Από το 2010 η χώρα διέρχεται μια μεγάλη οικονομική κρίση. Ο εξωτερικός δανεισμός έχει πλέον γίνει μονόδρομος (και πριν το ευρώ). Οι δανειστές, πιστωτές, τοκογλύφοι κατ’ άλλους, απαιτούν κάποιους όρους προκειμένου να συνεχίζουν να μας δανείζουν. Είναι λογικό, αυτός που δανείζει σε κάποιον, ο οποίος με δική του πρωτοβουλία προστρέχει στο δανειστή για ρευστό, να θέλει να επιβάλει τους δικούς του όρους. Έτσι φθάσαμε στο δημοψήφισμα. Και τι θα πρέπει να κάνουν οι Έλληνες; Η δική μου απάντηση είναι αβίαστα «να απέχουν από το δημοψήφισμα» και εξηγώ τους λόγους:
Είναι αντισυνταγματικό
Το ερώτημα που τέθηκε δεν είναι υψίστης εθνικής σημασίας, όπως μας το παρουσιάζουν. Είναι καθαρά μια υπόθεση έγκρισης ή απόρριψης ενός προτεινόμενου από τους δανειστές μνημονίου, όπως μας λέει ο πρωθυπουργός. Αφορά δημοσιονομικά θέματα και τίποτε παραπάνω. Εκτός και αν πίσω από το ερώτημα υποκρύπτεται ένα ζήτημα, πράγματι μείζονος εθνικής σημασίας, δηλαδή η παραμονή μας ή η αποχώρηση μας από την ΕΕ και το ευρώ. Μα αν είναι αυτό το διακύβευμα, γιατί δεν τίθεται το ερώτημα ξεκάθαρα; Και ας υποθέσουμε ότι νικήσει το ΟΧΙ με μεγάλο ποσοστό και η κυβέρνηση, όπως ισχυρίζεται, αποκτήσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο, που δεν είχε στα χέρια της πριν και επιστρέψει με αυτό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η Ευρώπη, που ελπίζουμε ότι θα συγκινηθεί από το ηχηρό όχι των Ελλήνων, θα κάνει πίσω και θα προτείνει ένα άλλο μνημόνιο, ίδιο με αυτό που είχε προτείνει η κυβέρνηση στην τελευταία της διαπραγμάτευση. Τι θα γίνει μετά; Θα ξανακάνουμε δημοψήφισμα για να ερωτηθεί ο λαός αν εγκρίνει ή απορρίπτει το νέο μνημόνιο; Και κάθε φορά δηλαδή που οι εταίροι-δανειστές-κακοί τοκογλύφοι μας προτείνουν ένα νέο πακέτο εμείς θα κάνουμε δημοψήφισμα; Άρα το μείζον εθνικό θέμα που επικαλούνται οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος είναι καθαρώς δημοσιονομικό ή μας αποκρύπτουν τις προθέσεις τους για το τι θα γίνει στη συνέχεια, στην περίπτωση του ΟΧΙ.
Είναι μοναδική ευκαιρία οι Έλληνες να υπερασπισθούν το Σύνταγμα
Με δεδομένο ότι το προκηρυχθέν δημοψήφισμα είναι αντισυνταγματικό, οφείλει ο ελληνικός λαός να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και με την αποχή του να αποδείξει ότι σέβεται το Σύνταγμα της χώρας του. Τα τελευταία πέντε χρόνια το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει γίνει κουρελόχαρτο, με τα συνεχόμενα αντισυνταγματικά μέτρα και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έχουν υποκαταστήσει το νομοθετικό έργο. Ο λαός αν και απογοητευμένος, στήριξε πολλές φορές τις ελπίδες του στην κρίση των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, που έχουν την κύρια ευθύνη για τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά δυστυχώς η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα πάντα νικούσε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου και πάλι η εκτελεστική εξουσία απέφυγε να συμμορφωθεί προς τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Σήμερα λοιπόν, για πρώτη και ίσως τελευταία φορά, δίδεται η ευκαιρία στον ελληνικό λαό, να υπερασπισθεί το Σύνταγμά του και να απέχει από αυτό το δημοψήφισμα-παρωδία.
