Μια αναφορά εδώ για την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία που λειτουργεί ακόμη και σήμερα ως το πρότυπο των απανταχού ”δημοκρατών”. Για να δούμε λοιπόν από τι αποτελείτο η αρχαία Αθήνα:
- από Αθηναίους, μέλη της εκκλησίας του Δήμου (της συνέλευσης των πολιτών δηλαδή) μιας πόλης – κράτους που αποτελείτο από 40000 πολίτες (ο μεγαλύτερος αριθμός πολιτών που είχε ποτέ), ομόθρησκους και ίσους μεταξύ τους, οι οποίοι και ΜΟΝΟΝ είχαν και ψήφο και δικαίωμα να διατυπώσουν γνώμη στην εκκλησία του Δήμου ή να εκλεγούν σε αξίωμα.
- από Μέτοικους, δηλαδή Έλληνες στο γένος, από άλλες περιοχές της Ελλάδος, ομόθρησκοι και Έλληνες εθνολογικά δηλαδή οι οποίοι είχαν βρεθεί για κάποιον λόγο (εμπόριο, σπουδές κλπ) στην πόλη και είχαν μείνει εκεί μόνιμα. Αυτοί δεν αποκτούσαν ποτέ δικαίωμα ψήφου στη εκκλησία του Δήμου, παρά ΜΟΝΟΝ εάν είχαν πολεμήσει μαζί με τους Αθηναίους και η πόλη τους είχε δώσει το δικαίωμα αυτό, ύστερα από ψηφοφορία της εκκλησίας του Δήμου. Δεν γινόντουσαν πολίτες αλλά ”Ισοτελείς”. Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις, ελάχιστες.
Εδώ να σημειωθεί πως οι Έλληνες αυτοί είχαν κάποια ”αστικά και όχι ”πολιτικά” δικαιώματα στην πόλη, όχι βέβαια ότι και οι Αθηναίοι, πλήρωναν βαριά φορολογία για να τους επιτρέπεται να διαβιούν στην Αθήνα (το μετοίκιον), τα παιδιά τους πήγαιναν σε διαφορετικά σχολεία από τα παιδιά των Αθηναίων και εν ολίγοις ήσαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Αν κάποιος μέτοικος παντρευόταν Αθηναίο πολίτη τότε τα παιδιά του πήγαιναν στα σχολεία των μετοίκων και έπαιρναν δικαίωμα ψήφου στην εκκλησία του Δήμου (όχι ο μέτοικος πατέρας ή μητέρα) αφού είχαν υπηρετήσει στον Αθηναϊκό στρατό και μετά την σύμφωνη γνώμη της εκκλησίας του Δήμου. Και μιλάμε για ομόθρησκους Έλληνες πάντα. Με το καθεστώς του μετοίκου ζούσαν επίσης και οι Απελεύθεροι, απελευθερωμένοι δούλοι δηλαδή, αν επέλεγαν να παραμείνουν στην Αθήνα.
- και τέλος από Δούλους, βάρβαροι, μη Έλληνες δηλαδή, συνήθως αιχμάλωτοι πολέμων ή σπανιότατα πρώην μέτοικοι οι οποίοι εξέπεσαν λόγω ποινής από την εκκλησία του Δήμου. Συνήθως εάν μέτοικος έπεφτε σε παράπτωμα, απλά τον έδιωχναν από την πόλη. Δικαιώματα; Καλό. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Επίσης να σημειωθεί πως η εκκλησία του Δήμου είχε αλλάξει πολλές φορές την νομοθεσία ως προς τα θέματα των δικαιωμάτων των μετοίκων. Επί παραδείγματι την εποχή της κυριαρχίας της δημοκρατικής μερίδας με τον Περικλή στην εκκλησία του δήμου, ψηφίστηκε ο περί νόθων νόμος, που αφαίρεσε τα δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη από τους μητρόξενους, όσους δηλαδή είχαν μόνο πατέρα Αθηναϊκής καταγωγής, και τους κατέστησε μετοίκους διαγράφοντάς τους από τα μητρώα των πολιτών.
