Σε δορυφόρο της Τουρκίας (με τις ευλογίες ή όχι των ΗΠΑ) μετατρέπονται σταδιακά τα Σκόπια, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την χώρα μας. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν (ή τουλάχιστον υπήρχαν) προσωπικότητες ή κινήσεις, που υποστήριζαν την ανάγκη διατήρησης του Τιτοστάν στα βόρεια σύνορά μας, με την φαιδρή δικαιολογία ότι τυχόν διαμελισμός του κρατιδίου των Σκοπίων θα δημιουργούσε μια μεγάλη Βουλγαρία και μια μεγάλη (;) Αλβανία στα βόρεια σύνορά μας, ενώ εμείς πρέπει να περιορισθούμε σε οικονομική "άλωση" των Σκοπίων.
Οι κύκλοι αυτοί (προερχόμενοι παλαιότερα κυρίως από τον χώρο της Ν.Δ. -γραμμή Ντόρας Μπακογιάννη-, αλλά όχι μόνον) προφανώς αγνοούν πολλά πράγματα για την σκοπιανή πραγματικότητα (στην Αθήνα, πρέπει μάλλον να συμπεράνω, κατά πάσα πιθανότητα πιστεύουν ότι τα Σκόπια βρίσκονται κάπου κοντά στην Κορέα ή την Βραζιλία), τις δυνάμεις που κρύβονται στο παρασκήνιο, τους μηχανισμούς τους εντός ελληνικού εδάφους που παίζουν το παιχνίδι των Σκοπίων, τα πάσης φύσεως συμφέροντα, τους ξεπουλημένους πολιτικούς και ένα σωρό άλλους παράγοντες, με αποτέλεσμα να εκστομίζουν αυτές τις ουρανομήκεις ανοησίες και αυτά τα βλακώδη επιχειρήματα. Όσο για την πολυδιαφημισμένη (!) "οικονομική άλωση", το μόνο που συνέβη είναι να υπάρχουν σήμερα δεκάδες Εταιρείες και Επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων, που είναι κυριολεκτικά όμηροι των Σκοπιανών!
Ερωτώ λοιπόν:
α. Πιστεύουν ότι σε περίπτωση διαμελισμού ή αυτοδιάλυσης των Σκοπίων η όλη υπόθεση θα επιλυθεί μόνον μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας;
β. Ποια νομίζουν ότι θα είναι η στάση της Σερβίας; Θα μείνει αδιάφορη για αυτά που συμβαίνουν στα νότια σύνορά της και σε έναν διαμελισμό που θα συμβεί σε περιοχή ζωτικού γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος για την ίδια;
γ. Για να είμαι όμως ακριβής, υπάρχουν και απόψεις για το ενδεχόμενο τριμερούς διαμελισμού των Σκοπίων μεταξύ Σερβίας-Βουλγαρίας-Αλβανίας, αλλά θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετάσχει στην επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών, αλλά να τηρήσει στάση αναμονής, χωρίς να παραχωρήσει το όνομα "Μακεδονία", μέχρις ότου επέλθει η διάλυση.
δ. Εκείνο πάντως που με εντυπωσιάζει είναι ότι από τους κάθε είδους και προελεύσεως αναλυτές ΟΥΔΕΙΣ τολμά να αναφερθεί στις εθνικές διεκδικήσεις της Ελλάδος και να θέσει το θέμα της συμμετοχής και της χώρας μας στον διαμελισμό αυτόν, έστω και ως μία μακρινή προοπτική, με την απαίτηση της απελευθέρωσης ιστορικά ελληνικών περιοχών, όπως η πεδιάδα της Πελαγονίας με τον άλλοτε ακμάζοντα ελληνισμό (περιοχή Μοναστηρίου/Βιτωλίων ή Bitola, όπως αποκαλείται σήμερα) και την ζώνη που συνεχίζεται μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα (περιοχή Γευγελής).
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης
No comments :
Post a Comment