Πριν από τέσσερις μήνες, ο ναύαρχος Γουίλιαμ ΜακΡέιβεν έδωσε την εντολή έναρξης της επιχείρησης που οδήγησε στο θάνατο του Οσάμα μπιν Λάντεν. Πλέον αποτελεί τον αρχηγό των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ- και κατά τα λεγόμενά του, οι «μυστικοί πολεμιστές» αυτού του ιδιότυπου πολέμου αρχίζουν να παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στους στρατηγικούς σχεδιασμούς σε όλη την υφήλιο. Κατά την κατάθεσή του στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων του Κογκρέσου, ο πρώην SEAL παρουσίασε την εξέλιξη των δυνάμεών του. Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι σήμερα, το δυναμικό της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ έχει διπλασιαστεί. Αντίστοιχα, ο σχετικός προϋπολογισμός έχει τριπλασιαστεί, ενώ οι αποστολές τους έχουν τετραπλασιαστεί.
Η αποστολή που σκότωσε τον μπιν Λάντεν αποτελεί απλά την «κορυφή του παγόβουνου»: οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εντείνουν όλο και περισσότερο τον «μυστικό» τους πόλεμο, με αρκετούς αναλυτές να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αυτή η κλιμάκωση μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε επιδείνωση διπλωματικών σχέσεων, αλλά και γενικευμένες ένοπλες συγκρούσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο: οι «μυστικοί πόλεμοι» κατά του κομμουνισμού στη νοτιοανατολική Ασία κατά τη δεκαετία του 1960 οδήγησαν σε γενικευμένες συρράξεις. Τη δεκαετία του 1980, το σκάνδαλο Ιράν- Κόντρας αποτέλεσε ένα μεγάλο φιάσκο για την κυβέρνηση Ρίγκαν, ενώ ήταν η υποστήριξη των ισλαμιστών ανταρτών που μάχονταν κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν που οδήγησαν στη γένεση του μπιν Λάντεν και της αλ Κάιντα. Και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ που παίζουν το συγκεκριμένο «παιχνίδι»: πριν από μία εβδομάδα, το Ιράν κατηγορήθηκε για συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία του Σαουδάραβα πρέσβη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα πλεονεκτήματα αυτών των επιχειρήσεων είναι εμφανή: η δημοσιότητα στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι καλύτερο να αποφεύγεται. Ένα worm που χτυπάει τα δίκτυα υπολογιστών του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, η μυστική παροχή βοήθειας στους επαναστάτες στη Λιβύη, οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις κατά της αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη- σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα. Επίσης, σε μία εποχή οικονομικών δυσκολιών, παρουσιάζονται ιδιαίτερα οικονομικές σε σχέση με τη χρήση μίας μεγάλης συμβατικής δύναμης: κατά τον ΜακΡέιβεν, το κόστος των 58.000 στρατιωτών/ πρακτόρων του χώρου των Ειδικών Επιχειρήσεων ανέρχεται μόλις στο 1,6% του προϋπολογισμού του Πενταγώνου για το 2012. Η CIA διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια τη δική της, μικρή παραστρατιωτική δύναμη, η οποία πολύ συχνά επιχειρεί μαζί με μέλη των ειδικών δυνάμεων. Τα τελευταία χρόνια, το δυναμικό αυτού του μικρού «στρατού» έχει αυξηθεί πολύ, με πολλούς αναλυτές ασφαλείας να κάνουν λόγο για εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες άτομα. Υπό την ηγεσία του στρατηγού Ντέηβιντ Πετρέους, αναμένεται αύξηση των συγκαλυμμένων «γκρίζων» επιχειρήσεων (δολιοφθορές, δολοφονίες) της υπηρεσίας.
Σε αντίστοιχα πλαίσια θεωρείται ότι κινούνται και άλλες δυνάμεις, όπως το Ισραήλ και η Μ. Βρετανία, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στον τομέα του κυβερνοπολέμου. Καθώς οι επιχειρήσεις στα μέτωπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν μειώνονται, η προσοχή στρέφεται προς χώρες όπως το Πακιστάν, η Υεμένη, η Σομαλία, οι Φιλιππίνες και Μεξικό, που ενδέχεται να αποτελέσουν θέατρα μελλοντικών επιχειρήσεων. Στρατιώτες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων βρίσκονται σε 75 χώρες, σε αποστολές με στόχους που μπορεί να κυμαίνονται από εκπαίδευση έως δολοφονίες. «Ίσως να βρεθούμε ξαφνικά στη θέση να διεξάγουμε περισσότερους πολέμους με λιγότερους ανθρώπους» λέει σχετικά ο Τζων Ναγκλ, πρώην αξιωματικός του αμερικανικού στρατού και συγγραφέας του εγχειριδίου επιχειρήσεων καταστολής ανταρτών. «Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ενδιαφέροντα- όπως το κατά πόσον έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχει πολύ λιγότερη αμφισβήτηση. Η κοινωνία δεν πληρώνει το κόστος, οπότε δεν κάνει ερωτήσεις».
