Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ είναι άλλο ένα δυσώδες σκάνδαλο από τον πολιτικό βούρκο της Μεταπολίτευσης. Πριν από περίπου δυόμισι χρόνια, όταν από τις σελίδες του «ΕΚ» προειδοποιούσαμε με αποκλειστικό άρθρο μας για μια συνάντηση του οικονομικού επιτελείου του ΠΑΣΟΚ με τους ανθρώπους της Goldman Sachs σε πολύ γνωστό πολυτελές ξενοδοχείο των βορείων προαστείων, ίσως να φανήκαμε συνωμοσιολόγοι. Όπως και άλλες φορές, αν και έχουμε βαρεθεί να επιβεβαιωνόμαστε. Η τελευταία εξέλιξη, με τον οικονομικό εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη να ελίσσεται και να αντεπιτίθεται στην προσπάθεια εξοβελισμού του από τη θέση του από έναν «πράσινο» υπουργό Δικαιοσύνης που εκφράζει το κομματικό χθες, δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.
Οι καταγγελίες για την τεχνητή διόγκωση του ελλείματος, έγιναν τον περασμένο Σεπτέμβριο, ενώ στην ηγεσία της «ανεξάρτητης αρχής», βρέθηκε από τον Ιούνιο του 2010, ο όχι και τόσο «ανεξάρτητος» Ανδρέας Γεωργίου. Ποιος είναι αυτός: δεν θα σας πούμε πολλά, απλά μόνο ότι ήταν μέχρι τότε και από το 1989, στέλεχος του... ΔΝΤ, έχοντας μάλιστα διατελέσει προϊστάμενος αποστολών για την προετοιμασία, διαπραγμάτευση και παρακολούθηση προγραμμάτων του Ταμείου σε διάφορες χώρες!!! Απόλυτα εξωφρενικό; Φυσικά, όπως και πολλά άλλα. Ο παραπάνω τύπος, πλέον διώκεται για κακούργημα μετά τις δημόσιες καταγγελίες της καθηγήτριας Ζωής Γεωργαντά και... παραμένει στη θέση του, διώκοντας μάλιστα και όσους τον κατήγγειλαν!!! Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Παγκόσμιες πρωτοτυπίες, σε μια χώρα όπου τίποτα πια δεν εκπλήσσει κανέναν.
Οι καταγγελίες για τις αλχημείες της νυν ΕΛΣΤΑΤ, με σκοπό να βρεθεί φόρμουλα για να βάλουν κάποιοι τους άπληστους κερδοσκόπους στο παιχνίδι, ξεκίνησαν πριν από περίπου 11 χρόνια. Ξεκίνησαν για την ακρίβεια επί των αλήστου μνήμης ημερών του «εκσυγχρονιστή» Κώστα Σημίτη, του πρωθυπουργού των Ιμίων και της δοσιλογικής παράδοσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους δήμιούς του, του ανθρώπου που με την πατρίδα συγκλονισμένη από το πολύνεκρο ναυάγιο του Σάμινα Εξπρές, το μόνο που είχε να πει ήταν 'αυτή είναι η Ελλάδα'». Το όνομα Νίκος Χριστοδουλάκης, σας λέει κάτι; Το όνομα Λουκάς Παπαδήμος μήπως; Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, την πιο βίαια ανακατανομή εισοδήματος στην ελληνική ιστορία, υπέρ των εχόντων; Και έρχεται λοιπόν αυτός σήμερα να μας πει, τι; Ότι η κατάρτιση του μνημονίου, έγινε χωρίς ικανοποιητική προετοιμασία! Δηλαδή, κατά τον Κώστα Σημίτη, αυτό είναι το πρόβλημα και όχι το μνημόνιο καθ' αυτό! Και αυτός ο τύπος, ήταν πρωθυπουργός από το 1996 ως το 2004! Οκτώ ολόκληρα χρόνια!
Εξωφρενική ήταν και η χλιαρή αντίδραση της ΝΔ, η οποία και κυβερνά και αξιωματική αντιπολίτευση είναι. Αν και όλοι θα περίμεναν να σπεκουλάρει με το θέμα, δεν το έκανε, ενώ είχε τη φαεινή ιδέα να επικαλεστεί τον... Κώστα Σημίτη! Κατά πολύ κατώτερη των περιστάσεων αποδεικνύεται η Συγγρού, υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Δεσμεύσεις; Ίσως. Σύμπραξη; Ίσως. Η ΝΔ, όφειλε να χαλάσει τον κόσμο και να ζητήσει επίσημα την παραίτηση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και των λοιπών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που σήμερα διαπραγματεύονται με τους ξένους για το PSI και όχι με διαρροές, στις οποίες δεν τόλμησε καν να αναφέρει το όνομα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Τους έχει λούσει ο φόβος στη Συγγρού... Καμία αντίδραση και από το ΛΑΟΣ, που έδειξε να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με απάθεια. Με λίγα λόγια, η Δεξιά ήταν απούσα. Η πιο σθεναρή ανακοίνωση, ήταν αυτή... του ΠΑΣΟΚ, που δια του Πάνου Μπεγλίτη, έκανε επίδειξη απίστευτου θράσους και απέδειξε για άλλη μια φορά τον στυγνό καθεστωτισμό του, ζητώντας και τα ρέστα μπροστά στο εμβρόντητο κοινό.
