Γιατί ο κόσμος μας όπως τον γνωρίζαμε, κι όπως είναι στη φύση του κόσμου να πορεύεται σταμάτησε να υπάρχει; Γιατί ζούμε σε ένα όνειρο που δεν είναι παρά ένας εφιάλτης που δεν λέει να τελειώσει; Γιατί να είμαστε εγκλωβισμένοι εντός του; Γιατί;
Το 2004 ενώ "γιορτάζαμε" με τους Ολυμπιακούς αγώνες, κλείσαμε οκτακόσια ολόκληρα χρόνια εφιάλτη. Οκτακόσια χρόνια πριν, ο κόσμος όπως τον ξέραμε, έγινε παρελθόν κι εμείς για να επιβιώσουμε βγάλαμε στην επιφάνεια όλα τα κατώτερα ένστικτα και συναισθήματα, ενώ καταχωνιάζαμε εκείνα, τα περισσότερα, που ήταν ανώτερα του κόσμου στον οποίο πλέον ήμασταν και είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε. Όμως αυτή δεν είναι η φυσική κατάσταση και ροή του κόσμου, όπως και η δική μας φύση δεν είναι κατώτερη. Απόδειξη, το πόσο ανώτεροι υπήρξαμε απέναντι σε χαμερπούς κατακτητές, που είτε ήρθαν από τη Δύση, είτε ήρθαν από την Ανατολή. Είτε πάλι, ήρθαν σαν εισβολείς με μυξοκλάματα, λιμασμένοι από την πείνα για να τους λυπηθούμε και να τους αποδεχθούμε σαν μετανάστες και να τους δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί.
Γιατί αυτή είναι φύση μας. Γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε. Ακόμη και ραγιάδες, ακόμη και στο νεώτερο περιορισμένο μας κρατίδιο, ήμασταν πάντα ελεύθεροι. Γιατί η καρδιά μας ήταν πάντα ελεύθερη. Μπορεί το μυαλό μας ως πνεύμα να βρισκόταν στο σκοτάδι και από τα βάθη του είναι μας να ξεπήδησαν τα κατώτερα των ενστίκτων, όμως ακόμη κι αυτά τα σκοτάδια και ένστικτα αποδείχθηκαν ότι ήταν πολύ πιο φωτεινά και ανώτερα από αυτά των εισβολέων μας. Γιατί μέσα μας υπάρχει ένα φως που δεν μπόρεσε να σβήσει κανείς. Γιατί αυτό το φως έστω και με μια απειροελάχιστη χαρά ξεχυνόταν γύρω μας σαν ορμητικό ποτάμι και τους τύφλωνε. Γι' αυτό μας μισούσαν ακόμη περισσότερο οι τυχάρπαστοι και στους Αιώνες των Αιώνων βάρβαροι. Γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Να αντιληφθούν από που πήγαζε. Ακόμη δεν μπορούν, έστω κι αν ζουν σε πολιτείες που μιμούνται στα τυφλά τα δικά μας πρότυπα πολιτείας, μηρυκάζοντας πολιτεύματα και θεωρίες, ή ακόμη και πειράματά μας. Πώς μπορεί ένα υβρίδιο που σύρθηκε με το ζόρι από τα λαγούμια να αντιληφθεί ένα κομμάτι θείου φωτός; Πώς μπορεί ένα ερπετό να κατανοήσει τον αιθέρα; Αιθήρ, Αήρ, Αέρας!
Χρειάστηκαν δεκαετίες δουλειάς και κατασπατάληση εκατομμυρίων για τη δημιουργία ενός παρανοϊκού μηχανήματος στην Ελβετία για να ανακαλύψουν ότι υπάρχουν σωματίδια που κινούνται πιο γρήγορα κι από το φως. Γιατί δεν διάβασαν απλά τους αρχαίους μας παππούδες; Δεν θα χρειάζονταν να ξοδέψουν τόσο χρήμα και "ιδρώτα". Ας ρωτούσαν επίσης τους πιο πρόσφατους παππούδες μας που σκόρπιζαν τον τρόμο στον εχθρό φωνάζοντας "Αέρα!" στα βουνά της βορείου Ηπείρου το 1940. Θα τους απαντούσαν: "μα είναι πλημμυρισμένα τα σωθικά μου από αυτόν τον Αέρα". Γιατί; Επειδή όσο Αιθέρα έχει μέσα του ο κατώτερος, ο πιο αμόρφωτος ή ακόμη και ο κοιμώμενος Έλληνας δεν έχουν χίλια από τα υβρίδια μαζεμένα.