Η ανάπτυξη συμβατικών δυνάμεων μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά οι διοικητές βασίζονταν πολύ στις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πράκτορες συλλογής πληροφοριών και καταδρομείς των SEALs, της Δύναμης Δέλτα, της βρετανικής SAS και άλλων ελίτ μονάδων διεξήγαγαν τις δικές τους εκστρατείες εναντίον της αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν και των συμμάχων τους. «Έχει ανανεωθεί το ενδιαφέρον για τις ειδικές επιχειρήσεις…υπήρχαν πάντα βέβαια, αλλά είχαν παραγκωνιστεί λίγο. Αυτό πλέον έχει αλλάξει» λέει σχετικά ο Φρεντ Μπάρτον πρώην στέλεχος των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών, που εργάζεται πλέον για τη Stratfor. Οι ειδικές επιχειρήσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εξόντωση στόχων: στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων βοήθησαν στο «ξύπνημα των Σουνιτών», που εξαφάνισε την αλ Κάιντα και τους υποστηρικτές της από μεγάλο τμήμα του Ιράκ και συνέβαλε στη νίκη των επαναστατών στη Λιβύη.
Ο ΜακΡέιβεν έχει δηλώσει επίσης ότι θεωρεί ότι η συνεργασία με τις τοπικές αρχές και την αστυνομία στο Αφγανιστάν ενδεχομένως να αποτελέσει τη μεγαλύτερη συνεισφορά των δυνάμεών του στον πόλεμο- ακολουθώντας το παράδειγμα του Λώρενς της Αραβίας, ο οποίος συνεργάστηκε με Άραβες αντάρτες εναντίον του τουρκικού στρατού κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Αυτό που χρειάζεσαι είναι άνθρωποι που δεν φοβούνται τον κίνδυνο, που καταλαβαίνουν τις διαφορετικές κουλτούρες και σκέφτονται γρήγορα, οπότε μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες, διαφορετικές συνθήκες» λέει σχετικά ο υποστράτηγος Γκρέιαμ Λαμπ, πρώην επικεφαλής των βρετανικών ειδικών δυνάμεων. «Δεν έχουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους, αλλά…είναι αρκετοί αυτοί που έχουν διαβάσει Λώρενς, έχουν συναναστραφεί ανθρώπους όπως οι Σουνίτες αντάρτες και γενικά έχουν άνεση σε τέτοια περιβάλλοντα».
Πολλοί θεωρούν ότι το κύριο πλεονέκτημα των τακτικών αυτών είναι η αντίθεσή τους στη συμβατική διεξαγωγή πολέμου: «είναι θέμα πολιτικής θέλησης. Οι νέες τεχνολογίες πράγματι σου δίνουν νέες επιλογές, αλλά σε γενικές γραμμές αυτές οι δυνατότητες υπήρχαν πάντα. Το ερώτημα είναι αν θα επιλέξεις να πάρεις την πιο συγκαλυμμένη οδό ή να στείλεις κατευθετην 101η Αερομεταφερόμενη» αναφέρει ο Νάιτζελ Ίνκστερ, πρώην στέλεχος της ΜΙ6. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν οι πολιτικοοικονομικές δυνατότητες: στην περίπτωση της Λιβύης μία επέμβαση μεγάλης έκτασης ήταν πολιτικά και οικονομικά απαγορευτική- αλλά οι πολιτικές ηγεσίες ήθελαν να αναληφθεί δράση.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει τις μεγάλες δυνάμεις εξαιρετικά διστακτικές πάνω στο θέμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ένας από τους λόγους που το «χτύπημα» του Stuxnet θεωρήθηκε τόσο επιτυχημένο ήταν επειδή μείωνε στο ελάχιστο την πιθανότητα ιρανικών στρατιωτικών αντιποίνων, τα οποία θα έστελναν τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη. Σύμφωνα με Ισραηλινό αξιωματούχο, ο κυβερνοπόλεμος είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνος πολιτικά. «Ο πόλεμος είναι άσχημος, απαίσιος. Μονοπωλεί τον τηλεοπτικό χρόνο…το κοινό τον βλέπει και δεν τον αντέχει…ακριβώς επειδή είναι δύσκολος, αναζητούνται άλλες οδοί» είπε ο Νταν Μεριντόρ αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης. Ωστόσο, η μυστική εκστρατεία κατά του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος δεν ήταν εντελώς αναίμακτη: υπάρχουν υποψίες ότι η Μοσάντ ήταν πίσω από τις δολοφονίες πυρηνικών επιστημόνων του Ιράν.
