Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στη Δύση, που σε όλη της την επικράτεια η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά ειναι πρακτικά αποποινικοποιημένη.

Λίγα πράγματα είναι τόσο κωμικά και τόσο τραγικά ταυτοχρόνως όσο η εικόνα ενός αστυνομικού τμήματος που δέχεται επίθεση από καμιά δεκαριά μέλη των ταγμάτων εφόδου τα οποία κινούνται με ευκολία και άνεση που μόνο επίθεση σε οίκο ευγηρίας θα δικαιολογούσε. Και γίνεται ακόμα πιο κωμικό και τραγικό αν κανείς σκεφτεί ότι αν υπήρχε στο στοίχημα μια τέτοια επίθεση δεν θα έδινε πάνω από 1.10. Προχτές, μετά από 50κάτι μέρες συνεχών επιθέσεων οπουδήποτε τους κάνει κέφι, τα τάγματα εφόδου αποφάσισαν να επιτεθούν στο αστυνομικό τμήμα Καισαριανής. Κι αντί για επίθεση έκαναν έναν υγιεινό περίπατο που συνοδεύτηκε από την άτακτη φυγή των αστυνομικών που είχαν την ατυχία να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό που σε όλη τους την σταδιοδρομία προσπαθούν να αποφύγουν: το έγκλημα.

Αν κανείς δεν είναι κάτοικος της ομορφότερης χώρας του κόσμου θα είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει ότι οι ανενόχλητοι επιτιθέμενοι είναι οι εγκληματίες κι αυτοί που τρέχουν να κρυφτούν είναι οι άνθρωποι που πληρώνονται για να εμποδίζουν τη δράση των εγκληματιών. Αλλά για μας είναι μια εικόνα πιο οικεία κι από τη φέτα στη χωριάτικη. Οι εγκληματίες και οι παραβατικοί να αλωνίζουν και αυτοί που πληρώνουμε για να τους εμποδίσουν να τρέχουν να κρυφτούν λες και βρίσκονται σε μόνιμη λευκή απεργία. Τόσο απρόθυμοι να κάνουν τη δουλειά τους (ή ανήμποροι... η απροθυμία οδηγεί ανγκαστικά στην ανικανότητα) που εν μέσω κουφοντινιάδας πιάστηκαν απροετοίμαστοι. Δεν περίμεναν οι Σέρλοκ της ΕΛΑΣ επίθεση σε αστυνομικό τμήμα. Όπως μάλλον δεν περίμεναν και πουθενά αλλού, αφού από την αρχή του εκβιασμού οι επιθέσεις είναι εκατοντάδες. Και η ΕΛΑΣ απούσα από όλες.

Φυσικά, αυτή η απροθυμία για σχεδόν οποιαδήποτε αντεγκληματική δραστηριότητα δεν είναι καινούργια για την ΕΛΑΣ. Από τα πιο μικρά, όπως είναι το παράνομο αντικοινωνικό παρκάρισμα μέχρι τα πιο μεγάλα, όπως είναι οι βομβιστικές επιθέσεις σε κανάλια και βουλευτές, η Ελληνική Αστυνομία παίρνει ποπ κορν και απολαμβάνει το θέαμα από μακριά. Με ενδιαφέρον για την εξέλιξη, αλλά αδιάφορη να τη διαμορφώσει. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα στη Δύση (ας πούμε ότι ανήκουμε στη Δύση) που σε όλη της την επικράτεια η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά ειναι πρακτικά αποποινικοποιημένη. Δεν υπάρχουν περιοχές στις οποίες κανείς να είναι ασφαλής, δεν υπάρχουν περιοχές που να είναι άβατα για παραβατικούς και εγκληματίες (ναι, εδώ αναγνωρίζω το θετικό της κοινωνικής ισότητας). Το μόνο που υπάρχει είναι η συνεπής απουσία της 3ης μεγαλύτερης αστυνομικής δύναμης της Ευρώπης (σε αναλογία αστυνομικών/κατοίκων).

