Στις 28 Μαρτίου κινεζική αποστολή κατέφθασε στη Νήσο της Μαργαρίτας στη Βενεζουέλας μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια. Καθαυτή η είδηση δεν είναι εντυπωσιακή. Εντυπωσιακή όμως είναι είναι η υποβάθμιση του γεγονότος από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς την παρουσία περίπου 120 Κινέζων στρατιωτικών, οι οποίοι εν συνεχεία μεταφέρθηκαν, με αδιευκρίνιστο πρόγραμμα, σε βενεζουελάνικη στρατιωτική βάση. "Η θέση της κινεζικής κυβέρνησης ως προς το ζήτημα της Βενεζουέλας είναι συνεπής και ξεκάθαρη, δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας Γκενγκ Σουανγκ, τονίζοντας ότι το Πεκίνο "αντιτίθεται σε κάθε εξωτερική ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας και πιστεύει ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση της χώρας πρέπει να αναζητήσουν μια πολιτική λύση μέσω ειρηνικού διαλόγου". Ο εκπρόσωπος διέψευσε τα περί μετάβασης 120 Κινέζων στρατιωτών στη χώρα του Νικολάς Μαδούρο. Αληθές πάντως είναι ότι την Παρασκευή κατέφθασε στο Καράκας φορτίο 65 τόνων ιατρικού υλικού από την Κίνα. Ο Βενεζολάνος αντιπρόεδρος Τάρεκ ελ Αϊσάμι καλωσόρισε την κινεζική αποστολή, επαινώντας τη "σημαντική και στρατηγική" συνεργασία μεταξύ Πεκίνου και Καράκας.
Πολύ μεγαλύτερος ήταν ο θόρυβος που είχε προκληθεί όταν μία εβδομάδα νωρίτερα κατέφθασαν στη Βενεζουέλα περί τους 100 Ρώσους στρατιωτικούς, οι οποίοι ανέλαβαν καθήκοντα εκπαιδευτή σε βάση στρατιωτικών ελικοπτέρων. Τότε, σε υψηλούς τόνους ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου Τζον Μπόλτον προειδοποίησε, επικαλούμενος εμμέσως το "δόγμα Μονρόε”, ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί κάθε ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Δυτικό Ημισφαίριο ως προκλητική ενέργεια που αποσταθεροποιεί τη διεθνή ειρήνη. Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε, με τη γνωστή μεγαλοστομία του, ότι "εξετάζονται όλα τα σενάρια” για την απομάκρυνση της ρωσικής δύναμης από τη Βενεζουέλα, ενώ από την πλευρά της η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα διερωτήθηκε σε ποια νομική βάση στηρίζεται η αξίωση της Ουάσιγκτον να έχει λόγο επί της στρατιωτικής συνεργασίας δύο κυρίαρχων κρατών. Και η μεν Ρωσία αποτελεί στον αμερικανικό δημόσιο λόγο των ημερών μας καταξιωμένο φόβητρο – εξ ου και οι σχετικές κινήσεις στη Βενεζουέλα υπερτονίζονται, ενδεχομένως για να δικαιολογήσουν μελλοντική ανάληψη στρατιωτικής δράσης από αμερικανικής πλευράς. Όμως η κινεζική εμπλοκή προκαλεί αμηχανία.
Η Κίνα δεν αρέσκεται στην ανοικτή προβολή στρατιωτικής ισχύος εκτός συνόρων, ακόμη και σε περιοχές που διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα, όπως το Αφγανιστάν ή η Συρία (όπου και δρουν Ουιγούροι ισλαμιστές). Η μόνη κινεζική στρατιωτική στο εξωτερικό είναι αυτή του Τζιμπουτί, στην έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Επιπλέον, στην κρίση της Βενεζουέλας το Πεκίνο έδειχνε να κρατά σχετικά χαμηλούς τόνους. Μολονότι κατήγγειλε την απόπειρα ανατροπής του Νικολάς Μαδούρο από τον αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρο Χουάν Γουαϊδό, η έμφαση των επίσημων τοποθετήσεων δινόταν στην εκτόνωση της κρίσης μέσω πολιτικού διαλόγου. Σε αντίθεση με την περισσότερο "ακτιβιστική” εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, το Πεκίνο δείχνει περισσότερο αφοσιωμένο στην προστασία των επενδύσεών του παρά σε γεωπολιτικούς σχεδιασμούς. Η κινεζική αποστολή στη Νήσο της Μαργαρίτας δείχνει ότι πιθανότατα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ενθαρρυμένη από το προηγούμενο που δημιούργησε η Μόσχα (ίσως δε και σε ανοικτό συντονισμό μαζί της) η Κίνα εμφανίζεται αποφασισμένη να στηρίξει περισσότερο αποφασιστικά την κυβέρνηση Μαδούρο. Τόσο η ρωσική όσο και η κινεζική παρουσία έχουν βέβαια χαρακτήρα απολύτως συμβολικό και δεν προσομοιάζουν επ' ουδενί με την εμπλοκή λ.χ. της Ρωσίας στη Συρία. Προϋποθέτουν, ωστόσο, την εκτίμηση ότι η κρίση της Βενεζουέλας θα τραβήξει σε μάκρος, ότι η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να επιτύχει άμεση ανατροπή και ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν τις αντοχές, παρά τις ρητορικές εξάρσεις τους, για μια (άγνωστης έκβασης) στρατιωτική επέμβαση στη χώρα του Μαδούρο. Εξ ου και τα ρίσκα για τις ευρασιατικές δυνάμεις είναι περιορισμένα.
