερβία και το Μαυροβούνιο), το Κοσσυφοπέδιο τελούσε τεχνικά υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ρωσία και η Κίνα ενέκριναν επίσης το εν λόγω ψήφισμα, το οποίο καθορίζει το εγγυητικό ρόλο της KFOR στην διακοπή των εθνοτικών συγκρούσεων και βιαιοπραγιών μεταξύ του πληθυσμού της σερβικής χριστιανικής μειονότητας και της ισλαμικής πλειοψηφίας των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 το Κοσσυφοπέδιο θα παρέμενε τμήμα της Σερβίας, με την εκκρεμότητα μιας μελλοντικής ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος. Ωστόσο, το ψήφισμα εκείνο του ΟΗΕ αγνοήθηκε κατάφωρα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ το 2008.
Η εκ μέρους της Βερολίνου και της Ουάσιγκτον άμεση αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το Φεβρουάριο του 2008, έγινε - είναι πολύ σημαντικό αυτό - λίγες ημέρες μετά τις προεδρικές εκλογές της Σερβίας, οι οποίες προβλέψιμα ανέδειξαν τον αμερικανόφιλο Μπόρις Τάντιτς στην ηγεσία της χώρας για μια δεύτερη τετραετή θητεία. Με εξασφαλισμένη την θέση του Τάντιτς, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε στο μέλλον να υπολογίζει σε μια μετριοπαθή αντίδραση της Σερβίας στην θέση των ΗΠΑ για το Κοσσυφοπέδιο. Αμέσως μετά τον βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, το Πεντάγωνο κατέσχεσε μια έκταση 1000 στρεμμάτων στο Κοσσυφοπέδιο, στην περιοχή Uresevic, κοντά στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, και έκανε συμβόλαιο με την εταιρεία Halliburton, όταν ο Ντικ Τσένι ήταν διευθύνων σύμβουλός της, αναθέτοντάς της την κατασκευή μιας από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό, τη Βάση Bondsteel, που σήμερα αριθμεί προσωπικό μεγαλύτερο των 7000.
Μέσω μίας από τις πιο παράξενες ανακοινώσεις της για θέματα εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση Ομπάμα, δια στόματος της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον θα "βοηθήσει" το Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπόσχεση δόθηκε μετά την πρόσφατη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, στην Ουάσινγκτον, όπου και επαίνεσε την πρόοδο της κυβέρνησης Θάτσι στην "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την οικονομική ανάπτυξη" [1]. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανακοίνωσή της έχει προκαλέσει σοβαρές ενεργειακές "οχλήσεις" μεταξύ των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε διάφορες πρωτεύουσες ευρωπαικών χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Και δεν είναι παρά ελάχιστα τα άτομα που είναι σε θέση να εκτιμήσουν πόσο παρακινδυνευμένο και παράλογο είναι το σχέδιο της Κλίντον να ασκήσει πιέσεις ώστε να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Κοσσυφοπέδιο: μερικά στοιχειώδη γεωπολιτκά δεδομένα
Το επίμαχο κομμάτι ανεξάρτητης επικράτειας που σήμερα αποκαλείται Κοσσυφοπέδιο ήταν τμήμα της Γιουγκοσλαβίας και συνδεόταν με τη Σερβία έως ότου η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ με τους βομβαρδισμούς του 1999 κατεδάφισε ό,τι απέμεινε από τη Σερβία του Μιλόσεβιτς και άνοιξε το δρόμο, με την αμφιλεγόμενη συνδρομή των χωρών-μελών της ΕΕ, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να διαιρέσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία σε μικρά ψευδοκράτη-προτεκτοράτα. Το Κοσσυφοπέδιο έγινε ένα από αυτά, όπως και η ΠΓΔΜ, αφού είχε προηγηθεί η απόσχιση της Σλοβενίας και της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία με την ισχυρή στήριξη του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών.
