Δεν θα ζητήσει χάρη από τις αρχές και κατ'αυτό τον τρόπο δεν θα παραστεί στην κηδεία του γιου του Βασίλη, ο μοναδικός εν ζωή έγκλειστος του Κινήματος του 1967, ο 90χρονος Νικόλαος Ντερτιλής, που παραμένει φυλακισμένος εδώ και 38 χρόνια Αρνείται να ζητήσει χάρη, όπως έπραξαν και τα περισσότερα μέλη ή στελέχη της στρατιωτικής κυβέρνησης τα οποία πέθαναν στην φυλακή. Ο Ν.Ντερτιλής που έχει εξελιχθεί σε σύμβολο των οπαδών της στρατιωτικής κυβέρνησης είχε παραδώσει πριν μερικούς μήνες ιδιόχειρη επιστολή στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, στην οποία ανέφερε πως θα βγει από τη φυλακή εφόσον του ζητήσει συγγνώμη το κράτος! «Αίτηση συγνώμη από εμέ επισήμως η ελληνική πολιτεία δια το διαπραχθέν έγκλημα κατ΄ εμού, όπερ απετέλεσε την μεγαλυτέραν ηθικήν, νομικήν και πολιτικήν ατιμίαν όλων των εποχών» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, καταλήγοντας : «Εν περιπτώσει μη παροχής ταύτης. Θα αποθάνω εντός των φυλακών εκπληρών αποστολήν ου μόνον ως Στρατιώτης, αλλά και ως Επαναστάτης εν τη πράξει». Οι αρχές περιμέναν ότι τώρα που πέθανε ο γιός του, πρώην αξιωματικός του Ναυτικού με πλήθος επιτυχιών σε επικίνδυνες αποστολές στο εξωτερικό για λογαριασμοό της Ελλάδας (απεβίωσε πριν τρεις ημέρες από εγκεφαλικό στο Λιντς της Αυστρίας) θα προχωρούσε σε αίτημα απονομής χάριτος για να παρευρεθεί στην κηδεία, αλλά κάποιοι σε αυτή την χώρα, ότι λένε το εννοούν ακόμα και αν έχουν φυλακιστεί επι 38 χρόνια για αδικήματα τα οποία "σηκώνουν πολύ κουβέντα" σε ότι αφορά τα πραγματικά γεγονότα.
http://www.defencenet.gr/
Υπάρχουν δημοσιογραφικές φήμες, οι οποίες λένε ότι ο Στρατηγός Ν. Ντερτιλής δεν έχει ειδοποιηθεί για τον θάνατο του γιού του, οι οποίες είναι και ύποπτες, καθώς θέλουν να τον παρουσιάσουν ως ανίκανο να έχει επαφή με την πραγματικότητα, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Μήπως αντιθέτως αυτή η φήμη εξυπηρετεί κάποιους κύκλους που θέλουν να "θάψουν το γεγονός ότι η "ανθρωπιστική δημοκρατία" που κρατά επί 38 χρόνια έναν άνθρωπο στις φυλακές, δεν θα του επιτρέψει ούτε να χαιρετίσει τον γιό του για τελευταία φορά; Το δεύτερο μεγάλο θέμα, το οποίο συνδέεται με το πρώτο, είναι το εάν θα επιτραπεί στον Στρατηγό να παραστεί στην ταφή της σωρού του γιού του. Εδώ υπάρχει ένα νομικό ζήτημα, καθώς βάση του ποινικού κώδικα, οι κρατούμενοι μπορούν να παρευρεθούν στην κηδεία συγγενικών τους προσώπων πρώτου βαθμού, φτάνει να το ζητήσουν εγγράφως από τις αρμόδιες αρχές. Είναι γνωστό όμως ότι ο Στρατηγός Ντερτιλής έχει κατ' επανάληψη αρνηθεί να αναγνωρίσει το καθεστώς της φυλακισης του - αιχμαλωσίας όπως το λέει ο ίδιος. Και ως εκ τούτου δεν υπογράφει χαρτιά που να απευθύνονται σε διάφορους διευθυντές - υπουργούς και ούτω καθ' εξής, ως κρατούμενος. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε, "σιγά να μην ζητήσω εγώ άδεια από αυτούς". Θα βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί αυτό το ζήτημα; Αναμένουμε να δούμε το εάν η δικαιοσύνη που αφήνει ελεύθερους υπόπτους για τρομοκρατία, θα αρνηθεί για δικονομικούς λόγους σε έναν 90χρονο κρατούμενο να παρευρεθεί στην ταφή του μοναδικού παιδιού του.
