Το ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί περί αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με πρόσχημα την παραβίαση του όρου της αποστρατιωτικοποίησής τους είναι γελοίοι και εξωφρενικοί δεν πρέπει να μας κάνει να εφησυχάζουμε.
Το ίδιο γελοίοι και εξωφρενικοί ήταν παλαιότερα και οι ισχυρισμοί των Σκοπιανών ότι ήταν Μακεδόνες, και γελούσαμε με τα καραγκιοζιλίκια τους όταν έστηναν αγάλματα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις πόλεις τους και έβαζαν τον ήλιο της Βεργίνας στη σημαία τους. Ήρθε όμως κάποια στιγμή που το επίσημο ελληνικό κράτος επικαλούμενο τη φθηνή δικαιολογία «αφού όλα τα κράτη του κόσμου τούς αναγνωρίζουν ως Μακεδονία, εμείς τι να κάνουμε;» υποχώρησε απέναντί τους και έβαλε την υπογραφή του κάτω από την εξόφθαλμη παραχάραξη της Ιστορίας νομιμοποιώντας την αξίωση των Σκοπιανών να λέγονται Μακεδόνες και να έχουν μακεδονική εθνότητα και γλώσσα. Επομένως τίποτα δεν αποκλείει να συμβεί το ίδιο στο μέλλον και με τις αξιώσεις των Τούρκων, όσο παράλογες κι αν αυτές ηχούν σήμερα. Όταν κάποιοι φωνάζαμε το 2018 ότι δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να υποχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση έναντι των Σκοπιανών διότι θα έστελνε το λάθος μήνυμα στην Τουρκία, φοβόμασταν και προβλέπαμε αυτά που γίνονται σήμερα.
Οι ανατολικοί μας γείτονες είδαν το πώς υποχωρήσαμε ντροπιαστικά απέναντι στο ανίσχυρο, γελοίο και θρασύ κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Έλαβαν δυνατά και καθαρά το μήνυμα που εκπέμψαμε ότι δεν έχουμε όρεξη να αγωνιστούμε για τίποτα και ότι είμαστε έτοιμοι για υποχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα προκειμένου η πολιτική ελίτ να έχει ήσυχο το κεφάλι της και αδιατάρακτη τη νομή της εξουσίας. Με αυτά που λένε τώρα οι Τούρκοι για τη Συνθήκη της Λωζάνης βάζουν παρακαταθήκες για το μέλλον. Θέτουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσουν το δικό τους «μακεδονικό πρόβλημα». Θα περιμένουν υπομονετικά όσο διάστημα χρειαστεί, καλλιεργώντας το έδαφος με συνεχή προπαγάνδα και με άφθονο χρήμα, επαναλαμβάνοντας μέχρι αηδίας τους ισχυρισμούς τους για την Ελλάδα που τάχα παραβιάζει τις συνθήκες που υπέγραψε. Σιγά-σιγά, με την πειθώ και με δωροδοκίες, θα μεταστρέψουν αρκετές ξένες κυβερνήσεις υπέρ τους και τα επιχειρήματά τους θα αρχίσουν να βρίσκουν ευήκοα ώτα. Οι ξένοι που θα βλέπουν την τουρκική πλευρά να φωνάζει σαν να την πνίγει το δίκιο, και την ελληνική να ψελλίζει πως «δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν» θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι αυτά που λένε οι Τούρκοι ίσως να μην είναι τελικά και τόσο αβάσιμα.
Οι Τούρκοι θα περιμένουν έως ότου έρθει στα πράγματα μία ελληνική κυβέρνηση που δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να τους δώσει αυτά που ζητάνε, κάνοντας «επώδυνο συμβιβασμό» στο όνομα δήθεν της ειρήνης και της καλής γειτονίας. Αφού πετύχουν την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, θα βρουν μετά ένα πρόσχημα –π.χ. ότι καταπιέζεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός των νησιών που θα έχει ξεπεράσει στο μεταξύ αριθμητικά τον χριστιανικό με την αθρόα λαθρομετανάστευση– και θα αποβιβάσουν στρατεύματα για να τα κατακτήσουν χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά, ισχυριζόμενοι ότι κάνουν επέμβαση για ανθρωπιστικούς λόγους.
Προσωπικά, περισσότερο από τα όπλα των Τούρκων φοβάμαι τα στυλό των Ελλήνων πολιτικών. Από τα όπλα των γειτόνων μας δεν πάθαμε καμία εθνική ζημιά τα τελευταία 48 χρόνια. Αντιθέτως, από τα στυλό των πολιτικών μας που έβαλαν φαρδιά-πλατιά την επίσημη υπογραφή της Ελλάδας κάτω από κατάπτυστες συμφωνίες, πάθαμε μόνιμη και ανήκεστη εθνική βλάβη.
