Επιδιώκοντας την Αυτάρκεια

«Εἶνε ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ δημιουργία Ἑλληνικῆς ζωῆς ἐνόσῳ ὅλα τὰ πράγματα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ πρῶτον κουρέλι τοῦ λίκνου -καὶ ὅλων τῶν ἰδεῶν- μέχρι τοῦ τελευταίου κουρελίου τοῦ τάφου, εἶναι ξένα. Τὸ κτύπημα τῆς ξενομανίας εἶνε τὸ πρῶτον κίνημα, ὁ πρῶτος ἀγὼν τῶν ποθούντων νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν ἀρχὴν Ἑλλάδος. Ἡ ξενομανία εἶνε χωριατιά. Εἶνε προστυχιά. Εἶνε κουταμάρα. Εἶνε ἀφιλοτιμία. Εἶνε ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶνε ξυππασιά. Καὶ εἶνε ἀμάθεια». Περικλής Γιαννόπουλος

Έναν αιώνα μετά το «ξέσπασμα» του Περικλή Γιαννόπουλου κατά της ξενομανίας, η οποία δυστυχώς από τότε είχε αρχίσει να διαβρώνει την Ελληνική κοινωνία, τα λόγια του παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Τα αποτελέσματα της φρενήρους καταναλώσεως του οποιουδήποτε ξένου προϊόντος σερβιριζόταν κατά καιρούς στην αγορά, της απαξιώσεως που δέχτηκε κάθε τι το Ελληνικό, του επιχειρηματικού κέρδους που πρόσταζε (και προστάζει ακόμα) την εισαγωγή ως ευκολότερη και προσφορότερη της παραγωγής, της εγκληματικής αδιαφορίας (;) των κυβερνώντων αυτής της χώρας και προπαντός της υπέρμετρης βλακείας του μωρόπιστου καταναλωτικού κοινού, είναι πλέον ορατά και στους τυφλούς. Η Βιομηχανική παραγωγή βρίσκεται στα όρια της εξαφανίσεως, οι βιοτεχνίες τείνουν να συντροφέψουν τις βιομηχανίες, στην λίστα των …υπό εξαφάνιση ειδών της... Green Peace και της WWF. Ενώ δεκάδες χιλιάδες στρέμματα Γής μένουν ακαλλιέργητα, κι αποχερσώνονται, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στοιβάζονται στα θλιβερά «κιτάπια» της «ευπρεπούς» λέσχης του ΟΑΕΔ. Μία ολόκληρη οικονομία βρίσκεται υπό καθολική διάλυση και για αυτό έχουν όλοι μερίδιο της τρομακτικής ευθύνης. Κάθε τι όμως που πάει στραβά, μπορεί να πάει και θα πάει (δυστυχώς) χειρότερα. Σε μία κοινωνία που έχει γαλουχηθεί εδώ και δεκαετίες να λατρεύει το χρήμα και προσπαθεί να ερμηνεύσει τα πάντα με βάση τους αριθμούς, ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της προσκληθείσας καταστροφής, είναι να ανατρέξει σ’ αυτά ακριβώς τα αριθμητικά στοιχεία.

