Συμπληρώνονται φέτος 42 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της 24ης Ιουλίου 1974, κατά την οποία επήλθε στην πατρίδα μας η Μεταπολίτευση. Kάθε χρόνο αυτή την ημερομηνία, σύσσωμη η ηγεσία της χώρας αποτελούμενη από το λεγόμενo“ Δημοκρατικό – Συνταγματικό τόξο”,την εκάστοτε Στρατιωτική και Δικαστική εξουσία κλπ, συγκεντρώνονται στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, για να συνεορτάσουν την επαναφορά της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Στην πραγματικότητα εορτάζουν τη συρρίκνωση του Ελληνισμού, αφού οι προκάτοχοι τους πολιτικοί εκείνης της εποχής, επέτρεψαν το διαμελισμό της Κύπρου και έθεσαν τα θεμέλια προκειμένου η χώρα μας με την πάροδο των ετών, να βρεθεί στην ελεεινή σημερινή πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική κατάσταση. Όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί καθημερινά μαστιγώνουν τον νου και το υποσυνείδητο των Ελλήνων με ψευδολογίες, παραποίηση ιστορικών γεγονότων, και διασυρμό προσώπων που είχαν την ευθύνη της διακυβερνήσεως της χώρας κατά τη διάρκεια της 21ης Απριλίου 1967. Όμως αρκετές δεκαετίες κράτησε αυτή η κοροϊδία. Όλα αυτά τα χρόνια ένα πέπλο μυστηρίου, άγνοιας και πλάνης καλύπτει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 1974. Θύμα η μαρτυρική Κύπρος αλλά και ο ευρύτερος Ελληνισμός. Οι κοινοβουλευτικοί εξουσιαστές κατάφεραν και αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε, γρήγορα και ανώδυνα οι Έλληνες να λησμονήσουν μία μικρή σε διάρκεια χρόνου, αλλά τόσο τραγική σε συνέπειες και επιπτώσεις ιστορική στιγμή του Ελληνισμού. Επιβάλλεται όμως να θυμηθούμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής τα οποία οι πάντες τεχνηέντως αποσιωπούν ή τα παρουσιάζουν σύμφωνα με τα συμφέροντα που υπηρετούν.
Την εξουσία στην Ελλάδα κατέχει το στρατιωτικό καθεστώς Ιωαννίδη, αφού ένα χρόνο πριν είχε ανατρέψει τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση του. Ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης και η πλειοψηφία των χαμηλόβαθμων αξιωματικών που τον ακολουθούν αναλαμβάνει πραξικοπηματικά την εξουσία και τοποθετεί Πρόεδρο Δημοκρατίας τον τότε στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο πρώην υπουργό στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριος (Μούσκος), θέτει τελεσιγραφικά προς την κυβέρνηση των Αθηνών, την ανάκληση όλων των αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο εντός τακτής προθεσμίας, φοβούμενος πραξικοπηματικά την καθαίρεση του. Η κυβέρνηση των Αθηνών μέσω διαμεσολαβητών προτείνει την αντικατάσταση των αξιωματικών που υπηρετούν στην Κύπρο, με άλλους αξιωματικούς που ο ίδιος θα εγκρίνει. Αυτός επιμένει οι αξιωματικοί να ανακληθούν δίχως να αντικατασταθούν. Είναι γεγονός ότι την περίοδο εκείνη τα πνεύματα σε Ελλάδα και Κύπρο ήταν οξυμένα και η ανάκληση των αξιωματικών θα είχε τεράστιες εθνικές προεκτάσεις. Θα σήμαινε και θα ερμηνευόταν από εχθρούς και φίλους, ότι η Ελλάς παύει να ενδιαφέρεται για την άμυνα της νήσου. Ότι δεν προτίθεται να την υπερασπισθεί δυναμικά και ότι η ελευθερία της θα έπρεπε πλέον να βασίζεται στα γνωστά ψηφίσματα των Διεθνών Οργανισμών, τις αποφάσεις των Διασκέψεων των Αδεσμεύτων και τις κενές φιλοφρονήσεις προς τον Μακάριο κατά τις επισκέψεις του σε διάφορες χώρες.
Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών θεώρησε ότι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να αποτρέψει την απομάκρυνση των αξιωματικών από την Κύπρο και ουσιαστικά την διάλυση της Εθνικής Φρουράς, εφ’ όσον όλα τα μέσα προκειμένου να μεταπειστεί ο Μακάριος είχαν εξαντληθεί, ήταν η ανατροπή του. Η επέμβαση των αξιωματικών και της Εθνικής Φρουράς για την ανατροπή του Μακαρίου συνέβη την 15η Ιουλίου 1974. Όσοι ισχυρίζονται ότι η ενέργεια αυτή ήταν η αιτία, η αφορμή, για να επέμβει η Τουρκία στο Νησί της Αφροδίτης, βρίσκονται στη σφαίρα του μύθου. Αφορμές πολέμου δεν υπάρχουν αλλά μόνο κατασκευάζονται. Τα γεγονότα από εκεί και μετά λαμβάνουν καταιγιστικό ρυθμό. Η επέμβαση κατά του Μακαρίου βρίσκεται σε εξέλιξη ενώ αυτός κατορθώνει να διασωθεί διαφεύγοντας από το φλεγόμενο Προεδρικό Μέγαρο που δέχεται καταιγιστικά πυρά. Μιλώντας την επομένη από το ραδιοφωνικό σταθμό της αγγλικής βάσεως Πάφου δηλώνει: «Το πραξικόπημα εξετέλεσε η Ελληνική Δύναμις, που σταθμεύει εις την Κύπρο και αποτελείται από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες». Η ομιλία του αυτή έγινε εις την αγγλική γλώσσα και είναι πασιφανές ότι δεν απευθυνόταν προς τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος και της Κύπρου, αλλά προς τους ξένους. Ποιους ξένους άραγε; Ο ίδιος τις παραμονές της επεμβάσεως των Τούρκων στην Κύπρο από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, καλούσε τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, Τουρκία και Αγγλία να επέμβουν προκειμένου «να αποκαταστήσουν την νομιμότητα», δηλαδή να τον επαναφέρουν στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Κύπρου. Ο Γεώργιος Μαύρος στις 18 Ιουλίου σε ραδιοφωνική ομιλία του στο BBC, «εκκάλεσε την Τουρκία να επέμβει στην Κύπρο για την αποκατάσταση της νομιμότητας», όμως όλα αυτά αποσιωπώνται. Επίσης παραμονές της εισβολής πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Παρίσι μεταξύ των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Μακαρίου, Ετζεβίτ και Κίσινγκερ, σύμφωνα με δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας «LeMonte». Μάλιστα είχε δημοσιεύσει και φωτογραφία με τους συνομιλούντες. Μήπως στη συνάντηση αυτή ελήφθησαν αποφάσεις για όσα θα συνέβαιναν σε λίγες ημέρες; Ο νοών νοείτο…
Στις 20 Ιουλίου ξεκινά η απόβαση Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεκάδες βιβλία έχουν γραφτεί για την απόβαση και στη συνέχεια για όσα συνέβησαν στους Έλληνες της Κύπρου μάχιμους και μη από την τουρκική θηριωδία. Πρέπει όμως στο σημείο αυτό να επισημάνουμε την αδράνεια της Ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Η ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ευθύνεται για την ολιγωρία που επέδειξε η Εθνική Φρουρά, αφού η Αθήνα δεν έδινε εντολή να επιτεθούν στα αποβατικά τμήματα των Τούρκων, θεωρώντας ότι επρόκειτο περί ασκήσεων. Εάν οι Εθνική Φρουρά επιτίθετο άμεσα στα πρώτα αποβατικά τμήμα των Τούρκων, σίγουρα θα τους είχε πετάξει στη θάλασσα. Εν τω μεταξύ στην Αθήνα η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στο τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων καλεί τους πολιτικούς και τους παραδίδει την εξουσία, καλείται εκ Παρισίων ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ορκίζεται πρωθυπουργός και συγκροτεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Είναι γεγονός ότι η Ελλάς εκείνη την εποχή είχε στρατιωτική υπεροπλία έναντι των Τούρκων και όχι μόνο μπορούσε να προστατεύσει την Κύπρο, αλλά και να τελειώνει μαζί τους άπαξ δια παντός. Όμως η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αντί να υπακούσει στις προσταγές της πατρίδος, υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων με αποτέλεσμα να διχοτομηθεί η Κύπρος.
