Αντωνάκης Σαμαράς: Το φίδι

Έγραφε η σοφή μας εφημερίδα το Νοέβριον του 1992: «Να δημιουργηθούν καινούργιες παρατάξεις…. Οι «Τίμιοι» δήθεν, πολιτικοί ή άλλοι, δευτέρας επιλογής πολιτευταί θα προσπαθήσουν να εγκλωβίσουν στο νέον σχήμα …. Χαρακτηριστικόν των ανωτέρω η πολύ επικίνδυνος περίπτωσις Σαμαρά…». Είχαμε ήδη, χωρίς αμφιβολίαν, καταλήξει εις το συμπέρασμα του σχηματισμού κόμματος από τον Αντωνάκη Σαμαρά, όταν όλοι διηρωτώντο δια τας μελλοντικάς κινήσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών.

Δασκαλεμένος διά κάθε του κίνησιν από τους διεθνείς εντολοδότας του, αφού κυριολεκτικώς έπαιξε το «ποντίκι με τη γάτα» στην «Νέα Δημοκρατία», άλλοτε, βολιδοσκοπών και άλλοτε ασκών ψυχολογικήν πίεσιν, τελικώς προέβη εις την δημιουργίαν του νέου κόμματος με αστείον όνομα και υποτονικήν παρουσίασιν. Αντί εξ αρχής, ως ώφειλε, να διαχωρίση τις θέσεις του από την «Ν.Δ.» καθιστών αντιληπτάς τας προθέσεις του και τους σκοπούς του εις ολόκληρον τον λαόν, διετήρησε την παράξενον τακτικήν της αβεβαιότητος και της συγχύσεως, η οποία τον έφθειρε και τον γελοιοποιούσε, δίδων ούτω και το μέτρον της ψυχικής του ρωμαλαιότητος.

Η στιγμή την οποίαν επέλεξε διά το ανήθικον προσκλητήριον προς τους πρώην κομματικούς του συναδέλφους, ήτο η εσχάτη ώρα πέραν της οποίας εκινδύνευε να χάση κάθε σοβαρότητα ως κόμματος και πολιτικού «αρχηγού». Αιφνιδίως ευρέθησαν όλοι οι αποσκιρτήσαντες, φίλοι του, οι οποίοι λόγω «φιλίας» προετίμησαν το αβέβαιον μέλλον των κοντά του (τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια) και οι οποίοι χωρίς καν να προτάσσουν ιδεολογικάς διαφοράς η διαφοράς ουσίας προς το κόμμα τις εγκατέλειπαν, προσεχώρησαν εις τον άχρωμον και άοσμον νέον κομματικόν σχηματισμόν.

Η όλη υπόθεσις είναι κυριολεκτικώς ύποπτος. Το θέμα «συνειδήσεως» που προέταξαν οι αποχωρήσαντες, μόνον γέλωτα μπορεί να προκαλέσει, διότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ οι βουλευταί μας μας εσυνήθισαν εις τέτοιαν υψηλοφροσύνην. Από τον καιρόν της αποστασίας του 1965 μέχρι της εξαγοράς των βουλευτών της «Εθνικής Παρατάξεως» και εις σωρείαν κρισίμων εθνικών γεγονότων, τα βαρυσύμφορα τρωκτικά του Κοινοβουλίου, απέδειξαν την παντελή της έλλειψιν εκ του ψυχικού των κόσμων. Χρηματισμός, θεσιθηρία, αρχομανία και ευτελείς φιλοδοξίαι, κατόπιν ίντριγκας και σκοτεινών μηχανορραφιών, όπου ο ξένος παράγων εχάρασσε την κατευθύνουσαν πορεία, απετέλεσαν την αιτίαν τοιούτων πολιτικών αλμάτων, μεταλλαγών και… «υπερβάσεων». Οι «υποσχέσεις και η βρώμικη φιλοδοξία που τις απεδέχετο, συνηγορούσαν ΠΑΝΤΟΤΕ, απ’ αρχής συγκροτήσεως του συγχρόνου ελληνικού κράτους, στο να εξευρίσκη ο ανθελληνικός κόσμος του εξωτερικού εγχωρίους «τζουτζέδες» δια την επιβολήντων ιδικών του σχεδίων και προγραμμάτων.

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα μείνη όμως εδώ. Δεν εφευρέθη δια την παρούσαν πολιτικήν κρίσιν και την πτώσιν του ανεπιθυμήτου Κρητός. Το έγκλημα του δεν θα είναι στιγμιαίον, όπως εκείνο της αποστασίας του ΄65. Ο Αντώνης Σαμαράς προγραμματίζεται δια το απώτερον μέλλον. Μας ενθυμίζει τον νεαρόν ευπαρουσίαστον υπουργόν Συγκοινωνιών του αειμνήστου Στρατάρχου, ο οποίος εξειλίχθη εις εθνικόν καρκίνον. Προς τούτο συνηγορεί και το σκεπτικόν ότι οι προς αυτόν βουλευταί είναι αδύνατον να επανεκλεγούν όλοι, πράγμα πολύ πιθανόν εάν παρέμενον εις το κόμμα που εγκατέλειψαν. Τι λοιπόν τους υπεσχέθησαν εις το να το αποτολμήσουν; Τι κέρδη απεκόμισαν εκ της αποστασίας των; Οι άνθρωποι αυτοί ουδέποτε αποτολμούν τι άνευ προσωπικού οφέλους. Εάν τώρα αυτό, εξ επόψεως εξουσίας, δεν διαφαίνεται άμεσον, πρέπει να είναι βέβαιον ότι θα τους υπεσχεθή εις το μέλλον.

