Ενδιαφέρουσες πληροφορίες οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν και το πρόγραμμα προμήθειας των αρμάτων μάχης M1A1 Abrams από τα αμερικανικά αποθέματα που εξετάζει εδώ και αρκετούς μήνες η χώρα μας, προέκυψαν από την πρόσφατη κατάθεση στην επιτροπή ενόπλων δυνάμεων του Κογκρέσου (House Armed Services Committee) δύο ανώτατων αξιωματικών του Στρατού των ΗΠΑ. Αντικείμενο της κατάθεσης ήταν οι συνέπειες στη βιομηχανική βάση από την εφαρμογή του αυτόματου μηχανισμού περικοπών των κρατικών δαπανών των ΗΠΑ (sequestration) που σαφώς ασκεί τρομακτικές πιέσεις στον προϋπολογισμό του Πενταγώνου. Οι δύο ανώτατοι αξιωματικοί που παρουσιάστηκαν ενώπιον της επιτροπής ήταν ο αντιστράτηγος James O. Barclay III, υπαρχηγός του Επιτελείου του Στρατού των ΗΠΑ και διευθυντής του G-8 (8ου Επιτελικού Γραφείου) και ο αντιστράτηγος William N. Phillips, στρατιωτικός βοηθός του βοηθού υπουργού του Στρατού για θέματα προμηθειών, λογιστικής υποστήριξης και τεχνολογίας. Και οι δύο αξιωματικοί εξέφρασαν τη μεγάλη ανησυχία του Στρατού για τις επιπτώσεις της αυτόματης περικοπής στη βιομηχανική βάση των ΗΠΑ που μπορεί να οδηγήσει στην ανυπαρξία προμηθευτών εξοπλισμού και υλικού στην περίπτωση πολεμικής κινητοποίησης. Εκτίμησαν δε ότι μακροχρόνια το «sequestration» πιθανότατα θα οδηγήσει σε απώλεια κρίσιμων ειδικοτήτων, υποκατασκευαστών όλων των ειδικοτήτων και την αυξανόμενη εμφάνιση σημειακών διαρρήξεων της αλυσίδας εφοδιασμού. Γι’ αυτό τον λόγο συνέχισαν ο Στρατός των ΗΠΑ με μεγάλη ενεργητικότητα αξιολογεί τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να αναγνωρίσει και να διατηρήσει εν λειτουργία κρίσιμες δυνατότητες της βιομηχανικής βάσης. Μάλιστα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφεραν το Διακλαδικό Κέντρο Παραγωγής Συστημάτων (Joint Systems Manufacturing Center: JSMC) στη Lima του Οχάιο, που οι παλαιότεροι θα θυμούνται ως Lima Tank Plant που το μέλλον του κάθε άλλο παρά ευοίωνο προμηνύεται. Ακόμα και από το συνημμένο βίντεο που χρονολογείται από το 2009 και αποτελεί τηλεοπτική παρουσίαση μίας εντυπωσιακής βιομηχανικής μονάδας γίνεται αντιληπτό το γιατί. Το 2009 το JSMC υλοποιούσε προγράμματα ανακατασκευών, αναβαθμίσεων – εκσυγχρονισμών και παραγωγής που αφορούσαν το άρμα μάχης M1 Abrams, την οικογένεια τροχοφόρων τεθωρακισμένων οχημάτων Stryker (και για το σύνολο των 10 εκδόσεων), του μελλοντικού εκστρατευτικού οχήματος EFV (Expeditionary Fighting Vehicle) του Σώματος των Πεζοναυτών που πλέον έχει ακυρωθεί, των οχημάτων MRAP (η ζήτηση για αυτά έχει πλέον εκμηδενιστεί) και του διακλαδικού ελαφρού τακτικού οχήματος (JLTV: Joint Light Tactical Vehicle) που το πρόγραμμα βρίσκεται σήμερα στις αρχικές του φάσεις.
Αν και οι δύο ανώτατοι αξιωματικοί δήλωσαν με σαφήνεια ότι ο Στρατός των ΗΠΑ δεν προτίθεται να διακόψει τη λειτουργία του JSMC (που σε καθημερινό επίπεδο τη διαχειρίζεται η General Dynamics Land Systems), στην πραγματικότητα η μελλοντική εξέλιξη της κατάστασης είναι μάλλον δυσοίωνη. Συγκεκριμένα ανέφεραν ότι την παρούσα περίοδο στο JSMC παράγονται 67 άρματα μάχης M1A2 Abrams (η πιο βελτιωμένη έκδοση είναι η SEP – System Enhancement Program Version 2 [V. 2]) τα οποία έχουν χρηματοδοτηθεί από τον προϋπολογισμό του οικονομικού έτους 2012. Οι εργασίες του συγκεκριμένου προγράμματος προβλέπεται να ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο του 2014. Επιπρόσθετα η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ (Κογκρέσο) διασφάλισε πρόσθετη χρηματοδότηση 181 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ για την παραγωγή άλλων 20-24 αρμάτων του Στρατού των ΗΠΑ. Κατά τον αντιστράτηγο Philips η υλοποίηση αυτού του προγράμματος σε «σύζευξη» με πωλήσεις FMS σε άλλες χώρες και την παραγωγή άλλων υλικών θα διασφαλίσουν τη λειτουργία της εγκατάστασης μέχρι το 2018 τουλάχιστον. Αυτό ακριβώς το απόσπασμα της κατάθεσης του αντιστράτηγου Philips θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, να αξιολογηθεί και να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ελληνική πλευρά.
