Το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από μια «μεταβατική» (είναι;) κυβέρνηση, είναι επί των ημερών της, να κατατίθενται σχέδια νόμου, όπως ο νέος αντιρατσιστικός. Κι όμως, έγινε. Και αυτό, παρά την παρουσία των κομμάτων της Δεξιάς στην κυβέρνηση. Όμως, το πρόβλημα δείχνει και είναι βαθύτερο, αν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι τις ημέρες αυτές, παρατηρήθηκε σε επίπεδο κυβερνητικό μια κινητικότητα σε πολλά πεδία, όπως είναι τα εθνικά θέματα. Κινητικότητα, που τίποτα δεν έχει να κάνει με την εξασφάλιση της 6ης δόσης από μια κυβέρνηση, η οποία δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να πάρει σοβαρές αποφάσεις που άπτονται των εθνικών και πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων της χώρας. Είναι σαφές ότι η επαπειλούμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας μας, αλλά και οι «αλχημείες» και παρασκηνιακές εδώ και καιρό συμφωνίες με τους φορείς του σιωνιστικού κεφαλαίου, επέβαλαν την παρουσία της τρόικας στη χώρα μας. Όμως, όπως έχει πια καταστεί σαφές ακόμα και στον πλέον κακόπιστο, μέσα στο ρευστό όσο και ασύμμετρο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί οι εκπρόσωποι του διεθνούς σιωνιστικού κεφαλαίου, συνεπικουρούμενοι από τους εγχώριους εθνομηδενιστές και διεθνιστές, προσπαθούν να αλλάξουν τα για αυτούς «κακώς κείμενα».
Και εξηγούμαστε: μέσα στο προαναφερόμενο σχέδιο νόμου, υπάρχει πρόβλεψη για ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών, προσέξτε εδώ, όχι όλων, αλλά όσων είναι αναγνωρισμένες από τα «διεθνή δικαστήρια», δηλαδή της εξής μίας: του Ολοκαυτώματος. Όποιος αρνηθεί το Ολοκαύτωμα θα οδηγείται στη φυλακή, ενώ την ίδια ώρα, η κάθε Ρεπούση θα έχει το δικαίωμα να αρνείται τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, μιλώντας για «συνωστισμούς» και άλλα συναφή προσβλητικά για τα όσια και ιερά του Έθνους, χωρίς να «αγχώνεται» για τυχόν ποινικές επιπλοκές. Στην Ελλάδα, κάποιοι ενδεχομένως να έχουν την ίδια τύχη με τον Ντέιβιντ Ίρβινγκ.
Είναι παραπάνω από σαφές, ότι η αθώωση από τον Άρειο Πάγο του Κώστα Πλεύρη, αποτελεί καρφί στο μάτι του σιωνιστικού κατεστημένου και κεφαλαίου. Και ότι ένας «άτυπος» όρος από τους δανειστές της χώρας, αποτελεί η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση. Και μπορεί φαινομενικά στα μάτια του πολύ κόσμου, το νομοσχέδιο αυτό να μην έχει καμία σχέση με τα οικονομικά, στα οποία εστιάζει η κυβέρνηση του ευαγγελιστή Λουκά Παπαδήμου, όμως δεν είναι έτσι. Η χώρα βυθίζεται αργά αλλά σταθερά σε ένα καθεστώς ανελευθερίας, ενώ όπως όλα δείχνουν, εάν η μεθόδευση περάσει, πολύς κόσμος θα συρθεί στο μέλλον στα δικαστήρια από τα διάφορα («κατασταλτικά») «παρατηρητήρια», γιατί εκφράστηκε ελεύθερα, κατηγορούμενος για αδικήματα λόγου. Την ώρα που απελευθερώνονται με εγγύηση μεγαλέμποροι ναρκωτικών και με όρους, αλλοδαποί βιαστές...