«Δεν υπάρχει η δυνατότητα απόδοσης ευθυνών. Το ευρύ κοινό έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου, στην οποία συνέβαλαν τα ΜΜΕ και άλλοι, κατά την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι κάνει ο στρατός» αναφέρει η Πατρίσια Ντε Τζενάρο, ειδική σε θέματα αντιτρομοκρατίας και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έχει συνεργαστεί με τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή. Σε μία εποχή που ενδεχομένως να υπάρξει έντονος ανταγωνισμός μεταξύ κρατών, ειδικά μεταξύ των δυτικών δυνάμεων και ανερχόμενων χωρών όπως η Κίνα, επιχειρήσεις τέτοιου είδους που θα είχαν άσχημη εξέλιξη θα οδηγούσαν σε κλιμάκωση. Επίσης, η «επανάσταση της πληροφορικής» κάνει όλο και πιο δύσκολο το να παραμείνουν «μυστικές» οι μυστικές επιχειρήσεις: η επιχείρηση εναντίον του μπν Λάντεν αναφέρθηκε στο Twitter από κάποιον ο οποίος βρισκόταν κοντά, μόλις λεπτά μετά την έλευση των ελικοπτέρων.
Κατά τον Άντονι Κόρντεσμαν, πρώην στέλεχος των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, θα ήταν λάθος να θεωρηθούν οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις σαν μία «απλή λύση» στα διεθνή προβλήματα. «Υπάρχει μία τάση να υπερβάλλονται οι επιτυχίες και να υποτιμάται το κόστος…αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται ποτέ πλήρως, ούτε καν σε μία δημοκρατία. Τίποτε το οποίο γίνεται με βίαια μέσα δεν είναι ‘καθαρό’ ή ‘απλό’. Αλλά κάποιες φορές απλά πρέπει να δεις τις επιλογές σου, να δεις τις συνέπειες της μη ανάληψης δράσης, και μετά να ενεργήσεις».
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_20/10/2011_411218
Η αποστολή που σκότωσε τον μπιν Λάντεν αποτελεί απλά την «κορυφή του παγόβουνου»: οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εντείνουν όλο και περισσότερο τον «μυστικό» τους πόλεμο, με αρκετούς αναλυτές να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αυτή η κλιμάκωση μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε επιδείνωση διπλωματικών σχέσεων, αλλά και γενικευμένες ένοπλες συγκρούσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο: οι «μυστικοί πόλεμοι» κατά του κομμουνισμού στη νοτιοανατολική Ασία κατά τη δεκαετία του 1960 οδήγησαν σε γενικευμένες συρράξεις. Τη δεκαετία του 1980, το σκάνδαλο Ιράν- Κόντρας αποτέλεσε ένα μεγάλο φιάσκο για την κυβέρνηση Ρίγκαν, ενώ ήταν η υποστήριξη των ισλαμιστών ανταρτών που μάχονταν κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν που οδήγησαν στη γένεση του μπιν Λάντεν και της αλ Κάιντα. Και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ που παίζουν το συγκεκριμένο «παιχνίδι»: πριν από μία εβδομάδα, το Ιράν κατηγορήθηκε για συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία του Σαουδάραβα πρέσβη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα πλεονεκτήματα αυτών των επιχειρήσεων είναι εμφανή: η δημοσιότητα στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι καλύτερο να αποφεύγεται. Ένα worm που χτυπάει τα δίκτυα υπολογιστών του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, η μυστική παροχή βοήθειας στους επαναστάτες στη Λιβύη, οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις κατά της αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη- σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα. Επίσης, σε μία εποχή οικονομικών δυσκολιών, παρουσιάζονται ιδιαίτερα οικονομικές σε σχέση με τη χρήση μίας μεγάλης συμβατικής δύναμης: κατά τον ΜακΡέιβεν, το κόστος των 58.000 στρατιωτών/ πρακτόρων του χώρου των Ειδικών Επιχειρήσεων ανέρχεται μόλις στο 1,6% του προϋπολογισμού του Πενταγώνου για το 2012. Η CIA διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια τη δική της, μικρή παραστρατιωτική δύναμη, η οποία πολύ συχνά επιχειρεί μαζί με μέλη των ειδικών δυνάμεων. Τα τελευταία χρόνια, το δυναμικό αυτού του μικρού «στρατού» έχει αυξηθεί πολύ, με πολλούς αναλυτές ασφαλείας να κάνουν λόγο για εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες άτομα. Υπό την ηγεσία του στρατηγού Ντέηβιντ Πετρέους, αναμένεται αύξηση των συγκαλυμμένων «γκρίζων» επιχειρήσεων (δολιοφθορές, δολοφονίες) της υπηρεσίας.
