Η Τουρκία άρχισε πάλι τα «κόλπα»… με αιχμή τους ρωσικούς S-400

Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Αμύνης της Τουρκίας Φικρί Ισίκ, «η δουλειά για τα αντιαεροπορικά συστήματα συνεχίζεται Είμαστε σε συνομιλίες για του S-400 όχι μόνον με τη Ρωσία, αλλά και με άλλες χώρες, στις οποίες υπάρχουν ανάλογα συστήματα. Τώρα η θέση της Ρωσίας σχετικά με αυτό είναι θετική. Ελπίζουμε ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ θα το δουν σοβαρά το ζήτημα, και το σύστημά μας να ταιριάζει με τις απαιτήσεις της συμμαχίας. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτουμε την πρόταση της Ρωσίας και την επεξεργαζόμαστε ενεργά. Ο τελικός μας στόχος είναι να παράγουμε αυτά τα συστήματα μόνοι μας». Τις δηλώσεις αυτές τις έκανε στο κανάλι NTV και τις μετέδωσε το RIA Novosti. Η Τουρκία εξέφρασε το ενδιαφέρον της πρώτη φορά για τους S-400 το 2009. Πέρυσι αναζήτησε τη λύση του ιταλογαλλικού συστήματος SAMP-T, που έχει ανάλογες δυνατότητες. Όμως οι συνομιλίες δεν επιτυχή κατάληξη.

https://ria.ru/

ΣΧΟΛΙΟ "ΙΣΧΥΣ": ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 26/7/11

ΣΧΟΛΙΟ DEFENCE-POINT.GR: Οι Τούρκοι δουλεύονται κανονικά από τους Ρώσους εν γνώσει τους και αυτοί με τη σειρά τους χρησιμοποιούν το θέμα των αξιόλογων ρωσικών αντιβαλλιστικών συστημάτων τόσο για βιομηχανικούς-εμπορικούς λόγους, όσο και για την άσκηση πίεσης στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της ασφάλειας. Δεν μπορεί ο Τούρκος υπουργός να επικαλείται το ΝΑΤΟ και να θέτει εμμέσως ως προϋπόθεση «να ταιριάζει με τις απαιτήσεις της Συμμαχίας», αφού αυτό αποκλείει άμεσα, ασχέτως επιδόσεων, κάθε ρωσικό – ή κινεζικό όπως έγινε στο παρελθόν – σύστημα. Με την αναφορά της επιθυμίας να κατασκευάζεται από τουρκικά χέρια, ο Τούρκος υπουργός επίσης αποκλείει το S-400, διότι η πιθανότητα να παρέδιδαν τόσο προηγμένη τεχνολογία οι Ρώσοι στην Τουρκία, μια χώρα με την οποία μόνο σε τακτικό επίπεδο μπορεί να συμμαχήσει, εκτιμάται ως μηδενική. Ας μην ξεχνάμε, ότι στον προηγούμενο διαγωνισμό, οι Ρώσοι μιλούσαν για S-300, όχι S-400… Παράλληλα όμως, αναφέροντας ότι η χώρα του «επεξεργάζεται ενεργά» την προμήθεια των S-400 συντηρεί το θέμα και κάπου εκεί τα συμφέροντα Τουρκίας και Ρωσίας συναντιούνται, χωρίς οποιοσδήποτε να τρέφει αυταπάτες για τα περιθώρια υλοποίησης τέτοιας συμφωνίας!

Η Τουρκία, όπως προαναφέρθηκε, προσπαθεί να υπερβεί το πρόβλημα της μη μεταφοράς τεχνογνωσίας από τους δυτικούς προμηθευτές (εδώ δεν την εμπιστεύονται «σύμμαχοι» θα την εμπιστευτούν γεωπολιτικοί ανταγωνιστές;) και επιδιώκει με τη συντήρηση του θέματος S-400 να ασκήσει πιέσεις. Η αναφορά της ευρωπαϊκής (ιταλογαλλικής) πρότασης της κοινοπραξίας Eurosam για το σύστημα SAMP/T Aster 30 δεν είναι τυχαία, αφού, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι η τελευταία ελπίδα της Άγκυρας να μπορέσει να εξασφαλίσει δυτική τεχνογνωσία στον τομέα. Ταυτόχρονα όμως προσπαθεί να πείσει τους συνομιλητές της με το επιχείρημα «μη μας οδηγήσετε στο σημείο να μην έχουμε άλλη λύση πέραν του ρωσικού συστήματος»! Η στρατηγική αυτή δοκιμάστηκε βέβαια στην περίπτωση του κινεζικού HQ-9 (FD-200 η εξαγωγική έκδοση) και απέτυχε οικτρά. Τίποτα δε διασφαλίζει ότι θα έχει οποιαδήποτε χρησιμότητα στον νέο αυτόν γύρο, αφού αντιλαμβάνονται πως δύο είναι τα μοναδικά κίνητρα των Ρώσων να συντηρούν το θέμα. Αφενός η εύλογη επιθυμία να διχάσουν τη Συμμαχία, οπότε εξαντλούν κάθε πιθανότητα για να το πετύχουν και αφετέρου να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική τους θέση στην προσπάθεια να οριστικοποιήσουν πιο σημαντικά συμβόλαια, όπως τα 12 δισεκατομμύρια δολάρια μέσω της Roscosmos για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου απέναντι από την Κύπρο, στη σεισμογενή περιοχή του Ακούγιου. Η Δύση δεν πιστεύει ότι η Τουρκία θα προμηθευτεί μη δυτικό σύστημα, διότι εάν το έκανε, αυτό θα αποτελούσε «αιτία πολέμου» και θα οδηγούσε σε σοβαρότατες περιπλοκές, τη στιγμή που η χώρα του Ερντογάν έχει πολλαπλά μέτωπα ανοικτά σε όλη της την περιφέρεια.

Όμως, όποιος θεωρεί ότι το ζήτημα αυτό δεν θα παίξει τον ρόλο του στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας όσον αφορά στους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, πλανάται…