Ας μιλήσουμε λοιπόν για αποσταθεροποίηση και για συνωμοσίες

Επειδή πολλά λέγονται τις τελευταίες ώρες για το θέμα της παραπομπής δύο υπαλλήλων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) παραβίαση απορρήτων της Πολιτείας και του πρώην υπουργού, Μιχάλη Καρχιμάκη, για ηθική αυτουργία, αφού φέρεται ως ο αποδέκτης αυτών των εγγράφων, μαζί και με πρώην – εν “αποστρατεία” για να είμαστε πιο ακριβείς – στέλεχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (αν τον δείτε γράψτε μας…), θα θέλαμε να υποβάλλουμε μια απλή ερώτηση, αφού σε ανακοίνωσή του ο Καρχιμάκης διακρίνει μια τεράστια συνωμοσία σε βάρος του. Υπάρχει ή όχι στη δικογραφία ηχογραφημένη ομολογία ότι η ροή των απορρήτων προς τον Καρχιμάκη είναι πραγματικότητα; Ρωτάμε, δεν ξέρουμε. Απλά αυτό ακούγεται στο ρεπορτάζ, όπως λέγεται στη δημοσιογραφική αργκό. Για να τα ξεκαθαρίζουμε, διότι είναι παράλογο σε αυτή τη χώρα να εξειδικευόμαστε στα… «βολέ» που ρίχνουν τη μπάλα στην εξέδρα.

Διότι τα περί «διαμάχης υπαλλήλων» τα ακούμε βερεσέ. Δηλαδή το ζήτημα είναι αν τρώγονταν υπάλληλοι μεταξύ τους, ή αν ο Καρχιμάκης παραλάμβανε παρανόμως απόρρητα έγγραφα της υπηρεσίας, διεκδικώντας για τον εαυτό του ενημέρωση που δεν δικαιούνταν; Άσε που σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, την καταγγελία δεν του την έκανε… υπόδικος, αλλά υπάλληλος της ΕΥΠ η οποία δεν κατηγορείται για οτιδήποτε, ενώ από τη στιγμή που απεβίωσε, δεν θα βρίσκεται στην αίθουσα του δικαστηρίου να εξηγήσει. Η μαρτυρία όμως υπάρχει καταγεγραμμένη. Και για να επιδιώκεις τέτοια πληροφόρηση, ναι μεν μπορείς να το κάνεις από «βίτσιο» επειδή διάβαζες στα νιάτα σου Τζον Λε Καρέ, η πιο λογική όμως εξήγηση είναι ότι την αξιοποιούσες για στόχους άλλους, πέραν της εθνικής ασφάλειας, με τον νομοθέτη να έχει τους λόγους του να μην επιτρέπει στον κάθε Καρχιμάκη να θεωρεί δικαίωμά του να λαμβάνει γνώση απορρήτων εγγράφων.

Στα περί «σχεδίου Πυθία» και σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, ας βγάλουν την άκρη οι δικαστές, διότι δεν πρόκειται να βγάλουν. Διότι με βάση μόνο την όποια εμπειρία από το σύγχρονο διεθνές περιβάλλον, δεν θα έπρεπε να θεωρείται είδηση το να επιχειρείται «αποσταθεροποίηση» μιας κυβέρνησης που θεωρείται ότι στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα μιας άλλης. Λογικό θα ήταν να το κάνουμε υπό προϋποθέσεις και εμείς στα Σκόπια, στην Τουρκία, η Τουρκία στη Συρία και άλλους γείτονες, η Ρωσία στις Βαλτικές Δημοκρατίες και την Ουκρανία, οι ΗΠΑ όπου θεωρούν ότι πλήττονται τα συμφέροντά τους. Σιγά την είδηση! Το αν είναι νόμιμο, σε εμάς τουλάχιστον είναι αδιάφορο, διότι ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών κινείται σε μια γκρίζα ζώνη, στο όριο της νομιμότητας, κάτι το οποίο είναι σιωπηρά αποδεκτό από το σύνολο των κρατών της διεθνούς κοινότητας. Έλεος πια! Έτσι ήταν από καταβολής κόσμου, δεν θα αλλάξει τώρα. Εμείς πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε επιτέλους ψευδαισθήσεις.

Το ζητούμενο, που όμως δε δείχνει να μας απασχολεί και πολύ, είναι αν έχει την πολυτέλεια μια χώρα σαν την Ελλάδα να μη διαθέτει ικανή αντικατασκοπεία (άρνηση των στόχων εχθρικής υπηρεσίας πληροφοριών στο εσωτερικό, διότι οι περισσότεροι δεν διακρίνουν την «κατασκοπεία» από την «αντικατασκοπεία») για να προστατευτεί όσο αυτό είναι δυνατό. Δεν υποστηρίζουμε ότι δεν διαθέτει, αλλά ότι ποτέ η αναταραχή δεν βοήθησε, παρά μόνον υπονόμευσε τον ρόλο και την αποτελεσματικότητά της. Δεν είναι θέμα προσώπων αλλά συστημικό. Κι εάν αυτό ισχύει – που ισχύει, «ρητορική» η αναφορά – η χώρα ΔΕΝ έχει πολυτέλεια για «διαμάχες υπαλλήλων» της υπηρεσίας πληροφοριών, ούτε και για να εκτρέφει πολιτικούς που κινούνται σε αυτό τον τομέα εξωθεσμικά.

Όσον αφορά τα περί «υποδίκων» και για «εγκλήματα», αν δεν κάνουμε λάθος, οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών δε στηρίζουν ιδιαιτέρως αυτή την αναφορά, ενώ πολύ πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο πληροφορίες για κάτι δίκες και κάτι «συγνώμες». Ως καλόπιστοι, ή/και ενδεχομένως αφελείς, το θεωρούμε θετική εξέλιξη στην κατεύθυνση που πάντα υποστηρίζαμε. Καταληκτικά λοιπόν, να αναφερθεί ότι τα περί συμπαιγνίας και «στησίματος» της υπόθεσης, πέραν του αποδεικτικού υλικού που προαναφέρθηκε, αναμένοντας την επιβεβαίωση ή μη της ύπαρξής του, δίνει στο «defence-point.gr» το δικαίωμα να αισθάνεται δικαιωμένο για τη στάση που τήρησε εξ αρχής. Όλα αυτά λέγονται σε μία φράση που απευθύνεται προς κάθε εμπλεκόμενο, όπου κι αν βρίσκεται: «Κλείστε τις πληγές, ο τόπος δεν αντέχει τέτοιον διχασμό, σε τέτοια ιστορική συγκυρία». Αφήστε δηλαδή όλοι τα… πείσματα και τις βεντέτες διότι δεν περισσεύει κανένας ικανός και ασχοληθείτε με αυτό που η πατρίδα σας ανέθεσε ως αποστολή: ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ.

http://www.defence-point.gr/news/?p=162353