Το «πείραγμα» των μνημών στον εγκέφαλο έχει αποτελέσει πολλάκις αντικείμενο της επιστημονικής φαντασίας. Στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου αποθηκεύονται πληροφορίες από αισθήσεις και συναισθήματα που αποτελούν τις μνήμες μας, θετικές ή αρνητικές. Δεν υπάρχουν μνήμες που να είναι όμοιες μεταξύ τους και αντίστοιχα η κάθε μνήμη που έχουμε, αποθηκεύεται μέσα σε έναν μοναδικό συνδυασμό εγκεφαλικών κυττάρων που περιέχουν όλες τις περιβαλλοντικές και συναισθηματικές πληροφορίες που σχετίζονται με αυτή τη μνήμη. Ο ίδιος ο ιππόκαμπος, αν και μικρός, αποτελείται από πολλούς υποτομείς που συνεργάζονται για την ανάκτηση των στοιχείων από τα οποία αποτελείται μια συγκεκριμένη μνήμη.
Σε νέο paper στο Current Biology, ο Ραμίρεζ και συνεργάτες του δείχνουν πώς είναι ευμετάβλητη η μνήμη εάν κάποιος γνωρίζει ποιους τομείς του ιπποκάμπου να διεγείρει. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική (οπτογενετική) οι ερευνητές «χαρτογράφησαν» τα κύτταρα στον ιππόκαμπο που ενεργοποιούνταν όταν αρσενικά ποντίκια δημιουργούσαν νέες μνήμες, θετικές, ουδέτερες και αρνητικές. Μετά, εντοπίζοντας τα κύτταρα που συμμετείχαν στη διαδικασία δημιουργίας μνημών, ήταν σε θέση να ενεργοποιούν τεχνητά τις συγκεκριμένες αυτές μνήμες αργότερα, χρησιμοποιώντας λέιζερ. Στη μελέτη τους, η Τσεν και ο Ραμίρεζ, δείχνουν πώς τραυματικές μνήμες μπορούν να «υπερφορτώνονται» συναισθηματικά. Μέσω τεχνητής ενεργοποίησης κυττάρων μνήμης στο κάτω τμήμα του ιπποκάμπου του εγκεφάλου, οι αρνητικές μνήμες μπορούν να γίνουν ακόμα πιο επώδυνες. Αντίθετα, η διέγερση κυττάρων μνήμης στο πάνω τμήμα του ιπποκάμπου μπορεί να απαλλάξει τις άσχημες μνήμες από το συναισθηματικό τους φορτίο, καθιστώντας τες λιγότερο τραυματικές.
Οι έρευνες αυτές αποκαλύπτουν πόσο διαφορετικοί είναι οι ρόλοι του άνω και του κάτω τμήματος του ιπποκάμπου. Η ενεργοποίηση του άνω τμήματος αποδυναμώνει το τραύμα που προκαλείται από την επιστορφή κακών μνημών, ωστόσο η ενεργοποίηση του κάτω τμήματος μπορεί να φέρνει μακροχρόνιους φόβους και αλλαγές συμπεριφοράς που σχετίζονται με το άγχος, υποδεικνύοντας ότι αυτό το τμήμα του εγκεφάλου ίσως να υπερλειτουργεί όταν οι μνήμες «φορτίζονται» τόσο πολύ συναισθηματικά, που επηρεάζουν αρνητικά. Σύμφωνα με τον Ραμίρεζ, η διαφοροποίηση αυτή είναι κρίσιμης σημασίας, καθώς υποδεικνύει πως η καταστολή της υπερ-δραστηριότητας στο κάτω τμήμα του ιπποκάμπου θα μπορούσε πιθανότατα να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του PTSD και των διαταραχών άγχους. Επίσης, θα μπορούσε να αποτελέσει το «κλειδί» για τη βελτίωση γνωσιακών δεξιοτήτων (πχ βελτίωση μνήμης, καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου κλπ).
https://www.naftemporiki.gr/story/1479529/enisxusi-i-katastoli-mnimon-ston-egkefalo
Σε νέο paper στο Current Biology, ο Ραμίρεζ και συνεργάτες του δείχνουν πώς είναι ευμετάβλητη η μνήμη εάν κάποιος γνωρίζει ποιους τομείς του ιπποκάμπου να διεγείρει. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική (οπτογενετική) οι ερευνητές «χαρτογράφησαν» τα κύτταρα στον ιππόκαμπο που ενεργοποιούνταν όταν αρσενικά ποντίκια δημιουργούσαν νέες μνήμες, θετικές, ουδέτερες και αρνητικές. Μετά, εντοπίζοντας τα κύτταρα που συμμετείχαν στη διαδικασία δημιουργίας μνημών, ήταν σε θέση να ενεργοποιούν τεχνητά τις συγκεκριμένες αυτές μνήμες αργότερα, χρησιμοποιώντας λέιζερ. Στη μελέτη τους, η Τσεν και ο Ραμίρεζ, δείχνουν πώς τραυματικές μνήμες μπορούν να «υπερφορτώνονται» συναισθηματικά. Μέσω τεχνητής ενεργοποίησης κυττάρων μνήμης στο κάτω τμήμα του ιπποκάμπου του εγκεφάλου, οι αρνητικές μνήμες μπορούν να γίνουν ακόμα πιο επώδυνες. Αντίθετα, η διέγερση κυττάρων μνήμης στο πάνω τμήμα του ιπποκάμπου μπορεί να απαλλάξει τις άσχημες μνήμες από το συναισθηματικό τους φορτίο, καθιστώντας τες λιγότερο τραυματικές.
Οι έρευνες αυτές αποκαλύπτουν πόσο διαφορετικοί είναι οι ρόλοι του άνω και του κάτω τμήματος του ιπποκάμπου. Η ενεργοποίηση του άνω τμήματος αποδυναμώνει το τραύμα που προκαλείται από την επιστορφή κακών μνημών, ωστόσο η ενεργοποίηση του κάτω τμήματος μπορεί να φέρνει μακροχρόνιους φόβους και αλλαγές συμπεριφοράς που σχετίζονται με το άγχος, υποδεικνύοντας ότι αυτό το τμήμα του εγκεφάλου ίσως να υπερλειτουργεί όταν οι μνήμες «φορτίζονται» τόσο πολύ συναισθηματικά, που επηρεάζουν αρνητικά. Σύμφωνα με τον Ραμίρεζ, η διαφοροποίηση αυτή είναι κρίσιμης σημασίας, καθώς υποδεικνύει πως η καταστολή της υπερ-δραστηριότητας στο κάτω τμήμα του ιπποκάμπου θα μπορούσε πιθανότατα να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του PTSD και των διαταραχών άγχους. Επίσης, θα μπορούσε να αποτελέσει το «κλειδί» για τη βελτίωση γνωσιακών δεξιοτήτων (πχ βελτίωση μνήμης, καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου κλπ).
https://www.naftemporiki.gr/story/1479529/enisxusi-i-katastoli-mnimon-ston-egkefalo
No comments :
Post a Comment