Μια σύντομη ανασκόπηση των περιστάσεων που οδήγησαν στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Γιουγκοσλαβία θα συμβάλει ώστε να γίνει κατανοητό το πόσο επικίνδυνη είναι για το μέλλον της Ευρώπης μια ένταξη του προτεκτοράτου αυτού στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ. Ο Χασίμ Θάτσι, σημερινός πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, ανέλαβε την αποστολή του, θα έλεγε κανείς, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και όχι μέσω ελεύθερων και δημοκρατικών εκλογών στο Κοσσυφοπέδιο. Το Κοσσυφοπέδιο δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμο κράτος ούτε από τη Ρωσία ούτε από τη Σερβία και περισσότερες από εκατό άλλες χώρες. Ωστόσο, αναγνωρίστηκε αμέσως από την κυβέρνηση Μπους και το Βερολίνο, όταν διακήρυξε την ανεξαρτησία του το 2008.
Η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ θα ισοδυναμoύσε με την ένταξη άλλης μιας αποτυχημένης χώρας, κάτι που ίσως να μην ενοχλεί την Αμερικανίδα υπουργό Κλίντον, αλλά σίγουρα θα αποβεί επιζήμιο για την ΕΕ στην παρούσα συγκυρία. Σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ο δείκτης ανεργίας στη χώρα αγγίζει το 60%. Αυτό δεν κατατάσσει απλώς το Κοσσυβοπέδιο στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Η οικονομία του ήταν πάντα η φτωχότερη στη Γιουγκοσλαβία και σήμερα είναι ακόμη χειρότερη. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα, όσον αφορά την ειρήνη και την ασφάλεια της ΕΕ στο μέλλον, είναι η ίδια η φύση του κράτους του Κοσσυφοπεδίου, που έχει δημιουργηθεί από την Ουάσιγκτον από τα τέλη του 1990.
Το μαφιόζικο κράτος και η Βάση BondsteelΤο Κοσσυφοπέδιο δεν είναι παρά μια μικροσκοπική περιοχή σε μια από τις πλέον στρατηγικής (από γεωπολιτική άποψη) σημασίας τοποθεσίες σε όλη την Ευρώπη, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τους στόχους των ΗΠΑ για τον έλεγχο με στρατιωτικά μέσα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη μεταφορά τους από τις πλούσιες σε ενεργειακούς πόρους χώρες της Μέσης Ανατολής πρός τη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη. Η σημερινή αναγνώριση με πρωτοβουλία των των ΗΠΑ της αυταανακηρυγμένης "Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου" αποτελεί την συνέχιση της πολιτικής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια από την παράνομη στρατιωτική επιχείρηση του 1999 και τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, γεγονότα που οδήγησαν σε μια "εκτός επικράτειας" ανάπτυξη στρατευμάτων που ποτέ δεν τόλμησε να εγκρίνει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η στρατιωτική επιχείρηση έγινε τότε με αφορμή την εικασία ότι ο στρατός του Μιλόσεβιτς δήθεν ήταν έτοιμος να διαπράξει γενοκτονία εναντίον των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.
Μερικούς μήνες πριν από τους βομβαρδισμούς σερβικών στόχων από τις ΗΠΑ, μία από τις δριμύτερες επιθέσεις που διαπράχθηκαν στην περιοχή από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας ανώτερος αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε κατ' ιδίαν συνομιλία εμπιστεύθηκε σε κάποιον Κροάτη, ανώτερο αξιωματικό του στρατού στο Ζάγκρεμπ, κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη στρατηγική της Ουάσιγκτον όσον αφορά την πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τις συνομιλίες αυτές, οι οποίες στη συνέχεια μου δόθηκαν εμπιστευτικά, στόχος του Πενταγώνου ήδη στα τέλη του 1998 ήταν να έχει τον έλεγχο του Κοσσυφοπεδίου, προκειμένου να εξασφαλίσει μια στρατιωτική βάση ώστε να ελέγχει ολόκληρη την περιοχή που εκτείνεται από την Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι τις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Από τον Ιούνιο του 1999, όταν οι "Δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο" (KFOR) κατέλαβαν την περιοχή, η οποία τότε αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (που περιελάμβανε τη Σερβία και το Μαυροβούνιο), το Κοσσυφοπέδιο τελούσε τεχνικά υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ρωσία και η Κίνα ενέκριναν επίσης το εν λόγω ψήφισμα, το οποίο καθορίζει το εγγυητικό ρόλο της KFOR στην διακοπή των εθνοτικών συγκρούσεων και βιαιοπραγιών μεταξύ του πληθυσμού της σερβικής χριστιανικής μειονότητας και της ισλαμικής πλειοψηφίας των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 το Κοσσυφοπέδιο θα παρέμενε τμήμα της Σερβίας, με την εκκρεμότητα μιας μελλοντικής ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος. Ωστόσο, το ψήφισμα εκείνο του ΟΗΕ αγνοήθηκε κατάφωρα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ το 2008.
