Το κόστος της “σπατάλης” στρατιωτικών εναερίων μέσων για κοινωνικό έργο

Από το 1999 ισχύει νόμος που προβλέπει ότι το κόστος πτήσεως εναερίων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων που εκτελούν αποστολές για την υποστήριξη άλλων φορέων του Δημοσίου, πρέπει να επιστρέφεται στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Όλα αυτά τα χρόνια, οι επιστροφές ήταν σχεδόν μηδενικές. Ποιο είναι το συνολικό κόστος που θα έπρεπε να έχει επιστρέψει όλα αυτά τα χρόνια στο ΥΠΕΘΑ, από την χρήση ελικοπτέρων των τριών Κλάδων για διακομιδές ασθενών (EKAB) ή πυρόσβεσης; Εκτιμάται στο ύψος των 50 εκατ. ευρώ.  Αυτό το ποσό, το έχουν στερηθεί οι τρεις Κλάδοι από τα κονδύλια των λειτουργικών προϋπολογισμών τους. Και αυτό, επειδή το ευρύτερο Δημόσιο αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικά του καθήκοντα–υποχρεώσεις προς το κοινωνικό σύνολο. Το αποτέλεσμα είναι η δέσμευση ελικοπτέρων Super Puma, Chinook, ακόμη και του μοναδικού επιχειρησιακού ΝΗ-90, για πάρεργα. Αλλά από αυτά τα ελικόπτερα, αναμένει η ηγεσία την κάλυψη ζωτικών αποστολών, όπως η ευθύνη της Έρευνας&Διάσωσης, η ανάπτυξη Δυνάμεων Ταχείας Αντιδράσεως κ.λπ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ: https://doureios.com/to-kostos-tis-spatalis-stratiotikon-enaerion-meson-gia-koinoniko-ergo/