Οι νεκροί της εισβολής θα δικαιωθούν όταν ανοίξει ο «Φάκελος της προδοσίας». Δυστυχώς η κατάρα της Ελληνικής φυλής είναι οι Εφιάλτες. Αυτοί λοιπόν φρόντισαν να εξαφανίσουν το «Φάκελο της Κύπρου» για να μη αποκαλυφθεί η προδοσία τους. Πρέπει οπωσδήποτε να χυθεί άπλετο φως στα γεγονότα εκείνης της εποχής ώστε να σταματήσει επιτέλους ο διασυρμός των Ενόπλων Δυνάμεων. Επομένως οι Δημοκράτες τι εορτάζουν κάθε χρόνο; Αντί μνημόσυνου γι’ αυτούς που έπεσαν και θάφτηκαν στα ιερά χώματα της Κύπρου ανοίγουν σαμπάνιες στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου και αλληλοσυγχαίρονται για την πλουτοδημοκρατία που μας επέβαλαν. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η κωμωδία διότι αυτό απαιτούν τα οστά των Ελλήνων που έπεσαν πολεμώντας για τα ιερά και όσια της πατρίδος.
Ν. Αγαπηνός
http://www.elkosmos.gr/i-metapolitefsi-ke-i-kipriaki-tragodia-2/
Την εξουσία στην Ελλάδα κατέχει το στρατιωτικό καθεστώς Ιωαννίδη, αφού ένα χρόνο πριν είχε ανατρέψει τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση του. Ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης και η πλειοψηφία των χαμηλόβαθμων αξιωματικών που τον ακολουθούν αναλαμβάνει πραξικοπηματικά την εξουσία και τοποθετεί Πρόεδρο Δημοκρατίας τον τότε στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο πρώην υπουργό στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριος (Μούσκος), θέτει τελεσιγραφικά προς την κυβέρνηση των Αθηνών, την ανάκληση όλων των αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο εντός τακτής προθεσμίας, φοβούμενος πραξικοπηματικά την καθαίρεση του. Η κυβέρνηση των Αθηνών μέσω διαμεσολαβητών προτείνει την αντικατάσταση των αξιωματικών που υπηρετούν στην Κύπρο, με άλλους αξιωματικούς που ο ίδιος θα εγκρίνει. Αυτός επιμένει οι αξιωματικοί να ανακληθούν δίχως να αντικατασταθούν. Είναι γεγονός ότι την περίοδο εκείνη τα πνεύματα σε Ελλάδα και Κύπρο ήταν οξυμένα και η ανάκληση των αξιωματικών θα είχε τεράστιες εθνικές προεκτάσεις. Θα σήμαινε και θα ερμηνευόταν από εχθρούς και φίλους, ότι η Ελλάς παύει να ενδιαφέρεται για την άμυνα της νήσου. Ότι δεν προτίθεται να την υπερασπισθεί δυναμικά και ότι η ελευθερία της θα έπρεπε πλέον να βασίζεται στα γνωστά ψηφίσματα των Διεθνών Οργανισμών, τις αποφάσεις των Διασκέψεων των Αδεσμεύτων και τις κενές φιλοφρονήσεις προς τον Μακάριο κατά τις επισκέψεις του σε διάφορες χώρες.
Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών θεώρησε ότι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να αποτρέψει την απομάκρυνση των αξιωματικών από την Κύπρο και ουσιαστικά την διάλυση της Εθνικής Φρουράς, εφ’ όσον όλα τα μέσα προκειμένου να μεταπειστεί ο Μακάριος είχαν εξαντληθεί, ήταν η ανατροπή του. Η επέμβαση των αξιωματικών και της Εθνικής Φρουράς για την ανατροπή του Μακαρίου συνέβη την 15η Ιουλίου 1974. Όσοι ισχυρίζονται ότι η ενέργεια αυτή ήταν η αιτία, η αφορμή, για να επέμβει η Τουρκία στο Νησί της Αφροδίτης, βρίσκονται στη σφαίρα του μύθου. Αφορμές πολέμου δεν υπάρχουν αλλά μόνο κατασκευάζονται. Τα γεγονότα από εκεί και μετά λαμβάνουν καταιγιστικό ρυθμό. Η επέμβαση κατά του Μακαρίου βρίσκεται σε εξέλιξη ενώ αυτός κατορθώνει να διασωθεί διαφεύγοντας από το φλεγόμενο Προεδρικό Μέγαρο που δέχεται καταιγιστικά πυρά. Μιλώντας την επομένη από το ραδιοφωνικό σταθμό της αγγλικής βάσεως Πάφου δηλώνει: «Το πραξικόπημα εξετέλεσε η Ελληνική Δύναμις, που σταθμεύει εις την Κύπρο και αποτελείται από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες». Η ομιλία του αυτή έγινε εις