Η εκ μέρους της Βερολίνου και της Ουάσιγκτον άμεση αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το Φεβρουάριο του 2008, έγινε - είναι πολύ σημαντικό αυτό - λίγες ημέρες μετά τις προεδρικές εκλογές της Σερβίας, οι οποίες προβλέψιμα ανέδειξαν τον αμερικανόφιλο Μπόρις Τάντιτς στην ηγεσία της χώρας για μια δεύτερη τετραετή θητεία. Με εξασφαλισμένη την θέση του Τάντιτς, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε στο μέλλον να υπολογίζει σε μια μετριοπαθή αντίδραση της Σερβίας στην θέση των ΗΠΑ για το Κοσσυφοπέδιο. Αμέσως μετά τον βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, το Πεντάγωνο κατέσχεσε μια έκταση 1000 στρεμμάτων στο Κοσσυφοπέδιο, στην περιοχή Uresevic, κοντά στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, και έκανε συμβόλαιο με την εταιρεία Halliburton, όταν ο Ντικ Τσένι ήταν διευθύνων σύμβουλός της, αναθέτοντάς της την κατασκευή μιας από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό, τη Βάση Bondsteel, που σήμερα αριθμεί προσωπικό μεγαλύτερο των 7000.
Το Πεντάγωνο έχει ήδη εξασφαλίσει 7 νέες στρατιωτικές βάσεις στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, στη Μαύρη Θάλασσα (στα βόρεια Βαλκάνια). Ανάμεσα στις εγκαταστάσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται οι αεροπορικές βάσεις Graf Ignatievo και Bezmer στη Βουλγαρία και Mihail Kogalniceanu στη Ρουμανία, οι οποίες χρησιμοποιούνται για στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Στις εγκαταστάσεις της Ρουμανίας φιλοξενείται η Μικτή Ομάδα Κρούσης του Πενταγώνου "Τask-Force East". To κολοσσιαίων διαστάσεων στρατόπεδο των ΗΠΑ στη Βάση Bondsteel του Κοσσυφοπεδίου και η χρήση και αναβάθμιση των λιμανιών της Κροατίας και του Μαυροβουνίου στην Αδριατική για την ανάπτυξη των δυνάμεων του ναυτικού των ΗΠΑ ολοκληρώνουν την στρατιωτικοποίηση των Βαλκανίων. [2]
Η αμερικανική στρατηγική ατζέντα για το Κοσσυφοπέδιο είναι πρωτίστως στρατιωτική, και δευτερευόντως, απ' ό,τι φαίνεται, εμπορική, αφού μέσω αυτής διακινούνται τα περισσότερα ναρκωτικά στην Ευρώπη σήμερα. Πρώτος στόχος της ατζέντας είναι η Ρωσία και δεύτερος ο έλεγχος της ροής του πετρελαίου από την Κασπία Θάλασσα στη Μέση Ανατολή και στη Δυτική Ευρώπη. Με την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, η Ουάσιγκτον απέκτησε ένα αδύναμο κράτος το οποίο μπορεί να ελέγχει πλήρως. Έτσι, για όσο διάστημα εξακολουθούσε να αποτελεί τμήμα της Σερβίας, ο στρατιωτικός έλεγχος του ΝΑΤΟ ήταν πολιτικά ανασφαλής. Σήμερα, αντίθετα, το Κοσσυφοπέδιο ελέγχεται ως στρατιωτική σατραπεία του ΝΑΤΟ, του οποίου η KFOR έχει 16.000 στρατιώτες, τεράστιο αριθμό για ένα μικρό πληθυσμό 2 εκατομμυρίων. Η Βάση Bondsteel αποτελεί έναν κρίκο σε μια αλυσίδα βάσεων και "νούφαρων", όπως τις αποκαλούσε ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, για στρατιωτική δράση προς τα ανατολικά και τα νότια. Και αν πραγματοποιηθεί η επίσημη ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, θα παγιοποιηθεί η στρατιωτική αυτή βάση, ειδικά μετά την οικτρή αποτυχία του ηγέτη-ανδρείκελου της Γεωργίας, Σαακασβίλι, να ολοκληρώσει ένα παρόμοιο εγχείρημα του ΝΑΤΟ για την περιοχή του Καυκάσου το 2008.
