ΣΤΙΣ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1842 Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΘΕΣΗ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ.
Στις 3 Φεβρουαρίου δύο ημέρες μετά τον γάμο του γυιού του, στο παλάτι δόθηκε ένας μεγάλος χορός, όπου από τους πρώτους καλεσμένους ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θυμήθηκε τα νιάτα του. Χόρεψε συρτό, τσάμικο και ήπιε παραπάνω. Γύρω στα μεσάνυχτα άρχισε να ζαλίζεται και γύρισε στο σπίτι του, που ήταν κοντά στο παλάτι. Όταν έπεσε στο κρεββάτι τον κτύπησε κόλπος, δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε να μιλήσει μόνο ανάσαινε. Αμέσως ειδοποιήθηκαν οι καλύτεροι γιατροί, ο Γλαράκης, ο Ρέζερ, ο Οικονόμου. Έκαναν ότι μπορούσαν, του έβαλαν βδέλες, πάγο στο κεφάλι, αλλά δεν έγινε τίποτα. Κάποια στιγμή ανοίγει τα μάτια, κοιτά το πλήθος των φίλων και συγγενών που τον περιτριγύριζε και τα κλείνει για πάντα.
Το υπουργικό συμβούλιο έκανε το πρόγραμμα της κηδείας και κήρυξε τριήμερο πένθος. Του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού, του έζωσαν το σπαθί που είχε όταν πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, του φόρεσαν τσαρούχια και τον τοποθέτησαν στο φέρετρο. Κάτω στα πόδια του έβαλαν μια τούρκικη σημαία με το μισοφέγγαρο για να «πατάει για πάντα την Τουρκιά». Δεξιά και αριστερά του την περικεφαλαία, τον θώρακα του και τον σκέπασαν με τη Γαλανόλευκη. Ακολούθησε την επομένη η μεγάλη πομπή για την Αγία Ειρήνη όπου εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία. Την πομπή ακολούθησαν όλοι οι μεγάλοι της εποχής και χιλιάδες απλών ανθρώπων. Ο Κολίνας (γιός του) κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης τελετής λιποθύμησε αλλά συνήλθε πολύ γρήγορα ενώ ο Γενναίος σοβαρός και πολύ συγκινημένος, συγκρατούσε τον εαυτό του. Μετά την ακολουθία και τους επικήδειους που εκφωνήθηκαν ξεκίνησε η πομπή για το νεκροταφείο. Η Ελλάδα τίμησε το μεγάλο αυτό τέκνο της και σύντομα στήθηκαν αγάλματα σε πολλές πόλεις.
Στις 3 Φεβρουαρίου δύο ημέρες μετά τον γάμο του γυιού του, στο παλάτι δόθηκε ένας μεγάλος χορός, όπου από τους πρώτους καλεσμένους ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θυμήθηκε τα νιάτα του. Χόρεψε συρτό, τσάμικο και ήπιε παραπάνω. Γύρω στα μεσάνυχτα άρχισε να ζαλίζεται και γύρισε στο σπίτι του, που ήταν κοντά στο παλάτι. Όταν έπεσε στο κρεββάτι τον κτύπησε κόλπος, δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε να μιλήσει μόνο ανάσαινε. Αμέσως ειδοποιήθηκαν οι καλύτεροι γιατροί, ο Γλαράκης, ο Ρέζερ, ο Οικονόμου. Έκαναν ότι μπορούσαν, του έβαλαν βδέλες, πάγο στο κεφάλι, αλλά δεν έγινε τίποτα. Κάποια στιγμή ανοίγει τα μάτια, κοιτά το πλήθος των φίλων και συγγενών που τον περιτριγύριζε και τα κλείνει για πάντα.
Το υπουργικό συμβούλιο έκανε το πρόγραμμα της κηδείας και κήρυξε τριήμερο πένθος. Του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού, του έζωσαν το σπαθί που είχε όταν πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, του φόρεσαν τσαρούχια και τον τοποθέτησαν στο φέρετρο. Κάτω στα πόδια του έβαλαν μια τούρκικη σημαία με το μισοφέγγαρο για να «πατάει για πάντα την Τουρκιά». Δεξιά και αριστερά του την περικεφαλαία, τον θώρακα του και τον σκέπασαν με τη Γαλανόλευκη. Ακολούθησε την επομένη η μεγάλη πομπή για την Αγία Ειρήνη όπου εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία. Την πομπή ακολούθησαν όλοι οι μεγάλοι της εποχής και χιλιάδες απλών ανθρώπων. Ο Κολίνας (γιός του) κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης τελετής λιποθύμησε αλλά συνήλθε πολύ γρήγορα ενώ ο Γενναίος σοβαρός και πολύ συγκινημένος, συγκρατούσε τον εαυτό του. Μετά την ακολουθία και τους επικήδειους που εκφωνήθηκαν ξεκίνησε η πομπή για το νεκροταφείο. Η Ελλάδα τίμησε το μεγάλο αυτό τέκνο της και σύντομα στήθηκαν αγάλματα σε πολλές πόλεις.
No comments :
Post a Comment