Το ερώτημα που τέθηκε για το δημοψήφισμα είναι μία σοφιστεία, είναι ένα παραπλανητικό τέχνασμα.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά επ’ αυτού για να στηρίξουμε το αυταπόδεικτο. Αρκεί να δούμε τις διαφορετικές ερμηνείες που δίδει η κάθε πλευρά, οι θιασώτες του ΝΑΙ και οι θιασώτες του ΟΧΙ, για το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Είναι όλες διαφορετικές, επομένως δεν υπάρχει σαφής εξήγηση στον ελληνικό λαό, ποια θα είναι τα πολιτικά αποτελέσματα που θα γεννήσει ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ μας λένε ότι το ΝΑΙ σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη. Μόνον αυτό; Δεν σημαίνει και την άνευ όρων αποδοχή του υπό των θεσμών προτεινομένου νέου μνημονίου; Άρα ποια είναι η πραγματική αλήθεια; Αντίθετα οι υποστηρικτές του ΟΧΙ μας λένε ότι το ΟΧΙ θα είναι απλά ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο. Δεν μας λένε όμως τι θα συμβεί αν οι δανειστές μας επιμείνουν στα τελεσίγραφό τους; Δεν σηματοδοτεί το ΟΧΙ την de facto έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ; (είναι γνωστό ότι de jure δεν γίνεται). Διότι ποιος θα μας δίδει ευρώ; Μήπως η «φίλη» Ρωσία ή η Κίνα; Άρα ο λαός θα ψηφίσει κάτι, για το οποίο δεν υπάρχει σαφής και κατανοητή εξήγηση των αποτελεσμάτων που θα επιφέρει. Υπάρχουν μόνο η μισή αλήθεια και η προσφιλής «δημιουργική ασάφεια».
Για να μην επικυρώσει ο λαός με την υπογραφή του, τη θανατική του καταδίκη
Οι κυβερνήσεις εκλέγονται από τους λαούς για να πράττουν. Δεν εκλέγονται για να παρακολουθούν ως απλοί θεατές και μετά να ουρλιάζουν κατά των κακών δανειστών. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι και οι κακοί δανειστές, χώρες της Ευρώπης, έχουν ηγεσίες δημοκρατικά εκλεγμένες από τους δικούς τους λαούς και δεν είναι κάποιοι μαφιόζοι που θέλουν να μας πιουν το αίμα...πράττουν αυτό που θεωρούν καλύτερο για τους λαούς τους. Οι πράξεις των εκάστοτε κυβερνήσεων κρίνονται από το εκλογικό σώμα, όταν καλείται στις κάλπες να επικροτήσει ή να απορρίψει τις επιλογές τους. Πρόσφατο παράδειγμα η συντριπτική εκλογική ήττα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη, που θα έσκιζε τα μνημόνια (πέντε μήνες απέφυγε να το κάνει), που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν (μάλλον εμείς οδεύουμε να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου) και άλλες ανοησίες που θυμίζουν τις ιαχές των σοσιαληστών «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» κλπ
Στην περίπτωση του επικειμένου δημοψηφίσματος, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, ο λαός θα υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Αν μεν επικρατήσει το ΝΑΙ, τότε οι Ευρωπαίοι, που το επιθυμούν διακαώς, θα επανέλθουν δριμύτεροι με σκληρότερα μέτρα. Αν επικρατήσει το ΟΧΙ, τότε νομοτελειακά θα οδηγηθούμε σε κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος λόγω αδυναμίας ανατροφοδότησής του, σε έξοδο από το ευρώ και σε πτώχευση, με μια οικονομία ανύπαρκτη, διότι οι πολιτικοί μας αδιαφόρησαν παντελώς εδώ και πολλά χρόνια, να τη θωρακίσουν.