http://www.elkosmos.gr/epikairotita/h-/kathimerinotita/11934-2012-11-29-17-50-29.html
Aρνήθηκε να συνδιαλλαγεί με το σύστημα έστω και για μία άδεια εξόδου από την φυλακή ο έγκλειστος επί 38 χρόνια κινηματίας στρατηγός Νικόλαος Ντερτιλής. Το υπουργείο Δικαιοσύνης δέχθηκε να του δώσει τρίωρη άδεια για να μεταβεί στην κηδία του γιού του, σήμερα, συνοδευόμενος από αστυνομικους, αλλά ο 90χρονος γέροντας απέρριψε την "προσφορά" επιμένοντας ότι "Μου χρωστάνε μια συγγνώμη. Αν δεν μου την δώσουν δεν βγαίνω". Να σημειώσουμε πάντως ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης Α.Ρουπακιώτης για ανθρωπιστικούς λόγους υποχώρησε από την πάγια αρχική θέση να ζητήσει χάρη για να αφεθεί ελεύθερος να παρακολουθήσει την κηδεία.
Ο στρατηγός Ν. Ντερτιλής πολέμησε ως ταγματάρχης στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες, σε επίθεση εφ'όπλου λόγχης, το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, νεκρούς. Στην κατοχή, αξιωματικός του Στρατού, γιος αντιστρατήγου, σε ηλικία 21 ετών, ο Ν.Ντερτιλής, μετέχει ενεργά στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το 1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, υπηρετώντας στις ειδικές δυνάμεις του Στρατού. Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα, δηλώνει ότι επιθυμεί εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του. Το 1964, ενώ οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, ως ταγματάρχης, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ. Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, επιτίθεται "εφ'όπλου λόγχης" και την ιαχή "Αέρα" σε ένα οχυρωμένο από Τουρκοκύπριους και Τούρκους, χωριό καταπάνω στα τουρκικά πολυβόλα σκορπίζοντας τον θάνατο. Λόγω της ανατίναξης ολόκληρων τουρκικών σπιτιών, υπήρξαν και σημαντικές απώλειες θεωρούμενων ως "αμάχων". Ο Γρίβας φοβούμενος τουρκικά αντίποινα του ζητά από τον ασύρματο να παύσει την επίθεση. Ο Ντερτιλής εκνευρισμένος πυροβολεί τον ασύρματο! Η επίθεση συνεχίζεται, στην περιοχή δεν μένει ούτε "τουρκικό ρουθούνι", ο Αντικειμενικός Σκοπός επιτυγχάνει και οι Τούρκοι κατατροπώνονται.
