Όσο κι αν το επιθυμούν οι Έλληνες πολιτικοί, δεν υπάρχει δυστυχώς κανένας τρόπος να αποδράσουν από το πρόβλημα των εξωφρενικών τουρκικών αξιώσεων. Όσο κι αν προσπαθούν να προσποιηθούν ότι δεν βλέπουν τον ελέφαντα που υπάρχει μέσα στο δωμάτιο και να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε ζητήματα ήσσονος σημασίας, η τουρκική απειλή όχι μόνο είναι διαρκώς παρούσα αλλά και εντείνεται με κάθε μέρα που περνά. Πολύ απλά η Τουρκία ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να κάνει πίσω ούτε εκατοστό σε όλα αυτά που διεκδικεί, και έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν καταλαβαίνει καμία άλλη γλώσσα πέρα από εκείνη τη στρατιωτικής ισχύος. Ούτε η επίκληση του διεθνούς δικαίου, ούτε τα κλαψουρίσματα στους διεθνείς οργανισμούς, ούτε τα παρακάλια στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε το να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε τίποτα από όσα λένε οι ανατολικοί μας γείτονες θα κάνει το πρόβλημα των ιταμών τουρκικών αξιώσεων να εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Με την Τουρκία ή θα συγκρουστούμε στρατιωτικά για να υπερασπιστούμε την ΑΟΖ που μας δίνει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay του 1982 (UNCLOS), ή θα της εκχωρήσουμε (χωρίς να ρίξουμε ούτε τουφεκιά) την τεράστια «γαλάζια πατρίδα» που θέλει από τα ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης μέχρι την Κύπρο (το Καστελόριζο απλώς «δεν υπάρχει» για την Τουρκία) μαζί με όλα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που αυτή περιέχει.
Δεν πρέπει να υποτιμάμε καθόλου τις εξωφρενικές δηλώσεις που κατά καιρούς κάνουν οι Τούρκοι ισχυριζόμενοι ότι τους ανήκει το μισό Αιγαίο και η μισή Ανατολική Μεσόγειος. Δεν τις κάνουν για πλάκα, αλλά ενεργούν με βάση μεθοδικό και πανούργο σχέδιο. Με τις καθημερινές αναφορές τους στις διεκδικήσεις τους και με τους χάρτες που δημοσιεύουν καλλιεργούν κλίμα στη διεθνή κοινότητα υπέρ των θέσεών τους. Οι Τούρκοι ξέρουν ότι το διεθνές δίκαιο δεν τους ευνοεί και προσπαθούν να κερδίσουν στο πεδίο των παραστάσεων και των εντυπώσεων. Σε όποιον νομίζει ότι επειδή έχουμε το δίκιο με το μέρος μας δεν χρειάζεται να δίνουμε σημασία στις παραστάσεις και τις εντυπώσεις, θα του θυμίσω ότι και στο σκοπιανό ζήτημα είχαμε όλο το δίκιο με το μέρος μας αλλά τελικά ηττηθήκαμε πανηγυρικά από τους εξαθλιωμένους αλλά θρασείς Σκοπιανούς με βασικό επιχείρημα πως «αφού όλος ο πλανήτης τους αναγνωρίζει ως Μακεδονία, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε τίποτα». Ο Ερντογάν προφανώς πήρε το μάθημα από τα Σκόπια και επιχειρεί να παίξει το ίδιο βρώμικο παιχνίδι σε βάρος μας. Όσο εμείς κοιμόμαστε και λέμε «άσε τον μπουνταλά τον Τούρκο να βγάζει ό,τι χάρτες θέλει», ο Τούρκος κερδίζει τις εντυπώσεις διεθνώς και μας στριμώχνει διπλωματικά μέχρι που θα έρθει κάποια μέρα που όλες οι χώρες του κόσμου θα θεωρούν πολύ φυσιολογικό ότι η Τουρκία έχει όντως «γαλάζια πατρίδα» έκτασης 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων αφού θα το έχουν ακούσει και θα το έχουν δει εκατοντάδες φορές σε όλα τα ΜΜΕ - ενώ από την Ελλάδα δεν θα έχουν ακούσει απολύτως τίποτα.
Θα πρέπει να δούμε κάποτε με ρεαλιστική ματιά το τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και να συνειδητοποιήσουμε ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσει ΠΟΤΕ την εντολή να αντιδράσουμε δυναμικά καθ' οιονδήποτε τρόπο στις προκλήσεις των Τούρκων, αλλά έχει λάβει ήδη τα μέτρα της για να κάνει όπισθεν ολοταχώς και να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας όταν θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Έχετε αναρωτηθεί...
