Ήταν ωραία η Ελλάδα – ήταν ωραία στην Ελλάδα....

Ναι! Ήταν ωραία η Ελλάδα – ήταν ωραία στην Ελλάδα. Ναι! Αφού έδιωξαν την επάρατο επταετία και έβαλαν ισόβια τους πρωταίτιους, ανέλαβαν την εξουσία, λίγο παράνομα, λίγο ημινόμιμα, δεν έχει σημασία, αλλά είχαμε δημοκρατία επιτέλους και ο καθένας μπορούσε να κάνει ότι ήθελε, για να αλώσει το κράτος.

Έτσι αποκτήσαμε τις γιορτές του Πολυτεχνείου και μαζί με αυτές νέους ήρωες και πρότυπα φτιασιδωμένα με μπόλικη ψευτιά και αναίδεια. Στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, έβαλαν τα 16χρονα παιδιά στο κόλπο της πολιτικής χειραγωγήσεως με τα δεκαπενταμελή συμβούλια, να αυθαδιάζουν και να απειθαρχούν στους καθηγητές.

Δημιούργησαν Πανεπιστήμια χωρίς μαθήματα, αφού είχαν καταληφθεί από τις νεολαίες των κομμάτων οι οποίες αποφάσιζαν για το μπάχαλο και από επάνω οι διάφοροι ντενεκέδες «υπουργοί παιδείας» να λαϊκίζουν καταστρέφοντας την γλώσσα και την ιστορία με διατάγματα, να δημιουργούν αιώνιους φοιτητές, να «διευκολύνουν» τις σπουδές και να στέλνουν τα πτυχία των ακαμάτηδων στα σπίτια τους. 

Κομματικά στελέχη, χωρίς προσόντα και ιδιαίτερες γνώσεις κατέλαβαν το κράτος, στα υπουργεία, στους οργανισμούς, στα ταμεία, στις εφορίες, στην εκπαίδευση, στο δημόσιο, στα νοσοκομεία, στις ανεξάρτητες αρχές, στις εξαρτημένες, παντού, έφυγαν οι επαΐοντες και κατέφθασαν οι άσχετοι για να μάθουν στου κασιδιάρη το κεφάλι. Δημιούργησαν και κλαδικές (μέχρι κλαδική καραγκιοζοπαιχτών είχαμε!) όπου στους τόπους εργασίας επιβάλλονταν πλέρια... η δημοκρατία (εάν δεν γραφόσουνα την είχες βάψει). Κανένας φραγμός, πουθενά το κράτος, αλλά είχαμε δημοκρατία. 

Είχαμε και δυναμικές πολιτικές κινητοποιήσεις, για να κρατούμε το πόπολο υπό το κόμμα, συγκεντρώσεις – εκδρομές με πούλμαν πληρωμένα, σημαιάκια κασκόλ, καπέλα, όλα από το κόμμα με κλεμμένα λεφτά, ακόμη και όταν ψηφίζαμε το κόμμα μας πήγαινε στους τόπους μας, τοπική αυτοδιοίκηση το κόμμα και εδώ, το κράτος υποτάχτηκε στο κόμμα, όπου το κόμμα διαμοίραζε τα ιμάτια στους αφισοκολλητές του και νεροκουβαλητές του, με τους εξουσιαστές να κερνούν και να πίνουν ασύδοτα. Δεν το έλεγαν ως κάτι από καπιταλιστικό κομμουνισμό, σοσιαλισμό το έλεγαν. Αποκτήσαμε και παγκόσμια πρωτοτυπία με τα μπλέ και τα πράσινα καφενεία. Βεβαίως. Πόσους ψήφους θα μου δώσεις; Φέρε καρέκλα να σε βάλω στο δημόσιο. 

Αισχρό αλισβερίσι των εξουσιαστών. Και λεφτά που θα τα βρούμε; Έλα μωρέ θα πάρουμε δάνειο! Ήρθαν και τα χρήματα από την τότε ΕΟΚ και μετά από την ΕΕ και εκεί έγινε η αλιμούρα! Ξεπεταχτήκαμε και γίναμε περισσότερο δημοκράτες για την πάρτι μας. Πίσω από το κόμμα τρέχαμε και κάναμε ότι μας έλεγε, σκλαβάκια της εξουσίας και μπροστά οι αρχηγοί «οι καταλληλότεροι» από τα χορτασμένα κανάλια και τα μπουκωμένα δημοσιογραφά. 