Και εξηγούμεθα: Για την πιθανή προμήθεια των 400 αρμάτων μάχης M1A1 Abrams από τη χώρα μας τα οποία προσφέρονται δωρεάν ως EDA («Excess Defense Articles», δηλαδή, «πλεονάζον πολεμικό υλικό») από τις ΗΠΑ έχουν γραφεί πολλά. Παρά το γεγονός ότι τα άρματα αυτά καθ’ αυτά προσφέρονται δωρεάν, εν τούτοις, υπάρχει μεγάλη σειρά από κόστη τα οποία θα πρέπει να καλύψει η χώρα μας (από τη μεταφορά τους στην Ελλάδα, ως την εργοστασιακή αξιοποίηση τους και τη δημιουργία των αναγκαίων εγχώριων υποδομών εκπαίδευσης, λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης, αναγκαίων πυρομαχικών κ.λπ.). Το ότι η δωρεάν παραχώρηση των αρμάτων αποτελεί υψηλού συμβολισμού πολιτική χειρονομία των ΗΠΑ προς τη χώρα μας θεωρούμε ότι είναι αυτονόητο και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Αυτή ακριβώς τη διάσταση θα πρέπει, όσον είναι δυνατό, να αξιοποιήσει διαπραγματευτικά η ελληνική πλευρά, ώστε να βελτιώσει όχι τόσο τους όρους παραχώρησης όσο τους όρους και κυρίως το κόστος της εργοστασιακής αξιοποίησης και εν συνεχεία της λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης. Όπως έχουμε αναφέρει και άλλες φορές από το «defence-point.gr» το ΓΕΣ και οι αρμόδιοι επιτελικοί φορείς για το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχουν ενσωματώσει τα «παθήματα» και τις εμπειρίες του παρελθόντος και έχουν αποτυπώσει σε μελέτες όλα τα δεδομένα ώστε η πολιτική ηγεσία του τόπου να λάβει την απόφαση. Μπορεί το κόστος του προγράμματος με μία πρώτη ματιά να φαίνεται πολύ υψηλό αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε (ή ακόμη χειρότερα να κάνουμε ότι ξεχνάμε), ότι πρόκειται για το Κόστος Κύκλου Ζωής (ΚΚΖ) που αφορά το σύνολο του κόστους για τη διάρκεια του επιχειρησιακού βίου του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος που αξιωματικά είναι κύριο οπλικό σύστημα.
Το γεγονός ότι μία κρίσιμη, κατ’ ομολογία του ιδίου, υποδομή του Στρατού των ΗΠΑ εξαρτά τη συνέχιση της λειτουργίας της από πελάτες FMS αποτελεί εκ των πραγμάτων παράμετρο που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από την ελληνική κυβέρνηση στη λήψη της σχετικής απόφασης. Η χώρα μας τις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τη μέγα-σύμβαση των Leopard 2HEL διατήρησε τη γερμανική βιομηχανία χερσαίων οπλικών συστημάτων στην παγκόσμια τεχνολογική πρωτοπορία αλλά περιόρισε τα οφέλη που θα μπορούσε να προσκομίσει μόνο στο συμβατικό αντικείμενο. Αν για άλλα μία φορά συμβεί το ίδιο και με την αμερικανική βιομηχανία και δεν αποπειραθούμε (τουλάχιστον!) να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη που δυνητικά θα μπορούσαμε να αντλήσουμε τότε απλώς θα επαληθεύσουμε τη ρήση των προγόνων μας: «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»… Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η αμερικανική αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία πολύ σύντομα λόγω των περικοπών του αμερικανικού αμυντικού προϋπολογισμού θα εισέλθει σε κατάσταση σοκ αφού ο κυριότερος (και για πολλές εταιρίες αποκλειστικός) πελάτης, κυριολεκτικά ξέμεινε από χρήμα. Προφανώς το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ για να αντεπεξέλθει σε αυτή την πραγματικότητα θα ορίσει προτεραιότητες και πολλά προγράμματα θα ακυρωθούν για να εξοικονομηθούν πόροι. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε παραγγελία – προμήθεια από πελάτη του εξωτερικού θα αποτελεί ένεση ζωής για τις εταιρίες του κλάδου ακόμη και αν το οικονομικό μέγεθος και ο όγκος της ωχριούν σε σύγκριση με τα συμβόλαια που μέχρι πρόσφατα ανέθετε ο κύριος πελάτης, ο μεγαλύτερος στον κόσμο, οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Αυτή τη διάσταση θα πρέπει πάντα να την έχουμε υπόψη μας όταν διαπραγματευόμαστε με τους συμμάχους μας (εντός ή εκτός εισαγωγικών, όπως προτιμάτε), καθώς πλέον και η παραμικρή εισροή έργου από το εξωτερικό θα έχει δυσανάλογη με το μέγεθος της αξία και συνέπειες.