Ανατρέχοντας στα στοιχεία που εκφράζουν το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, δηλαδή της διαφοράς μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών, όπως αυτά δημοσιεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος κάθε χρόνο, δεν μπορεί παρά να ανατριχιάσει από φόβο: Μόνο κατά την δεκαετία 2002-2011 (πρώτη δεκαετία στο κοινό νόμισμα) έχουν …«κάνει φτερά» από την χώρα 305 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Ακόμα και εάν αφαιρεθεί το κόστος για την εισαγωγή πετρελαίου σε αυτό το διάστημα (μιας και η χώρα μας υποτίθεται ότι δεν διέθετε υδρογονάνθρακες τόσα χρόνια, κατά πως έλεγαν οι σοσιαλφιλελεύθεροι «κρατούντες» της αντεθνικής ακράτειας), το ποσόν φτάνει τα 229 δισεκατομμύρια ευρώ! Ακόμα και εάν αφαιρεθεί το κόστος για την αγορά πλοίων του «στυλοβάτη» της Ελληνικής(;;;) οικονομίας εμπορικού ναυτικού (μιας και ως γνωστόν δεν διαθέταμε ή έστω δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ναυπηγικές δραστηριότητες), το ποσόν φτάνει τα 205 δισεκατομμύρια ευρώ! Εδώ όμως τελειώνουν οριστικά τα ψέματα και οι άθλιες δικαιολογίες. Ο «Πάγκαλος» φαίνεται πως υπαινίχθηκε αληθινά «μαζί τα φάγαμε!»: 205 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε δέκα μόλις χρόνια δαπανήθηκαν σε καταναλωτικά προϊόντα, δαπανήθηκαν για να αγοράζουν οι «έλληνες» «φιρμάτες» σωβρακοφανέλες, «φιρμάτα» κατσαρολικά, «φιρμάτα» τυριά κι αυτοκίνητα και κάθε λογής «καθρεφτάκι» που μας μάγευε σαν να ήμασταν έγχρωμοι ιθαγενείς. Στον αντίποδα όλου αυτού του σιχαμερού οργίου δισεκατομμυρίων, ο Ελληνικός παραγωγικός ιστός απέμεινε να μαραζώνει και να αργοπεθαίνει. ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ!

‘Εστω! Ω γέγονεν, γέγονεν. Δεν έχει νόημα να κλαίει κανείς πάνω από το... «χυμένο γάλα». Σήμερα γίνεται αντιληπτό ακόμα και από τους πλέον αδαείς ότι όπως δεν έπαυσε να τονίζει το Κίνημα «πάσει δυνάμει» άμεσα πρέπει να στραφούμε στην παραγωγική διαδικασία προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, προκειμένου να αξιοποιηθούν οι πολυποίκιλες δυνατότητες αυτού του ευλογημένου τόπου, προκειμένου να παραχθεί πλούτος που θα θρέψει αυτό το Έθνος και θα του επιτρέψει να σταθεί στα πόδια του για ακόμα μία φορά. Πρέπει η Πατρίδα μας να ξαναρχίσει να παράγει. Πρέπει σε πρώτη φάση να παράγουμε τουλάχιστον αυτά που τρώμε για να μην εξαρτόμαστε από τον κάθε τυχάρπαστο τουρκόφιλο ή σιωνόδουλο «ευρωπαίο» προκειμένου να επιβιώσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Πρέπει να παράγουμε αυτά που χρειαζόμαστε για την υγεία μας, προκειμένου να εξαλειφθεί η ομηρία των Ελλήνων από τις ξένες φαρμακοβιομηχανίες. Πρέπει να παράγουμε μόνοι μας την ενέργεια (ηλεκτρισμός και υδρογονάνθρακες) που χρειαζόμαστε, προκειμένου να λειτουργούμε ως μία σύγχρονη κοινωνία- ανεξαρτήτως της θελήσεως εκάστης ξένης κυβερνήσεως-. Πρέπει να παράγουμε τουλάχιστον τα βασικά απαιτούμενα για την λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να πάψει η στρατηγική ομηρία της χώρας μας. Μα πάνω από όλα πρέπει να παράγουμε οτιδήποτε μπορούμε, προκειμένου να σταματήσουμε την αισχρή αιμορραγία που υφίσταται η χώρα μας εδώ και δεκαετίες.