Έκαναν νόμους, στο όνομα της δημοκρατίας και του Ελληνικού λαού (που να μην τον πιάνετε στο στόμα σας αλήτες) για να προφυλάσσονται οι απατεώνες, οι λωποδύτες, οι έμποροι ναρκωτικών, οι φονιάδες και οι καταχραστές και μόνο οι απομείναντες Απριλιανοί είναι ακόμη μέσα διότι, τους στέρησαν το γκουβέρνο, με συνέπεια να χάσουν την μάσα και την κουτάλα οι κατ΄ επάγγελμα πολιτικοί. Λεηλάτησαν το κράτος αλλά δεν πειράζει είχαμε δημοκρατία, ύφος, μαγκιά, καγιέν, ξενύχτια και ζεϊμπεκιές (η νέα μας κουλτούρα) στο «Περιβόλι του ουρανού» και στα μαγαζιά του κόμματος, καλοκαίρια στη Μύκονο και τον χειμώνα στα Σάλωνα, με τις βίλες που αποκτήσαμε από την τίμια εργασία μας, και οι κώλοι και τα βυζιά κυριολεκτικά έξω στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανά, με τις σουσούδες της υποκουλτούρας. 

Υπερήφανα νικήσαμε στο ποδόσφαιρο και πήραμε το ευρωπαϊκό, πήραμε και ολυμπιακούς αγώνες τρομάρα μας, τσιμεντάραμε την πιο όμορφη πρωτεύουσα του κόσμου, κάναμε και έναν δρόμο στο πέταλο του Μαλλιακού αφού χάθηκαν καμπόσες δεκάδες αθώες ψυχούλες (για την Αθηνών-Πατρών, μετά από άλλα 50χρόνια), μιλάμε άπταιστα τουλάχιστον μια ξένη γλωσσά χωρίς να γνωρίζουμε Ελληνικά, ονειρευτήκαμε τα παιδιά μας μοντέλα και σταρ, τα μάθαμε λαμογιές και πήραν φωτιά τα μπουζούκια και τα στριπτιζάδικα στις μεγαλουπόλεις και τα κολόμπαρα στην επαρχία (για την άμεση ρευστοποίηση των επιδοτήσεων). Είχαμε όμως δημοκρατία και την απολαμβάναμε. Δεν έχει σημασία εάν δολοφονήσαμε την Δημοκρατία στη χώρα στην οποία γεννήθηκε. Για τις περίφημες μίζες των εξουσιαστών και τα κλεψιμαίικα δεν μιλώ. Αυτά έχουν επενδυθεί και Κύριος ξέρει…. και κάποιοι τύποι Τσουκάτοι και Μαντέληδες που μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα.

Δηλαδή τι περιμέναμε μετά από όλα αυτά, για τα οποία ήμασταν περήφανοι και ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΨΗΦΙΖΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! Ποτέ κομματικά! Προς Θεού... Ξαφνικά ήλθαν κάποια σφιξίματα αλλά να, φωνή μεγάλη ακούστηκε από σοσιαληστή και δημοκράτη «λεφτά υπάρχουν» και τρέξαμε σαν τις κότες στο κεχρί... Και μετά από το «λεφτά υπάρχουν» ψελλίσαμε «βόηθα Παναγιά μου» και για να μας σώσουν, από τις δικές τους πολιτικές, αυτοί που κατάστρεψαν την χώρα έκαναν το πρώτο μνημόνιο και μάτωσε η χώρα, πληγώθηκε θανάσιμα, αλλά επειδή είναι τόσο επιτυχημένοι μας κάνουν και ένα δεύτερο για να μας ξανασώσουν... Και μας κοροϊδεύουν…. Και μας λοιδωρούν… Και μας εμπαίζουν… Και το τέλος ήλθε. Και αυτοί αγέρωχοι συνεχίζουν να μας σώζουν. Και κανείς τους δεν φταίει. 

Τώρα έμαθα και το εμπέδωσα ότι μετά από 38 χρόνια φταίει η χούντα και μόνο αυτή, η τρισκατάρατη. Ούτε εμείς φταίμε που τους ψηφίζαμε… Ξέρετε που καταντήσαμε τώρα λίγο πρίν πούμε τετέλεστε; Ένας Κουτρουμάνης της πλάκας, αλλά κομματόσκυλο γερό, σοσιαλιστής και δημοκράτης βεβαίως, μαζί με τον χοντρό καθηγητή, να διαπραγματεύονται με τους τροϊκανούς τις τύχες της Ελλάδας. Σας αρέσει; Εμένα καθόλου... Πάντως καλά περάσαμε και προπάντων δημοκρατικά...

http://syndesmos71.blogspot.com/2012/02/blog-post_8507.html