Γιατί; Γιατί να είμαστε εγκλωβισμένοι; Επειδή γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ αποδεχθεί συγκεκριμένα σύνορα. Γιατί να το κάνουν, αφού ολόκληρη η γη τους ανήκε; Την κούρσεψαν και την έκαναν δική τους. Το κρατίδιο στο οποίο ζούμε σήμερα, κάποιοι από τους Έλληνες, δημιουργήθηκε πριν από κάτι λιγότερο από 200 χρόνια, για να προστατεύσει την έδρα του ελληνισμού από τους βάρβαρους ανατολίτες και μουσουλμάνους μιγάδες, οι οποίοι μέσα στα τελευταία οκτακόσια χρόνια που δεν κυβερνούμε εμείς αυτόν τον αφύσικο κόσμο, έχουν πολλαπλασιαστεί τόσο πολύ που έχουν καταβρομίσει τον πλανήτη. Αφού δεν μπορούν να τον κυβερνήσουν, ας αφήσουν επιτέλους τα μεγαλομανή σχέδιά τους και ας αφήσουν αυτό το έργο σε αυτούς που εφηύραν ακόμη και αυτή τη λέξη "διακυβέρνηση".
Γιατί ο κόσμος μας όπως τον ξέρουμε σήμερα καταστρέφεται; Μα επειδή αυτή η ειρήνη μέσα στην οποία ζούμε είναι τόσο τεχνητή και διεστραμμένη που μόνο ο πόλεμος μπορεί να μας σώσει. Επειδή είναι ένας κόσμος που λειτουργεί τόσο ενάντια σε όλους τους νόμους της φύσης, που είναι απορίας άξιο πώς δεν τον έχει καταπιεί ήδη η ίδια η φύση. Το γνωρίζουν, γι' αυτό βιάζονται και κινούνται τόσο σπασμωδικά, που οι κινήσεις και τα σχέδιά τους γίνονται αντιληπτά τόσο απροκάλυπτα και διαδραματίζονται τόσο ξεδιάντροπα μπροστά στα έκπληκτα μάτια, ακόμη κι εκείνων που μέχρι πρόσφατα ανυποψίαστοι για τον πόλεμο γύρω τους, ζούσαν στην ψεύτικη θαλπωρή των εύθραυστων κουκουλιών τους. Γιατί είναι πολύ μελετηροί και γνωρίζουν ότι η φύση εκδικείται κι όταν συμβαίνει αυτό, σαρώνονται τα πάντα, όπως το παλιρροϊκό κύμα όταν χτυπά με μανία θαυμαστές πολιτείες σαν να ήταν παιδικά κάστρα φτιαγμένα πρόχειρα στην άμμο.