Εδώ, με μεγάλο ενδιαφέρον θα αξιολογήσουμε και τη στάση της αριστεράς, στελέχη της οποίας τάχθηκαν εξ αρχής κατά των απαγορευτικών λογικών, από τις οποίες, όπως οι ίδιοι λένε, «η αριστερά υπέφερε στο παρελθόν». Την ίδια ώρα όμως, τα ξοφλημένα και χρεοκοπημένα «προοδευτικά» ΜΜΕ για άλλη μια φορά έσπευσαν να καλύψουν τις μεθοδεύσεις του συστήματος. Κρατούν επίτηδες χαμηλούς τόνους, προσπαθώντας να βοηθήσουν την διόλου δημοφιλή και άθλια αυτή νομοθετική παρέμβαση, η οποία φιμώνει την ελεύθερη έκφραση και έχει ξεσηκώσει τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες της διαδικτυακής κοινότητας, να περάσει «στο ντούκου». Αυτό δεν θα γίνει.
Και εξηγούμαστε: μέσα στο προαναφερόμενο σχέδιο νόμου, υπάρχει πρόβλεψη για ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών, προσέξτε εδώ, όχι όλων, αλλά όσων είναι αναγνωρισμένες από τα «διεθνή δικαστήρια», δηλαδή της εξής μίας: του Ολοκαυτώματος. Όποιος αρνηθεί το Ολοκαύτωμα θα οδηγείται στη φυλακή, ενώ την ίδια ώρα, η κάθε Ρεπούση θα έχει το δικαίωμα να αρνείται τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, μιλώντας για «συνωστισμούς» και άλλα συναφή προσβλητικά για τα όσια και ιερά του Έθνους, χωρίς να «αγχώνεται» για τυχόν ποινικές επιπλοκές. Στην Ελλάδα, κάποιοι ενδεχομένως να έχουν την ίδια τύχη με τον Ντέιβιντ Ίρβινγκ.
Είναι παραπάνω από σαφές, ότι η αθώωση από τον Άρειο Πάγο του Κώστα Πλεύρη, αποτελεί καρφί στο μάτι του σιωνιστικού κατεστημένου και κεφαλαίου. Και ότι ένας «άτυπος» όρος από τους δανειστές της χώρας, αποτελεί η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση. Και μπορεί φαινομενικά στα μάτια του πολύ κόσμου, το νομοσχέδιο αυτό να μην έχει καμία σχέση με τα οικονομικά, στα οποία εστιάζει η κυβέρνηση του ευαγγελιστή Λουκά Παπαδήμου, όμως δεν είναι έτσι. Η χώρα βυθίζεται αργά αλλά σταθερά σε ένα καθεστώς ανελευθερίας, ενώ όπως όλα δείχνουν, εάν η μεθόδευση περάσει, πολύς κόσμος θα συρθεί στο μέλλον στα δικαστήρια από τα διάφορα («κατασταλτικά») «παρατηρητήρια», γιατί εκφράστηκε ελεύθερα, κατηγορούμενος για αδικήματα λόγου. Την ώρα που απελευθερώνονται με εγγύηση μεγαλέμποροι ναρκωτικών και με όρους, αλλοδαποί βιαστές...
Εδώ, με μεγάλο ενδιαφέρον θα αξιολογήσουμε και τη στάση της αριστεράς, στελέχη της οποίας τάχθηκαν εξ αρχής κατά των απαγορευτικών λογικών, από τις οποίες, όπως οι ίδιοι λένε, «η αριστερά υπέφερε στο παρελθόν». Την ίδια ώρα όμως, τα ξοφλημένα και χρεοκοπημένα «προοδευτικά» ΜΜΕ για άλλη μια φορά έσπευσαν να καλύψουν τις μεθοδεύσεις του συστήματος. Κρατούν επίτηδες χαμηλούς τόνους, προσπαθώντας να βοηθήσουν την διόλου δημοφιλή και άθλια αυτή νομοθετική παρέμβαση, η οποία φιμώνει την ελεύθερη έκφραση και έχει ξεσηκώσει τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες της διαδικτυακής κοινότητας, να περάσει «στο ντούκου». Αυτό δεν θα γίνει.
No comments :
Post a Comment