Το 1966, ενώ υπηρετεί στο 16ο Σύνταγμα στη Νιγρίτα Σερρών, μυείται από τους μελλοντικούς κινηματίες στο επερχόμενο κίνημα-πραξικόπημα. Συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη της εξουσίας από τους αξιωματικούς το βράδυ της 21ης Απριλίου. Ουσιαστικά με μια χούφτα άνδρες εφαρμόζοντας ένα σχέδιο που από τότε διδάσκεται σε διάφορες στρατιωτικές σχολές του κόσμου (για την ακρίβεια διδάσκεται η αντιμετώπισή του από τις κυβερνήσεις αφού θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευφυές και αποτελεσματικό για την ανατροπή δημοκρατικών κυβερνήσεων) ελέγχει με ένα (!) Μηχανοκίνητο Τάγμα το σύνολο του κεντρικού κρατικού μηχανισμού. Ο τρόπος με τον οποίο «κατέλαβε» μία σειρά από δημόσια κτίρια της Αθήνας, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, ήταν από τα επιτεύγματα για τα οποία επαιρόταν και εκ του λόγου αυτού δεν συγχωρήθηκε ποτέ από την Δημοκρατία. «Τους έπιασα στον ύπνο με πολύ λίγους αλλά αποφασισμένους άνδρες και ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε με αποφασιστικότητα», έλεγε. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Ντερτιλής θα βγει με το μηχανοκίνητο τάγμα που διοικούσε στην Αγία Παρασκευή για να «ελέγξει 28 στόχους... Τέσσερις παρά δέκα το πρωί είχε τελειώσει η επιχείρηση... ο αιφνιδιασμός είχε πετύχει».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Ντερτιλής παρέμεινε στρατιώτης, ουδέποτε ασχολήθηκε με την διοίκηση της χώρας, ελάμβανε τον μισθό του και μόνο αυτόν και το 1973 που τα στελέχη του Στρατού ελάμβαναν ομόλογα πενταετούς λήξης (πληρώθηκαν το 1978) αντί για μισθό, κάθε τρίτο μήνα, λόγω έλελιψης ρευστότητας που είχε προκαλέσει η οικονομική κρίση απόρροια της διεθνούς πετρελαϊκής κρίση, έτρωγε στον στρατώνα για να μην στερείται το σπίτι του από το φαγητό που θα κατανάλωνε ο ίδιος. Πήρε μέρος στα γεγονότα του Πολυτεχνείουκαι υπό αυτή την ιδιότητά του αν και εν συνεχεία δεν συμφώνησε με την κατάληψη της εξουσίας από τον "αόρατο δικτάτορα" Δ.Ιωαννίδη και αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς που προέκυψε από την ανατροπή του Γ.Παπαδόπουλου. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975 και μετά από ακροαματική διαδικασία διόμισυ μηνών και διάσκεψη 6 ημερών ενώπιον του πενταμελούς εφετείου Αθηνών, εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το οποίο κήρυξε ένοχους τους 20 από τους 32 κατηγορούμενους, ενώ αθώωσε άλλους 12. Ο ίδιος, Νικόλαος Ντερτιλής (αποστρατεύθηκε ταξίαρχος, αλλά αυτοδίκαια λαμβάνει τον βαθμό του υποστρατήγου), καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για συμμετοχή στην ανθρωποκτονία από πρόθεση του φοιτητή Μυρογιάννη.
Βάση του «αυτόπτη μάρτυρα», το συμβάν έγινε τα ξημερώματα στης 17ης ή 18ης Νοέμβριου στην οδό Πατησίων με νεκρό τον Μιχάλη Μυρογιάννη. Τα επίσημα μεταπολιτευτικά πορίσματα όμως δεν συμφωνούν με τον «οδηγό αυτόπτη μάρτυρα» σε τίποτα, ήτοι δεν συμφωνεί καμία αναφορά στην όλη υπόθεση και όλες αντιφάσκουν μεταξύ τους. Στο πόρισμα Σαμπάνη - δεν υπάρχει πουθενά το όνομα Μυρογιάννης, αλλά το πλησιέστερο όνομα είναι ένας Μαυρογιάννης ο οποίος βάση πορίσματος σκοτώθηκε τη 18η Νοεμβρίου ενώ αλλού πάλι διαβάζουμε ότι ο οδηγός έκανε λόγο για την 17ην Νοέμβριου Άρα εδώ δεν συμφωνούν ούτε οι ίδιοι. Ο υποτιθέμενος φόνος έγινε λέει ο «αυτόπτης μάρτυρας» στην οδό Πατησίων ενώ τα δυο πορίσματα Σαμπάνη και Τσεβά λένε άλλα:
1. Πόρισμα Τσεβά. 14) Μιχαήλ Μαυρογιάννης, ετών 19, εφονεύθη εις την οδόν Κορνεάδου.