την αγγλική γλώσσα και είναι πασιφανές ότι δεν απευθυνόταν προς τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος και της Κύπρου, αλλά προς τους ξένους. Ποιους ξένους άραγε; Ο ίδιος τις παραμονές της επεμβάσεως των Τούρκων στην Κύπρο από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, καλούσε τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, Τουρκία και Αγγλία να επέμβουν προκειμένου «να αποκαταστήσουν την νομιμότητα», δηλαδή να τον επαναφέρουν στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Κύπρου. Ο Γεώργιος Μαύρος στις 18 Ιουλίου σε ραδιοφωνική ομιλία του στο BBC, «εκκάλεσε την Τουρκία να επέμβει στην Κύπρο για την αποκατάσταση της νομιμότητας», όμως όλα αυτά αποσιωπώνται. Επίσης παραμονές της εισβολής πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Παρίσι μεταξύ των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Μακαρίου, Ετζεβίτ και Κίσινγκερ, σύμφωνα με δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας «LeMonte». Μάλιστα είχε δημοσιεύσει και φωτογραφία με τους συνομιλούντες. Μήπως στη συνάντηση αυτή ελήφθησαν αποφάσεις για όσα θα συνέβαιναν σε λίγες ημέρες; Ο νοών νοείτο…
Στις 20 Ιουλίου ξεκινά η απόβαση Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεκάδες βιβλία έχουν γραφτεί για την απόβαση και στη συνέχεια για όσα συνέβησαν στους Έλληνες της Κύπρου μάχιμους και μη από την τουρκική θηριωδία. Πρέπει όμως στο σημείο αυτό να επισημάνουμε την αδράνεια της Ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Η ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ευθύνεται για την ολιγωρία που επέδειξε η Εθνική Φρουρά, αφού η Αθήνα δεν έδινε εντολή να επιτεθούν στα αποβατικά τμήματα των Τούρκων, θεωρώντας ότι επρόκειτο περί ασκήσεων. Εάν οι Εθνική Φρουρά επιτίθετο άμεσα στα πρώτα αποβατικά τμήμα των Τούρκων, σίγουρα θα τους είχε πετάξει στη θάλασσα. Εν τω μεταξύ στην Αθήνα η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στο τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων καλεί τους πολιτικούς και τους παραδίδει την εξουσία, καλείται εκ Παρισίων ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ορκίζεται πρωθυπουργός και συγκροτεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Είναι γεγονός ότι η Ελλάς εκείνη την εποχή είχε στρατιωτική υπεροπλία έναντι των Τούρκων και όχι μόνο μπορούσε να προστατεύσει την Κύπρο, αλλά και να τελειώνει μαζί τους άπαξ δια παντός. Όμως η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αντί να υπακούσει στις προσταγές της πατρίδος, υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων με αποτέλεσμα να διχοτομηθεί η Κύπρος.
Οι νεκροί της εισβολής θα δικαιωθούν όταν ανοίξει ο «Φάκελος της προδοσίας». Δυστυχώς η κατάρα της Ελληνικής φυλής είναι οι Εφιάλτες. Αυτοί λοιπόν φρόντισαν να εξαφανίσουν το «Φάκελο της Κύπρου» για να μη αποκαλυφθεί η προδοσία τους. Πρέπει οπωσδήποτε να χυθεί άπλετο φως στα γεγονότα εκείνης της εποχής ώστε να σταματήσει επιτέλους ο διασυρμός των Ενόπλων Δυνάμεων. Επομένως οι Δημοκράτες τι εορτάζουν κάθε χρόνο; Αντί μνημόσυνου γι’ αυτούς που έπεσαν και θάφτηκαν στα ιερά χώματα της Κύπρου ανοίγουν σαμπάνιες στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου και αλληλοσυγχαίρονται για την πλουτοδημοκρατία που μας επέβαλαν. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η κωμωδία διότι αυτό απαιτούν τα οστά των Ελλήνων που έπεσαν πολεμώντας για τα ιερά και όσια της πατρίδος.
Ν. Αγαπηνός
http://www.elkosmos.gr/i-metapolitefsi-ke-i-kipriaki-tragodia-2/
No comments :
Post a Comment