Γιατί; Είναι μια ερώτηση που την κάνουν όλοι οι φωτισμένοι πολεμιστές. Γιατί όσοι αγωνίζονται και πολεμούν να είναι μόνοι εναντίον όλων; Γιατί εκείνοι, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται, χωρίς να αντιλαμβάνονται τον πόλεμο που μαίνεται γύρω τους; Είναι μια επικίνδυνη ερώτηση αυτή, που η πηγή της βρίσκεται στα κατώτερα αυτά αισθήματα και ένστικτα που αναπτύχθηκαν και θέριεψαν από την πρώτη Άλωση και μετά. Είναι ανθρώπινο. Δεν είμαστε μόνο φως. Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε αυτό το φως, να το αγκαλιάσουμε, να το αγαπήσουμε χωρίς να το φοβηθούμε και να το ανδρώσουμε μέρα με τη μέρα, σιγά-σιγά, με φροντίδα και πειθαρχία για να γιγαντωθεί. Να αστράψει γύρω μας σαν τους κεραυνούς του Διός από τον Όλυμπο.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας. Να καθαρθούμε από όλα τα θολά νερά που μας πνίγουν και δεν μας αφήνουν να αναδυθούμε ολόκληροι και πλήρεις ως Έλληνες, χωρίς καμία αμφιβολία και ενοχή. Είναι μια τιτάνια προσπάθεια αυτή και πολλές φορές θα κουραστούμε. Γιατί δεν είμαστε μόνο αιθέρας, δεν είμαστε μόνο κεραυνός. Είμαστε και άνθρωποι και ως τέτοιοι πρέπει να αναζητήσουμε τα θεία δώρα που έχουμε μέσα μας. Πρέπει λοιπόν να ξεθολώσουμε το ζαλισμένο πνεύμα μας και το μυαλό μας να μπορέσει να λειτουργήσει ολοκληρωμένα ξανά. Πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά μας για να αποκτήσουμε ελπίδα. Πρέπει επίσης να μάθουμε να διαχωρίζουμε από τα δυο προηγούμενα τη φωνή του ενστίκτου μας. Ο διαχωρισμός είναι αναγκαίος για την επανεκκίνηση της λειτουργίας του κατώτερου ραγιά σε ανώτερο ελεύθερο Έλληνα. Γιατί;
Γιατί όλα τα έχουμε ανακατεμένα μέσα μας και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τίποτα ολοκληρωμένο και σαφές. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι σκέφτονται με το μυαλό-πνεύμα και αισθάνονται με την καρδιά-ψυχή. Το ένστικτο, αν νομίζουν ότι το χρησιμοποιούν κάνουν λάθος. Και αν το χρησιμοποιούν τους αποπροσανατολίζει ακόμη περισσότερο γιατί το μπερδεύουν με την καρδιά ή το μυαλό. Η καρδιά θα σου πει αυτό που θέλεις να ακούσεις, αυτό που επιθυμείς. Το ένστικτο θα σου πει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Είναι το κτήνος μέσα σου που θα σου δείξει τον δρόμο, γιατί δεν ωραιοποιεί, δεν θολώνει τη σκέψη σου, αλλά την αφυπνίζει. Γιατί το κτήνος αυτό τρέφεται από το αίμα σου, από τον Αιθέρα που κυλάει στις φλέβες σου και χτυπάει άξαφνα σαν κεραυνός. Κι όταν έρχεται η ώρα, τρέφεται και από το αίμα των εχθρών που ρέει σαν ποτάμι, όταν οι προειδοποιήσεις δεν εισακούονται. Είναι το κτήνος μέσα σου που σπάει τα δεσμά και γίνεται τόσο επικίνδυνο, που μπορεί να μην καταφέρεις ποτέ να το κλείσεις μέσα ξανά.
Το κτήνος μέσα σου λοιπόν σου λέει τι ακριβώς συμβαίνει, σου δείχνει με ακρίβεια ποιος είναι ο εχθρός και ότι πρέπει να τον πολεμήσεις. Εδώ έρχεται το πνεύμα για να σου δώσει τον τρόπο. Είναι το μυαλό-πνεύμα που θα καταστρώσει σχέδια δράσης και θα αποφασίσει αν πρέπει να λύσει ή να κόψει. Οπότε, ο Οδυσσέας μέσα σου είναι έτοιμος. Τι απομένει στην καρδιά; Μα το πιο σημαντικό. Γιατί η καρδιά δεν είναι φτιαγμένη για να μαδά μαργαρίτες στους αγρούς. Η καρδιά είναι εκεί για να δώσει τον παλμό, για να κάνει το αίμα να τρέξει πιο γρήγορα. Να δώσει ώθηση για την πραγμάτωση. Η καρδιά σε απελευθερώνει από το γιατί. Γι' αυτό και πάντα βαθιά μέσα μας ήμασταν ελεύθεροι, αφού όσο χτυπά η καρδιά είσαι ικανός για τα πάντα. Την ακούς να πάλλεται όλο και πιο γρήγορα και δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία. Δεν είσαι πια ένας απλός άνθρωπος, αλλά ένας γίγαντας, ένας τιτάνας. Γιατί η καρδιά βρίσκεται εκεί για άλματα πίστεως πάσης φύσεως.
