Η διπλή προσέγγιση του εκσυγχρονισμού της αεροπορικής δύναμης της Κίνας

Καθώς η Κίνα αρχίζει να θέτει τις βάσεις για μια σύγχρονη, ολοκληρωμένη αεροπορική δύναμη, που θα μπορούσε να φτάσει τα 1.000 σύγχρονα μαχητικά το 2020, αναπτύσσει τα βασικά στοιχεία της μελλοντικής ισχύος των μαχητικών αεροσκαφών stealth, επανδρωμένα και και μη επανδρωμένα νέα βομβαρδιστικά, υπερ-υπερηχητικές και ενδεχομένως διαστημικές πλατφόρμες μάχης. Αυτές θα μπορούσαν να αναδυθούν το συντομότερο τις αρχές του 2020.

Αυτή η διπλή κατεύθυνση προσέγγισης φάνηκε στο τέλος του 2010 από δύο γεγονότα. Το ένα ήταν η πρώτη επίδειξη της Πολεμικής Αεροπορίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού εκτός των συνόρων της Κίνας: Μια αποστολή με μια συνδυασμένη δύναμη βομβαρδιστικών αεροκσαφών H-6 υποστηριζόμενα από μαχητικά πολλαπλού ρόλου Chengdu J-10, εναέρια ραντάρ KJ-2000 και τάνκερ H-6U, για μια άσκηση στο Καζακστάν. Το άλλο γεγονός ήταν η αποκάλυψη τέσσερις μήνες αργότερα του πρωτότυπου μαχητικού stealth Chengdu, ευρέως γνωστό ως J-20, και στις αρχές του 2011 ακολούθησε η επίσημη παρθενική πτήση.


Ο εκσυγχρονισμός της αεροπορικής δύναμης βασίζεται σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανάπτυξης της σχετικής τεχνολογίας στον τομέα της αεροναυπηγικής που ξεκίνησε στις αρχές του 1990. Το πρώτο βασικό δόγμα καθοδηγήθηκε από την στρατηγική της «άρνηση πρόσβασης» στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και επικεντρώνεται στην διαμάχη για την Ταϊβάν. Ακολούθησε μετά το 2005 η «νέα ιστορική αποστολή», μια στρατηγική που προωθεί την κυριαρχία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA) σε μεγαλύτερες αποστάσεις και είναι να δημιουργήσει νέες, ριζικότερες εκστρατευτικές δυνατότητες.

Για να επιταχύνει την ανάπτυξη νέων όπλων, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός έχει ενθαρρύνει στον τομέα της άμυνας τον ανταγωνισμό, με σημαντικές μεταρρυθμίσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας του το 1998, συμπεριλαμβανομένων της ανάπτυξης και παραγωγής μαχητικών αεροσκαφών, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ηλεκτρονικών και όπλων. Οι εταιρίες Chengdu και Shenyang, διαχειρίζονται τόσο τα προγράμματα των επανδρωμένων, όσο και αυτά των μη επανδρωμένων μαχητικών, συμβατικής τεχνολογίας ή τεχνολογίας stealth.

Η Κίνα αγόρασε 176 δικινητήρια μαχητικά Sukhoi Su-27SK/UBK/Su-30MKK/MK2, και παρήγαγε κατόπιν ρωσικής σχετικής άδειας πάνω από 100 μαχητικά τύπου J-11. Το 2008, η Shenyang ξεκίνησε με την παράδοση του J-11B με εγχώριας ανάπτυξης ραντάρ και όπλα, και σήμερα είναι πλέον ένα ικανό μαχητικό εγχώριας παραγωγής της Κίνας. Περισσότερα από 120 J-11B και διθέσια J-11BS λειτουργούν στην αεροπορική δύναμη, και αναμένεται να αναβαθμιστούν με καλύτερους κινητήρες και ραντάρ AESA μόλις αυτά καταστούν διαθέσιμα. Μια ειδική έκδοση επίθεσης του J-11BS ονομάστηκε «J-16» και μπορεί επίσης να περιλαμβάνει αυτές τις αναβαθμίσεις. Αν και έχασε από την Chengdu για το πρόγραμμα ενός βαρύ stealth-μαχητικού, υπάρχει μια επίμονη φήμη ότι η Shenyang αυτοχρηματοδοτεί ένα μεσαίου βάρους στρατιωτικό αεροσκάφος τεχνολογίας stealth, το οποίο ίσως ονομάζεται «J-60».

