Η Κύπρος χάνεται – Κάλεσμα για αγώνα εθνικό και κοινωνικό

Το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου, ο προσκυνημένος εσμός της μετά-αποικιοκρατίας, ο δικτατορικός μηχανισμός της κομματικής ολιγαρχίας και του πελατειακού συστήματος, σύρει την πατρίδα στον όλεθρο.

Στα οικονομικά πράγματα προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει τον υπέρογκο δημοσιοϋπαλληλικό τομέα μετά των ημικρατικών οργανισμών που έγιναν τα τσιφλίκια όλων των κομμάτων, όπου διορίζονται οι αφισοκολλητές και τα κομματόσκυλα, ασκώντας άγρια φορολόγηση της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας με επιπρόσθετα μέτρα που αποτελούν ευθεία στήριξη της ληστρικής χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας.


Επιπλέον φορτώνουν τη πλάτη του λαού με αλλεπάλληλα δάνεια που κοντεύουν να εκτινάξουν το χρέος πάνω από το ΑΕΠ και να ρίξουν τη πατρίδα σε μια περιπέτεια με τους διεθνείς τοκογλύφους που θα έχει σαν αναγκαία κατάληξη της την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων και συγκεκριμένα του φυσικού αερίου, αν και εφόσον τούτο εξορυχθεί .

Στο εθνικό θέμα τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε η ενδοτική γραμμή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, τείνει να καταλήξει με τους άθλιους χειρισμούς των κρατούντων σε τελική αναβάθμιση μέχρι και αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος. Την ίδια ώρα η Κύπρος αποκόπτεται πλήρως από την Ελλάδα, με την συγκατάθεση των γραικύλων που ασκούν εξουσία στην Ελλάδα και παραδίδεται στην αμυντική ζώνη του Ισραήλ που συνεπικουρείται από τις εν Κύπρω αγγλικές βάσεις.

Φτώχεια και εξαθλίωση του λαού, τουρκοποίηση του κατεχόμενου τμήματος της κυπριακής δημοκρατίας και παράδοση της ελεύθερης επικράτειας μας στην αγγλο-ισραηλινή επικυριαρχία. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο ευκολόπιστος λαός ζει με το όνειρο του πλούτου που θα φέρει το φυσικό αέριο σε πλήρη προσαρμογή με το κατεστημένο και τους πολιτικούς του μηχανισμούς. Τούτο συμβαίνει γιατί ένα μεγάλο μέρος του λαού τρέφεται από το δημόσιο και ασκεί φοβερές πιέσεις για την διατήρηση των κεκτημένων του που είναι αλληλένδετα με τη διατήρηση του κομματοκτρατικού πελατειακού συστήματος.

Αν η λαϊκή παραγωγική βάση δεν κατανοήσει αυτή την αγαστή σχέση δημοσιοϋπαλληλισμού και πολιτικού κατεστημένου, αν δεν εναντιωθεί στην καταπίεση που η σχέση αυτή ασκεί επάνω του τότε θα υποστεί τη φτώχεια και την υποβάθμιση αφενός αλλά και την υποδούλωση της πατρίδος αφετέρου. Η αλλαγή αυτής της αποπνικτικής κατάστασης απαιτεί αγώνα κοινωνικό και εθνικό. Η παραγωγική βάση πρέπει να κτυπήσει το σύστημα της κοινωνικής ανισότητας και μαζί με αυτό το ενδοτικό και ενίοτε προδοτικό πολιτικό κατεστημένο. 

Η διεκδίκηση λαϊκής κυριαρχίας είναι αλληλένδετη με την διεκδίκηση της εθνικής κυριαρχίας και την απελευθέρωση. Δεν είναι δυνατό να διαχωριστεί το αίτημα και ο αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία από τον αγώνα και το αίτημα της απελευθέρωσης της γης μας από τις αγγλο-τουρκικές κατοχικές δυνάμεις.

Ως πρόεδρος του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, καλώ κάθε Έλληνα πατριώτη σε ένα ανυποχώρητο κοινωνικό και εθνικό αγώνα. Η σαπίλα του συστήματος είναι εξίσου απεχθής με την κατοχή της γης μας. Αυτοί που αρπάζουν το ψωμί του λαού είναι το ίδιο εχθροί του με αυτούς που άρπαξαν τη γη του. Καμιά διαφορά και ως τούτου καμία διαφοροποίηση του μίσους εναντίον τους.

Λουκάς Σταύρου, πρόεδρος
Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος - ΕΔΗΚ