ΣΧΕΔΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ;

Στην ε/φ NOVOSTI δημοσιεύθηκε άρθρο της Ντούσιτσα Ράντεκα Τσιόρτζεβιτς, με τίτλο «Κατά πόσον είναι ρεαλιστικές οι προβλέψεις ότι το μόνο μεγάλο κράτος στη Βαλκανική θα είναι η Μεγάλη Αλβανία». Σύμφωνα με το άρθρο, υπάρχουν αναλυτές που υποστηρίζουν ότι το σχέδιο δημιουργίας «Μεγάλης Αλβανίας» θα πραγματοποιηθεί, καθώς οι εξαρτώμενες από την διεθνή οικονομική στήριξη χώρες θα αναγκαστούν να συναινέσουν σε αυτό, καθώς και άλλοι που θεωρούν ότι η επιτυχία του αλβανικού παράγοντα εξαρτάται από την αντιμετώπιση του θέματος από τις χώρες που απειλούνται από μια τέτοια εξέλιξη (Σερβία, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ, Ελλάδα) και από την μεταξύ τους στρατηγική συνεργασία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις οι ΗΠΑ και οι Βρυξέλλες είναι υπέρ αυτού του στόχου και έχουν δαπανήσει πολλά χρήματα και σίγουρα δεν σκέφτονται ότι τα έριξαν ματαίως. 

 

Το Κόσοβο έχει ανακηρύξει την ανεξαρτησία του, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν έχει δικαίωμα να ενωθεί με άλλο κράτος. Παρόλα αυτά είναι σε όλους σαφές ότι είναι μόνο θέμα χρόνου ή ένωση της νότιας σερβικής επαρχίας με την Αλβανία. Παρά το γεγονός ότι η Μεγάλη Αλβανία δεν υφίσταται τυπικά, εντούτοις νομικά και πρακτικά βρίσκεται ήδη σε λειτουργία, καθώς τα σύνορα μεταξύ της Αλβανίας και του Κοσόβου είναι σαν μην υπάρχουν, ενώ μεταξύ του Κοσόβου και της ΠΓΔΜ είναι περισσότερο ιδεατά παρά πραγματικά. Το σχέδιο είναι παλιό και οι επιμέρους φάσεις ξεκίνησαν με τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την δημιουργία του κράτους του Κοσόβου. Εκτιμάται ότι της ολοκλήρωσης του σχεδίου αυτού (μέχρι το 2016), θα προηγηθούν :

- η δημιουργία συνομοσπονδίας Κοσόβου και Αλβανίας,
- η ομοσπονδοποίηση της ΠΓΔΜ,
- η αναγνώριση γενοκτονίας των Αλβανών στην Τσαμουριά και
- η ενεργοποίηση των αποφάσεων της Διάσκεψης του Πότσδαμ το 1945, για την επιστροφή των Αλβανών στην Ελλάδα.

Στο ερώτημα αν τα παραπάνω μπορούν να ματαιωθούν ή να αντιμετωπισθούν, μια αξιόλογη απάντηση δίνει ο πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, Ντράγκαν Πέτροβιτς. ‘’Τα σχέδια περί Μεγάλης Αλβανίας δεν έχουν καμία προοπτική επιτυχίας εάν το Βελιγράδι και η Ποντγκόριτσα, από κοινού με την Αθήνα και τα Σκόπια αναπτύξουν μια στρατηγική συνεργασία, με την συμπερίληψη σε αυτήν άλλων δυνάμεων, όπως Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Σλοβακία και Ρουμανία’’. Ωστόσο, η αμερικανική πολιτική, ως βασικός υποστηρικτής του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, ασκεί μεγάλη επιρροή στις βαλκανικές χώρες, με αποτέλεσμα ορισμένες από αυτές να έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα μακροπρόθεσμα εθνικά τους συμφέροντα. Έρχονται σύντομα εξελίξεις και καλό θα είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα τόσο πολιτικά και πολύ περισσότερο στρατιωτικά.

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