Υψηλού ρίσκου και αμφίβολης αποτελεσματικότητας είναι η πρωτοβουλία που ανέλαβαν Αθήνα και Τίρανα για μια δραματοποιημένη συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών επί ένα διήμερο στην Κρήτη, των δυο Υπουργών Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς και Ντ. Μπουσάτι και αντίστοιχων ομάδων εργασίας προκειμένου να επιδιωχθεί, ως ειπώθηκε, συνολική λύση υπό μορφή πακέτου όλων των προβλημάτων στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Το γεγονός ότι αυτή η συνάντηση η οποία είναι προφανές ότι επιδιώχθηκε κατόπιν και …παραινέσεων από Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες που θέλουν να δουν την επίλυση ζητημάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στην προσέγγιση της Αλβανίας με την Ευρώπη και την ένταξη της στις ευρωατλαντικές δομές, πραγματοποιείται την στιγμή που το κλίμα έχει επιβαρυνθεί συντονισμένα από την Αλβανική πλευρά, δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς για την σκοπιμότητα της. Ο ανθελληνισμός ως εργαλείο του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού αλλά και της καθεστωτικής λογικής του κ. Ράμα, που συνεχίζοντας την παράδοση Χότζα ανακαλύπτει και εκμεταλλεύεται πολιτικά τους «έξωθεν εχθρούς», δεν είναι ένα συγκυριακό εργαλείο αλλά σταθερή επιλογή του Αλβανού ηγέτη. Ο ίδιος ο κ. Ράμα έχει μάλιστα ενοχληθεί ιδιαίτερα τόσο με τον χαρακτηρισμό «τυχοδιώκτη» που του απέδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και με την σύνδεση του προσώπου του με τα ναρκωκυκλωματα που έγινε από επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, την ώρα φυσικά που βοά ο διεθνής τύπος για την ευθύνη της κυβέρνησης του στην μετατροπή της Αλβανίας σε Κολομβία της Ευρώπης.
Η έναρξη της διαδικασίας που παραπέμπει σε …Camp David και είχαν πρωτοσυζητήσει πριν ενάμιση χρόνο κατά την επίσκεψη του κ. Μπουσάτι στην Αθήνα οι δυο υπουργοί εξωτερικών, γίνεται σε ένα δύσκολο περιβάλλον και η μεθοδολογία που έχει επιλεγεί είναι προβληματική για την Ελλάδα καθώς δημιουργεί ετεροβαρείς συνθήκες διαπραγμάτευσης. Η Αθήνα αποδέχθηκε την έναρξη της συζήτησης χωρίς όρους, χωρίς καν να απαιτήσει ως προϋπόθεση, την προηγουμένη υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Αλβανική πλευρά την τελευταία εικοσαετία. Με πρώτο και κορυφαίο την ίδρυση και λειτουργία των δυο στρατιωτικών κοιμητηρίων για τους νεκρούς Έλληνες στρατιώτες του Αλβανικού Μετώπου, στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Και φυσικά την κατάργηση όλων των αλυτρωτικών χαρτών στα σχολικά βιβλία ,που εμφανίζουν όλη την Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα ως αλβανικά εδάφη. Η μεθοδολογία της συνολικής διαπραγμάτευσης υπό μορφή πακέτου προκαλεί πολλά ερωτηματικά που συνδέονται ευθέως όμως με την ουσία των ελληνοαλβανικών σχέσεων και των ισορροπιών στα Βαλκάνια:
-Δεν έχει υπάρξει ουδεμία ουσιαστική προετοιμασία για την μορφή του πακέτου και των θεμάτων που θα μπορεί να συμπεριληφθούν.
- Η αρχική συμφωνία για δημιουργία «ζευγών» θεμάτων, με ένα θέμα από κάθε πλευρά ,είναι προβληματική καθώς δεν προβλέπεται τι θα συμβεί εάν το ένα μέρος διαφωνήσει με το «ζευγάρωμα» που θα επιδιώξει η άλλη πλευρά.
Δεν είναι σαφές εάν θα επιδιωχθεί συμφωνία έστω και σε ένα η δυο ζεύγη θεμάτων ή όλες οι επιμέρους συμφωνίες θα τελούν υπό την αίρεση τελικής συνολικής συμφωνίας. Είναι απολύτως λανθασμένη η αποδοχή εκ μέρους της Αθήνας της διμεροποίησης ζητημάτων όπως αυτό του σεβασμού των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων καθώς και της αρχής της καλής γειτονίας. Αυτά είναι ζητήματα για τα οποία προφανώς η Αθήνα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά είναι η Αλβανία υπόλογος έναντι της Ε.Ε. για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μελών της ελληνικής μειονότητας ως πολιτών ενός κράτους που θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε. Επίσης δεν νοείται η συζήτηση περί έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με χώρα η οποία ακόμη και τώρα μέσω των σχολικών βιβλίων μπολιάζει με επικίνδυνο αλυτρωτισμό την νέα γενιά Αλβανών, συντηρώντας το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας που θα περιλαμβάνει εδάφη του Μαυροβουνίου, της Βοσνίας, της Σερβίας της ΠΓΔΜ και όλη την ελληνική Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα και την Άρτα και την Δυτική Μακεδονία από Φλώρινα και Γρεβενά, μέχρι την Καστοριά. Δεν είναι μόνο ο αλυτρωτισμός εις βάρος της χώρας μας, αλλά η πλήρης αμφισβήτησή του status quo στα Βαλκάνια, κάτι που δεν αφορά μόνο την Αθήνα.