Για να μην διχασθεί ο ελληνικός λαός
Είναι ήδη φανερό ότι οι Έλληνες έχουν διχασθεί μεταξύ ΝΑΙ και ΟΧΙ. Δυστυχώς έχουν πέσει θύματα ενός απατηλού τεχνάσματος, ενός δημοψηφίσματος, από το οποίο, όποια και αν είναι η ετυμηγορία, οι ζημίες θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θα είχαμε αν η κυβέρνηση είχε υπογράψει ένα μνημόνιο, μετά από μια επιτυχή διαπραγμάτευση. Επιτυχή εννοούμε την υποχώρηση των δανειστών, έστω και ελάχιστη, από τις αρχικές τους θέσεις. Μία διαπραγμάτευση αποτελεί την κατ’ εξοχήν ανταγωνιστική σχέση μεταξύ κρατών, διότι αυτό που χάνει ο ένας το κερδίζει ο άλλος, οπότε οποιαδήποτε, έστω και ελαφρά υποχώρηση, είναι ένα μικρό κέρδος. Και το μεγάλο κέρδος είναι «συνεχίζω να ζω με δυσκολίες και παράλληλα κερδίζω χρόνο για να προετοιμασθώ κατάλληλα ώστε να μπορώ να αποφασίσω την παραμονή μου ή την ηρωική έξοδό μου». Τώρα το διχαστικό δίλημμα μεταξύ των Ελλήνων είναι ή «θα σας τσακίσουμε στα μνημόνια με βάση την απόφασή σας (ΝΑΙ)» ή «θα αναγκαστείτε από μόνοι σας να εκγκαταλείψετε το ευρώ και θα πτωχεύσετε ολοσχερώς (ΟΧΙ)», δηλαδή ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα διχάζεται στο «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα». Σε αντίδραση αυτού του σχεδίου που εξυφαίνεται εις βάρος του ελληνικού λαού, υπό τον μανδύα ότι είναι κυρίαρχος και θα εξασκήσει αναφαίρετο δημοκρατικό του δικαίωμα, θα πρέπει όλοι οι Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, ανεξαρτήτως του αν έχουν πεισθεί για το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, ανάλογα με το πώς επεξεργάζονται τις πληροφορίες που εντέχνως τους σερβίρουν οι επιτήδειοι, να ενωθούν σε μια γροθιά και να απέχουν συνειδητά από το δημοψήφισμα. Αυτή και μόνον η πολιτική επιλογή, της καθολικής αποχής, θα εξασφαλίσει την ενότητα του ελληνικού λαού και θα δείξει σε ευρωπαίους και ημετέρους ότι δεν είμαστε θύματα.
Τελειώνοντας θέλω να απευθυνθώ στους συμπατριώτες μου:
Κλείστε τα αυτιά σας στις Σειρήνες του Διχασμού. Με την ψήφο σας θα νομιμοποιήσετε τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΑΙ) ή τη σημερινή αποτυχημένη κυβέρνηση (ΟΧΙ). Ακόμη και το συστημικό ΚΚΕ όχι μόνον δεν απέχει αλλά αντιθέτως καλεί το λαό να ψηφίσει το δικό του δήθεν ψηφοδέλτιο. Γι' αυτό δεν θα ακούσετε σε κανένα κανάλι να μιλάνε για αποχή.Το μόνο που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά τους είναι η ΑΠΟΧΗ. Αν ψηφίσετε ΝΑΙ τότε επικροτείτε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας πενταετίας και επί πλέον θα εγκρίνετε με την υπογραφή σας ακόμη ένα σκληρό μνημόνιο. Έτσι θα βγουν λάδι όλοι οι προηγούμενοι και ο Τσίπρας θα αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι ως αγωνιστής και θα πάρει ξανά τη θέση του, ως αντιπολίτευση. Αν ψηφίσετε ΟΧΙ τότε θα βγούμε από το ευρώ, θα δικαιώσετε τους προηγούμενους που θα φωνάζουν κατά των καταστροφέων της οικονομίας μας και ο Τσίπρας, αφού το παίξει για λίγο καιρό Τσε Γκεβάρα (που είναι και το ίνδαλμά του), θα παραχωρήσει τη θέση του στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ).
Ο ψηφοφόρος βρίσκεται στο μπαλκόνι του 5ου ορόφου της πολυκατοικίας του και ο δήμιος του περνάει τη θηλειά στο λαιμό. Τον ρωτάει λίγο πριν την εκτέλεση: Τι ψηφίζεις Έλληνα ψηφοφόρε;
ΝΑΙ=σε σπρώχνει στο κενό και το σχοινί μόλις τεντωθεί σου σπάει τον τράχηλο.