Το J-15 της Shenyang, στενός «συγγενής» του ρωσικού Sukhoi Su-33, οδηγεί σε μια νέα εποχή ανάπτυξης της ναυτικής πολεμικής αεροπορίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Έχοντας περάσει μια σειρά χερσαίων δοκιμών κατά το τελευταίο έτος, θα χρησιμοποιηθεί από το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας, το ανακαινισμένο ρωσικό Varyag, και μπορούσε να ξεκινήσει τις δοκιμές με βάση το αεροπλανοφόρο εντός του τρέχοντος έτους, και όταν αναπτυχθεί πλήρως θα μπορούσε να αποδειχθεί ισχυρό όσο και το αμερικανικό Boeing F/A-18E/F. Η πρώτη ναυτική πτέρυγα θα περιλαμβάνει ελικόπτερα εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου τύπου Changhe Ζ-8, και ίσως το ρωσικό ανθυποβρυχιακό (ASW) Kamov Ka-32 και το Ka-31 (AEW).

Ένα αεροσκάφος turboprop στη κατηγορία του αμερικανικού E-2 εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης/ανθυποβρυχιακού πολέμου (AEW/ASW) είναι υπό ανάπτυξη, ίσως για εφαρμογές CTOL από δύο πυρηνινοκίνητα αεροπλανοφόρα που μπορούν να ακολουθήσουν άλλα δύο μη πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα. Τον Νοέμβριο του 2011, εμφανίστηκαν φωτογραφίες από την πολυαναμενόμενη έκδοση του ASW Shaanxi Υ-8 «New High» («Νέος Ύπατος»), το οποίο θα δώσει στο ναυτικό μια ωκεάνια ανθυποβρυχιακή και θαλάσσιας επιτήρησης πλατφόρμα.

Από το 2003, περισσότερα από 200 μαχητικά Chengdu στη διαμόρφωση του μονοκινητήριου μονοθέσιου J-10A και διθέσιου J-10S έχουν τεθεί σε υπηρεσία, τα οποία αποτελούν το χαμηλό άκρο (low-end) του συνδυασμού high-low με το μεγαλύτερο J-11B. Η παραγωγή μπορεί σύντομα να στραφεί στο αναβαθμισμένο και με ένα ραντάρ AESA εξοπλισμένο J-10B, με βελτιωμένα ηλεκτρονικά συστήματα πολέμου. Ένα πρωτότυπο J-10B έχει δοκιμαστεί με μια έκδοση του διπλής ροής κινητήρα τύπου Shenyang Liming-WS-10A. Αυτό το μαχητικό μπορεί να είναι η βάση για την έκδοση FC-20 η οποία αναμένεται να αγοραστεί από το Πακιστάν.

Λίγο πριν την 60η επέτειο της Πολεμικής Αεροπορίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού τον Οκτώβριο του 2009, η ηγεσία της δήλωσε ότι το επόμενης γενιάς μαχητικό θα τεθεί σε υπηρεσία μεταξύ των ετών 2017 και 2019, αν και το κινεζικό ενδιαφέρον για την αγορά του ρωσικού κινητήρα διπλής ροής AL-41 για αυτό το μαχητικό, μπορεί να επιταχύνει αυτό το χρονοδιάγραμμα. Από την παρουσίαση στο Διαδίκτυο στα τέλη του 2010, το δικινητήριο J-20 με κάναρντ, αναμένεται να είναι εξοπλισμένό με έναν 15 τόνων ώσης κινητήρα, ο οποίος θα δώσει στο μαχητικό ικανότητες ακραίων ελιγμών (supercruise), και θα είναι εξοπλισμένο με ραντάρ AESA και κατανεμημένους στην άτρακτο υπέρυθρους αισθητήρες προειδοποίησης.

Το 2005, ένας Κινέζος αξιωματούχος δήλωσε ότι η κατηγορία του προγράμματος F-35 εξετάζεται από την Chengdu. Η Κίνα ενδιαφέρεται επίσης από καιρό για μαχητικά STOVL με ένα πιθανό πρόγραμμα να εξελίσσεται από την Chengdu, το οποίο βασίζεται στην τεχνολογία του σοβιετικού υπερηχτικού Yakovlev Yak-141. Ένα πρωτότυπο είχε δοκιμαστεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Με μια πιθανή εξέλιξη του μέσου βάρους μαχητικού stealth από το 2020 να αναμένεται στη δεκαετία με μια πιο εντατική πολιτική προσφοράς στον τομέα των εξαγωγών. Ενώ η προσπάθεια εξαγωγής οδηγείται σήμερα από το πρόγραμμα συνεργασίας με το Πακιστάν FC-1/JF-17, το οποίο θα μπορούσε να αποκτήσει μέχρι και 300 μαχητικά, η βραχυπρόθεσμη εξαγωγική προοπτική εστιάζεται στη προώθησή του μαχητικού στη διεθνή αγορά με την παροχή ενός κινεζικού κινητήρα.