Βάσει των παραπάνω διαφαίνεται ότι στο πολιτικοοικονομικό σύστημα της Αρχαίας Αθήνας υπήρχαν σαφείς διαχωριστικές γραμμές, όσον αφορούσε στα δικαιώματα του πολίτη και του μη-πολίτη. Επίσης, γίνεται αντιληπτό ότι ο πολίτης Αθηναίος είχε την εξουσία και τον έλεγχο του κράτους και των φορέων του, ενώ ο μη-πολίτης ήταν μέλος αυτής της οργανωμένης κοινωνίας με σημαντική προσφορά τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα, αλλά ξένος σε εκείνα τα θέματα που αφορούν στα προνόμια του γνήσιου Αθηναίου (πολιτική ιεραρχία, ακίνητη περιουσία, ιερατικά και στρατιωτικά αξιώματα).
Αυτή κύριοι ”δημοκράτες” ήταν η Αρχαία Αθήνα ως προς το μεταναστευτικό ζήτημα. Εμπνεόμενος από αυτό έχω να προτείνω προς τους κυβερνώντες να το υιοθετήσουμε κατά γράμμα. Μακάρι να είχαμε και σήμερα ένα τέτοιο Εθνικιστικό Κράτος, βασιζόμενο στο δίκαιο του αίματος. Ο γράφων ως Έλλην Εθνικιστής αναγνωρίζει στο πολίτευμα αυτό το ιδανικό του. Οι Εθνικιστές λοιπόν, εν κατακλείδι, είμαστε οι πραγματικοί Δημοκράτες, διότι μια τέτοια κοινωνία πρεσβεύουμε και επιδιώκουμε.
Αίγαγρος
ΠΗΓΗ: http://elamcy.com/
- και τέλος από Δούλους, βάρβαροι, μη Έλληνες δηλαδή, συνήθως αιχμάλωτοι πολέμων ή σπανιότατα πρώην μέτοικοι οι οποίοι εξέπεσαν λόγω ποινής από την εκκλησία του Δήμου. Συνήθως εάν μέτοικος έπεφτε σε παράπτωμα, απλά τον έδιωχναν από την πόλη. Δικαιώματα; Καλό. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Επίσης να σημειωθεί πως η εκκλησία του Δήμου είχε αλλάξει πολλές φορές την νομοθεσία ως προς τα θέματα των δικαιωμάτων των μετοίκων. Επί παραδείγματι την εποχή της κυριαρχίας της δημοκρατικής μερίδας με τον Περικλή στην εκκλησία του δήμου, ψηφίστηκε ο περί νόθων νόμος, που αφαίρεσε τα δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη από τους μητρόξενους, όσους δηλαδή είχαν μόνο πατέρα Αθηναϊκής καταγωγής, και τους κατέστησε μετοίκους διαγράφοντάς τους από τα μητρώα των πολιτών.
Βάσει των παραπάνω διαφαίνεται ότι στο πολιτικοοικονομικό σύστημα της Αρχαίας Αθήνας υπήρχαν σαφείς διαχωριστικές γραμμές, όσον αφορούσε στα δικαιώματα του πολίτη και του μη-πολίτη. Επίσης, γίνεται αντιληπτό ότι ο πολίτης Αθηναίος είχε την εξουσία και τον έλεγχο του κράτους και των φορέων του, ενώ ο μη-πολίτης ήταν μέλος αυτής της οργανωμένης κοινωνίας με σημαντική προσφορά τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα, αλλά ξένος σε εκείνα τα θέματα που αφορούν στα προνόμια του γνήσιου Αθηναίου (πολιτική ιεραρχία, ακίνητη περιουσία, ιερατικά και στρατιωτικά αξιώματα).
Αυτή κύριοι ”δημοκράτες” ήταν η Αρχαία Αθήνα ως προς το μεταναστευτικό ζήτημα. Εμπνεόμενος από αυτό έχω να προτείνω προς τους κυβερνώντες να το υιοθετήσουμε κατά γράμμα. Μακάρι να είχαμε και σήμερα ένα τέτοιο Εθνικιστικό Κράτος, βασιζόμενο στο δίκαιο του αίματος. Ο γράφων ως Έλλην Εθνικιστής αναγνωρίζει στο πολίτευμα αυτό το ιδανικό του. Οι Εθνικιστές λοιπόν, εν κατακλείδι, είμαστε οι πραγματικοί Δημοκράτες, διότι μια τέτοια κοινωνία πρεσβεύουμε και επιδιώκουμε.
Αίγαγρος
ΠΗΓΗ: http://elamcy.com/
No comments :
Post a Comment