ΟΧΙ=σου βγάζει τη θηλειά και σε σπρώχνει στο κενό.
Αυτό που φοβούνται και οι δύο πλευρές είναι η ΑΠΟΧΗ. Γι' αυτό θα δείτε ότι όλοι καλούν το λαό να πάει να ψηφίσει, σε ένα αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, ώστε ο λαός να είναι συμμέτοχος στην πολιτική ευθύνη της τελευταίας πενταετίας έως και σήμερα. Ακούσατε ποτέ να σας μιλάνε για τη δανειακή σύμβαση του 2010; Έκανε κάτι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για να καταργήσει το άρθρο 14 με το οποίο παραιτηθήκαμε πάσης ασυλίας (=παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας); Μήπως έκανε κάτι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να ακυρώσει αυτό το κατάπτυστο άρθρο μέχρι τώρα; Γιατί κανείς τους δεν προσπάθησε να αναιρέσει αυτό το άρθρο; Ακούσατε ποτέ να έγινε κάποια επίσημη ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση; Αντιθέτως όταν μπαίνεις στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για νέο μνημόνιο, έχεις a priori αποδεχθεί τους όρους της δανειακής σύμβασης του 2010, άρα και το άρθρο 14.
Για σκεφθείτε...
- Γιατί επί πέντε μήνες η κυβέρνηση δεν ζήτησε επισήμως από την κ. Λαγκάρντ τη περιβόητη λίστα Λαγκάρντ;
- Γιατί η νυν κυβέρνηση, με δεδομένο ότι η επιτροπή της Ζωής Κωνσταντοπούλου χαρακτήρισε το χρέος επονείδιστο, παράνομο και απεχθές, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να ανακοινώσει την μονομερή διαγραφή του (εδώ γελάνε) παρά ζητάει ένα βροντερό όχι για να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις;
- Είναι λογικό να διαπραγματεύεσαι για κάτι που έχεις αποδεχθεί ως παράνομο;
- Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν ζήτησε πρώτα παράταση του προγράμματος και μετά να εκτοξεύσει το «πατριωτικό» διάγγελμα για δημοψήφισμα; Γιατί επέλεξε το αντίστροφο; Μήπως για να κλείσουν οι Τράπεζες;
Μας παραμυθιάζουν και τώρα ζητάνε να τους νομιμοποιήσουμε: ΟΛΟΙ τους!!! Μην το κάνετε. Μην τους δώσετε αυτή τη χαρά.
Αναστασίος Φαραντάτος, Σχης ε.α
Είναι αντισυνταγματικό
Το ερώτημα που τέθηκε δεν είναι υψίστης εθνικής σημασίας, όπως μας το παρουσιάζουν. Είναι καθαρά μια υπόθεση έγκρισης ή απόρριψης ενός προτεινόμενου από τους δανειστές μνημονίου, όπως μας λέει ο πρωθυπουργός. Αφορά δημοσιονομικά θέματα και τίποτε παραπάνω. Εκτός και αν πίσω από το ερώτημα υποκρύπτεται ένα ζήτημα, πράγματι μείζονος εθνικής σημασίας, δηλαδή η παραμονή μας ή η αποχώρηση μας από την ΕΕ και το ευρώ. Μα αν είναι αυτό το διακύβευμα, γιατί δεν τίθεται το ερώτημα ξεκάθαρα; Και ας υποθέσουμε ότι νικήσει το ΟΧΙ με μεγάλο ποσοστό και η κυβέρνηση, όπως ισχυρίζεται, αποκτήσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο, που δεν είχε στα χέρια της πριν και επιστρέψει με αυτό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η Ευρώπη, που ελπίζουμε ότι θα συγκινηθεί από το ηχηρό όχι των Ελλήνων, θα κάνει πίσω και θα προτείνει ένα άλλο μνημόνιο, ίδιο με αυτό που είχε προτείνει η κυβέρνηση στην τελευταία της διαπραγμάτευση. Τι θα γίνει μετά; Θα ξανακάνουμε δημοψήφισμα για να ερωτηθεί ο λαός αν εγκρίνει ή απορρίπτει το νέο μνημόνιο; Και κάθε φορά δηλαδή που οι εταίροι-δανειστές-κακοί τοκογλύφοι μας προτείνουν ένα νέο πακέτο εμείς θα κάνουμε δημοψήφισμα; Άρα το μείζον εθνικό θέμα που επικαλούνται οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος είναι καθαρώς δημοσιονομικό ή μας αποκρύπτουν τις προθέσεις τους για το τι θα γίνει στη συνέχεια, στην περίπτωση του ΟΧΙ.