Σε αντίστοιχα πλαίσια θεωρείται ότι κινούνται και άλλες δυνάμεις, όπως το Ισραήλ και η Μ. Βρετανία, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στον τομέα του κυβερνοπολέμου. Καθώς οι επιχειρήσεις στα μέτωπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν μειώνονται, η προσοχή στρέφεται προς χώρες όπως το Πακιστάν, η Υεμένη, η Σομαλία, οι Φιλιππίνες και Μεξικό, που ενδέχεται να αποτελέσουν θέατρα μελλοντικών επιχειρήσεων. Στρατιώτες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων βρίσκονται σε 75 χώρες, σε αποστολές με στόχους που μπορεί να κυμαίνονται από εκπαίδευση έως δολοφονίες. «Ίσως να βρεθούμε ξαφνικά στη θέση να διεξάγουμε περισσότερους πολέμους με λιγότερους ανθρώπους» λέει σχετικά ο Τζων Ναγκλ, πρώην αξιωματικός του αμερικανικού στρατού και συγγραφέας του εγχειριδίου επιχειρήσεων καταστολής ανταρτών. «Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ενδιαφέροντα- όπως το κατά πόσον έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχει πολύ λιγότερη αμφισβήτηση. Η κοινωνία δεν πληρώνει το κόστος, οπότε δεν κάνει ερωτήσεις».
Η ανάπτυξη συμβατικών δυνάμεων μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά οι διοικητές βασίζονταν πολύ στις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πράκτορες συλλογής πληροφοριών και καταδρομείς των SEALs, της Δύναμης Δέλτα, της βρετανικής SAS και άλλων ελίτ μονάδων διεξήγαγαν τις δικές τους εκστρατείες εναντίον της αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν και των συμμάχων τους. «Έχει ανανεωθεί το ενδιαφέρον για τις ειδικές επιχειρήσεις…υπήρχαν πάντα βέβαια, αλλά είχαν παραγκωνιστεί λίγο. Αυτό πλέον έχει αλλάξει» λέει σχετικά ο Φρεντ Μπάρτον πρώην στέλεχος των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών, που εργάζεται πλέον για τη Stratfor. Οι ειδικές επιχειρήσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εξόντωση στόχων: στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων βοήθησαν στο «ξύπνημα των Σουνιτών», που εξαφάνισε την αλ Κάιντα και τους υποστηρικτές της από μεγάλο τμήμα του Ιράκ και συνέβαλε στη νίκη των επαναστατών στη Λιβύη.
Ο ΜακΡέιβεν έχει δηλώσει επίσης ότι θεωρεί ότι η συνεργασία με τις τοπικές αρχές και την αστυνομία στο Αφγανιστάν ενδεχομένως να αποτελέσει τη μεγαλύτερη συνεισφορά των δυνάμεών του στον πόλεμο- ακολουθώντας το παράδειγμα του Λώρενς της Αραβίας, ο οποίος συνεργάστηκε με Άραβες αντάρτες εναντίον του τουρκικού στρατού κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Αυτό που χρειάζεσαι είναι άνθρωποι που δεν φοβούνται τον κίνδυνο, που καταλαβαίνουν τις διαφορετικές κουλτούρες και σκέφτονται γρήγορα, οπότε μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες, διαφορετικές συνθήκες» λέει σχετικά ο υποστράτηγος Γκρέιαμ Λαμπ, πρώην επικεφαλής των βρετανικών ειδικών δυνάμεων. «Δεν έχουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους, αλλά…είναι αρκετοί αυτοί που έχουν διαβάσει Λώρενς, έχουν συναναστραφεί ανθρώπους όπως οι Σουνίτες αντάρτες και γενικά έχουν άνεση σε τέτοια περιβάλλοντα».