Φοιτητής του Χάρβαρντ (εκεί όπου επιλέγονται οι υπό κατασκευήν άνθρωποι του συστήματος), καταγόμενος από εύπορον οικογένειαν με παράδοσιν και παρελθόν (είναι δισέγγονος της Π. Δέλτα), κατόρθωσε, με τα μέσα που διέθετε, να εκλεγή βουλευτής και κατόπιν ειδικών εντολών να προωθηθή εις τους σκοτεινούς θαλάμους της διεθνιστικής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Από της στιγμής εκείνης εδρομολογήθη ο ρόλος του εις τα πράγματα της Πατρίδος μας.

Αυτοί που είναι «πίσω» από την «Πολιτικήν Άνοιξιν» δεν φαίνεται να βιάζονται και βαδίζουν εις ένα καλώς προγραμματισμένον σχέδιον, από καιρού εκπονηθέν, εξετάζοντες αντιδράσεις, μελετώντες την επόμενην κίνησιν και προχωρώντες με προσοχήν εις το πολιτικόν των πείραμα. Συγχρόνως, πακτωλοί χρημάτων διωχετεύθησαν από τα γνωστά «κρτέλ» πετρελαίων της Αμερικής, τα ίδια που εχρηματοδότησαν το 1974 τον Κ. Καραμανλήν και τον Α. Παπανδρέου, μέσω εφοπλιστικών και επιχειρηματικών κύκλων που απολαμβάνουν να καλύψουν τις μεγάλες εταιρείες στα διεθνή των παιχνίδια.

Πίσω απ’ όλα αυτά, ο συντονιστής της «Ευρωπαϊκής» Μπίλντερμπεργκ με την Αμερικανική N.S.A. και την «Τριήμερη Επιτροπή», ο Εβραίος πρόεδρος της ΦΙΑΤ Ανιέλι, στη Λέσχη του οποίου ανήκει ο διοπτροφόρος Μεσσήνιος και προαλειφόμενος πολιτικός αστήρ του τόπου μας. Εξ άλλου, η απαραίτητος «αυλή» ερέθη από τους γνωστούς και συνεργάτας του Υπ. Εξωτερικών, όταν ο Αντωνάκης «κατά διαταγήν» ετοποθετήθη εκεί δια την δημιουργίαν «ονόματος» εις το Πανελλήνιον, ώστε όταν αρχίση τους «πολιτικούς του ελιγμούς», να έχη την απαραίτητον υποδομήν και παρελθόν, απαραίτητοι προϋπόθεσεις δια την πολιτικήν του ανέλιξιν, διά την δημιουργίαν κλίματος αποδοχής εντός της Βουλής και δημιουργίας οπαδών.

Είναι γνωστή η αφέλεια και η ρηχότης του Έλληνα όσον αφορά την προτίμησίν του σε τίτλους Π.χ. στρατηγός, ιατρός, υπουργός, και ας είναι ο όποιος τενεκές ή προδότης ήθελεν είναι. Από την άλλην, δήθεν στρεφόμενα εναντίον του έντυπα, με το να αναφέρονται συχνά εις αυτόν, τον προβάλλουν εμμέσως, ενώ το γνωστό κανάλι δεν παύει να μεταδίδη τις ανόητες και άλλοτε φαιδρές δηλώσεις ή απαντήσεις του νέου «προέδρου». Η υπόθεσις Σαμαρά είναι χαρακτηριστική περίπτωσις κατασκευής εγκαθέτου πολιτικού, σ’ ένα τόπον που βρίθει τοιούτων περιπτώσεων βεβαίως, αλλά και σ’ ένα λαόν που ποτέ δεν θα βάλη μυαλό.

Αθορύβως, με πρόγραμμα και σχέδια, ύπουλα σαν φίδι, ο νεαρός πολιτευτής από την Καλαμάτα, ανεθραμμένος πολιτικώς από την πλέον μειοδοτικήν και σκοτεινήν φυσιογνωμίαν της μεταπολεμικής Ελλάδος, τον Εύ. Αβέρωφ, προωθημένος στους σκοτεινούς διεθνιστικούς και εβραιοκινούμενους κύκλους της Μπίλντερμπεργκ, ο Αντώνης Σαμαράς προετοιμάζεται να χύση και αυτός το δηλητήριόν του στο σώμα της ιερά Πατρίδος, όταν διαταχθή από τους πολιτικούς του προαγωγούς. Αυτός θα έχη την τύχην των υπολοίπων ομολόγων του. Λυπούμεθα όμως και οικτίρομεν τα ανθρωπάκια που τρέχουν πίσω του, μη έχοντας διδαχθή τίποτε από την επί ενάμισυ και πλέον αιώνα ταλαίπωρον ιστορίαν αυτού του τόπου.

Πηγή: Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 22 - Σεπτέμβριος 1993

http://ellinokratia.blogspot.com/2012/02/blog-post.html