Φυσικά όλα αυτά δεν οφείλονται ούτε σε παράλειψη ούτε σε αβλεψία. Απλούστατα το ελληνικό πολιτικό προσωπικό πιστεύει πως αν αποφύγει να προκαλέσει τους Τούρκους, αν λουφάξει και κάνει το ψόφιο, θα γλιτώσει τη δυναμική αναμέτρηση και θα αναβάλει επ' αόριστον τη στιγμή που θα πρέπει να προβεί στη μεγάλη εθνική προδοσία για να κρατηθεί στην εξουσία. Οι Τούρκοι μας έχουν ήδη νικήσει στο πολιτικό πεδίο με τους ψοφοδεείς τουρκολάγνους που εκλέγουμε ως κυβερνήτες, και επομένως δεν χρειάζεται να αναμετρηθούν μαζί μας στο στρατιωτικό πεδίο, και ούτε και τους ενδιαφέρει άλλωστε. Ο υπουργός Εξωτερικών, Δένδιας, ήταν πολύ σαφής όταν δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στις 24 Οκτωβρίου ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να κάνει προκλήσεις σε βάρος μας οι οποίες της στοιχίζουν πανάκριβα, αλλά απλώς να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να της δώσουμε ό,τι μας ζητήσει. Αναρωτήθηκε, συγκεκριμένα, «πόσα χρήματα του τουρκικού λαού έχει δαπανήσει η Τουρκία για όλες αυτές τις ανώφελες ενέργειες, ενώ θα ήταν πολύ πιο απλό να συνεννοηθούμε;». Τόνισε μάλιστα με νόημα ότι «η Ελλάδα σέβεται τις λογικές τουρκικές θέσεις»!
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε χαζούς τους Τούρκους που επιδιώκουν αιματηρό θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο για να σοκάρουν την ελληνική κοινή γνώμη και το πολιτικό μας προσωπικό και να μας σύρουν σε εκχώρηση του μεγαλύτερου μέρους της υφαλοκρηπίδας μας, αφού εμείς είμαστε ούτως ή άλλως έτοιμοι και πρόθυμοι να τη δώσουμε χωρίς να ρίξουμε ούτε τουφεκιά και χωρίς βέβαια να χρειαστεί να χυθεί αίμα! Ο στρατηγικός ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας είναι εντελώς ανούσιος και άνευ του παραμικρού ενδιαφέροντος, διότι πολύ απλά η μία πλευρά (Ελλάδα) όχι μόνο δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να αγωνιστεί για τα δίκαιά της αλλά ψάχνει διαρκώς να βρει εύσχημο τρόπο να παραδοθεί στις ορέξεις της άλλης χωρίς να επέλθουν κραδασμοί στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα που θα έχουν ως αποτέλεσμα την έξωση των πολιτικών «τζακιών» που κατέχουν σήμερα την εξουσία και τον ερχομό μιας νέας Μεταπολίτευσης.
