Η λογική που επικράτησε μεταπολιτευτικά και υπό το κράτος των συνεχών απειλών και την νοοτροπία των διαρκών υποχωρήσεων, ήταν η αποδοχή ενός καθεστώτος συνομιλιών. Συνομιλίες που κατά την ελληνική πλευρά διασφάλιζαν την ηρεμία κατά την Τουρκική όμως είχαν πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο περιεχόμενο.
Αυτό που πολιτικά πάντοτε το Εθνικό Μέτωπο αλλά και άλλες ανεξάρτητες πατριωτικές δυνάμεις, πίστευαν ότι δηλαδή η λογική των συνομιλιών και μάλιστα με μόνο διεκδικητή τους Τούρκους ήταν ένα τεράστιο σφάλμα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά σήμερα με τη δημοσίευση απόψεων και εμπειριών κορυφαίου Τούρκου διπλωμάτη.
Η Τουρκία έτσι κατόρθωσε να αποτρέψει την Ελλάδα από την άσκηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων στερώντας της έτσι τη δυνατότητα αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου με την χάραξη ΑΟΖ. Ταυτόχρονα, εξέλιξε την δική της παρουσία μέσω Ν.Α.Τ.Ο και με την ολιγωρία των ελληνικών υπηρεσιών, φέρνοντας σταδιακά στο Αιγαίο μια νέα κατάσταση, που οδηγεί στη λογική της συνεκμετάλλευσης.
Όλες οι πολιτικές ηγεσίες διακατέχονταν από την αμυντική και υποτονική λογική ότι θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε τρόπο η σύγκρουση. Γι’ αυτό και με ευκολία συμμετείχαν σε συζητήσεις χωρίς κανένα θετικό περιεχόμενο για την πατρίδα. Η περιβόητη προσφυγή στη Χάγη και όλος ο αφελής νομικισμός για να αποδείξουμε κάτι που έτσι κι’ αλλιώς μας ανήκει, δεν ήταν παρά η προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει μια σειρά από πλεονεκτήματα.
Τα όσα είχαν συζητηθεί και πολλά που είχαν ήδη συμφωνηθεί όπως η οριοθέτηση διαφορετικών ναυτικών μιλίων σε χωρικά ύδατα από νησί σε νησί, μόνον προβλήματα δημιουργεί, ενώ υπονομεύει και τον καθορισμό Α.Ο.Ζ κατά τα διεθνώς προβλεπόμενα. Οι πολιτικές ηγεσίες ανάξιες των περιστάσεων αδυνατούσαν να δηλώσουν το αυτονόητο, δεν συζητούμε τίποτα.
Ο σεβασμός των συνόρων είναι το ελάχιστο που οφείλει η Τουρκία. Η διπλωματία των Τούρκων σχεδιασμένη σε βάθος, με μόνιμες επιδιώξεις επέβαλλε τους όρους που ήθελε για την πορεία των σχέσεων. Η ελληνική ατζέντα σχεδόν ανύπαρκτη, περιορίζονταν όλο και περισσότερο με μόνο στόχο την «διασφάλιση ησυχίας». Σκεφτείτε ότι στο ίδιο διάστημα οι θυσίες του λαού δεν έπαυαν και ότι η πληροφόρηση για την πορεία των σχέσεων ήταν παραπλανητική. Ανικανότητα, ευθυνοφοβία ή προδοσία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Το ίδιο σύστημα και σήμερα αντιμετωπίζει την Τουρκία με τον ίδιο ίσως και χειρότερο τρόπο. Επιβάλλεται εγρήγορση. Εγρήγορση στο Αιγαίο, στη Κύπρο, στη Θράκη.
Αυτό που πολιτικά πάντοτε το Εθνικό Μέτωπο αλλά και άλλες ανεξάρτητες πατριωτικές δυνάμεις, πίστευαν ότι δηλαδή η λογική των συνομιλιών και μάλιστα με μόνο διεκδικητή τους Τούρκους ήταν ένα τεράστιο σφάλμα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά σήμερα με τη δημοσίευση απόψεων και εμπειριών κορυφαίου Τούρκου διπλωμάτη.
Η Τουρκία έτσι κατόρθωσε να αποτρέψει την Ελλάδα από την άσκηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων στερώντας της έτσι τη δυνατότητα αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου με την χάραξη ΑΟΖ. Ταυτόχρονα, εξέλιξε την δική της παρουσία μέσω Ν.Α.Τ.Ο και με την ολιγωρία των ελληνικών υπηρεσιών, φέρνοντας σταδιακά στο Αιγαίο μια νέα κατάσταση, που οδηγεί στη λογική της συνεκμετάλλευσης.
Όλες οι πολιτικές ηγεσίες διακατέχονταν από την αμυντική και υποτονική λογική ότι θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε τρόπο η σύγκρουση. Γι’ αυτό και με ευκολία συμμετείχαν σε συζητήσεις χωρίς κανένα θετικό περιεχόμενο για την πατρίδα. Η περιβόητη προσφυγή στη Χάγη και όλος ο αφελής νομικισμός για να αποδείξουμε κάτι που έτσι κι’ αλλιώς μας ανήκει, δεν ήταν παρά η προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει μια σειρά από πλεονεκτήματα.
Τα όσα είχαν συζητηθεί και πολλά που είχαν ήδη συμφωνηθεί όπως η οριοθέτηση διαφορετικών ναυτικών μιλίων σε χωρικά ύδατα από νησί σε νησί, μόνον προβλήματα δημιουργεί, ενώ υπονομεύει και τον καθορισμό Α.Ο.Ζ κατά τα διεθνώς προβλεπόμενα. Οι πολιτικές ηγεσίες ανάξιες των περιστάσεων αδυνατούσαν να δηλώσουν το αυτονόητο, δεν συζητούμε τίποτα.
Ο σεβασμός των συνόρων είναι το ελάχιστο που οφείλει η Τουρκία. Η διπλωματία των Τούρκων σχεδιασμένη σε βάθος, με μόνιμες επιδιώξεις επέβαλλε τους όρους που ήθελε για την πορεία των σχέσεων. Η ελληνική ατζέντα σχεδόν ανύπαρκτη, περιορίζονταν όλο και περισσότερο με μόνο στόχο την «διασφάλιση ησυχίας». Σκεφτείτε ότι στο ίδιο διάστημα οι θυσίες του λαού δεν έπαυαν και ότι η πληροφόρηση για την πορεία των σχέσεων ήταν παραπλανητική. Ανικανότητα, ευθυνοφοβία ή προδοσία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Το ίδιο σύστημα και σήμερα αντιμετωπίζει την Τουρκία με τον ίδιο ίσως και χειρότερο τρόπο. Επιβάλλεται εγρήγορση. Εγρήγορση στο Αιγαίο, στη Κύπρο, στη Θράκη.
No comments :
Post a Comment