Ενώ για κάποια από τα παραπάνω, το αποτέλεσμα εξαρτάται άμεσα από τον κρατικό σχεδιασμό και τις αποφάσεις της κυβερνήσεως (φάρμακα, ενέργεια, όπλα), για τα υπόλοιπα το βάρος πέφτει σε όλους τους Έλληνες ως καταναλωτές. Είναι εθνική αναγκαιότητα, είναι λογική επιταγή, είναι εν τέλει ιερό καθήκον, να στραφούμε προς τα Ελληνικά προϊόντα. Ο καθένας από εμάς μπορεί να ρίξει μια ματιά γύρω του, στην γειτονιά του, και θα ιδεί δεκάδες μικρές, Ελληνικές, βιοτεχνίες που παράγουν ρούχα, λευκά είδη, υποδήματα, έπιπλα, είδη σπιτιού και εν τέλει πάσης φύσεως είδη καθημερινής χρήσης. Προτιμήστε τα, υποστηρίξτε τον γείτονα σας, τον άνθρωπο που παράγει στον τόπο σας και αργοσβήνει, τον Έλληνα που συγκρατεί ένα, μόλις, ευρώ από το φύγει από την πατρίδα μας, την Ελληνική επιχείρηση που αύριο θα προσλάβει εσένα ή το παιδί σου. Ο καθένας από εμάς μπορεί να αφιερώσει λίγα μόλις λεπτά από τον χρόνο του πηγαίνοντας στην υπεραγορά ή στο πολυκατάστημα, για να δει που παράγεται αυτό που θέλει να αγοράσει. Προτιμήστε προϊόντα που έχουν την ένδειξη ότι παράγονται στην Ελλάδα. Συγκρατείστε λίγα ακόμα ευρώ μέσα στην Πατρίδα μας, λίγο–λίγο, μέρα με την μέρα, κομμάτι με το κομμάτι, για να διατηρηθούν οι επιχειρήσεις που παράγουν στην χώρα, για να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις που θα παράγουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Έτσι θα φτάσουμε στο σημείο να γεμίσουμε τα σπίτια μας με πράγματα Ελληνικά. Έτσι θα υποχρεώσουμε, θα εξαναγκάσουμε εάν θέλετε, την χώρα μας να παράγει και όχι να εισάγει. Έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις παραγωγικής εργασίας για εμάς και τα παιδιά μας. Έτσι θα κάνουμε, σιγά- σιγά, την χώρα μας αυτάρκη.

Μπορεί τα λίγα ευρώ που θα δώσει ο καθένας από εμάς για τις καθημερινές του ανάγκες να μην φαντάζουν πολλά, αλλά μην ξεχνάτε ότι είμαστε εκατομμύρια. Μέρα με την μέρα τα λίγα χρήματα που δίνουν εκατομμύρια άνθρωποι είναι αυτά που αθροιζόμενα δημιούργησαν τα 205 δισεκατομμύρια του εμπορικού ελλείμματος σε μία μόλις δεκαετία. Φανταστείτε να μένανε στην πατρίδα μας, μόλις τα μισά από αυτά! Φανταστείτε να υπήρχανε σήμερα στην αγορά, στην πραγματική αγορά μόλις τα μισά από αυτά. Θα υπήρχε τόση απόγνωση; Θα υπήρχε τόση ανεργία; Θα υπήρχε τόση φτώχια; Θα υπήρχε τόση πείνα; Θα υπήρχε τόση εξαθλίωση; Θα υπήρχε τόση μαυρίλα στις ζωές μας; Είναι ξεκάθαρο ότι οι ζωές μας θα ήταν πολύ καλύτερες σήμερα, εάν στο παρελθόν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι προδοτικές αν όχι βλακώδεις και ανίκανες (αυτό ας το κρίνει ο καθένας εχέφρων κι ελεύθερος άνθρωπος) κυβερνήσεις. Εάν αντί μιας ξενοκίνητης εξουσίας υπήρχε μια πραγματικά Εθνική Ηγεσία η οποία, με βάση τους στόχους του Εθνικού–Λαϊκού Κράτους και χρησιμοποιώντας την «κοινή λογική», θ’ αξιοποιούσε τις δυνατότητες της χώρας. Μια Εθνική Ηγεσία της νέας Ελληνική Πολιτείας η οποία θα τερμάτιζε την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και θα τιμωρούσε παραδειγματικά όλους αυτούς που πλούτισαν στις πλάτες όλων μας, η οποία θα έθετε τις σωστές βάσεις για την λειτουργία της χώρας και του κρατικού μηχανισμού. Αυτό είναι στο χέρι του Λαού μας να γίνει, δια της ψήφου. Ακόμα και μία τέτοια κυβέρνηση όμως δεν θα μπορούσε να αναστήσει με «μαγικά» την Εθνική οικονομία, εάν δεν το προσπαθήσουν όλοι οι Έλληνες συνολικά. Ποια θα ήταν άλλωστε η χρησιμότητα να δημιουργηθεί ένας νέος παραγωγικός ιστός, όταν όλοι θα συνεχίζουν να τον απαξιώνουν συστηματικά προς όφελος των ξένων;