Είναι μοναδική ευκαιρία οι Έλληνες να υπερασπισθούν το Σύνταγμα
Με δεδομένο ότι το προκηρυχθέν δημοψήφισμα είναι αντισυνταγματικό, οφείλει ο ελληνικός λαός να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και με την αποχή του να αποδείξει ότι σέβεται το Σύνταγμα της χώρας του. Τα τελευταία πέντε χρόνια το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει γίνει κουρελόχαρτο, με τα συνεχόμενα αντισυνταγματικά μέτρα και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έχουν υποκαταστήσει το νομοθετικό έργο. Ο λαός αν και απογοητευμένος, στήριξε πολλές φορές τις ελπίδες του στην κρίση των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, που έχουν την κύρια ευθύνη για τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά δυστυχώς η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα πάντα νικούσε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου και πάλι η εκτελεστική εξουσία απέφυγε να συμμορφωθεί προς τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Σήμερα λοιπόν, για πρώτη και ίσως τελευταία φορά, δίδεται η ευκαιρία στον ελληνικό λαό, να υπερασπισθεί το Σύνταγμά του και να απέχει από αυτό το δημοψήφισμα-παρωδία.
Το ερώτημα που τέθηκε για το δημοψήφισμα είναι μία σοφιστεία, είναι ένα παραπλανητικό τέχνασμα.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά επ’ αυτού για να στηρίξουμε το αυταπόδεικτο. Αρκεί να δούμε τις διαφορετικές ερμηνείες που δίδει η κάθε πλευρά, οι θιασώτες του ΝΑΙ και οι θιασώτες του ΟΧΙ, για το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Είναι όλες διαφορετικές, επομένως δεν υπάρχει σαφής εξήγηση στον ελληνικό λαό, ποια θα είναι τα πολιτικά αποτελέσματα που θα γεννήσει ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ μας λένε ότι το ΝΑΙ σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη. Μόνον αυτό; Δεν σημαίνει και την άνευ όρων αποδοχή του υπό των θεσμών προτεινομένου νέου μνημονίου; Άρα ποια είναι η πραγματική αλήθεια; Αντίθετα οι υποστηρικτές του ΟΧΙ μας λένε ότι το ΟΧΙ θα είναι απλά ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο. Δεν μας λένε όμως τι θα συμβεί αν οι δανειστές μας επιμείνουν στα τελεσίγραφό τους; Δεν σηματοδοτεί το ΟΧΙ την de facto έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ; (είναι γνωστό ότι de jure δεν γίνεται). Διότι ποιος θα μας δίδει ευρώ; Μήπως η «φίλη» Ρωσία ή η Κίνα; Άρα ο λαός θα ψηφίσει κάτι, για το οποίο δεν υπάρχει σαφής και κατανοητή εξήγηση των αποτελεσμάτων που θα επιφέρει. Υπάρχουν μόνο η μισή αλήθεια και η προσφιλής «δημιουργική ασάφεια».