Πολλοί θεωρούν ότι το κύριο πλεονέκτημα των τακτικών αυτών είναι η αντίθεσή τους στη συμβατική διεξαγωγή πολέμου: «είναι θέμα πολιτικής θέλησης. Οι νέες τεχνολογίες πράγματι σου δίνουν νέες επιλογές, αλλά σε γενικές γραμμές αυτές οι δυνατότητες υπήρχαν πάντα. Το ερώτημα είναι αν θα επιλέξεις να πάρεις την πιο συγκαλυμμένη οδό ή να στείλεις κατευθετην 101η Αερομεταφερόμενη» αναφέρει ο Νάιτζελ Ίνκστερ, πρώην στέλεχος της ΜΙ6. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν οι πολιτικοοικονομικές δυνατότητες: στην περίπτωση της Λιβύης μία επέμβαση μεγάλης έκτασης ήταν πολιτικά και οικονομικά απαγορευτική- αλλά οι πολιτικές ηγεσίες ήθελαν να αναληφθεί δράση.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει τις μεγάλες δυνάμεις εξαιρετικά διστακτικές πάνω στο θέμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ένας από τους λόγους που το «χτύπημα» του Stuxnet θεωρήθηκε τόσο επιτυχημένο ήταν επειδή μείωνε στο ελάχιστο την πιθανότητα ιρανικών στρατιωτικών αντιποίνων, τα οποία θα έστελναν τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη. Σύμφωνα με Ισραηλινό αξιωματούχο, ο κυβερνοπόλεμος είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνος πολιτικά. «Ο πόλεμος είναι άσχημος, απαίσιος. Μονοπωλεί τον τηλεοπτικό χρόνο…το κοινό τον βλέπει και δεν τον αντέχει…ακριβώς επειδή είναι δύσκολος, αναζητούνται άλλες οδοί» είπε ο Νταν Μεριντόρ αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης. Ωστόσο, η μυστική εκστρατεία κατά του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος δεν ήταν εντελώς αναίμακτη: υπάρχουν υποψίες ότι η Μοσάντ ήταν πίσω από τις δολοφονίες πυρηνικών επιστημόνων του Ιράν.
«Δεν υπάρχει η δυνατότητα απόδοσης ευθυνών. Το ευρύ κοινό έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου, στην οποία συνέβαλαν τα ΜΜΕ και άλλοι, κατά την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι κάνει ο στρατός» αναφέρει η Πατρίσια Ντε Τζενάρο, ειδική σε θέματα αντιτρομοκρατίας και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έχει συνεργαστεί με τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή. Σε μία εποχή που ενδεχομένως να υπάρξει έντονος ανταγωνισμός μεταξύ κρατών, ειδικά μεταξύ των δυτικών δυνάμεων και ανερχόμενων χωρών όπως η Κίνα, επιχειρήσεις τέτοιου είδους που θα είχαν άσχημη εξέλιξη θα οδηγούσαν σε κλιμάκωση. Επίσης, η «επανάσταση της πληροφορικής» κάνει όλο και πιο δύσκολο το να παραμείνουν «μυστικές» οι μυστικές επιχειρήσεις: η επιχείρηση εναντίον του μπν Λάντεν αναφέρθηκε στο Twitter από κάποιον ο οποίος βρισκόταν κοντά, μόλις λεπτά μετά την έλευση των ελικοπτέρων.
Κατά τον Άντονι Κόρντεσμαν, πρώην στέλεχος των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, θα ήταν λάθος να θεωρηθούν οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις σαν μία «απλή λύση» στα διεθνή προβλήματα. «Υπάρχει μία τάση να υπερβάλλονται οι επιτυχίες και να υποτιμάται το κόστος…αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται ποτέ πλήρως, ούτε καν σε μία δημοκρατία. Τίποτε το οποίο γίνεται με βίαια μέσα δεν είναι ‘καθαρό’ ή ‘απλό’. Αλλά κάποιες φορές απλά πρέπει να δεις τις επιλογές σου, να δεις τις συνέπειες της μη ανάληψης δράσης, και μετά να ενεργήσεις».
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_20/10/2011_411218
No comments :
Post a Comment