Μετά την έκρηξη στο Μαρί γίναμε μάρτυρες ενός ξεσηκωμού, με πρωτόγνωρες εκτάσεις για τα κυπριακά δεδομένα. Αυτή η διαμαρτυρία πήρε σάρκα και οστά σαν αγανακτισμένοι πολίτες οι οποίοι συγκεντρώνονταν έξω από το προεδρικό. Δημιουργήθηκε συντονιστικό, για την καλύτερη λειτουργία του αυθόρμητου αυτού κινήματος, από άτομα που επιζητούσαν την δικαίωση και την παραίτηση του χριστόφια.Και διερωτούμαι;
Όντως ότι έκαναν όλοι αυτοί, ακόμη και αυτοί που πρόλαβαν και έφυγαν απο το συντονιστικό, το έκαναν για την Εθνική και κοινωνική δικαιοσύνη ή για τους μικροπολιτικούς λόγους ο καθένας τους; Από που πηγάζουν αυτά τα ερωτήματα;
- Δεν γίνεται κύριοι του συντονιστικού να μην επιτρέπεται σε κανένα να φωνάξει συνθήματα χωρίς να μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα οργή και αγανάκτησης. - Δεν μπορείτε να κατηγορείται και περιθωριοποιείται άτομα αποκαλώντας τους τραμπούκους και σωβινιστές επειδή θέλουν να δείξουν έντονα της διαμαρτυρία τους.
Η αλλαγή δεν θα έρθει με τα ήσυχα και «μη μου άπτου» μέσα σας, αλλά δια μέσω της επαναστατικής οργής και σύγκρουσης ενάντια στο σάπιο σύστημα τους. Ένα σάπιο σύστημα το οποίο εσείς με την συστημική σας στάση δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξετε. Χρήζει άμεση σύγκρουσης και βίας ενάντια στο κατεστημένο. Γιατί η βία τους, χρειάζεται τη ΒΙΑ μας. Μια ΒΙΑ με ιδεολογική ταυτότητα. Την ταυτότητα του ΑΥΤΌΝΟΜΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΎ.
Δεν είμαι αγανακτισμένος αλλά ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΈΝΟΣ
No comments :
Post a Comment