Α. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη σκάρωνε "επιτροπές κατοίκων" εναντίον της εγκατάστασης των βιομηχανιών. Μία περιήγηση στα αρχεία των εφημερίδων της 35ετίας θα σας πείσει. Αυτές οι επιτροπές κατέφευγαν στους Δήμους και στις Νομαρχίες που με την ανοχή και την ενθάρρυνση του πολιτικού κατεστημένου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ) υιοθετούσαν το αίτημα τους. Τελικά όλοι μαζί, σαν "κίνημα" προσέφευγαν στο διαβρωμένο από "αντιβιομηχανιστές" Συμβούλιο Επικρατείας που ακύρωνε τις επενδύσεις. Έτσι έκλεισαν τα Λιπάσματα Δραπετσώνας και ακύρωσαν τεράστιες στρατηγικές επενδύσεις, όπως του χρυσού (TVX) στη Θράκη, της Πετρόλα, του Πετροχημικού Αγρινίου κά.
Β. Με άλλοθι αυτά τα "κινήματα" οι κυβερνήσεις του λαού φτιάξανε νόμους και διατάγματα που απαγόρευαν τις νέες βιομηχανίες και τον εκσυγχρονισμό των παλιών στην Αττική, δηλαδή στο κέντρο της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα (Νόμοι 84/84 και 2965/2001). Επίσης έδωσαν κίνητρα για να φύγουν τα εργοστάσια μακριά από το βιομηχανικό κέντρο της χώρας και να μεταφερθούν στο εξωτερικό.
Γ. Αλλά χρησιμοποίησαν και πιο "ταξικά" μέσα. Κατέστρεψαν την φαρμακοβιομηχανία (ΧΡΩΠΕΙ) υποχρεώνοντάς την να πουλάει διατιμημένα τα φάρμακα της στο όνομα του "φτηνού λαϊκού φάρμακου". Με ειδικούς δασμούς κατέστρεψαν την πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα (Νισσάν Βόλου). Επέβαλαν σε εργοστάσια, που περνούσαν κρίση, το απεργιακό αίτημα "καμία απόλυση". Το επέβαλαν διοικητικά (Pirelli, Izola), ή γέμιζαν τα κρατικοποιημένα εργοστάσια με υπεράριθμους διορισμένους κηφήνες και ταυτόχρονα δεν τους ανέθεταν έργα του Δημοσίου (Πειραϊκή-Πατραϊκή, ΠΥΡΚΑΛ, Σκαραμαγκάς κ.ά)
Δ. Το μεγαλύτερο όπλο τους όμως, ήταν οι πολύχρονες καθυστερήσεις των διαφόρων υπουργείων στις άδειες εγκαταστάσεων ή στις άδειες για νέα προϊόντα ή στις άδειες εξαγωγών που τις εμφάνιζαν σαν "γραφειοκρατικό πρόβλημα" ενώ επρόκειτο για βιομηχανικό σαμποτάζ.
Ε. Όταν παρ'όλες τις προσπάθειες τους, μία βιομηχανία επέμενε να υπάρχει, ειδικά μία συγκεκριμένη βαρειά βιομηχανία, τότε ανελάμβαναν δράση, τα ιδεολογικά και πολιτικά, προστατευόμενα από αυτούς πειθήνια 45αρια της 17Ν,να δώσουν το έσχατο χτύπημα, στερώντας από τον φορέα του κεφαλαίου ακόμη και την φυσική του ύπαρξη.
Β. Με άλλοθι αυτά τα "κινήματα" οι κυβερνήσεις του λαού φτιάξανε νόμους και διατάγματα που απαγόρευαν τις νέες βιομηχανίες και τον εκσυγχρονισμό των παλιών στην Αττική, δηλαδή στο κέντρο της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα (Νόμοι 84/84 και 2965/2001). Επίσης έδωσαν κίνητρα για να φύγουν τα εργοστάσια μακριά από το βιομηχανικό κέντρο της χώρας και να μεταφερθούν στο εξωτερικό.
Γ. Αλλά χρησιμοποίησαν και πιο "ταξικά" μέσα. Κατέστρεψαν την φαρμακοβιομηχανία (ΧΡΩΠΕΙ) υποχρεώνοντάς την να πουλάει διατιμημένα τα φάρμακα της στο όνομα του "φτηνού λαϊκού φάρμακου". Με ειδικούς δασμούς κατέστρεψαν την πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα (Νισσάν Βόλου). Επέβαλαν σε εργοστάσια, που περνούσαν κρίση, το απεργιακό αίτημα "καμία απόλυση". Το επέβαλαν διοικητικά (Pirelli, Izola), ή γέμιζαν τα κρατικοποιημένα εργοστάσια με υπεράριθμους διορισμένους κηφήνες και ταυτόχρονα δεν τους ανέθεταν έργα του Δημοσίου (Πειραϊκή-Πατραϊκή, ΠΥΡΚΑΛ, Σκαραμαγκάς κ.ά)
Δ. Το μεγαλύτερο όπλο τους όμως, ήταν οι πολύχρονες καθυστερήσεις των διαφόρων υπουργείων στις άδειες εγκαταστάσεων ή στις άδειες για νέα προϊόντα ή στις άδειες εξαγωγών που τις εμφάνιζαν σαν "γραφειοκρατικό πρόβλημα" ενώ επρόκειτο για βιομηχανικό σαμποτάζ.
Ε. Όταν παρ'όλες τις προσπάθειες τους, μία βιομηχανία επέμενε να υπάρχει, ειδικά μία συγκεκριμένη βαρειά βιομηχανία, τότε ανελάμβαναν δράση, τα ιδεολογικά και πολιτικά, προστατευόμενα από αυτούς πειθήνια 45αρια της 17Ν,να δώσουν το έσχατο χτύπημα, στερώντας από τον φορέα του κεφαλαίου ακόμη και την φυσική του ύπαρξη.
ΠΗΓΗ: tambouri.blogspot.com
No comments :
Post a Comment