Για να μην επικυρώσει ο λαός με την υπογραφή του, τη θανατική του καταδίκη
Οι κυβερνήσεις εκλέγονται από τους λαούς για να πράττουν. Δεν εκλέγονται για να παρακολουθούν ως απλοί θεατές και μετά να ουρλιάζουν κατά των κακών δανειστών. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι και οι κακοί δανειστές, χώρες της Ευρώπης, έχουν ηγεσίες δημοκρατικά εκλεγμένες από τους δικούς τους λαούς και δεν είναι κάποιοι μαφιόζοι που θέλουν να μας πιουν το αίμα...πράττουν αυτό που θεωρούν καλύτερο για τους λαούς τους. Οι πράξεις των εκάστοτε κυβερνήσεων κρίνονται από το εκλογικό σώμα, όταν καλείται στις κάλπες να επικροτήσει ή να απορρίψει τις επιλογές τους. Πρόσφατο παράδειγμα η συντριπτική εκλογική ήττα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη, που θα έσκιζε τα μνημόνια (πέντε μήνες απέφυγε να το κάνει), που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν (μάλλον εμείς οδεύουμε να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου) και άλλες ανοησίες που θυμίζουν τις ιαχές των σοσιαληστών «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» κλπ
Στην περίπτωση του επικειμένου δημοψηφίσματος, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, ο λαός θα υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Αν μεν επικρατήσει το ΝΑΙ, τότε οι Ευρωπαίοι, που το επιθυμούν διακαώς, θα επανέλθουν δριμύτεροι με σκληρότερα μέτρα. Αν επικρατήσει το ΟΧΙ, τότε νομοτελειακά θα οδηγηθούμε σε κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος λόγω αδυναμίας ανατροφοδότησής του, σε έξοδο από το ευρώ και σε πτώχευση, με μια οικονομία ανύπαρκτη, διότι οι πολιτικοί μας αδιαφόρησαν παντελώς εδώ και πολλά χρόνια, να τη θωρακίσουν.
Για να μην διχασθεί ο ελληνικός λαός
Είναι ήδη φανερό ότι οι Έλληνες έχουν διχασθεί μεταξύ ΝΑΙ και ΟΧΙ. Δυστυχώς έχουν πέσει θύματα ενός απατηλού τεχνάσματος, ενός δημοψηφίσματος, από το οποίο, όποια και αν είναι η ετυμηγορία, οι ζημίες θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θα είχαμε αν η κυβέρνηση είχε υπογράψει ένα μνημόνιο, μετά από μια επιτυχή διαπραγμάτευση. Επιτυχή εννοούμε την υποχώρηση των δανειστών, έστω και ελάχιστη, από τις αρχικές τους θέσεις. Μία διαπραγμάτευση αποτελεί την κατ’ εξοχήν ανταγωνιστική σχέση μεταξύ κρατών, διότι αυτό που χάνει ο ένας το κερδίζει ο άλλος, οπότε οποιαδήποτε, έστω και ελαφρά υποχώρηση, είναι ένα μικρό κέρδος. Και το μεγάλο κέρδος είναι «συνεχίζω να ζω με δυσκολίες και παράλληλα κερδίζω χρόνο για να προετοιμασθώ κατάλληλα ώστε να μπορώ να αποφασίσω την παραμονή μου ή την ηρωική έξοδό μου». Τώρα το διχαστικό δίλημμα μεταξύ των Ελλήνων είναι ή «θα σας τσακίσουμε στα μνημόνια με βάση την απόφασή σας (ΝΑΙ)» ή «θα αναγκαστείτε από μόνοι σας να εκγκαταλείψετε το ευρώ και θα πτωχεύσετε ολοσχερώς (ΟΧΙ)», δηλαδή ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα διχάζεται στο «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα». Σε αντίδραση αυτού του σχεδίου που εξυφαίνεται εις βάρος του ελληνικού λαού, υπό τον μανδύα ότι είναι κυρίαρχος και θα εξασκήσει αναφαίρετο δημοκρατικό του δικαίωμα, θα πρέπει όλοι οι Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, ανεξαρτήτως του αν έχουν πεισθεί για το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, ανάλογα με το πώς επεξεργάζονται τις πληροφορίες που εντέχνως τους σερβίρουν οι επιτήδειοι, να ενωθούν σε μια γροθιά και να απέχουν συνειδητά από το δημοψήφισμα. Αυτή και μόνον η πολιτική επιλογή, της καθολικής αποχής, θα εξασφαλίσει την ενότητα του ελληνικού λαού και θα δείξει σε ευρωπαίους και ημετέρους ότι δεν είμαστε θύματα.