Η Κίνα έχει ήδη θέσει τα θεμέλια για τις πωλήσεις του FC-1, και ίσως για τα J-10B και J-11B, ακολουθώντας μια επιθετική πολιτική μάρκετινγκ χαμηλού κόστους, όπως στο εκπαιδευτικό Hongdu Κ-8 και το υπερηχητικό L-15, με γενναιόδωρες πιστώσεις χρηματοδότησης και μεταφορά τεχνολογίας στην παραγωγή. Αυτή η στρατηγική της «τροφικής αλυσίδας» με το Πακιστάν, θα μπορούσε να επαναληφθεί τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην Λατινική Αμερική, με την Βενεζουέλα και την Βολιβία στο επίκεντρο των πωλήσεων.

Η κινεζική πολεμική αεροπορία και το ναυτικό έχουν παραλάβει περίπου 170 δικινητήρια μαχητικά Xian JH-7/JH-7A, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι η Xian αναπτύσσει μια παραλλαγή με μειωμένη υπογραφή. Προσεγγίζοντας τη μακροζωία και την φιλοσοφία εξέλιξης της αποστολής του αμερικανικού Boeing B-52, η τελευταία έκδοση του βομβαρδιστικού της Xian, το H-6K, εισήλθε σε χαμηλό ρυθμό παραγωγής το 2010, είναι εξοπλισμένο με έναν πιο ισχυρό και αποτελεσματικό turbofan τύπου D-30KP, με ένα επανασχεδιασμένο ρύγχος με σύγχρονα ραντάρ και οπτικούς αισθητήρες. Το βομβαρδιστικό εξοπλίζεται με περισσότερους από έξι πυραύλους κρουζ.

Λίγα είναι γνωστά για το διάδοχο πρόγραμμα του βομβαρδιστικού τη Xian, εκτός από το ότι θα μπορούσε να προκύψει την τρέχουσα δεκαετία. Στα τέλη του 2009 αποκαλύφθηκε ένα «επίσημο» μοντέλο ενός μεγάλου δελταπτέρυγου βομβαρδιστικού, αν και η προέλευσή του είναι άγνωστη. Στις αρχές του 2010 Κινέζοι ακαδημαϊκοί από το διάσημο Ινστιτούτο Μηχανικής, ένα κορυφαίο ερευνητικό κέντρο στον τομέα των υπερ-υπερηχητικών, παρουσίασαν ένα σχέδιο για ένα φαινομενικά μεγάλο αεροσκάφος με ταχύτητα πλεύσης 3 Mach, με τις φωτογραφίες και τα μοντέλα αεροδυναμικής σήραγγας να δείχνουν ότι θα μπορούσε να είναι μια προαιρετικά επανδρωμένη εναέρια πλατφόρμα.

Αυτή τη χρονιά ή την επόμενη, η Xian αναμένεται να παρουσιάσει ένα νέο αεροσκάφος στρατηγικών μεταφορών, με ωφέλιμο φορτίο της τάξης των 50 έως 60 τόνων, το τετρακινητήριο Υ-20. Η πλατφόρμα αυτή θα μπορούσε να χρησιμεύσει για πολλαπλές στρατιωτικές αποστολές. Ο κινητήρας διπλής ροής τύπου Comac C919 για αεροσκάφη περιφερειακών αερογραμμαών είναι ένα καθιερωμένο, γνωστό πρόγραμμα, αλλά οι Κινέζοι αξιωματούχοι εφμανίζονται πολύ πιο επιφυλακτικοί σχετικά με την εγκατάστασή του στο Υ-20.

Για την ώθηση του μετασχηματισμού της αεροδιαστημικής δύναμης, η Κίνα έχει αγοράσει από τη Ρωσία περίπου 1.000 κινητήρες τύπου Saturn AL-31 για τον στόλο των Su-27/J-11 και J-10A, οι οποίοι περνούν εγχώρια προγράμματα επέκτασης της λειτουργικής ζωής. Αλλά μετά από 25 χρόνια εντατικών επενδύσεων, αναδύονται νέα προγράμματα για το νέο κινεζικό μαχητικό. Το 2008 ο κινητήρας Shenyang Liming-WS-10A ήταν αρκετά καλός για να τεθεί σε λειτουργία με το J-11B, ίσως λίγο πιο κάτω από τον στόχο ώσης 12,7 τόνων, αλλά τώρα εξοπλίζει το J-11BS και τα πρωτότυπα J-15 και Κ-10B.

Η Shenyang-Liming μπορεί επίσης να εργαστεί προς την κατεύθυνση μιας 15 τόνων ώσης παραλλαγής αυτού του κινητήρα. Το Ερευνητικό Ινστιτούτο Αεριοστρόβιλου έχει εξοπλίσει με έναν νέο 8 έως 9,5 τόνων ώσης διπλής ροής κινητήρα ένα FC-1 και έχει προωθήσει την ανάπτυξη ενός 15 τόνων ώσης κινητήρα για το J-20. Οι Shenyang-Liming, Xian και AVIC έχουν έναν 13+ τόνων ώσης διπλής ροής κινητήρα για τον τομέα των στρατιωτικών και πολιτικών μεταφορών, και ίσως έναν για το νέο βομβαρδιστικό.