Ο "διάδρομος" διακίνησης της ηρωίνης
Ο στρατιωτικός έλεγχος του Κοσσυφοπεδίου από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς στα πλαίσια της ευρύτερης γεωστρατηγικής ατζέντας της Ουάσιγκτον.
- Πρώτον, επιτρέπει μεγαλύτερο έλεγχο από τις ΗΠΑ των αγωγών υδρογονανθράκων προς την ΕΕ από την Κασπία και τη Μέση Ανατολή καθώς και τον έλεγχο των διαδρόμων μεταφορών που συνδέουν την ΕΕ με τη Μαύρη Θάλασσα.
- Δεύτερον, προστατεύει το εμπόριο της ηρωίνης, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο, από την αμερικανική κατοχή του Αφγανιστάν έχει ουσιαστικά αυξηθεί σε επίπεδα ρεκόρ, σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ για θέματα ναρκωτικών. Το Κοσσυφοπέδιο και η Αλβανία είναι οι σημαντικότερες διαμετακομιστικές οδοί της ηρωίνης προς την Ευρώπη. Σύμφωνα με μια ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το 2008, που αφορά στην παγκόσμια διακίνηση των ναρκωτικών, αρκετές βασικές διαδρομές διακίνησης ναρκωτικών περνούν μέσα από τα Βαλκάνια. Το Κοσσυφοπέδιο αναφέρεται ως κομβικό σημείο για τη μεταφορά ηρωίνης από την Τουρκία και το Αφγανιστάν προς τη Δυτική Ευρώπη. Και η ροή αυτή πραγματοποιείται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της κυβέρνησης Θάτσι.
Από την εποχή των συναλλαγών της CIA με τους αρχηγούς της φυλής Meo του Λάος κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών επιβλέπει και προστατεύει την κυκλοφορία των ναρκωτικών σε κομβικά σημεία, γεγονός που μεταξύ άλλων της εξασφαλίζει και την μερική χρηματοδότηση μυστικών επιχειρήσεων της. Η παγκόσμια διακίνηση ναρκωτικών έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα σήμερα, ώστε οι μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, όπως η Citigroup, να αντλούν ένα σημαντικό μερίδιο των κερδών τους από το ξέπλυμα των εσόδων. Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της απροκάλυπτης βιασύνης από μέρους της Ουάσιγκτον και άλλων κρατών να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου είναι το γεγονός ότι γνώριζαν καλά ότι η κυβέρνηση και τα δύο μεγάλα κόμματα του κρατιδίου διοικούνται στην πραγματικότητα από το οργανωμένο έγκλημα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.
Ο Χασίμ Θάτσι, πρωθυπουργός και επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος του Κοσσυφοπεδίου, είναι ο πρώην αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης "Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου" (UCK στα Αλβανικά), που εκπαίδευσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Στους κύκλους εγκληματος του Κοσσυφοπεδίου ο πρωθυπουργός είναι γνωστός με το παρατσούκλι "Χασίμ, το φίδι", λόγω της προσωπικής σκληρότητας του εναντίον των αντιπάλων του. Το 1997, ο ειδικός απεσταλμένος του Προέδρου Κλίντον στα Βαλκάνια, Ρόμπερτ Γκέλμπαρντ, περιέγραψε τον UCK ως "αναμφίβολα τρομοκρατική ομάδα". Στην πραγματικότητα, ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν μια μαφία γεννημένη μέσα από διάφορες φατρίες της περιοχής, και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να διεισδύσει κανείς στους κόλπους της, η οποία έλεγχε όλη την παράνομη μαύρη οικονομία του Κοσσυφοπεδίου. Σήμερα το "Δημοκρατικό Κόμμα" του Θάτσι, σύμφωνα με πηγές της ευρωπαϊκής αστυνομίας, εξακολουθεί να διατηρεί τους πρώην δεσμούς του με το οργανωμένο έγκλημα.