Το 2004 ενώ "γιορτάζαμε" με τους Ολυμπιακούς αγώνες, κλείσαμε οκτακόσια ολόκληρα χρόνια εφιάλτη. Οκτακόσια χρόνια πριν, ο κόσμος όπως τον ξέραμε, έγινε παρελθόν κι εμείς για να επιβιώσουμε βγάλαμε στην επιφάνεια όλα τα κατώτερα ένστικτα και συναισθήματα, ενώ καταχωνιάζαμε εκείνα, τα περισσότερα, που ήταν ανώτερα του κόσμου στον οποίο πλέον ήμασταν και είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε. Όμως αυτή δεν είναι η φυσική κατάσταση και ροή του κόσμου, όπως και η δική μας φύση δεν είναι κατώτερη. Απόδειξη, το πόσο ανώτεροι υπήρξαμε απέναντι σε χαμερπούς κατακτητές, που είτε ήρθαν από τη Δύση, είτε ήρθαν από την Ανατολή. Είτε πάλι, ήρθαν σαν εισβολείς με μυξοκλάματα, λιμασμένοι από την πείνα για να τους λυπηθούμε και να τους αποδεχθούμε σαν μετανάστες και να τους δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί.
Γιατί αυτή είναι φύση μας. Γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε. Ακόμη και ραγιάδες, ακόμη και στο νεώτερο περιορισμένο μας κρατίδιο, ήμασταν πάντα ελεύθεροι. Γιατί η καρδιά μας ήταν πάντα ελεύθερη. Μπορεί το μυαλό μας ως πνεύμα να βρισκόταν στο σκοτάδι και από τα βάθη του είναι μας να ξεπήδησαν τα κατώτερα των ενστίκτων, όμως ακόμη κι αυτά τα σκοτάδια και ένστικτα αποδείχθηκαν ότι ήταν πολύ πιο φωτεινά και ανώτερα από αυτά των εισβολέων μας. Γιατί μέσα μας υπάρχει ένα φως που δεν μπόρεσε να σβήσει κανείς. Γιατί αυτό το φως έστω και με μια απειροελάχιστη χαρά ξεχυνόταν γύρω μας σαν ορμητικό ποτάμι και τους τύφλωνε. Γι' αυτό μας μισούσαν ακόμη περισσότερο οι τυχάρπαστοι και στους Αιώνες των Αιώνων βάρβαροι. Γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Να αντιληφθούν από που πήγαζε. Ακόμη δεν μπορούν, έστω κι αν ζουν σε πολιτείες που μιμούνται στα τυφλά τα δικά μας πρότυπα πολιτείας, μηρυκάζοντας πολιτεύματα και θεωρίες, ή ακόμη και πειράματά μας. Πώς μπορεί ένα υβρίδιο που σύρθηκε με το ζόρι από τα λαγούμια να αντιληφθεί ένα κομμάτι θείου φωτός; Πώς μπορεί ένα ερπετό να κατανοήσει τον αιθέρα; Αιθήρ, Αήρ, Αέρας!
Χρειάστηκαν δεκαετίες δουλειάς και κατασπατάληση εκατομμυρίων για τη δημιουργία ενός παρανοϊκού μηχανήματος στην Ελβετία για να ανακαλύψουν ότι υπάρχουν σωματίδια που κινούνται πιο γρήγορα κι από το φως. Γιατί δεν διάβασαν απλά τους αρχαίους μας παππούδες; Δεν θα χρειάζονταν να ξοδέψουν τόσο χρήμα και "ιδρώτα". Ας ρωτούσαν επίσης τους πιο πρόσφατους παππούδες μας που σκόρπιζαν τον τρόμο στον εχθρό φωνάζοντας "Αέρα!" στα βουνά της βορείου Ηπείρου το 1940. Θα τους απαντούσαν: "μα είναι πλημμυρισμένα τα σωθικά μου από αυτόν τον Αέρα". Γιατί; Επειδή όσο Αιθέρα έχει μέσα του ο κατώτερος, ο πιο αμόρφωτος ή ακόμη και ο κοιμώμενος Έλληνας δεν έχουν χίλια από τα υβρίδια μαζεμένα.