Πρωτότυπα των J-10B χρησιμοποιούν το ραντάρ AESA που αναπτύχθηκε από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μηχανικής Τεχνολογίας στο Nanjing (NRIET) και ο μελλοντικές εκδόσεις των μαχητικών J-11 και Κ-15 αναμένεται να είναι εξοπλισμένες με AESA. Το μηχανικής σάρωσης ραντάρ από το NRIET για τα αεροσκάφη της σειράς J-10A και FC-1 μπορεί να διαχειριστεί ταυτόχρονα δύο πυραύλους αέρος-αέρος (AAM) σε εμβέλεια περισσότερο των 100 χιλιομέτρων. Ο ενεργά καθοδηγούμενος πύραυλος Luoyang PL-12 μπορεί να έχει μια εμβέλεια από 100 χιλιόμετρα, ενώ οι μικρής εμβέλειας και με σοβαρά προβλήματα PL-8 και PL-9 μπορεί να αντικατασταθούν από τον νέο PL-10. Δύο εταιρείες παράγουν πυρομαχικά στις κατηγορίες της δορυφορικής και με λέιζερ πλοήγησης, μέχρι 50 κιλά (110-lb.). Αυτά τα όπλα είναι για τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα μάχης.

Η Κίνα έχει αναπτύξει μια πληθώρα από πλατφόρμες AEW. Η ίδια η πολεμική αεροπορία χρησιμοποιεί ένα KJ-2000, με βάση το Beriev Α-50, και ένα μικρότερο KJ-2000 με βάση το Xian Υ-8, με μια κεραία ραντάρ AESA όπως το ERIEYE της Saab. Η Κίνα έχει επίσης εξαγάγει τη συστοιχία ραντάρ ZDK-03 στο Πακιστάν. Αυτή θα πρέπει να ενταχθεί σύντομα στο στρατηγικό UAV που αναπτύσσεται από τις Chengdu και Guizhou.

Ηγετική θέση στον διαστημικό πόλεμο έχει αναλάβει η Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, με την ηγεσία της της να έχει διατυπώσει με σαφήνεια στα τέλη του 2009 την στρατηγική κατεύθυνση. Τα επανδρωμένα και μη επανδρωμένα διαστημικά προγράμματα της Κίνας ελέγχονται σήμερα από τη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής. Η περίπτωση της πολεμικής αεροπορίας, ωστόσο, θα μπορούσε να προχωρήσει με το μικρό διαστημικό λεωφορείο Shenlong της Chengdu - το οποίο μπορεί να έχει ήδη πραγμστοποιήσει αρχικές υποτροχιακές δοκιμές τέλη του 2010 - και θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως η τεχνολογία του αμερικανικού X-37B.

Το 2006, οι μηχανικοί από την Ακαδημία Τεχνολογίας έχουν περιγράψει τα σχέδια για την κατασκευή ενός τουλάχιστον 100 τόνων διαστημικού λεωφορείου, ίσως μέχρι το 2020, ή ένα περισσότερο αποτελεσματικό υποτροχιακό υπερ-υπερηχητικό όχημα. Οι «ιπτάμενες» πλατφόρμες θα μπορούσαν να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ελέγχου της πολεμικής αεροπορίας, ενώ οι «διττής χρήσης» αποστολές των δορυφόρων και επανδρωμένων διαστημικών πλατφόρμων θα μπορούσαν να παραμείνουν υπό τον έλεγχο της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής.

Η βαλλιστική πυραυλική άμυνα, σημειώνουν στρατιωτικές πηγές από την Ασία, θα μπορούσε να υλοποιηθεί από τα μέσα του 2020. Η επιτυχής παρακολούθηση και αναχαίτιση είναι πιθανόν ένα πρόγραμμα, από τον Ιανουάριο του 2010, που εμπίπτει στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, αλλά η αναμενόμενη ανάπτυξη από την πολεμική αεροπορία ενός πολύ-μεγάλου βεληνεκούς αντιαεροπορικού πυραύλου με αντιβαλλιστικές δυνατότητες, θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια ενδεχόμενη ηγετική απαίτηση από την Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, σχετικά με τον έλεγχο του προγράμματος.

http://www.fox2magazine.net/
Με υλικό από την μονογραφία του Richard D. Fisher, Jr, ειδικού από το Διεθνές Κέντρο Αξιολόγησης και Στρατηγικής (IASC), όπως αυτή παρουσιάστηκε στο Αviationweek με τίτλο: »China's Air Force Modernizes On Dual Tracks«