Η οικονομική κρίση της ευρωζώνης που αντανακλά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ως κυριότερη αιτία της την ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ η οποία θα στόχευε μέσα από τη σχέση ευρωπαϊκών και εθνικών θεσμών στην ισόρροπη ανάπτυξη και ενίσχυση της παραγωγής των χωρών μελών. Όμως η έλλειψη αυτής της πολιτικής δεν οφείλεται σε αδυναμία κατανόησης των πραγματικοτήτων αλλά είναι μια μορφή πολιτικής που επιβλήθηκε στην Ευρώπη. Μεγάλος ένοχος είναι το διεθνές χρηματοπιστωτικό υπερκράτος που διατηρεί ισχυρές σχέσεις με τα τοπικά-εθνικά τραπεζικά συστήματα αλλά κυρίως με τα «εθνικά» πολιτικά κατεστημένα.
Υπάρχει μια εξουσιαστική σχέση χρηματοπιστωτικού υπερκράτους (μαζί με τα «εθινικά» τραπεζικά παρακλάδια του ) και των πολιτικών κατεστημένων, που δεν αφήνουν την Ευρώπη να ανασάνει, δεν αφήνουν τους λαούς της Ευρώπης να αυτοκυβερνηθούν, να σχεδιάσουν από κοινού το κοινό μέλλον τους. Τούτο αποδεικνύει πως ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός δεν είναι το εξελικτικό αποκύημα της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς αλλά το αποκύημα μιας ελεγχόμενης αγοράς από πολιτικά κατεστημένα που είναι όργανα της πλουτοκρατίας. Ο καπιταλισμός δεν αναπτύσσεται χωρίς την πολιτική παρέμβαση. Είναι στην ουσία η μεγαλύτερη μορφή πολιτικο-οικονομικής βίας που ασκείται πάνω στα έθνη.
Κατά συνέπεια η λύση του οικονομικού προβλήματος διέρχεται μέσα από τη πολιτική η οποία θα έχει ως πηγή της την εθνικο-λαική βούληση. Για να εφαρμοστούν τα μέτρα εκείνα και οι θεσμοί που θα έσωζαν την Ευρωπαϊκή Ένωση από την κρίση και τις καταστροφικές της συνέπειες, απαιτείται ΑΝΑΤΡΟΠΗ της τυραννικής–εξουσιαστικής σχέσης χρηματοπιστωτικού υπερκράτους, ντόπιων πλουτοκρατικών ολιγαρχιών και των πολιτικών τους κατεστημένων. Οι εθνικές δυνάμεις δεν έχουν άλλη επιλογή από την πολύμορφη σύγκρουση με το εξουσιαστικό κατεστημένο που θα έχει ως προμαχώνα της τον πολιτικό αγώνα.
No comments :
Post a Comment