Γιατί; Γιατί να είμαστε εγκλωβισμένοι; Επειδή γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ αποδεχθεί συγκεκριμένα σύνορα. Γιατί να το κάνουν, αφού ολόκληρη η γη τους ανήκε; Την κούρσεψαν και την έκαναν δική τους. Το κρατίδιο στο οποίο ζούμε σήμερα, κάποιοι από τους Έλληνες, δημιουργήθηκε πριν από κάτι λιγότερο από 200 χρόνια, για να προστατεύσει την έδρα του ελληνισμού από τους βάρβαρους ανατολίτες και μουσουλμάνους μιγάδες, οι οποίοι μέσα στα τελευταία οκτακόσια χρόνια που δεν κυβερνούμε εμείς αυτόν τον αφύσικο κόσμο, έχουν πολλαπλασιαστεί τόσο πολύ που έχουν καταβρομίσει τον πλανήτη. Αφού δεν μπορούν να τον κυβερνήσουν, ας αφήσουν επιτέλους τα μεγαλομανή σχέδιά τους και ας αφήσουν αυτό το έργο σε αυτούς που εφηύραν ακόμη και αυτή τη λέξη "διακυβέρνηση".
Γιατί ο κόσμος μας όπως τον ξέρουμε σήμερα καταστρέφεται; Μα επειδή αυτή η ειρήνη μέσα στην οποία ζούμε είναι τόσο τεχνητή και διεστραμμένη που μόνο ο πόλεμος μπορεί να μας σώσει. Επειδή είναι ένας κόσμος που λειτουργεί τόσο ενάντια σε όλους τους νόμους της φύσης, που είναι απορίας άξιο πώς δεν τον έχει καταπιεί ήδη η ίδια η φύση. Το γνωρίζουν, γι' αυτό βιάζονται και κινούνται τόσο σπασμωδικά, που οι κινήσεις και τα σχέδιά τους γίνονται αντιληπτά τόσο απροκάλυπτα και διαδραματίζονται τόσο ξεδιάντροπα μπροστά στα έκπληκτα μάτια, ακόμη κι εκείνων που μέχρι πρόσφατα ανυποψίαστοι για τον πόλεμο γύρω τους, ζούσαν στην ψεύτικη θαλπωρή των εύθραυστων κουκουλιών τους. Γιατί είναι πολύ μελετηροί και γνωρίζουν ότι η φύση εκδικείται κι όταν συμβαίνει αυτό, σαρώνονται τα πάντα, όπως το παλιρροϊκό κύμα όταν χτυπά με μανία θαυμαστές πολιτείες σαν να ήταν παιδικά κάστρα φτιαγμένα πρόχειρα στην άμμο.
Γιατί; Είναι μια ερώτηση που την κάνουν όλοι οι φωτισμένοι πολεμιστές. Γιατί όσοι αγωνίζονται και πολεμούν να είναι μόνοι εναντίον όλων; Γιατί εκείνοι, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται, χωρίς να αντιλαμβάνονται τον πόλεμο που μαίνεται γύρω τους; Είναι μια επικίνδυνη ερώτηση αυτή, που η πηγή της βρίσκεται στα κατώτερα αυτά αισθήματα και ένστικτα που αναπτύχθηκαν και θέριεψαν από την πρώτη Άλωση και μετά. Είναι ανθρώπινο. Δεν είμαστε μόνο φως. Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε αυτό το φως, να το αγκαλιάσουμε, να το αγαπήσουμε χωρίς να το φοβηθούμε και να το ανδρώσουμε μέρα με τη μέρα, σιγά-σιγά, με φροντίδα και πειθαρχία για να γιγαντωθεί. Να αστράψει γύρω μας σαν τους κεραυνούς του Διός από τον Όλυμπο.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας. Να καθαρθούμε από όλα τα θολά νερά που μας πνίγουν και δεν μας αφήνουν να αναδυθούμε ολόκληροι και πλήρεις ως Έλληνες, χωρίς καμία αμφιβολία και ενοχή. Είναι μια τιτάνια προσπάθεια αυτή και πολλές φορές θα κουραστούμε. Γιατί δεν είμαστε μόνο αιθέρας, δεν είμαστε μόνο κεραυνός. Είμαστε και άνθρωποι και ως τέτοιοι πρέπει να αναζητήσουμε τα θεία δώρα που έχουμε μέσα μας. Πρέπει λοιπόν να ξεθολώσουμε το ζαλισμένο πνεύμα μας και το μυαλό μας να μπορέσει να λειτουργήσει ολοκληρωμένα ξανά. Πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά μας για να αποκτήσουμε ελπίδα. Πρέπει επίσης να μάθουμε να διαχωρίζουμε από τα δυο προηγούμενα τη φωνή του ενστίκτου μας. Ο διαχωρισμός είναι αναγκαίος για την επανεκκίνηση της λειτουργίας του κατώτερου ραγιά σε ανώτερο ελεύθερο Έλληνα. Γιατί;