Αλλά ακόμα και στις ελάχιστες φορές που η ΕΛΑΣ κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται, την διευκόλυνση της παραβατικής και εγκληματικής δράσης αναλαμβάνουν οι εκπρόσωποι της ελληνικής δικαιοσύνης στην οποία όποιο ίχνος εμπιστοσύνης είχε απομείνει εξαφανίστηκε από την ανακοίνωση-κλείσιμο του ματιού στον Κουφοντίνα που έβγαλε το συνδικαλιστικο όργανο των δικαστών και των εισαγγελέων (του οποίου πρόεδρος έχει διατελέσει και η Βασιλική Θάνου, οπότε καταλαβαίνετε). Κι εκεί που μπορεί να βρεθεί δικαστής που να έχει αίσθηση του πραγματικού του καθήκοντος, αναλαμβανουν οι νομοθέτες. Αυτοί που με τον καιρό δείχνουν να νοιάζονται περισσότερο για τους εγκληματίες παρά για τα θύματά τους. Αυτοί που φροντίζουν οι βίαιες συμπεριφορές να τιμωρούνται όλο και ελαφρύτερα (όταν τιμωρούνται).

Αυτή η απροθυμία σχεδόν όλων των θεσμών του κράτους να περιορίσουν την παραβατικότητα και το έγκλημα δεν δημιουργεί μόνο πρόβλημα ασφάλειας. Δημιουργεί και πρόβλημα ελευθερίας και άρα δημοκρατίας. Γιατί, αντίθετα με ό,τι η αντιδημοκρατική προπαγάνδα έχει κάνει πολλούς αφελείς να πιστέψουν, η ασφάλεια όχι μόνο δεν περιορίζει την ελευθερία αλλά είναι και όρος απαραίτητος για την ύπαρξή της. Τι ελευθερία μπορεί να υπάρχει όταν οι πολίτες μιας χώρας δεν είναι ασφαλείς να κινηθούν όπου θέλουν και να πουν ό,τι θέλουν; (Ναι, προφανώς στα πλαίσια των νόμων.. έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες)

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το να προσπαθεί να εκβιάσει το κράτος ένας αδίστακτος κατά συρροή δολοφόνος που σκοπό είχε την κατάλυση του πολίτευματος δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Το να βρίσκει συμπαραστάτες τους γνωστούς εμπόρους ανθρωπισμού επίσης. Στο κάτω κάτω αυτοί οι «προοδευτικοί» συμπολίτες είναι πάντα με την πλευρά που τρομοκρατεί και απειλεί αλλά στην πραγματικότητα είναι λίγοι. Το ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπαρίσταται στον κατά συρροή δολοφόνο και όχι στο κράτος είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά περισσότερο για τους ίδιους τους συντρόφους που επιλέγουν να συμπαραταχθούν με έναν δολοφόνο.

Αντιθέτως η απροθυμία του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», της ΕΛΑΣ, των δικαστών, της Βουλής, να εργαστούν υπέρ της ασφάλειας των πολλών και όχι υπέρ της εγκληματικής ασυδοσίας των λίγων είναι πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Κι αυτή η απροθυμία είναι πολύ πιο επικίνδυνη από οποιονδήποτε εκβιασμό οποιουδήποτε εγκληματία. Και μπράβο της.

ΥΓ – Δεν ξέρω αν ενημερωθήκατε αλλά στον Βόλο ντελιβεράδες ήταν που έπιασαν κάποιους συμπολίτες που επιτέθηκαν στα γραφεία της ΝΔ.
ΥΓ 2 – Η Μαλεσίνα μπήκε σε αυστηρό 24ωρο λοκ νταουν επειδή στα καφενεία μαζεύονταν για να δουν τα ντέρμπι και επειδή σε έναν γάμο μαζέυτηκαν 200 άτομα έξω απο την εκκλησία χωρίς κανείς να τους εμποδίσει. Κανένα στέλεχος της ΕΛΑΣ, από αυτούς που τα επέτρεψαν όλα αυτά, δεν τιμωρήθηκε. Ούτε καν με μετάθεση.
ΥΓ3 – Αυτονόητο αλλά επειδή διαβάζουν και άνθρωποι που θέλουν μασημένη τροφή το γράφω για το δουν και γραμμένο: σε όλους τους οργανισμούς με αυστηρή ιεραρχία (όπως είναι η ΕΛΑΣ) όσο ανεβαίνει το αξιώμα ανεβαίνει και η ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Μάνος Βουλαρίνος