Έγγραφο της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND) από τις 22 Φεβρουαρίου 2005, με την ένδειξη "άκρως απόρρητο", το οποίο έκτοτε έχει διαρρεύσει, αναφέρει: "Όσον αφορά τους βασικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα τον Χαλίτι, τον Θάτσι και τον Χαραντινάι, υπάρχουν στενές διασυνδέσεις μεταξύ της πολιτικής, της οικονομίας και του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος στο Κοσσυφοπέδιο. Οι εγκληματικές οργανώσεις που δρουν παρασκηνιακά στην περιοχή ενισχύουν την πολιτική αστάθεια. Δεν συμβάλλουν με κανένα τρόπο στη γενική ομαλή λειτουργία της δημόσιας τάξης, η οποία θα μπορούσε να αποβεί επιζήμια για τις ραγδαία αναπτυσσόμενες επιχειρηματικές δραστηριότητές τους". [3]
Ο UCK άρχισε τη δράση του το 1996 με τους βομβαρδισμούς των προσφυγικών καταυλισμών που στέγαζαν Σέρβους κατά τη διάρκεια των πολέμων στη Βοσνία και την Κροατία. Ο UCK έκανε τότε επανειλημμένες εκκλήσεις για την "απελευθέρωση" "αλβανόφωνων" περιοχών του Μαυροβουνίου, της ΠΓΔΜ καθώς και περιοχές της Βορείου Ελλάδας. Για να το θέσουμε ήπια, ο Θάτσι κάθε άλλο παρά είναι η μορφή πολιτικού που εγγυάται την σταθερότητα στην περιοχή. Ο σήμερα 44χρονος Θάτσι ήταν "προστατευόμενος" της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ επί προεδρίας Κλίντον, Μαντλίν Ολμπράιτ, στη δεκαετία του 1990, όταν ήταν απλά ένας 30χρονος γκάνγκστερ. Ο UCK υποστηρίχθηκε από την αρχή από τη CIA και τη γερμανική BND. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1999 ο UCK είχε την άμεση υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Την εποχή που επελέγη από τις ΗΠΑ στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Θάτσι ήταν ιδρυτής της "Ομάδας της Ντρένιτσα", ενός εγκληματικού συνδικάτου που δρούσε στο Κοσσυφοπέδιο αλλά διατηρούσε δεσμούς με την αλβανική, σκοπιανή και ιταλική οργανωμένη μαφία. Ένα διαβαθμισμένο έγγραφο μιας έκθεσης από τον Γενάρη του 2007, που συντάχθηκε για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την ένδειξη "VS-Nur für den Dienstgebrauch" ("Μόνο για υπηρεσιακή χρήση") διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης. Στην έκθεση εκείνη περιλαμβάνονται λεπτομερή στοιχεία για την οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα του UCK και του "διαδόχου" του, του "Δημοκρατικού Κόμματος", του οποίου ηγείται σήμερα ο Θάτσι.
