ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 37 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Ιουλίου του 1974. Προδομένο καλοκαίρι, προδομένη υπόθεση. Μια υπόθεση καλά σκεπασμένη της οποίας ο φάκελος έστω και έπειτα από χρόνους 37 δεν εννοεί να αποχαρακτηριστεί και να ανοίξει. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει όμως ακόμη είναι το τι φοβούνται οι καλοί "δημοκράτες" και δεν τολμούν να αγγίξουν το συγκεκριμένο θέμα. Για αυτούς υποτίθεται ότι για όλα τα δεινά του κυπριακού ελληνισμού, πταίει η επάρατος επταετής στρατιωτική διακυβέρνηση της Ελλάδος και ο ήρως της Ε.Ο.Κ.Α., Νικόλαος Σαμψών, για τον οποίο έχουν γραφεί ύμνοι ακόμη και από τον I.R.A.

Στην αντίπερα όχθη εμείς οι Έλληνες εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές. Οι κακοί της υπόθεσης που δε δυνάμεθα να λησμονήσουμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να αποφαίνεται με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι "η Κύπρος κείται μακράν" και να καταδικάζει ένα κομμάτι από το ιερό σώμα του έθνους στην προσφυγιά και τη σφαγή. Ανθρώπους σαν κι αυτόν που αποφαίνονταν ότι "η Ελλάς ανήκει στη δύση", προσκυνώντας τα συμφέροντα του διεθνούς σιωνισμού και των τρωκτικών του (ιδέ Χένρι Κίσινγκερ), οι καλοί "δημοκράτες" τους ονομάζουν εθνάρχες. Σε λίγες ημέρες μάλιστα θα ανοιχτούν και οι καθιερωμένες σαμπάνιες στο προεδρικό μέγαρο για την επάνοδο της δημοκρατίας. Στην υγειά σας κύριοι.

Τι από όλα αυτά να ξεχάσουμε; 

- Πότε διδάχθηκε η μαθητιώσα ελληνική νεολαία την τραγωδία της Κύπρου; 

- Πότε ο μέσος Έλλην έμαθε ότι ο ρασοφόρος με τις παράξενες προτιμήσεις και τις Σευχέλλες ονόματι Μακάριος (δι' ημάς Βασίλειος Μούσκος) κάλεσε από το βήμα του Ο.Η.Ε. την Τουρκία να επέμβει ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο;

- Πότε θα διδαχθούμε από τα λάθη μας για να αποτινάξουμε κάθε ζυγό πνευματικό και ψυχικό ώστε να έλθει επιτέλους στην εξουσία ο γνήσιος Έλληνας που θα αποτινάξει τα άθλια λιονταράκια της αγγλοκρατίας από το προεδρικό μέγαρο της Κύπρου μας; 

- Πότε θα ακουστεί στεντόρειος η φωνή του έθνους μας να διατάσσει την πατρίδα μας με τόνο επιτακτικό: "ΕΛΛΑΣ ΕΓΕΙΡΟΥ"; 

 

Δύσκολο και για κάποιους ψοφοδεείς ακατόρθωτο. 'Ομως εμείς οι Έλληνες μελανοχίτωνες οι οποίοι ζούμε υπό τη σκιά ενός Λεωνίδου, ενός Κωνσταντίνου Παλαιολόγου κι ενός Ιωάννου Μεταξά έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια πατρίδα μεγαλύτερη από αυτή που παραλάβαμε. Έχουμε χρέος ιερό να αγωνιστούμε ενάντια στη λήθη που επιβάλουν οι διάφορες μαριονέτες της Νέας Τάξης. Έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια στους τουρκολάγνους που ντροπιάζουν και μολύνουν τη φυλή και την αισθητική μας παρακολουθώντας μογγολικές σειρές γυρισμένες στη σκλαβωμένη Κύπρο μας (πρβ ΕΖΕΛ- ΑΝΤ1). Χρέος μας και καθήκον μας να φορέσουμε τις αρβύλες κι αφού λύσουμε τις διαφορές μας με τα ανθρωπάκια που πιστεύουν σε ελληνοτουρκικές φιλίες, να κινηθούμε προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος να φέρουμε τη λευτεριά στα σκλαβωμένα μας αδέλφια και στα χώματα τα ποτισμένα με το αίμα των προγόνων μας.

Ημέρες σαν κι αυτή δε μας προβληματίζουν. Οι προβληματισμοί βασανίζουν τη σκέψη μας όλο το χρόνο. Ημέρες όπως τη σημερινή φέρουμε βαρύ το πένθος στα εθνικοσοσιαλιστικά μας περιβραχιόνια. Οι σημαίες μας κυματίζουν μεσίστιες όχι τόσο για την άτιμη τη σκλαβιά που κάποια μέρα θα τη λιώσουμε κάτω από τις ερπίστριες των αρμάτων μάχης. Πιο πολύ για τις μαυροφορεμένες μάνες, γυναίκες κι αδελφές των αγνοουμένων μας που χάσαν τόσα χρόνια προσμένοντας υπομονετικά μπροστά στο οδόφραγμα του Ledra Palace. Πιο πολύ για τα ιερά οστά των πολεμιστών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που ποτέ δεν πήραν το δρόμο του γυρισμού να βρουν κι αυτά ανάπαυση στην αγκαλιά της πατρώας γης . Πιο πολύ για τον Πενταδάχτυλο μας που ο Διγενής δάμασε με την ανδρεία και τη ρώμη του και τώρα ντροπιασμένος φέρει τις πέτρες που αναγράφουν "είμαι περήφανος που είμαι τούρκος". Λες κι ένα ζώο θα μπορούσε ποτέ να υπερηφανευθεί που είναι κτήνος...

Ας μας αποκαλέσουν όπως θέλουν τα ανθρωπάκια με τις ξενικές συνήθειες και οι ημιμαθείς καθηγητάδες της συμφοράς με τις σπουδές στις χώρες του ανατολικού παραπετάσματος. Θα το επαναλάβουμε και φέτος. Ζούμε για τη στιγμή που ο ελληνικός στρατός θα βαδίζει απελευθερωτής στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στη Μόρφου στο Ριζοκάρπασο και σε κάθε γωνιά του μαρτυρικού νησιού μας. Ζούμε για τη στιγμή που ο ουρανός του νησιού μας θα μαυρίσει από τις μοίρες των Ελλήνων αλεξιπτωτιστών που θα κάνουν τους αγαρηνούς να καταλάβουν έστω και με το λίγο μυαλό που διαθέτουν ότι "ο θάνατος έρχεται από ψηλά". Ζούμε για τη στιγμή που μόνο η γαλανόλευκη και κανένα άλλο πανί δε θα κυματίζει στο νησί της Αφροδίτης, διότι η Κύπρος δεν είναι απλά ελληνική. Είναι Ελλάδα υπερήφανη κι εθνικιστική.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΩ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