Stirlitz: "...η αντοχή μιας αλυσίδας καθορίζεται από την αντοχή του πιο αδύναμου κρίκου της"

Διαβάζω συχνά απόψεις που λένε πως για να αντιμετωπιστεί η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει άμεσα σε ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, και να εξηγηθεί με ξεκάθαρο τρόπο στον ελληνικό λαό ότι θα πρέπει να υποστεί μεγάλες οικονομικές θυσίες προκειμένου να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα και να εξασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του. Οι απόψεις αυτές ωστόσο παραβλέπουν μία θεμελιώδη αλήθεια της στρατηγικής, ότι δηλαδή οι ένοπλες δυνάμεις, η αμυντική βιομηχανία, το εθνικό φρόνημα, τα δημογραφικά μεγέθη, οι διεθνείς συμμαχίες, ακόμη και ολόκληρη η οικονομία, είναι απλώς μεμονωμένοι κρίκοι στη συνολική αλυσίδα που λέγεται «εθνική άμυνα».  Ένας κρίκος όμως στην ίδια αλυσίδα είναι και η πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθεί η στρατιωτική ισχύς ως μοχλός άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Όπως είναι γνωστό, η αντοχή μιας αλυσίδας καθορίζεται από την αντοχή του πιο αδύναμου κρίκου της. Ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι κρίκοι της αλυσίδας της εθνικής άμυνας είναι ατσάλινοι αλλά ο κρίκος που αντιστοιχεί στην πολιτική βούληση είναι φτιαγμένος από πλαστελίνη, τότε η αλυσίδα απλούστατα έχει μηδενική αντοχή σε περίπτωση που «τεντωθεί» από οποιαδήποτε κρίση με τις γειτονικές χώρες.

Δυστυχώς, αυτό ισχύει στην ελληνική περίπτωση, και το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται διαρκώς, μονότονα και απελπιστικά προβλέψιμα, κάθε φορά που οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους και μας σπρώχνουν όλο και πιο κοντά σε μια ήττα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς να ρίξουμε ούτε τουφεκιά. Αυτή τη διαχρονική έλλειψη πολιτικής βούλησης εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων την έχουν αντιληφθεί οι πάντες στη γειτονιά μας (Τούρκοι, Σκοπιανοί, Αλβανοί, Λίβυοι, Ιταλοί κ.λπ) και την εκμεταλλεύονται κατά κόρον σε βάρος μας.  Επομένως το να συζητάμε για αγορές νέων όπλων, για ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, για εξυγίανση των ενόπλων δυνάμεων, για ορθολογισμό του επιχειρησιακού δόγματός τους, για καλλιέργεια συμμαχιών με φίλες χώρες και για εξύψωση του ηθικού και του φρονήματος του ελληνικού λαού ενώπιον της αχαλίνωτης τουρκικής επιθετικότητας, είναι πρακτικά άνευ ουσίας για όσο διάστημα ο κρίκος της πολιτικής βούλησης παραμένει να είναι από πλαστελίνη.

Ο Μητσοτάκης (όπως και ο Τσίπρας) είναι κάθετα αντίθετος στη χρήση της στρατιωτικής βίας από άποψη νοοτροπίας αλλά και ιδεολογίας. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι ξεκάθαρα προτεκτοράτο ξένων Δυνάμεων και δεν πρόκειται να αντιδράσει δυναμικά στις τουρκικές προκλήσεις αν δεν πάρει πρώτα την έγκριση των ΗΠΑ – η οποία φυσικά αποκλείεται να δοθεί ποτέ. Αντιλαμβάνομαι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πράττει το παν για να μην διαταράξει το θετικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί τελευταία στην οικονομία. Το ότι το κόστος δανεισμού της Ελλάδας έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα δίνοντας μεγάλες ανάσες στα κρατικά ταμεία και επιτρέποντας ίσως σύντομα μια χαλάρωση των πλεονασμάτων, είναι κάτι που η κυβέρνηση θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμο επίτευγμα για να ρισκάρει να το χάσει σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει να παρακολουθεί παθητικά τις τουρκικές προκλήσεις, όσο σοβαρές κι αν γίνουν αυτές, ακολουθώντας το αλήστου μνήμης δόγμα Τόσκα «αν μπουν κλέφτες στο σπίτι σας, κάντε πως κοιμάστε».