Ένα άλλο έγγραφο του Συμβουλίου της Ευρώπης, που χρονολογείται από το Δεκέμβριο του 2010, κυκλοφόρησε μία μέρα μετά την ανακοίνωση της εκλογικής επιτροπής του Κοσσυφοπεδίου ότι το κόμμα του Θάτσι κέρδισε τις πρώτες μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας εκλογές. Στο έγγραφο αυτό, το οποίο αποτελεί πόρισμα έρευνας, κατηγορούνται οι Δυτικές δυνάμεις για συνενοχή και παράβλεψη των δραστηριοτήτων του εγκληματικού συνδικάτου του οποίου επικεφαλής ήταν ο Θάτσι. Στο έγγραφο αναφέρεται χαρακτηριστικά: "Ο Θάτσι και τα υπόλοιπα μέλη της "Ομάδας της Ντρένιτσα" κατονομάζονται συστηματικά ως "βασικοί συντελεστές" σε εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που αφορούν τις μαφιόζικες δομές του οργανωμένου εγκλήματος στο Κοσσυφοπέδιο. Ανακαλύψαμε ότι η "Ομάδα της Ντρένιτσα" είχε ως επικεφαλής της - ή, σύμφωνα με την ορολογία των δικτύων οργανωμένου εγκλήματος, «αφεντικό» της - τον γνωστό πολιτικό (...) Χασίμ Θάτσι". [4]
Στο πόρισμα αναφέρεται επίσης ότι ο Θάτσι ασκεί "βίαιο έλεγχο" στο εμπόριο ηρωίνης. Ο Ντικ Μάρτυ, εντεταλμένος ερευνητής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσίασε το πόρισμα σε Ευρωπαίους διπλωμάτες από όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Η απάντηση ήταν σιωπή ιχθύος. Ήταν προφανές ότι η Ουάσιγκτον στήριζε τον Θάτσι. [5] Στο ίδιο έγγραφο-πόρισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για το οργανωμένο έγκλημα στο Κοσσυφοπέδιο κατηγορείται η μαφιόζικη οργάνωση του Θάτσι για εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων. Συνεργάτες από το στενό κύκλο του Θάτσι είχαν ήδη κατηγορηθεί ότι μετά τον πόλεμο συνελάμβαναν αιχμάλωτους κατά μήκος των συνόρων με την Αλβανία, όπου εικάζεται ότι δολοφονήθηκαν αρκετοί Σέρβοι, για να πουληθούν τελικά τα νεφρά τους στη μαύρη αγορά. Κατά τη διάρκεια μιας ακροαματικής διαδικασίας σε περιφερειακό δικαστήριο της Πρίστινα το 2008 αποκαλύφθηκε ότι τα όργανα είχαν παρθεί από εξαθλιωμένα από την πείνα θύματα σε μια κλινική γνωστή με το όνομα "Medicus". Η όλη τακτική που ακολουθήθηκε συνδέθηκε με τις δραστηριότητες συγκομιδής και εμπορίου οργάνων του "Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου" (UCK) το 2000.
Το ερώτημα που θα πρέπει να τεθεί, επομένως, είναι: Γιατί η Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και (κυρίως και χωρίς εξαίρεση) η Γερμανική Κυβέρνηση, έδειξαν τόση προθυμία να νομιμοποιήσουν το αποσχισθέν Κοσσυφοπέδιο;
- Η απάντηση: Ένα Κοσσυφοπέδιο που διοικείται εσωτερικά από οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα ελέγχεται εύκολο από το ΝΑΤΟ. Εξασφαλίζει την διατήρηση του κρατιδίου σε προτεκτοράτο, πράγμα που το θέτει με μεγαλύτερη ευκολία υπό την κυριαρχία του ΝΑΤΟ. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ ελέγχει επίσης την περιοχή του Αφγανιστάν, από όπου προέρχεται η ηρωίνη που επεξεργάζεται και διακινείται στο Κοσσυφοπέδιο, διαδικασία που ελέγχεται από τον Θάτσι, το Πεντάγωνο δημιουργεί έναν "ιστό αράχνης" γύρω από τη Ρωσία που είναι κάθε άλλο παρά ειρηνικός.
Η εξάρτηση του Θάτσι από την εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ διασφαλίζει την υπακοή της κυβέρνησής του σε ό,τι της ζητηθεί να πράξει στο μέλλον. Και με αμοιβαίους όρους, η υπακοή αυτή εξασφαλίζει στις ΗΠΑ το σημαντικό στρατιωτικό πλεονέκτημα της εδραίωσης της μόνιμης παρουσίας της στην στρατηγικής σημασίας νοτιοανατολική Ευρώπη. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα για την εδραίωση του ελέγχου της Ευρασίας από το ΝΑΤΟ, και δίνει στις ΗΠΑ την ευκαιρία για μια μεγάλη μεταστροφή στο ευρωπαϊκό ισοζύγιο ισχύος. Συνεπώς, δεν είναι να απορεί κανείς που η Ρωσία, αλλά και πολλά άλλα κράτη, δεν έχουν χαιρετίσει αυτές τις εξελίξεις. Οι ΗΠΑ παίζουν κυριολεκτικά με δυναμίτη, καθώς και ενδεχομένως με ένα μελλοντικό πυρηνικό πόλεμο στα Βαλκάνια.
Του F. William Engdahl* για το γαλλικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο Voltaire Network
No comments :
Post a Comment