2. Πόρισμα Σαμπάνη. 8 ) ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Μιχαήλ, 19 ετών, Κατοικία: Ασημ. Φωτήλα 8 Ιλίσια. Χώρος ένθα εφονεύθη: Καρνεάδου
Η οδός βρίσκετε στο Κολωνάκι και ουδεμία σχέση με Πολυτεχνείο έχει!
Ο οδηγός δηλώνει ότι πήρε τον Ντερτιλή το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου από την «ΑΣΔΕΝ» και τον μετέφερε στο Πολυτεχνείο! Ενώ έχει καταγραφεί από τα βιβλία πύλης εισόδου ότι ο Ν,Ντερτιλής στις 11:15 είχε επιστρέψει από το Πολυτεχνείο στην «ΑΣΔΕΝ».
Εν πάση περιπτώσει ο Ν.Ντερτιλής είναι ένας άνθρωπος μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που σκληροί αξιωματικοί είχαν αναλάβει τις τύχες της χώρας, σκεπτόμενοι μεν εθνικά, αλλά και ενεργούντες με κώδικες μιας άλλης εποχής που εχει παρέλθει ανεπιστρεπτί... και ήθελε η λόγχη να αντικατασταθεί από τα ΜΜΕ...
http://www.defencenet.gr/
http://www.defencenet.gr/
Υπάρχουν δημοσιογραφικές φήμες, οι οποίες λένε ότι ο Στρατηγός Ν. Ντερτιλής δεν έχει ειδοποιηθεί για τον θάνατο του γιού του, οι οποίες είναι και ύποπτες, καθώς θέλουν να τον παρουσιάσουν ως ανίκανο να έχει επαφή με την πραγματικότητα, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Μήπως αντιθέτως αυτή η φήμη εξυπηρετεί κάποιους κύκλους που θέλουν να "θάψουν το γεγονός ότι η "ανθρωπιστική δημοκρατία" που κρατά επί 38 χρόνια έναν άνθρωπο στις φυλακές, δεν θα του επιτρέψει ούτε να χαιρετίσει τον γιό του για τελευταία φορά; Το δεύτερο μεγάλο θέμα, το οποίο συνδέεται με το πρώτο, είναι το εάν θα επιτραπεί στον Στρατηγό να παραστεί στην ταφή της σωρού του γιού του. Εδώ υπάρχει ένα νομικό ζήτημα, καθώς βάση του ποινικού κώδικα, οι κρατούμενοι μπορούν να παρευρεθούν στην κηδεία συγγενικών τους προσώπων πρώτου βαθμού, φτάνει να το ζητήσουν εγγράφως από τις αρμόδιες αρχές. Είναι γνωστό όμως ότι ο Στρατηγός Ντερτιλής έχει κατ' επανάληψη αρνηθεί να αναγνωρίσει το καθεστώς της φυλακισης του - αιχμαλωσίας όπως το λέει ο ίδιος. Και ως εκ τούτου δεν υπογράφει χαρτιά που να απευθύνονται σε διάφορους διευθυντές - υπουργούς και ούτω καθ' εξής, ως κρατούμενος. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε, "σιγά να μην ζητήσω εγώ άδεια από αυτούς". Θα βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί αυτό το ζήτημα; Αναμένουμε να δούμε το εάν η δικαιοσύνη που αφήνει ελεύθερους υπόπτους για τρομοκρατία, θα αρνηθεί για δικονομικούς λόγους σε έναν 90χρονο κρατούμενο να παρευρεθεί στην ταφή του μοναδικού παιδιού του.
http://www.elkosmos.gr/epikairotita/h-/kathimerinotita/11934-2012-11-29-17-50-29.html
Aρνήθηκε να συνδιαλλαγεί με το σύστημα έστω και για μία άδεια εξόδου από την φυλακή ο έγκλειστος επί 38 χρόνια κινηματίας στρατηγός Νικόλαος Ντερτιλής. Το υπουργείο Δικαιοσύνης δέχθηκε να του δώσει τρίωρη άδεια για να μεταβεί στην κηδία του γιού του, σήμερα, συνοδευόμενος από αστυνομικους, αλλά ο 90χρονος γέροντας απέρριψε την "προσφορά" επιμένοντας ότι "Μου χρωστάνε μια συγγνώμη. Αν δεν μου την δώσουν δεν βγαίνω". Να σημειώσουμε πάντως ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης Α.Ρουπακιώτης για ανθρωπιστικούς λόγους υποχώρησε από την πάγια αρχική θέση να ζητήσει χάρη για να αφεθεί ελεύθερος να παρακολουθήσει την κηδεία.