Εγώ προσωπικά δεν θα πήγαινα ποτέ να παρακολουθήσω έναν αγώνα ποδοσφαίρου στον οποίο η μία από τις δύο ομάδες έχει δηλώσει εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να περάσει ποτέ ούτε ένας παίκτης της τη σέντρα, και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην φάει γκολ. Αυτό ακριβώς κάνει η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες με το να δηλώνει ότι «δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν». Ουσιαστικά έχει ορίσει μόνη της ως νίκη το να μην χάσει εθνικό έδαφος, δηλαδή (μεταφορικά) να μη δεχτεί γκολ, να φέρει απλώς 0-0. Έχουμε αυτοπεριοριστεί σε παθητικό ρόλο μόνιμης άμυνας απέναντι σε έναν άρπαγα, αχόρταγο και θρασύ γείτονα ο οποίος παίζει φουλ επίθεση διότι όχι μόνο θέλει να νικήσει εμάς, αλλά να πάρει και το πρωτάθλημα της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου απέναντι σε όλες τις άλλες χώρες. Η κοινή λογική λέει ότι μία ομάδα ποδοσφαίρου που ηθελημένα δεν περνάει ποτέ τη σέντρα, το πιθανότερο είναι στον αγώνα να ηττηθεί ή ακόμη και να διασυρθεί, αφού δεν θα μπορέσει να αντέξει την πίεση του αντιπάλου της ασταμάτητα επί 90 λεπτά όταν αυτός θα έχει εξασφαλισμένα τα νώτα του. Επομένως μαντέψτε ποια τύχη θα έχει και η Ελλάδα μεσοπρόθεσμα στην αναμέτρησή της με την Τουρκία με την ηλίθια και ανιστόρητη στρατηγική που έχει υιοθετήσει.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται το γεωπολιτικό παιγνίδι των υδρογονανθράκων με τον ελληνισμό ως ένα παιγνίδι ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ - δηλαδή ό,τι κερδίζει η μία πλευρά το χάνει οπωσδήποτε η άλλη. Δεν πρόκειται να αφήσει ήσυχη την Κύπρο αν η τελευταία δεν συμφωνήσει να δίνει στους Τούρκους τουλάχιστον τα μισά έσοδα που θα εισπράττει από τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, κι αυτό όχι επειδή η Τουρκία θα έχει κάποιο σημαντικό όφελος αλλά για να εκλείψει κάθε πιθανότητα να ισχυροποιηθεί αμυντικά κάποια στιγμή στο μέλλον η μεγαλόνησος από το χρήμα που θα εισρεύσει στα ταμεία της. Στόχος των Τούρκων δεν είναι μόνο να αρπάξουν από τον ελληνισμό όσα περισσότερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων μπορούν, αλλά και να τον εμποδίσουν να αξιοποιήσει ακόμη κι εκείνα τα κοιτάσματα που είναι εκτός κάθε λογικής να διεκδικήσουν οι ίδιοι. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να μην μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει ούτε τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο ή στα νοτιοδυτικά της Κρήτης, και σπρώχνουν τη φιλική σ’ αυτούς κυβέρνηση της Λιβύης να διεκδικήσει τμήματα της υφαλοκρηπίδας μας εκεί όπου δεν φτάνει η «γαλάζια πατρίδα» και όπου έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε αυτή την τουρκική στρατηγική ούτε να θεωρούμε ότι «κινείται στα όρια της φαιδρότητας» όπως δήλωσαν πρόσφατα με περισσή αφέλεια κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι. Κι αυτό διότι η Τουρκία με την αυθαίρετη χάραξη της δικής της ΑΟΖ που κάνει στην Ανατολική Μεσόγειο, ουσιαστικά «χαρίζει» επιπλέον ΑΟΖ σε όλες τις άλλες χώρες την οποία κλέβει από την Ελλάδα και την Κύπρο - με την τουρκική άποψη περί ΑΟΖ η Λιβύη κερδίζει περί τα 39.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Αίγυπτος περί τα 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ κερδισμένοι είναι επίσης το Ισραήλ και ο Λίβανος. Δηλαδή οι Τούρκοι κάνουν τους χουβαρντάδες μοιράζοντας αριστερά και δεξιά την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ για να δελεάσουν τις άλλες χώρες της Μεσογείου. Κι αυτό διότι για τους Τούρκους είναι κέρδος το να χάσει ο ελληνισμός έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, ανεξαρτήτως του ποιος θα τα κερδίσει.