Όλοι Εμείς που πιστεύουμε από τα βάθη της καρδιάς μας ότι ετούτη η Πατρίδα, ετούτος ο Λαός, ετούτο το Έθνος «προώρισται να ζήσει και θα ζήσει», θα αναπτυχθεί και θα μεγαλουργήσει για ακόμα μία φορά, οφείλουμε να υποστηρίξουμε ανεπιφύλακτα το Εθνικιστικό Κίνημα ώστε να μας οδηγήσει σε μία νέα, αξιοπρεπή, παραγωγική, αυτάρκη και αξιοσέβαστη Πατρίδα, κατάλληλη να στεγάζει το ιστορικό μας Έθνος. Οφείλουμε επίσης, καθένας από εμάς, στην καθημερινή του ζωή, να λειτουργούμε με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον και κατ’ επέκταση το ίδιο μας συμφέρον, εάν αντιληφθούμε ότι όλοι μας είμαστε ζωντανά κύτταρα αυτού του οργανισμού που ονομάζεται Έθνος. Προτιμώντας Ελληνικά προϊόντα στην καθημερινή μας ζωή ευεργετούμε τόσο την οικονομία της πατρίδας μας όσο και τον ίδιο μας τον εαυτό, είτε άμεσα με το φθηνότερο κόστος, είτε έμμεσα δημιουργώντας θέσεις εργασίας για Έλληνες και διατηρώντας πλούτο εντός της χώρας. Η ανασύσταση της παραγωγής, οι θέσεις εργασίας, η αυτάρκεια της Πατρίδος μας, είναι στο χέρι όλων μας. ΚΛΕΙΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΧΙΛΙΑΚΡΙΒΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΑΜΑΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ!

«Καὶ ἐπὶ τέλους διατί αὐτὴ ἡ κουταμάρα; Τί τοῦ χρεωστᾶτε τοῦ Ἰταλοῦ, τοῦ Γάλλου, τοῦ Γερμανοῦ διὰ νὰ δουλεύετε δι᾿ αὐτὸν καὶ νὰ τοῦ δίδετε ὅλον σας τὸ χρῆμα ποὺ κερδίζετε μὲ ἀγῶνας; Διατί νὰ σᾶς διευθύνῃ καὶ σᾶς ἐπιβάλλῃ τὸ γοῦστό του ὁ κάθε ἐργοστασιάρχης καὶ ἔμπορος τοῦ Μονάχου καὶ τῆς Μασσαλίας; Σεῖς δὲν εἶσθε ἄνθρωπος; δὲν ἔχετε γοῦστο; δὲν ἔχετε καὶ σεῖς δικαίωμα νὰ κάμετε μόδα οὔτε εἰς τὸν τόπον σας, οὔτε μέσα εἰς τὸ σπῆτι σας; Διατί νὰ εἶσθε Σκλάβοι;» Περικλής Γιαννόπουλος - Περιοδικό «Ο Νουμάς» 16 Ιανουαρίου 1903

http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/epidiwkontas-thn-autarkeia

ΣΧΕΤΙΚΟ:  ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ: ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ - ΟΛΙΓΑΡΚΕΙΑ