Η απομάκρυνση Μπεγλίτη διασώζει (;;;) Μονάδες και Σχηματισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων

Οριστικό τέλος στην ανερμάτιστη απόπειρα αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων σηματοδοτεί εκ των πραγμάτων η απομάκρυνση του Π. Μπεγλίτη από τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, μετά και την επίσημη παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η αδιάκριτη κατάργηση Μονάδων και Μείζονων Σχηματισμών του Ελληνικού Στρατού με μοναδικό γνώμονα τη μείωση του λειτουργικού κόστους προκάλεσε τη καθολική αντίδραση των μελών του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου και σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, ήταν η αιτία που οδήγησε την απερχόμενη πολιτική ηγεσία στις έκτακτες κρίσεις και στη καρατόμηση της ηγεσίας του ΕΣ. 

Αναλυτικά, το σχέδιο για τη νέα Δομή Δυνάμεων προέβλεπε για τους τρεις Κλάδους τα εξής:

• Στον Ελληνικό Στρατό, κατάργηση 1ης Στρατιάς, του Α’ και Β’ Σώματος Στρατού, της IV Μεραρχίας στην Τρίπολη, της V Μεραρχίας στην Κρήτη, της VIII Μεραρχίας Πεζικού στα Ιωάννινα, της XX Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, της Μεραρχίας Υποστηρίξεως στη Λαμία και των τεσσάρων ΤΑΞΥΠ καθώς και της 15ης Ταξιαρχίας στην Καστοριά.
• Στο Πολεμικό Ναυτικό, κατάργηση της Διοίκησης Ναυτικής Εκπαίδευσης, μετάπτωση των Ναυτικών Διοικήσεων Βορείου Ελλάδος (ΝΔΒΕ) και Ιονίου (ΝΒΙ) σε Ναυτικούς Σταθμούς και κατάργηση αρκετών εκ των υφισταμένων. Μείωση της οροφής των φρεγατών σε 11 και των πυραυλακάτων σε 15.
• Στην Πολεμική Αεροπορία, κατάργηση της Διοίκησης Αεροπορικής Εκπαίδευσης, της 110 Πτέρυγας Μάχης στη Λάρισα, της 113 Πτέρυγας Μάχης στη Θεσσαλονίκη, της 132 Σμηναρχίας Μάχης στο Αγρίνιο, της 134ΣΜ στη Σαντορίνη και 138ΣΜ στο Τυμπάκι.

Δυστυχώς για μία ακόμα φορά τo ζητούμενο χάθηκε κάπου μεταξύ της βιασύνης και των ελλιπών γνώσεων της απερχόμενης πολιτικής ηγεσίας και της επικράτησης συντεχνιακών, αναχρονιστικών και τοπικιστικών συμφερόντων. Κατά πόσο εξυπηρετεί τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού και τις σύγχρονες στρατιωτικές αντιλήψεις περί Διοικητικής Μέριμνας η διατήρηση μιας Μεραρχίας Υποστήριξης (ΜΕΡΥΠ) και μιας Ταξιαρχίες Υποστήριξης (ΤΑΞΥΠ) στη Στερεά Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν να προωθείται η κατάργηση της 1ης Στρατιάς, ενός Στρατηγείου με ασήμαντο κόστος λειτουργίας που αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική στρατηγική εφεδρεία; Επίσης, ποια η σκοπιμότητα διατήρησης της IV Μεραρχίας στην Τρίπολη και της V Μεραρχίας στην Κρήτη όταν τα ποσοστά επάνδρωσης σε συγκεκριμένες ακριτικές Μονάδες θα έπρεπε να έχουν σημάνει προ πολλού συναγερμό; Η ταυτόχρονη κατάργηση των 113 και 110 ΠΜ μήπως δημιουργεί κενά στην αεροπορική κάλυψη της βορείου Ελλάδας;

Η ανάλυση όλων αυτών είναι φυσικά αδύνατη χωρίς τη συνεκτίμηση των απαραίτητων οικονομοτεχνικών μελετών και των Σχεδίων που εμπίπτουν στη διαδικασία περί απορρήτου. Παρ΄όλα αυτά και με δεδομένη τη δυσχερή δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας για την επόμενη τριετία, θα μπορούσαν να αναληφθούν άμεσες ενέργειες, όπως:
1. Μείωση του αριθμού των θέσεων των ανωτάτων αξιωματικών και του προσωπικού που υπηρετούν σε Επιτελεία και Γραφεία. Δραστική αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας.
2. Μετάπτωση Μεραρχιών σε Ταξιαρχίες. Προώθηση και ολοκλήρωση της τετραγωνικής δομής των Ταξιαρχιών.
3. Συγχώνευση των ΚΕΝ.
4. Εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας των ΕΔ προς όφελος της δημιουργίας πολυδύναμων στρατοπέδων ή της επέκτασης των ήδη υπαρχόντων ή ενίσχυσης του κονδυλίων συντήρησης εγκαταστάσεων και μέσων έκαστου Κλάδου.
5. Αξιοποίηση κάθε προσπάθειας για την απόκτηση μεταχειρισμένου υλικού από συμμαχικά κράτη. 6. Απόσυρση όλων των Ελληνικών δυνάμεων που συμμετέχουν στις ειρηνευτικές αποστολές σε Κόσοβο και Αφγανιστάν

http://strategyreports.wordpress.com/2011/11/10/