Και εξηγούμεθα: Για την πιθανή προμήθεια των 400 αρμάτων μάχης M1A1 Abrams από τη χώρα μας τα οποία προσφέρονται δωρεάν ως EDA («Excess Defense Articles», δηλαδή, «πλεονάζον πολεμικό υλικό») από τις ΗΠΑ έχουν γραφεί πολλά. Παρά το γεγονός ότι τα άρματα αυτά καθ’ αυτά προσφέρονται δωρεάν, εν τούτοις, υπάρχει μεγάλη σειρά από κόστη τα οποία θα πρέπει να καλύψει η χώρα μας (από τη μεταφορά τους στην Ελλάδα, ως την εργοστασιακή αξιοποίηση τους και τη δημιουργία των αναγκαίων εγχώριων υποδομών εκπαίδευσης, λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης, αναγκαίων πυρομαχικών κ.λπ.). Το ότι η δωρεάν παραχώρηση των αρμάτων αποτελεί υψηλού συμβολισμού πολιτική χειρονομία των ΗΠΑ προς τη χώρα μας θεωρούμε ότι είναι αυτονόητο και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Αυτή ακριβώς τη διάσταση θα πρέπει, όσον είναι δυνατό, να αξιοποιήσει διαπραγματευτικά η ελληνική πλευρά, ώστε να βελτιώσει όχι τόσο τους όρους παραχώρησης όσο τους όρους και κυρίως το κόστος της εργοστασιακής αξιοποίησης και εν συνεχεία της λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης. Όπως έχουμε αναφέρει και άλλες φορές από το «defence-point.gr» το ΓΕΣ και οι αρμόδιοι επιτελικοί φορείς για το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχουν ενσωματώσει τα «παθήματα» και τις εμπειρίες του παρελθόντος και έχουν αποτυπώσει σε μελέτες όλα τα δεδομένα ώστε η πολιτική ηγεσία του τόπου να λάβει την απόφαση. Μπορεί το κόστος του προγράμματος με μία πρώτη ματιά να φαίνεται πολύ υψηλό αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε (ή ακόμη χειρότερα να κάνουμε ότι ξεχνάμε), ότι πρόκειται για το Κόστος Κύκλου Ζωής (ΚΚΖ) που αφορά το σύνολο του κόστους για τη διάρκεια του επιχειρησιακού βίου του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος που αξιωματικά είναι κύριο οπλικό σύστημα.
Το γεγονός ότι μία κρίσιμη, κατ’ ομολογία του ιδίου, υποδομή του Στρατού των ΗΠΑ εξαρτά τη συνέχιση της λειτουργίας της από πελάτες FMS αποτελεί εκ των πραγμάτων παράμετρο που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από την ελληνική κυβέρνηση στη λήψη της σχετικής απόφασης. Η χώρα μας τις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τη μέγα-σύμβαση των Leopard 2HEL διατήρησε τη γερμανική βιομηχανία χερσαίων οπλικών συστημάτων στην παγκόσμια τεχνολογική πρωτοπορία αλλά περιόρισε τα οφέλη που θα μπορούσε να προσκομίσει μόνο στο συμβατικό αντικείμενο. Αν για άλλα μία φορά συμβεί το ίδιο και με την αμερικανική βιομηχανία και δεν αποπειραθούμε (τουλάχιστον!) να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη που δυνητικά θα μπορούσαμε να αντλήσουμε τότε απλώς θα επαληθεύσουμε τη ρήση των προγόνων μας: «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»… Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η αμερικανική αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία πολύ σύντομα λόγω των περικοπών του αμερικανικού αμυντικού προϋπολογισμού θα εισέλθει σε κατάσταση σοκ αφού ο κυριότερος (και για πολλές εταιρίες αποκλειστικός) πελάτης, κυριολεκτικά ξέμεινε από χρήμα. Προφανώς το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ για να αντεπεξέλθει σε αυτή την πραγματικότητα θα ορίσει προτεραιότητες και πολλά προγράμματα θα ακυρωθούν για να εξοικονομηθούν πόροι. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε παραγγελία – προμήθεια από πελάτη του εξωτερικού θα αποτελεί ένεση ζωής για τις εταιρίες του κλάδου ακόμη και αν το οικονομικό μέγεθος και ο όγκος της ωχριούν σε σύγκριση με τα συμβόλαια που μέχρι πρόσφατα ανέθετε ο κύριος πελάτης, ο μεγαλύτερος στον κόσμο, οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτή τη διάσταση θα πρέπει πάντα να την έχουμε υπόψη μας όταν διαπραγματευόμαστε με τους συμμάχους μας (εντός ή εκτός εισαγωγικών, όπως προτιμάτε), καθώς πλέον και η παραμικρή εισροή έργου από το εξωτερικό θα έχει δυσανάλογη με το μέγεθος της αξία και συνέπειες.
No comments :
Post a Comment