Προσωπικά δεν πιστεύω ούτε λέξη από τους κούφιους λεονταρισμούς του ελληνικού πολιτικού προσωπικού ότι τάχα είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Θα επαναλαμβάνει αυτές τις «τζάμπα μαγκιές» μέχρι λίγα λεπτά πριν υπογράψει την εκχώρηση της υφαλοκρηπίδας μας στους Τούρκους, ώστε να βάλει στον ύπνο τους Έλληνες. Η προδοσία της Μακεδονίας ήταν απλώς η γενική πρόβα για να δουν οι πολιτικοί αγύρτες τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού. Εφόσον κατάφεραν να την περάσουν χωρίς να πάνε κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία, και εφόσον πήραν και υψηλότατα ποσοστά στις εκλογές που ακολούθησαν μετά το αίσχος της συμφωνίας των Πρεσπών, αποθρασύνθηκαν εντελώς και ετοιμάζουν τώρα τη δεύτερη και ακόμη χειρότερη προδοσία με την εκχώρηση του αμύθητου πλούτου των υδρογονανθράκων της Ελλάδας στους Τούρκους. Όλη η υπόθεση τώρα είναι να βρεθεί ένας βολικός τρόπος για να σερβιριστεί η νέα εθνική ήττα στους Έλληνες χωρίς να ξεσηκωθούν αυτοί και χωρίς να αντιδράσουν. Να είστε σίγουροι ότι πίσω από τις κλειστές υπουργικές πόρτες το ελληνικό πολιτικό προσωπικό ασχολείται με το πώς θα κάνει αυτή τη μεθόδευση, και όχι βέβαια με το να βρει τρόπο να κατοχυρώσει τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Είναι πανεύκολο για τους Τούρκους να «ξεγυμνώσουν» το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Αρκεί να στείλουν ένα ερευνητικό σκάφος ή ένα πλωτό γεωτρύπανο με συνοδεία πολεμικών πλοίων μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, σε προκλητικά μικρή απόσταση από το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο ή την Κρήτη, και τότε θα έχει φτάσει για την ελληνική κυβέρνηση η στιγμή της αλήθειας που θα εξευτελιστεί διεθνώς διότι απλούστατα δεν θα αντιδράσει δυναμικά αλλά θα μοιράζει fax διαμαρτυρίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πιθανό σενάριο. Οι Τούρκοι μπορεί να αποπειραθούν να στήσουν ακόμα και τεχνητά νησιά μέσα στην ΑΟΖ που έχουν ανακηρύξει, όπως ακριβώς κάνει επί χρόνια η Κίνα στη Νότια Σινική Θάλασσα. Μια τέτοια κίνηση θα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα αφού θα παράξει μόνιμα τετελεσμένα - και βέβαια δεν πρέπει να τρέφει κανείς αυταπάτες ότι θα εμποδίσουμε τους Τούρκους.
Αν ο ελληνικός λαός δεν ξυπνήσει από τη νιρβάνα του και δεν έρθει στα λογικά του για να αντιληφθεί το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται επί δεκαετίες στις πλάτες του από τους τυχάρπαστους που ψηφίζει για να τον κυβερνούν και από τους ξένους δήθεν «προστάτες» του, τον περιμένουν μέρες μεγάλης εξαθλίωσης, εθνικής ντροπής και συμφοράς. Σε 100 χρόνια από σήμερα δεν θα ζει κανείς από εμάς που σχολιάζουμε εδώ, ούτε κανείς Τούρκος ή Σκοπιανός της ηλικίας μας, αλλά θα ζουν οι συνέπειες της δειλίας μας, του φιλοτομαρισμού μας και της αδιαφορίας μας για την πατρίδα. Αυτά είναι που θα κάνουν τις επόμενες γενιές Ελλήνων να ντρέπονται για εμάς και για την κατάντια μας και να μας περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα ως άθλιους εκπροσώπους της χειρότερης ηθικής παρακμής που βίωσε ποτέ αυτός ο δύσμοιρος τόπος.
Stirlitz
Δεν πρέπει να υποτιμάμε καθόλου τις εξωφρενικές δηλώσεις που κατά καιρούς κάνουν οι Τούρκοι ισχυριζόμενοι ότι τους ανήκει το μισό Αιγαίο και η μισή Ανατολική Μεσόγειος. Δεν τις κάνουν για πλάκα, αλλά ενεργούν με βάση μεθοδικό και πανούργο σχέδιο. Με τις καθημερινές αναφορές τους στις διεκδικήσεις τους και με τους χάρτες που δημοσιεύουν καλλιεργούν κλίμα στη διεθνή κοινότητα υπέρ των θέσεών τους. Οι Τούρκοι ξέρουν ότι το διεθνές δίκαιο δεν τους ευνοεί και προσπαθούν να κερδίσουν στο πεδίο των παραστάσεων και των εντυπώσεων. Σε όποιον νομίζει ότι επειδή έχουμε το δίκιο με το μέρος μας δεν χρειάζεται να δίνουμε σημασία στις παραστάσεις και τις εντυπώσεις, θα του θυμίσω ότι και στο σκοπιανό ζήτημα είχαμε όλο το δίκιο με το μέρος μας αλλά τελικά ηττηθήκαμε πανηγυρικά από τους εξαθλιωμένους αλλά θρασείς Σκοπιανούς με βασικό επιχείρημα πως «αφού όλος ο πλανήτης τους αναγνωρίζει ως Μακεδονία, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε τίποτα». Ο Ερντογάν προφανώς πήρε το μάθημα από τα Σκόπια και επιχειρεί να παίξει το ίδιο βρώμικο παιχνίδι σε βάρος μας. Όσο εμείς κοιμόμαστε και λέμε «άσε τον μπουνταλά τον Τούρκο να βγάζει ό,τι χάρτες θέλει», ο Τούρκος κερδίζει τις εντυπώσεις διεθνώς και μας στριμώχνει διπλωματικά μέχρι που θα έρθει κάποια μέρα που όλες οι χώρες του κόσμου θα θεωρούν πολύ φυσιολογικό ότι η Τουρκία έχει όντως «γαλάζια πατρίδα» έκτασης 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων αφού θα το έχουν ακούσει και θα το έχουν δει εκατοντάδες φορές σε όλα τα ΜΜΕ - ενώ από την Ελλάδα δεν θα έχουν ακούσει απολύτως τίποτα.