Stirlitz
Το ίδιο γελοίοι και εξωφρενικοί ήταν παλαιότερα και οι ισχυρισμοί των Σκοπιανών ότι ήταν Μακεδόνες, και γελούσαμε με τα καραγκιοζιλίκια τους όταν έστηναν αγάλματα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις πόλεις τους και έβαζαν τον ήλιο της Βεργίνας στη σημαία τους. Ήρθε όμως κάποια στιγμή που το επίσημο ελληνικό κράτος επικαλούμενο τη φθηνή δικαιολογία «αφού όλα τα κράτη του κόσμου τούς αναγνωρίζουν ως Μακεδονία, εμείς τι να κάνουμε;» υποχώρησε απέναντί τους και έβαλε την υπογραφή του κάτω από την εξόφθαλμη παραχάραξη της Ιστορίας νομιμοποιώντας την αξίωση των Σκοπιανών να λέγονται Μακεδόνες και να έχουν μακεδονική εθνότητα και γλώσσα. Επομένως τίποτα δεν αποκλείει να συμβεί το ίδιο στο μέλλον και με τις αξιώσεις των Τούρκων, όσο παράλογες κι αν αυτές ηχούν σήμερα. Όταν κάποιοι φωνάζαμε το 2018 ότι δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να υποχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση έναντι των Σκοπιανών διότι θα έστελνε το λάθος μήνυμα στην Τουρκία, φοβόμασταν και προβλέπαμε αυτά που γίνονται σήμερα.
Οι ανατολικοί μας γείτονες είδαν το πώς υποχωρήσαμε ντροπιαστικά απέναντι στο ανίσχυρο, γελοίο και θρασύ κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Έλαβαν δυνατά και καθαρά το μήνυμα που εκπέμψαμε ότι δεν έχουμε όρεξη να αγωνιστούμε για τίποτα και ότι είμαστε έτοιμοι για υποχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα προκειμένου η πολιτική ελίτ να έχει ήσυχο το κεφάλι της και αδιατάρακτη τη νομή της εξουσίας. Με αυτά που λένε τώρα οι Τούρκοι για τη Συνθήκη της Λωζάνης βάζουν παρακαταθήκες για το μέλλον. Θέτουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσουν το δικό τους «μακεδονικό πρόβλημα». Θα περιμένουν υπομονετικά όσο διάστημα χρειαστεί, καλλιεργώντας το έδαφος με συνεχή προπαγάνδα και με άφθονο χρήμα, επαναλαμβάνοντας μέχρι αηδίας τους ισχυρισμούς τους για την Ελλάδα που τάχα παραβιάζει τις συνθήκες που υπέγραψε. Σιγά-σιγά, με την πειθώ και με δωροδοκίες, θα μεταστρέψουν αρκετές ξένες κυβερνήσεις υπέρ τους και τα επιχειρήματά τους θα αρχίσουν να βρίσκουν ευήκοα ώτα. Οι ξένοι που θα βλέπουν την τουρκική πλευρά να φωνάζει σαν να την πνίγει το δίκιο, και την ελληνική να ψελλίζει πως «δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν» θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι αυτά που λένε οι Τούρκοι ίσως να μην είναι τελικά και τόσο αβάσιμα.
Οι Τούρκοι θα περιμένουν έως ότου έρθει στα πράγματα μία ελληνική κυβέρνηση που δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να τους δώσει αυτά που ζητάνε, κάνοντας «επώδυνο συμβιβασμό» στο όνομα δήθεν της ειρήνης και της καλής γειτονίας. Αφού πετύχουν την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, θα βρουν μετά ένα πρόσχημα –π.χ. ότι καταπιέζεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός των νησιών που θα έχει ξεπεράσει στο μεταξύ αριθμητικά τον χριστιανικό με την αθρόα λαθρομετανάστευση– και θα αποβιβάσουν στρατεύματα για να τα κατακτήσουν χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά, ισχυριζόμενοι ότι κάνουν επέμβαση για ανθρωπιστικούς λόγους.
Προσωπικά, περισσότερο από τα όπλα των Τούρκων φοβάμαι τα στυλό των Ελλήνων πολιτικών. Από τα όπλα των γειτόνων μας δεν πάθαμε καμία εθνική ζημιά τα τελευταία 48 χρόνια. Αντιθέτως, από τα στυλό των πολιτικών μας που έβαλαν φαρδιά-πλατιά την επίσημη υπογραφή της Ελλάδας κάτω από κατάπτυστες συμφωνίες, πάθαμε μόνιμη και ανήκεστη εθνική βλάβη.
Stirlitz
No comments :
Post a Comment