Σε πρώτο πλάνο, η Ρωσία και η Κίνα υπερασπίζονται στη Βενεζουέλα τα άμεσα οικονομικά συμφέροντά τους. Την δεκαετία 2006-2016 το Πεκίνο χορήγησε στο Καράκας δάνεια ύψους 62 δισ. δολαρίων έναντι πετρελαίου, ενώ η Μόσχα τα τελευταία χρόνια χορήγησε δάνεια και εξοπλισμό ύψους 17 δισ. δολαρίων και τον Δεκέμβριο υπέγραψε συμφωνία για να επενδύσει 6 δισ. δολάρια στους βενεζουελάνικους κλάδους των υδρογονανθράκων και της εξόρυξης χρυσού. Σε ένα περιβάλλον ολοένα και σκληρότερων αμερικανικών κυρώσεων οι δύο αυτές δυνάμεις λειτουργούν ως ο κύριος οικονομικός "πνεύμονας” του καθεστώτος Μαδούρο. Η προθυμία. άλλωστε, της Ουάσιγκτον να αξιοποιήσει το όπλο των κυρώσεων κατά πάντων, φέρνει όλους τους "στοχοποιούμενους" πιο κοντά. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, οι κινήσεις των τελευταίων αυτών ημερών αποβλέπουν ακριβώς στην αμφισβήτηση του "δόγματος Μονρόε” που επικαλέστηκε ο Μπόλτον. Με δεδομένη την διαρκή ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων της Κίνας με τη Λατινική Αμερική, το Πεκίνο δεν έχει λόγους να συμφιλιωθεί με την απαρχαιωμένη λογική ότι η ήπειρος αυτή αποτελεί απλώς την "πίσω αυλή” των ΗΠΑ. Η Ρωσία, πάλι, ενδιαφέρεται να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς σε ό,τι αντιλαμβάνεται ως περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ. Ιδίως σε μία φάση κατά την οποία ο Τραμπ ενδέχεται να επιδιώξει μια συνολική συνδιαλλαγή, βάζοντας το συριακό, το ουκρανικό, το αφγανικό και το κορεατικό ζήτημα στο "καλάθι”.Όπως και αν έχει, οι γεωπολιτικές (και όχι αποκλειστικώς εσωτερικές) διαστάσεις της κρίσης της Βενεζουέλας γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο εμφανείς.
https://www.capital.gr/diethni/3352393/ti-zita-o-kinezikos-stratos-stin-benezouela
ΚΟΥΡΗΤΗΣ: ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ. ΤΙ; ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ; ΕΛΑΤΕ ΤΩΡΑ... ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΤΕ.
Πολύ μεγαλύτερος ήταν ο θόρυβος που είχε προκληθεί όταν μία εβδομάδα νωρίτερα κατέφθασαν στη Βενεζουέλα περί τους 100 Ρώσους στρατιωτικούς, οι οποίοι ανέλαβαν καθήκοντα εκπαιδευτή σε βάση στρατιωτικών ελικοπτέρων. Τότε, σε υψηλούς τόνους ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου Τζον Μπόλτον προειδοποίησε, επικαλούμενος εμμέσως το "δόγμα Μονρόε”, ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί κάθε ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Δυτικό Ημισφαίριο ως προκλητική ενέργεια που αποσταθεροποιεί τη διεθνή ειρήνη. Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε, με τη γνωστή μεγαλοστομία του, ότι "εξετάζονται όλα τα σενάρια” για την απομάκρυνση της ρωσικής δύναμης από τη Βενεζουέλα, ενώ από την πλευρά της η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα διερωτήθηκε σε ποια νομική βάση στηρίζεται η αξίωση της Ουάσιγκτον να έχει λόγο επί της στρατιωτικής συνεργασίας δύο κυρίαρχων κρατών. Και η μεν Ρωσία αποτελεί στον αμερικανικό δημόσιο λόγο των ημερών μας καταξιωμένο φόβητρο – εξ ου και οι σχετικές κινήσεις στη Βενεζουέλα υπερτονίζονται, ενδεχομένως για να δικαιολογήσουν μελλοντική ανάληψη στρατιωτικής δράσης από αμερικανικής πλευράς. Όμως η κινεζική εμπλοκή προκαλεί αμηχανία.