Θα πρέπει να δούμε κάποτε με ρεαλιστική ματιά το τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και να συνειδητοποιήσουμε ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσει ΠΟΤΕ την εντολή να αντιδράσουμε δυναμικά καθ' οιονδήποτε τρόπο στις προκλήσεις των Τούρκων, αλλά έχει λάβει ήδη τα μέτρα της για να κάνει όπισθεν ολοταχώς και να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας όταν θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Έχετε αναρωτηθεί...
- Γιατί άραγε η Ελλάδα δεν έχει στείλει επιστολή στον ΟΗΕ για να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της;
- Γιατί δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ από το 1995 που υπέγραψε την UNCLOS;
- Γιατί τα βυθοτεμάχια που έχει κόψει και για τα οποία έχει προσκαλέσει ξένες εταιρείες να δώσουν προσφορές για έρευνες και εξορύξεις ξεκινούν από το Ιόνιο, περνούν κάτω από τα Κύθηρα αλλά σταματούν στο μέσο της Κρήτης;
Φυσικά όλα αυτά δεν οφείλονται ούτε σε παράλειψη ούτε σε αβλεψία. Απλούστατα το ελληνικό πολιτικό προσωπικό πιστεύει πως αν αποφύγει να προκαλέσει τους Τούρκους, αν λουφάξει και κάνει το ψόφιο, θα γλιτώσει τη δυναμική αναμέτρηση και θα αναβάλει επ' αόριστον τη στιγμή που θα πρέπει να προβεί στη μεγάλη εθνική προδοσία για να κρατηθεί στην εξουσία. Οι Τούρκοι μας έχουν ήδη νικήσει στο πολιτικό πεδίο με τους ψοφοδεείς τουρκολάγνους που εκλέγουμε ως κυβερνήτες, και επομένως δεν χρειάζεται να αναμετρηθούν μαζί μας στο στρατιωτικό πεδίο, και ούτε και τους ενδιαφέρει άλλωστε. Ο υπουργός Εξωτερικών, Δένδιας, ήταν πολύ σαφής όταν δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στις 24 Οκτωβρίου ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να κάνει προκλήσεις σε βάρος μας οι οποίες της στοιχίζουν πανάκριβα, αλλά απλώς να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να της δώσουμε ό,τι μας ζητήσει. Αναρωτήθηκε, συγκεκριμένα, «πόσα χρήματα του τουρκικού λαού έχει δαπανήσει η Τουρκία για όλες αυτές τις ανώφελες ενέργειες, ενώ θα ήταν πολύ πιο απλό να συνεννοηθούμε;». Τόνισε μάλιστα με νόημα ότι «η Ελλάδα σέβεται τις λογικές τουρκικές θέσεις»!
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε χαζούς τους Τούρκους που επιδιώκουν αιματηρό θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο για να σοκάρουν την ελληνική κοινή γνώμη και το πολιτικό μας προσωπικό και να μας σύρουν σε εκχώρηση του μεγαλύτερου μέρους της υφαλοκρηπίδας μας, αφού εμείς είμαστε ούτως ή άλλως έτοιμοι και πρόθυμοι να τη δώσουμε χωρίς να ρίξουμε ούτε τουφεκιά και χωρίς βέβαια να χρειαστεί να χυθεί αίμα! Ο στρατηγικός ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας είναι εντελώς ανούσιος και άνευ του παραμικρού ενδιαφέροντος, διότι πολύ απλά η μία πλευρά (Ελλάδα) όχι μόνο δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να αγωνιστεί για τα δίκαιά της αλλά ψάχνει διαρκώς να βρει εύσχημο τρόπο να παραδοθεί στις ορέξεις της άλλης χωρίς να επέλθουν κραδασμοί στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα που θα έχουν ως αποτέλεσμα την έξωση των πολιτικών «τζακιών» που κατέχουν σήμερα την εξουσία και τον ερχομό μιας νέας Μεταπολίτευσης.