Ο στρατηγός Ν. Ντερτιλής πολέμησε ως ταγματάρχης στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες, σε επίθεση εφ'όπλου λόγχης, το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, νεκρούς. Στην κατοχή, αξιωματικός του Στρατού, γιος αντιστρατήγου, σε ηλικία 21 ετών, ο Ν.Ντερτιλής, μετέχει ενεργά στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το 1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, υπηρετώντας στις ειδικές δυνάμεις του Στρατού. Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα, δηλώνει ότι επιθυμεί εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του. Το 1964, ενώ οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, ως ταγματάρχης, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ. Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, επιτίθεται "εφ'όπλου λόγχης" και την ιαχή "Αέρα" σε ένα οχυρωμένο από Τουρκοκύπριους και Τούρκους, χωριό καταπάνω στα τουρκικά πολυβόλα σκορπίζοντας τον θάνατο. Λόγω της ανατίναξης ολόκληρων τουρκικών σπιτιών, υπήρξαν και σημαντικές απώλειες θεωρούμενων ως "αμάχων". Ο Γρίβας φοβούμενος τουρκικά αντίποινα του ζητά από τον ασύρματο να παύσει την επίθεση. Ο Ντερτιλής εκνευρισμένος πυροβολεί τον ασύρματο! Η επίθεση συνεχίζεται, στην περιοχή δεν μένει ούτε "τουρκικό ρουθούνι", ο Αντικειμενικός Σκοπός επιτυγχάνει και οι Τούρκοι κατατροπώνονται.
Το 1966, ενώ υπηρετεί στο 16ο Σύνταγμα στη Νιγρίτα Σερρών, μυείται από τους μελλοντικούς κινηματίες στο επερχόμενο κίνημα-πραξικόπημα. Συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη της εξουσίας από τους αξιωματικούς το βράδυ της 21ης Απριλίου. Ουσιαστικά με μια χούφτα άνδρες εφαρμόζοντας ένα σχέδιο που από τότε διδάσκεται σε διάφορες στρατιωτικές σχολές του κόσμου (για την ακρίβεια διδάσκεται η αντιμετώπισή του από τις κυβερνήσεις αφού θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευφυές και αποτελεσματικό για την ανατροπή δημοκρατικών κυβερνήσεων) ελέγχει με ένα (!) Μηχανοκίνητο Τάγμα το σύνολο του κεντρικού κρατικού μηχανισμού. Ο τρόπος με τον οποίο «κατέλαβε» μία σειρά από δημόσια κτίρια της Αθήνας, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, ήταν από τα επιτεύγματα για τα οποία επαιρόταν και εκ του λόγου αυτού δεν συγχωρήθηκε ποτέ από την Δημοκρατία. «Τους έπιασα στον ύπνο με πολύ λίγους αλλά αποφασισμένους άνδρες και ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε με αποφασιστικότητα», έλεγε. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Ντερτιλής θα βγει με το μηχανοκίνητο τάγμα που διοικούσε στην Αγία Παρασκευή για να «ελέγξει 28 στόχους... Τέσσερις παρά δέκα το πρωί είχε τελειώσει η επιχείρηση... ο αιφνιδιασμός είχε πετύχει».