Ο εμπαιγμός του λαού συνεχίζεται. Ο πρώτος πολιτικώς υπεύθυνος για το έγκλημα του Βασιλικού παραμένει κολλημένος στο θρόνο και μετατρέπεται σε ηθικό δικαστή των πάντων ενώ ψάχνει για νέα κυβέρνηση .
Εκείνο που πετυχαίνει ο κ. Χριστόφιας με την απαράδεκτη εμμονή του και την προκλητική άρνηση του να παραιτηθεί, είναι να προκαλεί την λαϊκή αγανάκτηση και κινητοποίηση. Ευελπιστούμε αυτή η λαϊκή κινητοποίηση, που έχει ως κυρίαρχο αίτημα της την απόδοση ευθυνών για το έγκλημα στο Βασιλικό να εξελιχθεί σε σύγκρουση με το Ζυριχικό πολιτικό κατεστημένο, σύγκρουση με τους «θεσμούς» που μας επέβαλαν οι άγγλοι κατακτητές και διεκδίκηση του πρωταρχικού δικαιώματος των ελευθέρων λαών για ένα νέο σύνταγμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Εκείνο που πετυχαίνει ο κ. Χριστόφιας με την απαράδεκτη εμμονή του και την προκλητική άρνηση του να παραιτηθεί, είναι να προκαλεί την λαϊκή αγανάκτηση και κινητοποίηση. Ευελπιστούμε αυτή η λαϊκή κινητοποίηση, που έχει ως κυρίαρχο αίτημα της την απόδοση ευθυνών για το έγκλημα στο Βασιλικό να εξελιχθεί σε σύγκρουση με το Ζυριχικό πολιτικό κατεστημένο, σύγκρουση με τους «θεσμούς» που μας επέβαλαν οι άγγλοι κατακτητές και διεκδίκηση του πρωταρχικού δικαιώματος των ελευθέρων λαών για ένα νέο σύνταγμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Σε μια τέτοια ιστορική εξέλιξη θα αναδειχθεί το μέγεθος της κοινωνικής αδικίας , θα αναθεωρηθούν και αμφισβητηθούν προνόμια και επαχθή «δικαιώματα» των ολίγων εις βάρος των πολλών. Θα τεθεί επίσης πάνω σε άλλη βάση το κυπριακό και θα εγκαταλειφθεί μια για πάντα η υποχώρηση και ο ραγιαδισμός του άθλιου εκκλησιαστικο-πολιτικού κατεστημένου που επιχειρεί το τελευταίο κλείσιμο και ξεπούλημα της πατρίδος στους αγγλο-τούρκους κατακτητές. Όμως μια τέτοια εξέλιξη δεν φαίνεται ορατή. Ελλείπουν οι δυνάμεις εκείνες που θα κατηύθηναν την λαϊκή αγανάκτηση σε κοινωνικοπολιτικές αλλαγές. Απουσιάζει από τον τόπο μας η διανόηση ως σθεναρή πνευματική αντίσταση στη παρακμή. Κομματόσκυλα με στιλβωμένα παράσημα ποζάρουν ως διανοούμενοι. Δεν υπάρχει επίσης ο πολιτικός εκείνος σχηματισμός που θα απαιτούσε αλλαγές και θα τολμούσε να συγκρουστεί με το Ζυριχικό εκκλησιαστικό πολιτικό κατεστημένο.
Η δική μου προσπάθεια για δημιουργία ενός εθνικιστικού σχήματος που θα έθετε σε κίνηση τις πνευματικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της ριζικής αλλαγής των θεσμών, απέτυχε. Επικράτησε και πάλι η εθνικοφροσύνη και η ακροδεξιά με τις βαθιές υποκλίσεις της στο σύστημα της παρατεταμένης σήψης. Ο «εθνικισμός» με ράσο και πηλίκιο μπάτσου. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ανυπαρξίας ζωτικών πνευματικών δυνάμεων, ακόμα και η παραίτηση Χριστόφια δεν θα είχε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Απλά θα έδιδε την ευκαιρία να αλλάξει η φρουρά του συστήματος. Εξακολουθώ να πιστεύω πως μια ομάδα συνειδητοποιημένων εθνικιστών-εθνικοκοινωνιστών θα μπορούσε να κάνει πολλά στις παρούσες συνθήκες. Ελπιδοφόρα προοπτική μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από τον αγώνα.
No comments :
Post a Comment