Εγώ προσωπικά δεν θα πήγαινα ποτέ να παρακολουθήσω έναν αγώνα ποδοσφαίρου στον οποίο η μία από τις δύο ομάδες έχει δηλώσει εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να περάσει ποτέ ούτε ένας παίκτης της τη σέντρα, και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην φάει γκολ. Αυτό ακριβώς κάνει η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες με το να δηλώνει ότι «δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν». Ουσιαστικά έχει ορίσει μόνη της ως νίκη το να μην χάσει εθνικό έδαφος, δηλαδή (μεταφορικά) να μη δεχτεί γκολ, να φέρει απλώς 0-0. Έχουμε αυτοπεριοριστεί σε παθητικό ρόλο μόνιμης άμυνας απέναντι σε έναν άρπαγα, αχόρταγο και θρασύ γείτονα ο οποίος παίζει φουλ επίθεση διότι όχι μόνο θέλει να νικήσει εμάς, αλλά να πάρει και το πρωτάθλημα της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου απέναντι σε όλες τις άλλες χώρες. Η κοινή λογική λέει ότι μία ομάδα ποδοσφαίρου που ηθελημένα δεν περνάει ποτέ τη σέντρα, το πιθανότερο είναι στον αγώνα να ηττηθεί ή ακόμη και να διασυρθεί, αφού δεν θα μπορέσει να αντέξει την πίεση του αντιπάλου της ασταμάτητα επί 90 λεπτά όταν αυτός θα έχει εξασφαλισμένα τα νώτα του. Επομένως μαντέψτε ποια τύχη θα έχει και η Ελλάδα μεσοπρόθεσμα στην αναμέτρησή της με την Τουρκία με την ηλίθια και ανιστόρητη στρατηγική που έχει υιοθετήσει.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται το γεωπολιτικό παιγνίδι των υδρογονανθράκων με τον ελληνισμό ως ένα παιγνίδι ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ - δηλαδή ό,τι κερδίζει η μία πλευρά το χάνει οπωσδήποτε η άλλη. Δεν πρόκειται να αφήσει ήσυχη την Κύπρο αν η τελευταία δεν συμφωνήσει να δίνει στους Τούρκους τουλάχιστον τα μισά έσοδα που θα εισπράττει από τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, κι αυτό όχι επειδή η Τουρκία θα έχει κάποιο σημαντικό όφελος αλλά για να εκλείψει κάθε πιθανότητα να ισχυροποιηθεί αμυντικά κάποια στιγμή στο μέλλον η μεγαλόνησος από το χρήμα που θα εισρεύσει στα ταμεία της. Στόχος των Τούρκων δεν είναι μόνο να αρπάξουν από τον ελληνισμό όσα περισσότερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων μπορούν, αλλά και να τον εμποδίσουν να αξιοποιήσει ακόμη κι εκείνα τα κοιτάσματα που είναι εκτός κάθε λογικής να διεκδικήσουν οι ίδιοι. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να μην μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει ούτε τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο ή στα νοτιοδυτικά της Κρήτης, και σπρώχνουν τη φιλική σ’ αυτούς κυβέρνηση της Λιβύης να διεκδικήσει τμήματα της υφαλοκρηπίδας μας εκεί όπου δεν φτάνει η «γαλάζια πατρίδα» και όπου έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε αυτή την τουρκική στρατηγική ούτε να θεωρούμε ότι «κινείται στα όρια της φαιδρότητας» όπως δήλωσαν πρόσφατα με περισσή αφέλεια κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι. Κι αυτό διότι η Τουρκία με την αυθαίρετη χάραξη της δικής της ΑΟΖ που κάνει στην Ανατολική Μεσόγειο, ουσιαστικά «χαρίζει» επιπλέον ΑΟΖ σε όλες τις άλλες χώρες την οποία κλέβει από την Ελλάδα και την Κύπρο - με την τουρκική άποψη περί ΑΟΖ η Λιβύη κερδίζει περί τα 39.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Αίγυπτος περί τα 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ κερδισμένοι είναι επίσης το Ισραήλ και ο Λίβανος. Δηλαδή οι Τούρκοι κάνουν τους χουβαρντάδες μοιράζοντας αριστερά και δεξιά την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ για να δελεάσουν τις άλλες χώρες της Μεσογείου. Κι αυτό διότι για τους Τούρκους είναι κέρδος το να χάσει ο ελληνισμός έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, ανεξαρτήτως του ποιος θα τα κερδίσει.