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Ντερτιλής παρέμεινε στρατιώτης, ουδέποτε ασχολήθηκε με την διοίκηση της χώρας, ελάμβανε τον μισθό του και μόνο αυτόν και το 1973 που τα στελέχη του Στρατού ελάμβαναν ομόλογα πενταετούς λήξης (πληρώθηκαν το 1978) αντί για μισθό, κάθε τρίτο μήνα, λόγω έλελιψης ρευστότητας που είχε προκαλέσει η οικονομική κρίση απόρροια της διεθνούς πετρελαϊκής κρίση, έτρωγε στον στρατώνα για να μην στερείται το σπίτι του από το φαγητό που θα κατανάλωνε ο ίδιος. Πήρε μέρος στα γεγονότα του Πολυτεχνείουκαι υπό αυτή την ιδιότητά του αν και εν συνεχεία δεν συμφώνησε με την κατάληψη της εξουσίας από τον "αόρατο δικτάτορα" Δ.Ιωαννίδη και αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς που προέκυψε από την ανατροπή του Γ.Παπαδόπουλου. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975 και μετά από ακροαματική διαδικασία διόμισυ μηνών και διάσκεψη 6 ημερών ενώπιον του πενταμελούς εφετείου Αθηνών, εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το οποίο κήρυξε ένοχους τους 20 από τους 32 κατηγορούμενους, ενώ αθώωσε άλλους 12. Ο ίδιος, Νικόλαος Ντερτιλής (αποστρατεύθηκε ταξίαρχος, αλλά αυτοδίκαια λαμβάνει τον βαθμό του υποστρατήγου), καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για συμμετοχή στην ανθρωποκτονία από πρόθεση του φοιτητή Μυρογιάννη.
Βάση του «αυτόπτη μάρτυρα», το συμβάν έγινε τα ξημερώματα στης 17ης ή 18ης Νοέμβριου στην οδό Πατησίων με νεκρό τον Μιχάλη Μυρογιάννη. Τα επίσημα μεταπολιτευτικά πορίσματα όμως δεν συμφωνούν με τον «οδηγό αυτόπτη μάρτυρα» σε τίποτα, ήτοι δεν συμφωνεί καμία αναφορά στην όλη υπόθεση και όλες αντιφάσκουν μεταξύ τους. Στο πόρισμα Σαμπάνη - δεν υπάρχει πουθενά το όνομα Μυρογιάννης, αλλά το πλησιέστερο όνομα είναι ένας Μαυρογιάννης ο οποίος βάση πορίσματος σκοτώθηκε τη 18η Νοεμβρίου ενώ αλλού πάλι διαβάζουμε ότι ο οδηγός έκανε λόγο για την 17ην Νοέμβριου Άρα εδώ δεν συμφωνούν ούτε οι ίδιοι. Ο υποτιθέμενος φόνος έγινε λέει ο «αυτόπτης μάρτυρας» στην οδό Πατησίων ενώ τα δυο πορίσματα Σαμπάνη και Τσεβά λένε άλλα:
1. Πόρισμα Τσεβά. 14) Μιχαήλ Μαυρογιάννης, ετών 19, εφονεύθη εις την οδόν Κορνεάδου.
2. Πόρισμα Σαμπάνη. 8 ) ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Μιχαήλ, 19 ετών, Κατοικία: Ασημ. Φωτήλα 8 Ιλίσια. Χώρος ένθα εφονεύθη: Καρνεάδου
Η οδός βρίσκετε στο Κολωνάκι και ουδεμία σχέση με Πολυτεχνείο έχει!
Ο οδηγός δηλώνει ότι πήρε τον Ντερτιλή το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου από την «ΑΣΔΕΝ» και τον μετέφερε στο Πολυτεχνείο! Ενώ έχει καταγραφεί από τα βιβλία πύλης εισόδου ότι ο Ν,Ντερτιλής στις 11:15 είχε επιστρέψει από το Πολυτεχνείο στην «ΑΣΔΕΝ».
Εν πάση περιπτώσει ο Ν.Ντερτιλής είναι ένας άνθρωπος μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που σκληροί αξιωματικοί είχαν αναλάβει τις τύχες της χώρας, σκεπτόμενοι μεν εθνικά, αλλά και ενεργούντες με κώδικες μιας άλλης εποχής που εχει παρέλθει ανεπιστρεπτί... και ήθελε η λόγχη να αντικατασταθεί από τα ΜΜΕ...
http://www.defencenet.gr/
No comments :
Post a Comment