Είναι πλέον σαφές και στον πιο κακόπιστο, ότι το σύστημα καταρρέει ηθικά. Ξόφλησαν. Κρατάνε ακόμα τα ηνία, αλλά μόνο με το ένα χέρι γιατί με το άλλο, κρατάνε την ομπρέλα για να γλιτώσουν από τις ροχάλες. Ο κόσμος τους σιχαίνεται. Τόση βρωμιά και τόση δυσωδία, δεν θα την αντέξουν στο τέλος ούτε οι ίδιοι οι εξουσιαστές της μεταπολίτευσης.
Οι καταγγελίες για τις αλχημείες της νυν ΕΛΣΤΑΤ, με σκοπό να βρεθεί φόρμουλα για να βάλουν κάποιοι τους άπληστους κερδοσκόπους στο παιχνίδι, ξεκίνησαν πριν από περίπου 11 χρόνια. Ξεκίνησαν για την ακρίβεια επί των αλήστου μνήμης ημερών του «εκσυγχρονιστή» Κώστα Σημίτη, του πρωθυπουργού των Ιμίων και της δοσιλογικής παράδοσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους δήμιούς του, του ανθρώπου που με την πατρίδα συγκλονισμένη από το πολύνεκρο ναυάγιο του Σάμινα Εξπρές, το μόνο που είχε να πει ήταν 'αυτή είναι η Ελλάδα'». Το όνομα Νίκος Χριστοδουλάκης, σας λέει κάτι; Το όνομα Λουκάς Παπαδήμος μήπως; Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, την πιο βίαια ανακατανομή εισοδήματος στην ελληνική ιστορία, υπέρ των εχόντων; Και έρχεται λοιπόν αυτός σήμερα να μας πει, τι; Ότι η κατάρτιση του μνημονίου, έγινε χωρίς ικανοποιητική προετοιμασία! Δηλαδή, κατά τον Κώστα Σημίτη, αυτό είναι το πρόβλημα και όχι το μνημόνιο καθ' αυτό! Και αυτός ο τύπος, ήταν πρωθυπουργός από το 1996 ως το 2004! Οκτώ ολόκληρα χρόνια!
Εξωφρενική ήταν και η χλιαρή αντίδραση της ΝΔ, η οποία και κυβερνά και αξιωματική αντιπολίτευση είναι. Αν και όλοι θα περίμεναν να σπεκουλάρει με το θέμα, δεν το έκανε, ενώ είχε τη φαεινή ιδέα να επικαλεστεί τον... Κώστα Σημίτη! Κατά πολύ κατώτερη των περιστάσεων αποδεικνύεται η Συγγρού, υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Δεσμεύσεις; Ίσως. Σύμπραξη; Ίσως. Η ΝΔ, όφειλε να χαλάσει τον κόσμο και να ζητήσει επίσημα την παραίτηση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και των λοιπών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που σήμερα διαπραγματεύονται με τους ξένους για το PSI και όχι με διαρροές, στις οποίες δεν τόλμησε καν να αναφέρει το όνομα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Τους έχει λούσει ο φόβος στη Συγγρού... Καμία αντίδραση και από το ΛΑΟΣ, που έδειξε να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με απάθεια. Με λίγα λόγια, η Δεξιά ήταν απούσα. Η πιο σθεναρή ανακοίνωση, ήταν αυτή... του ΠΑΣΟΚ, που δια του Πάνου Μπεγλίτη, έκανε επίδειξη απίστευτου θράσους και απέδειξε για άλλη μια φορά τον στυγνό καθεστωτισμό του, ζητώντας και τα ρέστα μπροστά στο εμβρόντητο κοινό.
Είναι πλέον σαφές και στον πιο κακόπιστο, ότι το σύστημα καταρρέει ηθικά. Ξόφλησαν. Κρατάνε ακόμα τα ηνία, αλλά μόνο με το ένα χέρι γιατί με το άλλο, κρατάνε την ομπρέλα για να γλιτώσουν από τις ροχάλες. Ο κόσμος τους σιχαίνεται. Τόση βρωμιά και τόση δυσωδία, δεν θα την αντέξουν στο τέλος ούτε οι ίδιοι οι εξουσιαστές της μεταπολίτευσης.
No comments :
Post a Comment