Προσωπικά δεν πιστεύω ούτε λέξη από τους κούφιους λεονταρισμούς του ελληνικού πολιτικού προσωπικού ότι τάχα είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Θα επαναλαμβάνει αυτές τις «τζάμπα μαγκιές» μέχρι λίγα λεπτά πριν υπογράψει την εκχώρηση της υφαλοκρηπίδας μας στους Τούρκους, ώστε να βάλει στον ύπνο τους Έλληνες. Η προδοσία της Μακεδονίας ήταν απλώς η γενική πρόβα για να δουν οι πολιτικοί αγύρτες τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού. Εφόσον κατάφεραν να την περάσουν χωρίς να πάνε κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία, και εφόσον πήραν και υψηλότατα ποσοστά στις εκλογές που ακολούθησαν μετά το αίσχος της συμφωνίας των Πρεσπών, αποθρασύνθηκαν εντελώς και ετοιμάζουν τώρα τη δεύτερη και ακόμη χειρότερη προδοσία με την εκχώρηση του αμύθητου πλούτου των υδρογονανθράκων της Ελλάδας στους Τούρκους. Όλη η υπόθεση τώρα είναι να βρεθεί ένας βολικός τρόπος για να σερβιριστεί η νέα εθνική ήττα στους Έλληνες χωρίς να ξεσηκωθούν αυτοί και χωρίς να αντιδράσουν. Να είστε σίγουροι ότι πίσω από τις κλειστές υπουργικές πόρτες το ελληνικό πολιτικό προσωπικό ασχολείται με το πώς θα κάνει αυτή τη μεθόδευση, και όχι βέβαια με το να βρει τρόπο να κατοχυρώσει τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Είναι πανεύκολο για τους Τούρκους να «ξεγυμνώσουν» το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Αρκεί να στείλουν ένα ερευνητικό σκάφος ή ένα πλωτό γεωτρύπανο με συνοδεία πολεμικών πλοίων μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, σε προκλητικά μικρή απόσταση από το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο ή την Κρήτη, και τότε θα έχει φτάσει για την ελληνική κυβέρνηση η στιγμή της αλήθειας που θα εξευτελιστεί διεθνώς διότι απλούστατα δεν θα αντιδράσει δυναμικά αλλά θα μοιράζει fax διαμαρτυρίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πιθανό σενάριο. Οι Τούρκοι μπορεί να αποπειραθούν να στήσουν ακόμα και τεχνητά νησιά μέσα στην ΑΟΖ που έχουν ανακηρύξει, όπως ακριβώς κάνει επί χρόνια η Κίνα στη Νότια Σινική Θάλασσα. Μια τέτοια κίνηση θα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα αφού θα παράξει μόνιμα τετελεσμένα - και βέβαια δεν πρέπει να τρέφει κανείς αυταπάτες ότι θα εμποδίσουμε τους Τούρκους.
Αν ο ελληνικός λαός δεν ξυπνήσει από τη νιρβάνα του και δεν έρθει στα λογικά του για να αντιληφθεί το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται επί δεκαετίες στις πλάτες του από τους τυχάρπαστους που ψηφίζει για να τον κυβερνούν και από τους ξένους δήθεν «προστάτες» του, τον περιμένουν μέρες μεγάλης εξαθλίωσης, εθνικής ντροπής και συμφοράς. Σε 100 χρόνια από σήμερα δεν θα ζει κανείς από εμάς που σχολιάζουμε εδώ, ούτε κανείς Τούρκος ή Σκοπιανός της ηλικίας μας, αλλά θα ζουν οι συνέπειες της δειλίας μας, του φιλοτομαρισμού μας και της αδιαφορίας μας για την πατρίδα. Αυτά είναι που θα κάνουν τις επόμενες γενιές Ελλήνων να ντρέπονται για εμάς και για την κατάντια μας και να μας περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα ως άθλιους εκπροσώπους της χειρότερης ηθικής παρακμής που βίωσε ποτέ αυτός ο δύσμοιρος τόπος.
Stirlitz
No comments :
Post a Comment