Ο εθνικός αγώνας του κυπριακού ελληνισμού είχε και πρέπει να έχει ως σκοπό του την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ. Ο όρος αυτοδιάθεση δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την λαϊκή ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ, χωρίς τη δυνατότητα του λαού να ορίζει τους νόμους και τους θεσμούς του. Αυτή είναι η θεμελιώδης κατάσταση της αυτοδιάθεσης , η εσωτερική μορφή της αυτοδιάθεσης. Χωρίς αυτή τη στέρεη βάση της αυτοδιάθεσης δεν είναι δυνατή η επόμενη κίνηση, που θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως εξωτερική μορφή της αυτοδιάθεσης, που είναι το δικαίωμα του κράτους να συνάπτει συμμαχίες ή να ενωθεί με κάποιο άλλο κράτος που στη δική μας περίπτωση είναι η ένωση με την Ελλάδα. Οι αγώνες του κυπριακού ελληνισμού και συγκεκριμένα της ενωτικής παράταξης δεν επιτέλεσαν το σκοπό της αυτοδιάθεσης ούτε στην εσωτερική ούτε στην εξωτερική της μορφή. Η Ζυρίχη και το απεχθές σύνταγμα της, υπήρξε ο τάφος της εθνικής μας αυτοδιάθεσης.
Οι συνθήκες που επέβαλε η Ζυρίχη στην κυπριακή κοινωνία επέτρεψαν την ενδυνάμωση μιας ολιγαρχίας του πλούτου , εκκλησίας και ιδιωτών, που απετέλεσε την οικονομική βάση της αντεθνικής πολιτικής που ονομάστηκε «πολιτική της ανεξαρτησίας». Μια ανεξαρτησία ψεύτικη . Διότι η πραγματική ανεξαρτησία προϋποθέτει την αυτοδιάθεση. Συνεπώς με τον όρο «ανεξαρτησία» εννοούσαν οι κρατούντες μια κλειστή αγορά που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου. Αυτό το φαινόμενο, αυτό το γεγονός, δεν μπόρεσε η ενωτική παράταξη να το αντιληφθεί, να το καταγγείλει και να το πολεμήσει. Η αδυναμία αυτή κράτησε δέσμια την ενωτική παράταξη στο άρμα της δεξιάς και άφησε την ιδέα της ένωσης στη περιοχή του συναισθήματος και όχι της πολιτικής βούλησης.
Η ενωτική παράταξη δεν μπόρεσε να συνδέσει την ιδέα της αυτοδιάθεσης–ένωσης με την ανάγκη για κοινωνική και οικονομική πρόοδο. Σε αυτή τη περίπτωση ο ενωτικός αγώνας θα ενέτασσε στις τάξεις του και την αριστερά , θα στήριζε τα αιτήματα της εργατιάς και των λαϊκών τάξεων και θα ξεπερνούσε τον καταστροφικό ψυχροπολεμικό διπολισμό.
Έτσι το ενωτικό ιδεώδες κατάντησε να είναι το γαλανόλευκο μακιγιάρισμα της ληστρικής πλουτοκρατίας. Αυτή την αποκρουστική εικόνα βλέπουμε σήμερα στα πανηγύρια της ευρύτερης δεξιάς να διανθίζεται με πόζες , κούφια λόγια , συνθήματα και τυμπανοκρουσίες. Σε αυτό το καρναβάλι της ευρύτερης δεξιάς εμείς οι εθνικοδημοκράτες δεν συμμετέχουμε γιατί έχουμε πλήρη συνείδηση των αιτιών της αποτυχίας του ενωτικού αγώνα και δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Στα σημερινά δεδομένα η αυτοδιάθεση παραμένει ο κεντρικός σκοπός του εθνικού αγώνα. Όμως για να πραγματωθεί ο σκοπός επιβάλλεται ο αγώνας μας να ενριζωθεί στα κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα. Η απελευθέρωση της Κύπρου από τους κατακτητές της περνά μέσα από ένα δημοκρατικό εθνικοκοινωνικό κράτος.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Οι συνθήκες που επέβαλε η Ζυρίχη στην κυπριακή κοινωνία επέτρεψαν την ενδυνάμωση μιας ολιγαρχίας του πλούτου , εκκλησίας και ιδιωτών, που απετέλεσε την οικονομική βάση της αντεθνικής πολιτικής που ονομάστηκε «πολιτική της ανεξαρτησίας». Μια ανεξαρτησία ψεύτικη . Διότι η πραγματική ανεξαρτησία προϋποθέτει την αυτοδιάθεση. Συνεπώς με τον όρο «ανεξαρτησία» εννοούσαν οι κρατούντες μια κλειστή αγορά που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου. Αυτό το φαινόμενο, αυτό το γεγονός, δεν μπόρεσε η ενωτική παράταξη να το αντιληφθεί, να το καταγγείλει και να το πολεμήσει. Η αδυναμία αυτή κράτησε δέσμια την ενωτική παράταξη στο άρμα της δεξιάς και άφησε την ιδέα της ένωσης στη περιοχή του συναισθήματος και όχι της πολιτικής βούλησης.
Η ενωτική παράταξη δεν μπόρεσε να συνδέσει την ιδέα της αυτοδιάθεσης–ένωσης με την ανάγκη για κοινωνική και οικονομική πρόοδο. Σε αυτή τη περίπτωση ο ενωτικός αγώνας θα ενέτασσε στις τάξεις του και την αριστερά , θα στήριζε τα αιτήματα της εργατιάς και των λαϊκών τάξεων και θα ξεπερνούσε τον καταστροφικό ψυχροπολεμικό διπολισμό.
Έτσι το ενωτικό ιδεώδες κατάντησε να είναι το γαλανόλευκο μακιγιάρισμα της ληστρικής πλουτοκρατίας. Αυτή την αποκρουστική εικόνα βλέπουμε σήμερα στα πανηγύρια της ευρύτερης δεξιάς να διανθίζεται με πόζες , κούφια λόγια , συνθήματα και τυμπανοκρουσίες. Σε αυτό το καρναβάλι της ευρύτερης δεξιάς εμείς οι εθνικοδημοκράτες δεν συμμετέχουμε γιατί έχουμε πλήρη συνείδηση των αιτιών της αποτυχίας του ενωτικού αγώνα και δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Στα σημερινά δεδομένα η αυτοδιάθεση παραμένει ο κεντρικός σκοπός του εθνικού αγώνα. Όμως για να πραγματωθεί ο σκοπός επιβάλλεται ο αγώνας μας να ενριζωθεί στα κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα. Η απελευθέρωση της Κύπρου από τους κατακτητές της περνά μέσα από ένα δημοκρατικό εθνικοκοινωνικό κράτος.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
No comments :
Post a Comment