Το δόγμα Νταβούτογλου στο ζήτημα του ανοίγματος προς τον μουσουλμανικό κόσμο σε μια προσπάθεια ποδηγέτησης του , βρίσκει αντιμέτωπη την εισαγωγή δυτικών δημοκρατικών θεσμών στον ευρύτερο αραβικό κόσμο, που στην ουσία έχουν τερματίσει τον κύκλο της λεγόμενης ισλαμικής επανάστασης που ξεκίνησε από την Περσία του Χομεϊνί. Η ιδέα αυτή απομονώθηκε ιστορικά μαζί με τη χώρα που τη γέννησε και κατ’ ανάγκη έλκει και την Τουρκία που ονειρεύεται μουσουλμανικούς κόσμους και αυτοκρατορίες στην απομόνωση που την καταδικάζει η σχέση της με το Ιράν.
Στο ζήτημα του ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου, το δόγμα Νταβούτογλου γελοιοποιήθηκε με την κραυγαλέα αδυναμία της Τουρκίας να αντιπαλέσει τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή.
Στην υπόθεση της Κύπρου, η προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει μια λύση συγκαλυμμένης ή φανερής συνομοσπονδίας, φαίνεται καταδικασμένη σε αποτυχία, διότι οι πάντες γνωρίζουν ότι μια τέτοια λύση μετατρέπει την Τουρκία σε συνέταιρο στα συμφέροντα της κυπριακής ΑΟΖ και της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε ο κυπριακός λαός πρόκειται να δεχθεί μια τέτοια λύση ούτε οι μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε, της Αμερικής και της Ρωσίας.
Συνεπώς ο Τούρκος έχει ως μοναδική επιλογή την συνέχιση της κατοχής και του εποικισμού και τη προσπάθεια αναβάθμισης αυτού του κατοχικού μορφώματος. Η επιλογή αυτή την οποία η Τουρκία ακολούθησε από το 1974 μέχρι σήμερα, με την εισαγωγή του φυσικού αερίου στο γεωστρατηγικό πεδίο, έρχεται σε σύγκρουση με τα ευρύτερα συμφέροντα που παρεμβαίνουν στη περιοχή. Αρχίζει με λίγα λόγια να δημιουργείται μια αρνητική κατάσταση για την Τουρκία και την κατοχική παρουσία της στη Κύπρο. Μια κατάσταση που υπαγορεύει σε μας, την άμεση αλλαγή στρατηγικής. Ο ελληνισμός τώρα έχει την ευκαιρία να περάσει στην ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Να περάσει στην ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ των δικαίων του.
Το δόγμα της υποχώρησης που ακολούθησε το πολιτικό κατεστημένο, έφτασε στο τέλος του. Αν οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις δεν αλλάξουν γραμμή θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της Τουρκίας που την συμφέρει υπό της παρούσες συνθήκες η παράταση της στατικής κατάστασης. Από την άλλη όμως, το πολιτικό κατεστημένο και οι ιδέες του θα ξεπεραστούν από τα ίδια τα πράγματα. Έτσι θα έχουμε μια πολιτική ηγεσία ασύμβατη με τις νέες συνθήκες και κατά συνέπεια εκτεθειμένη στο πολιτικό θάνατο αν βεβαίως ασκηθούν και οι απαραίτητες πιέσεις απο το λαό.
No comments :
Post a Comment