Παρουσιάζεται έτσι το παράδοξο η Τουρκία να γίνεται όλο και πιο τολμηρή και να ανοίγει διαρκώς νέα μέτωπα στην περιφέρειά της ενώ η οικονομία της πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και η ισοτιμία του νομίσματός της καταρρέει, και η Ελλάδα να υποχωρεί διαρκώς και να εμφανίζεται τελείως άβουλη και ψοφοδεής παρ’ ότι η οικονομία της δείχνει να ανακάμπτει και η διεθνής φερεγγυότητά της βελτιώνεται αλματωδώς. Δυστυχώς, δεν μπορώ να δω καμία πιθανότητα καλής εξέλιξης των εθνικών μας θεμάτων αφού η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ακολουθήσει μία τακτική (διότι στρατηγική απλούστατα δεν υπάρχει) η οποία έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι οδηγεί μόνο στην ήττα, στον ακρωτηριασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων και στον διεθνή διασυρμό.

Και μία παρατήρηση για την ακόλουθη θέση του κ. Στούπα: "...μια θορυβώδης μερίδα που επιζητεί την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια (ή την ανακήρυξη ΑΟΖ σε αμφισβητούμενες περιοχές) εδώ και τώρα και ας αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία επί της ουσίας είναι σαν να επιδιώκει την αυτοκτονική παράδοση της χώρας. "
Κύριε Στούπα, η επέκταση των χωρικών μας υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια αποτελεί ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας μας το οποίο μπορεί να ασκήσει ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ όποτε το θελήσει. Το τουρκικό «casus belli» είναι εντελώς παράνομο και αβάσιμο, πολύ δε περισσότερο αφού η ίδια η Τουρκία έχει επεκτείνει τα δικά της χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια τόσο στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας όσο και στις νότιες μεσογειακές ακτές της.

Ουσιαστικά, η χώρα μας έχει παγώσει τον στρατηγικό χρόνο στο 1931 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθόρισε το εύρος των χωρικών μας υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια και του εναέριου χώρου στα 10 ναυτικά μίλια, και έκτοτε δεν έχει τολμήσει να κάνει την παραμικρή αναπροσαρμογή, παρ’ ότι έχει κάθε δικαίωμα. Με τη φοβική αυτή στάση έχει αποθρασύνει εντελώς τους Τούρκους οι οποίοι μας κατηγορούν κι από πάνω ότι έχοντας διαφορετικό εύρος χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου αποτελούμε παγκόσμια πρωτοτυπία! Κι εμείς αντί να κάνουμε το αυτονόητο και να τους κλείσουμε το στόμα, καθόμαστε και συζητάμε μαζί τους Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Είναι σίγουρο πως αν προχωρούσαμε σε επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, η Τουρκία δεν επρόκειτο να πράξει απολύτως τίποτα περισσότερο από ό,τι πράττει ήδη – δηλαδή να παραβιάζει τα χωρικά μας ύδατα και τον εναέριο χώρο εκατοντάδες φορές σε καθημερινή βάση.

Έπειτα από την υπογραφή του τουρκολυβικού μνημονίου και την ανάρτηση των σχετικών συντεταγμένων στον ΟΗΕ, η Ελλάδα όφειλε να προχωρήσει άμεσα σε ανακήρυξη ΑΟΖ με την Κύπρο ΚΑΙ σε επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, και ας έσκουζαν οι Τούρκοι όσο ήθελαν. Όσο αποφεύγει να το κάνει δίνει το δικαίωμα στον Ερντογάν να βγαίνει και να λέει πως «με την αποφασιστική στάση μας, οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής, αλλά κυρίως η Ελλάδα, σιγά σιγά άρχισαν να αποδέχονται το καθεστώς που κηρύξαμε στη Μεσόγειο». Δηλαδή οι Τούρκοι μάς λένε κατάμουτρα ότι εκλαμβάνουν την παθητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στις αυθαιρεσίες τους ως αποδοχή των τετελεσμένων! Και δυστυχώς, όντως αυτό συμβαίνει.

Stirlitz

ΚΟΥΡΗΤΗΣ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΜΕΤΑΛΛΑΣΕΤΑΙ, (ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ).  Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, (ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΟΣ), ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΝΩΜΗ. ΑΝ ΟΛΗ Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ ΤΟΤΕ Η ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ.
ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ. ΚΑΝΟΥΜΕ (ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ) ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΩΣΤΕ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ/ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ/ΛΑΟΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.