Εδώ αναδεικνύεται η αδυναμία ή ίσως η έλλειψη διορατικότητας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθώς όταν προσφέρθηκε στην Αλβανία το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας αλλά και η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, δεν συνδέθηκαν αυτές οι δυο κινήσεις με την επίλυση των προβλημάτων και σε διμερές και σε περιφερειακό επίπεδο. Τα Τίρανα επενδύουν στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν αντέχει πολιτικά ένα τρίτο ουσιαστικά βέτο στα Βαλκάνια, μετά την ΠΓΔΜ αλλά και την μη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και έτσι θεωρούν ότι παίζουν εκ του ασφαλούς.
http://www.liberal.gr/arthro/176018/amyna--diplomatia/2017/toi-isonCamp-Cretesin-kai-to-risko-sta-ellinoalbanika-.html
Η έναρξη της διαδικασίας που παραπέμπει σε …Camp David και είχαν πρωτοσυζητήσει πριν ενάμιση χρόνο κατά την επίσκεψη του κ. Μπουσάτι στην Αθήνα οι δυο υπουργοί εξωτερικών, γίνεται σε ένα δύσκολο περιβάλλον και η μεθοδολογία που έχει επιλεγεί είναι προβληματική για την Ελλάδα καθώς δημιουργεί ετεροβαρείς συνθήκες διαπραγμάτευσης. Η Αθήνα αποδέχθηκε την έναρξη της συζήτησης χωρίς όρους, χωρίς καν να απαιτήσει ως προϋπόθεση, την προηγουμένη υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Αλβανική πλευρά την τελευταία εικοσαετία. Με πρώτο και κορυφαίο την ίδρυση και λειτουργία των δυο στρατιωτικών κοιμητηρίων για τους νεκρούς Έλληνες στρατιώτες του Αλβανικού Μετώπου, στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Και φυσικά την κατάργηση όλων των αλυτρωτικών χαρτών στα σχολικά βιβλία ,που εμφανίζουν όλη την Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα ως αλβανικά εδάφη. Η μεθοδολογία της συνολικής διαπραγμάτευσης υπό μορφή πακέτου προκαλεί πολλά ερωτηματικά που συνδέονται ευθέως όμως με την ουσία των ελληνοαλβανικών σχέσεων και των ισορροπιών στα Βαλκάνια:
-Δεν έχει υπάρξει ουδεμία ουσιαστική προετοιμασία για την μορφή του πακέτου και των θεμάτων που θα μπορεί να συμπεριληφθούν.
- Η αρχική συμφωνία για δημιουργία «ζευγών» θεμάτων, με ένα θέμα από κάθε πλευρά ,είναι προβληματική καθώς δεν προβλέπεται τι θα συμβεί εάν το ένα μέρος διαφωνήσει με το «ζευγάρωμα» που θα επιδιώξει η άλλη πλευρά.
Δεν είναι σαφές εάν θα επιδιωχθεί συμφωνία έστω και σε ένα η δυο ζεύγη θεμάτων ή όλες οι επιμέρους συμφωνίες θα τελούν υπό την αίρεση τελικής συνολικής συμφωνίας. Είναι απολύτως λανθασμένη η αποδοχή εκ μέρους της Αθήνας της διμεροποίησης ζητημάτων όπως αυτό του σεβασμού των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων καθώς και της αρχής της καλής γειτονίας. Αυτά είναι ζητήματα για τα οποία προφανώς η Αθήνα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά είναι η Αλβανία υπόλογος έναντι της Ε.Ε. για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μελών της ελληνικής μειονότητας ως πολιτών ενός κράτους που θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε. Επίσης δεν νοείται η συζήτηση περί έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με χώρα η οποία ακόμη και τώρα μέσω των σχολικών βιβλίων μπολιάζει με επικίνδυνο αλυτρωτισμό την νέα γενιά Αλβανών, συντηρώντας το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας που θα περιλαμβάνει εδάφη του Μαυροβουνίου, της Βοσνίας, της Σερβίας της ΠΓΔΜ και όλη την ελληνική Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα και την Άρτα και την Δυτική Μακεδονία από Φλώρινα και Γρεβενά, μέχρι την Καστοριά. Δεν είναι μόνο ο αλυτρωτισμός εις βάρος της χώρας μας, αλλά η πλήρης αμφισβήτησή του status quo στα Βαλκάνια, κάτι που δεν αφορά μόνο την Αθήνα.
Εδώ αναδεικνύεται η αδυναμία ή ίσως η έλλειψη διορατικότητας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθώς όταν προσφέρθηκε στην Αλβανία το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας αλλά και η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, δεν συνδέθηκαν αυτές οι δυο κινήσεις με την επίλυση των προβλημάτων και σε διμερές και σε περιφερειακό επίπεδο. Τα Τίρανα επενδύουν στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν αντέχει πολιτικά ένα τρίτο ουσιαστικά βέτο στα Βαλκάνια, μετά την ΠΓΔΜ αλλά και την μη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και έτσι θεωρούν ότι παίζουν εκ του ασφαλούς.
http://www.liberal.gr/arthro/176018/amyna--diplomatia/2017/toi-isonCamp-Cretesin-kai-to-risko-sta-ellinoalbanika-.html
No comments :
Post a Comment