Το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο εκδηλώνεται με την παρουσία των ναυτικών τους δυνάμεων στη περιοχή. Μοναδική απούσα η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν εξαιρέσουμε το έκδηλο ενδιαφέρον της Γαλλίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πρώτη δύναμη που δικαιωματικά μπορούσε να έχει ισχυρή στρατιωτική παρουσία στη περιοχή, βασιζόμενη στο γεγονός ότι η Κύπρος αποτελεί ισότιμο μέλος της Ένωσης. Η απουσία της Ε.Ε, ή μέρους των χωρών αυτής στην περιοχή, δείχνει τα κενά και τις αδυναμίες της Ένωσης. Η οικονομική κρίση ή στασιμότητα που επικράτησε υπό την σκιά της αρνητικής στάσης κυρίως της Γερμανίας , στην ουσία χαλιναγωγεί και σταματά την εξέλιξη της Ε.Ε σε πολιτικό και αμυντικό επίπεδο. Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν η Γερμανία κυβερνάται από Γερμανούς ή από άλλες ξένες δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού υπερκράτους που με όπλο το χρήμα σταμάτησαν την πορεία ολοκλήρωσης της Ε.Ε. προς μια πραγματική υπερδύναμη.
Η λύση στο οικονομικό πρόβλημα θα μπορούσε να δωθεί. Προτάσεις έχουν τεθεί όχι τόσο από τις κυβερνήσεις των χωρών όσο από διανοούμενους και οικονομολόγους καθώς και από αντιπολιτευόμενες δυνάμεις. Το ευρωομόλογο θα έφερνε ξένες επενδύσεις. Η επένδυση σε αναπτυξιακά έργα από την Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων, που είναι δύο φορές ισχυρότερη από την παγκόσμια τράπεζα, σε συνάρτηση με εθνικές μη τοκογλυφικές αναπτυξιακές τράπεζες, θα έδιναν ώθηση στην οικονομία, ώστε να είναι σε θέση η Ε.Ε να ανταποκριθεί ενωμένη στις γεωστρατηγικές προκλήσεις. Όμως τίποτα δεν γίνεται. Ένα αόρατο χέρι κρατά το πλοίο της Ε.Ε δεμένο στα λιμάνια της υπανάπτυξης και της κρίσης. Το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος με τα παρακλάδια του στο εσωτερικό των χωρών μας, αλλά και με τους εγκάθετους πολιτικάντηδες και το τεράστιο δίκτυο ελέγχου της κοινής γνώμης, κρατά με ατσάλινα δεσμά την Ε.Ε. Ο στόχος της οικονομικής κρίσης που οι ίδιοι οι τραπεζίτες προκάλεσαν είναι πάνω από όλα πολιτικός. Είναι η καθήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμπεριέχει τον κίνδυνο της διάλυσης της, όποτε αυτοί το αποφασίσουν.
Μοναδική λύση είναι ένας πανευρωπαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο σύστημα των διεθνών χρηματοπιστωτών. Να αρχίσουμε πρώτα από τα δικά μας. Σε εθνικό επίπεδο να κρατικοποιήσουμε όλο τον πλούτο των τραπεζών και να δημιουργήσουμε την κρατική αναπτυξιακή τράπεζα, που μέσα από αναπτυξιακά σχέδια και μελέτες θα στραφεί άμεσα στην ανάπτυξη και την στήριξη της παραγωγής. Αυτό το μέτρο θα αντισταθμιστεί στην άρνηση της «Γερμανίας» να αποδεχθεί τα προτεινόμενα μέτρα σωτηρίας και ανάκαμψης. Το άλλο βήμα είναι να κτυπηθεί πολιτικά ο πολιτικός στόχος του χρηματοπιστωτικού υπερκράτους. Να δρομολογηθεί η αμυντική και πολιτική ένωση της Ε.Ε μέσα από νέους συμμετοχικούς θεσμούς των κρατών μελών, αρχίζοντας από συμμαχίες μεταξύ κρατών της Ε.Ε που θα διευρύνονται με την πάροδο του χρόνου. Όμως για να γίνει έστω και ένα βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση απαιτούνται κράτη εθνικά και κοινωνικά. Απαιτείται να τεθεί στο πεδίο της πολιτικής η εθνικοκοινωνική ιδεολογία.
Λουκάς Σταύρου
Η λύση στο οικονομικό πρόβλημα θα μπορούσε να δωθεί. Προτάσεις έχουν τεθεί όχι τόσο από τις κυβερνήσεις των χωρών όσο από διανοούμενους και οικονομολόγους καθώς και από αντιπολιτευόμενες δυνάμεις. Το ευρωομόλογο θα έφερνε ξένες επενδύσεις. Η επένδυση σε αναπτυξιακά έργα από την Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων, που είναι δύο φορές ισχυρότερη από την παγκόσμια τράπεζα, σε συνάρτηση με εθνικές μη τοκογλυφικές αναπτυξιακές τράπεζες, θα έδιναν ώθηση στην οικονομία, ώστε να είναι σε θέση η Ε.Ε να ανταποκριθεί ενωμένη στις γεωστρατηγικές προκλήσεις. Όμως τίποτα δεν γίνεται. Ένα αόρατο χέρι κρατά το πλοίο της Ε.Ε δεμένο στα λιμάνια της υπανάπτυξης και της κρίσης. Το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος με τα παρακλάδια του στο εσωτερικό των χωρών μας, αλλά και με τους εγκάθετους πολιτικάντηδες και το τεράστιο δίκτυο ελέγχου της κοινής γνώμης, κρατά με ατσάλινα δεσμά την Ε.Ε. Ο στόχος της οικονομικής κρίσης που οι ίδιοι οι τραπεζίτες προκάλεσαν είναι πάνω από όλα πολιτικός. Είναι η καθήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμπεριέχει τον κίνδυνο της διάλυσης της, όποτε αυτοί το αποφασίσουν.
Μοναδική λύση είναι ένας πανευρωπαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο σύστημα των διεθνών χρηματοπιστωτών. Να αρχίσουμε πρώτα από τα δικά μας. Σε εθνικό επίπεδο να κρατικοποιήσουμε όλο τον πλούτο των τραπεζών και να δημιουργήσουμε την κρατική αναπτυξιακή τράπεζα, που μέσα από αναπτυξιακά σχέδια και μελέτες θα στραφεί άμεσα στην ανάπτυξη και την στήριξη της παραγωγής. Αυτό το μέτρο θα αντισταθμιστεί στην άρνηση της «Γερμανίας» να αποδεχθεί τα προτεινόμενα μέτρα σωτηρίας και ανάκαμψης. Το άλλο βήμα είναι να κτυπηθεί πολιτικά ο πολιτικός στόχος του χρηματοπιστωτικού υπερκράτους. Να δρομολογηθεί η αμυντική και πολιτική ένωση της Ε.Ε μέσα από νέους συμμετοχικούς θεσμούς των κρατών μελών, αρχίζοντας από συμμαχίες μεταξύ κρατών της Ε.Ε που θα διευρύνονται με την πάροδο του χρόνου. Όμως για να γίνει έστω και ένα βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση απαιτούνται κράτη εθνικά και κοινωνικά. Απαιτείται να τεθεί στο πεδίο της πολιτικής η εθνικοκοινωνική ιδεολογία.
Λουκάς Σταύρου
No comments :
Post a Comment