Τελειώνοντας θέλω να απευθυνθώ στους συμπατριώτες μου:
Κλείστε τα αυτιά σας στις Σειρήνες του Διχασμού. Με την ψήφο σας θα νομιμοποιήσετε τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΑΙ) ή τη σημερινή αποτυχημένη κυβέρνηση (ΟΧΙ). Ακόμη και το συστημικό ΚΚΕ όχι μόνον δεν απέχει αλλά αντιθέτως καλεί το λαό να ψηφίσει το δικό του δήθεν ψηφοδέλτιο. Γι' αυτό δεν θα ακούσετε σε κανένα κανάλι να μιλάνε για αποχή.Το μόνο που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά τους είναι η ΑΠΟΧΗ. Αν ψηφίσετε ΝΑΙ τότε επικροτείτε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας πενταετίας και επί πλέον θα εγκρίνετε με την υπογραφή σας ακόμη ένα σκληρό μνημόνιο. Έτσι θα βγουν λάδι όλοι οι προηγούμενοι και ο Τσίπρας θα αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι ως αγωνιστής και θα πάρει ξανά τη θέση του, ως αντιπολίτευση. Αν ψηφίσετε ΟΧΙ τότε θα βγούμε από το ευρώ, θα δικαιώσετε τους προηγούμενους που θα φωνάζουν κατά των καταστροφέων της οικονομίας μας και ο Τσίπρας, αφού το παίξει για λίγο καιρό Τσε Γκεβάρα (που είναι και το ίνδαλμά του), θα παραχωρήσει τη θέση του στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ).
Ο ψηφοφόρος βρίσκεται στο μπαλκόνι του 5ου ορόφου της πολυκατοικίας του και ο δήμιος του περνάει τη θηλειά στο λαιμό. Τον ρωτάει λίγο πριν την εκτέλεση: Τι ψηφίζεις Έλληνα ψηφοφόρε;
ΝΑΙ=σε σπρώχνει στο κενό και το σχοινί μόλις τεντωθεί σου σπάει τον τράχηλο.
ΟΧΙ=σου βγάζει τη θηλειά και σε σπρώχνει στο κενό.
Αυτό που φοβούνται και οι δύο πλευρές είναι η ΑΠΟΧΗ. Γι' αυτό θα δείτε ότι όλοι καλούν το λαό να πάει να ψηφίσει, σε ένα αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, ώστε ο λαός να είναι συμμέτοχος στην πολιτική ευθύνη της τελευταίας πενταετίας έως και σήμερα. Ακούσατε ποτέ να σας μιλάνε για τη δανειακή σύμβαση του 2010; Έκανε κάτι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για να καταργήσει το άρθρο 14 με το οποίο παραιτηθήκαμε πάσης ασυλίας (=παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας); Μήπως έκανε κάτι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να ακυρώσει αυτό το κατάπτυστο άρθρο μέχρι τώρα; Γιατί κανείς τους δεν προσπάθησε να αναιρέσει αυτό το άρθρο; Ακούσατε ποτέ να έγινε κάποια επίσημη ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση; Αντιθέτως όταν μπαίνεις στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για νέο μνημόνιο, έχεις a priori αποδεχθεί τους όρους της δανειακής σύμβασης του 2010, άρα και το άρθρο 14.
Για σκεφθείτε...
- Γιατί επί πέντε μήνες η κυβέρνηση δεν ζήτησε επισήμως από την κ. Λαγκάρντ τη περιβόητη λίστα Λαγκάρντ;
- Γιατί η νυν κυβέρνηση, με δεδομένο ότι η επιτροπή της Ζωής Κωνσταντοπούλου χαρακτήρισε το χρέος επονείδιστο, παράνομο και απεχθές, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να ανακοινώσει την μονομερή διαγραφή του (εδώ γελάνε) παρά ζητάει ένα βροντερό όχι για να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις;
- Είναι λογικό να διαπραγματεύεσαι για κάτι που έχεις αποδεχθεί ως παράνομο;
- Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν ζήτησε πρώτα παράταση του προγράμματος και μετά να εκτοξεύσει το «πατριωτικό» διάγγελμα για δημοψήφισμα; Γιατί επέλεξε το αντίστροφο; Μήπως για να κλείσουν οι Τράπεζες;
Μας παραμυθιάζουν και τώρα ζητάνε να τους νομιμοποιήσουμε: ΟΛΟΙ τους!!! Μην το κάνετε. Μην τους δώσετε αυτή τη χαρά.
Αναστασίος Φαραντάτος, Σχης ε.α
No comments :
Post a Comment