Η Κίνα δεν αρέσκεται στην ανοικτή προβολή στρατιωτικής ισχύος εκτός συνόρων, ακόμη και σε περιοχές που διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα, όπως το Αφγανιστάν ή η Συρία (όπου και δρουν Ουιγούροι ισλαμιστές). Η μόνη κινεζική στρατιωτική στο εξωτερικό είναι αυτή του Τζιμπουτί, στην έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Επιπλέον, στην κρίση της Βενεζουέλας το Πεκίνο έδειχνε να κρατά σχετικά χαμηλούς τόνους. Μολονότι κατήγγειλε την απόπειρα ανατροπής του Νικολάς Μαδούρο από τον αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρο Χουάν Γουαϊδό, η έμφαση των επίσημων τοποθετήσεων δινόταν στην εκτόνωση της κρίσης μέσω πολιτικού διαλόγου. Σε αντίθεση με την περισσότερο "ακτιβιστική” εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, το Πεκίνο δείχνει περισσότερο αφοσιωμένο στην προστασία των επενδύσεών του παρά σε γεωπολιτικούς σχεδιασμούς. Η κινεζική αποστολή στη Νήσο της Μαργαρίτας δείχνει ότι πιθανότατα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ενθαρρυμένη από το προηγούμενο που δημιούργησε η Μόσχα (ίσως δε και σε ανοικτό συντονισμό μαζί της) η Κίνα εμφανίζεται αποφασισμένη να στηρίξει περισσότερο αποφασιστικά την κυβέρνηση Μαδούρο. Τόσο η ρωσική όσο και η κινεζική παρουσία έχουν βέβαια χαρακτήρα απολύτως συμβολικό και δεν προσομοιάζουν επ' ουδενί με την εμπλοκή λ.χ. της Ρωσίας στη Συρία. Προϋποθέτουν, ωστόσο, την εκτίμηση ότι η κρίση της Βενεζουέλας θα τραβήξει σε μάκρος, ότι η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να επιτύχει άμεση ανατροπή και ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν τις αντοχές, παρά τις ρητορικές εξάρσεις τους, για μια (άγνωστης έκβασης) στρατιωτική επέμβαση στη χώρα του Μαδούρο. Εξ ου και τα ρίσκα για τις ευρασιατικές δυνάμεις είναι περιορισμένα.
Σε πρώτο πλάνο, η Ρωσία και η Κίνα υπερασπίζονται στη Βενεζουέλα τα άμεσα οικονομικά συμφέροντά τους. Την δεκαετία 2006-2016 το Πεκίνο χορήγησε στο Καράκας δάνεια ύψους 62 δισ. δολαρίων έναντι πετρελαίου, ενώ η Μόσχα τα τελευταία χρόνια χορήγησε δάνεια και εξοπλισμό ύψους 17 δισ. δολαρίων και τον Δεκέμβριο υπέγραψε συμφωνία για να επενδύσει 6 δισ. δολάρια στους βενεζουελάνικους κλάδους των υδρογονανθράκων και της εξόρυξης χρυσού. Σε ένα περιβάλλον ολοένα και σκληρότερων αμερικανικών κυρώσεων οι δύο αυτές δυνάμεις λειτουργούν ως ο κύριος οικονομικός "πνεύμονας” του καθεστώτος Μαδούρο. Η προθυμία. άλλωστε, της Ουάσιγκτον να αξιοποιήσει το όπλο των κυρώσεων κατά πάντων, φέρνει όλους τους "στοχοποιούμενους" πιο κοντά. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, οι κινήσεις των τελευταίων αυτών ημερών αποβλέπουν ακριβώς στην αμφισβήτηση του "δόγματος Μονρόε” που επικαλέστηκε ο Μπόλτον. Με δεδομένη την διαρκή ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων της Κίνας με τη Λατινική Αμερική, το Πεκίνο δεν έχει λόγους να συμφιλιωθεί με την απαρχαιωμένη λογική ότι η ήπειρος αυτή αποτελεί απλώς την "πίσω αυλή” των ΗΠΑ. Η Ρωσία, πάλι, ενδιαφέρεται να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς σε ό,τι αντιλαμβάνεται ως περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ. Ιδίως σε μία φάση κατά την οποία ο Τραμπ ενδέχεται να επιδιώξει μια συνολική συνδιαλλαγή, βάζοντας το συριακό, το ουκρανικό, το αφγανικό και το κορεατικό ζήτημα στο "καλάθι”.Όπως και αν έχει, οι γεωπολιτικές (και όχι αποκλειστικώς εσωτερικές) διαστάσεις της κρίσης της Βενεζουέλας γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο εμφανείς.
https://www.capital.gr/diethni/3352393/ti-zita-o-kinezikos-stratos-stin-benezouela
ΚΟΥΡΗΤΗΣ: ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ. ΤΙ; ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ; ΕΛΑΤΕ ΤΩΡΑ... ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΤΕ.
No comments :
Post a Comment