Γιατί όλα τα έχουμε ανακατεμένα μέσα μας και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τίποτα ολοκληρωμένο και σαφές. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι σκέφτονται με το μυαλό-πνεύμα και αισθάνονται με την καρδιά-ψυχή. Το ένστικτο, αν νομίζουν ότι το χρησιμοποιούν κάνουν λάθος. Και αν το χρησιμοποιούν τους αποπροσανατολίζει ακόμη περισσότερο γιατί το μπερδεύουν με την καρδιά ή το μυαλό. Η καρδιά θα σου πει αυτό που θέλεις να ακούσεις, αυτό που επιθυμείς. Το ένστικτο θα σου πει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Είναι το κτήνος μέσα σου που θα σου δείξει τον δρόμο, γιατί δεν ωραιοποιεί, δεν θολώνει τη σκέψη σου, αλλά την αφυπνίζει. Γιατί το κτήνος αυτό τρέφεται από το αίμα σου, από τον Αιθέρα που κυλάει στις φλέβες σου και χτυπάει άξαφνα σαν κεραυνός. Κι όταν έρχεται η ώρα, τρέφεται και από το αίμα των εχθρών που ρέει σαν ποτάμι, όταν οι προειδοποιήσεις δεν εισακούονται. Είναι το κτήνος μέσα σου που σπάει τα δεσμά και γίνεται τόσο επικίνδυνο, που μπορεί να μην καταφέρεις ποτέ να το κλείσεις μέσα ξανά.
Το κτήνος μέσα σου λοιπόν σου λέει τι ακριβώς συμβαίνει, σου δείχνει με ακρίβεια ποιος είναι ο εχθρός και ότι πρέπει να τον πολεμήσεις. Εδώ έρχεται το πνεύμα για να σου δώσει τον τρόπο. Είναι το μυαλό-πνεύμα που θα καταστρώσει σχέδια δράσης και θα αποφασίσει αν πρέπει να λύσει ή να κόψει. Οπότε, ο Οδυσσέας μέσα σου είναι έτοιμος. Τι απομένει στην καρδιά; Μα το πιο σημαντικό. Γιατί η καρδιά δεν είναι φτιαγμένη για να μαδά μαργαρίτες στους αγρούς. Η καρδιά είναι εκεί για να δώσει τον παλμό, για να κάνει το αίμα να τρέξει πιο γρήγορα. Να δώσει ώθηση για την πραγμάτωση. Η καρδιά σε απελευθερώνει από το γιατί. Γι' αυτό και πάντα βαθιά μέσα μας ήμασταν ελεύθεροι, αφού όσο χτυπά η καρδιά είσαι ικανός για τα πάντα. Την ακούς να πάλλεται όλο και πιο γρήγορα και δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία. Δεν είσαι πια ένας απλός άνθρωπος, αλλά ένας γίγαντας, ένας τιτάνας. Γιατί η καρδιά βρίσκεται εκεί για άλματα πίστεως πάσης φύσεως.
Νίκη Δαναών
ΑΥΤΟ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΛΛΑ.
ReplyDeleteΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ,ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΗ ΠΛΕΜΠΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΑΜΠΕΛΙΟΥ.
ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΙΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΘΡΟΕΠΟΙΚΟΙ,ΚΑΙ Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ.