ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΗ ΕΝΑΝΤΊΩΣΗ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η αντιπαλότητα μας με το σοσιαλκαπιταλιστικό σύστημα δεν προέκυψε περιστασιακά ως αντίδραση στην λεγόμενη οικονομική κρίση. Εμείς ως εθνικοκοινωνιστές είμαστε αντίθετοι σε αυτό το σύστημα ορμώμενοι από ιδεολογικά κριτήρια και αξίες.
Το όραμα μας για την εθνική κοινότητα αντίκειται στις αξίες, τους τρόπους και τα συστήματα του σοσιαλκαπιταλισμού δηλαδή αυτού του τραγέλαφου που προέκυψε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την ήττα των εθνικοσοσιαλιστικών δυνάμεων, συνενώνοντας τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό με ένα ληστρικό ¨σοσιαλισμό” διεθνιστικού ιδεολογικού υποβάθρου που καταληστεύει την παραγωγική βάση και την υποτάσσει σε μια σχέση διαφθοράς ανάμεσα στο υπέρογκο κράτος και τους τραπεζίτες.  Η παρούσα λεγόμενη οικονομική κρίση είναι ένας από τους πολλούς τρόπους καταλήστευσης των λαϊκών δυνάμεων που επαναλαμβάνονται κατά περιόδους.  Οπότε το “ξεπέρασμα” αυτής της λεγόμενης κρίσης δεν αποτελεί για μας επιστροφή στον απολεσθέντα παράδεισο.

Στο σοσιαλκαπιτιλιστικό σύστημα το ξεπέρασμα μιας κρίσης εισάγει σε μια περίοδο προετοιμασίας για την επόμενη τεχνητή κρίση, την επόμενη ληστρική επίθεση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε συνεργασία πάντοτε με τους πολιτικούς του συστήματος. Οπότε ο “εθνικισμός” εκείνος, που εμφανίζεται ως αντίδραση στις κρίσεις του σοσιαλκαπιταλισμού χωρίς να κτυπά το σύστημα στην καρδιά του, είναι μια μορφή αμύνης του συστήματος. Μιλώ για το ιδεολογικό σύμφυρμα εθνικοφρονισμού, ακροδεξιάς χουντολαγνείας και πατριδοκαπηλίας που αναπτύσσεται υποβοηθούμενη απο το σύστημα, σε Ελλάδα και Κύπρο. Εμείς οι Έλληνες εθνικοκοινωνιστές δεν επιθυμούμε απλά το ξεπέρασμα της λεγόμενης οικονομικής κρίσης μέσα από περιφερειακά μέτρα και επουσιώδεις διορθώσεις. Εκείνο που έχουμε σαν στόχο ιδεολογικό είναι την καταστροφή αυτού του συστήματος και την ανασυγκρότηση της πολιτείας στη βάση άλλων αξιών , άλλου τρόπου διακίνησης του χρήματος και διαχείρισης της παραγωγής. Στην ουσία θέλουμε να δώσουμε την δύναμη της εξουσίας στις παραγωγικές δυνάμεις του λαού θεωρώντας πως δεν είναι δυνατό να υπάρξει εθνική παραγωγή χωρίς λαϊκή κυριαρχία. Θέλουμε να αποφασίζουν οι παραγωγικές ενώσεις, όπως στο φασιστικό κράτος , και όχι οι τραπεζίτες. Θέλουμε ένα κράτος που να είναι η έκφραση της λαϊκής θέλησης εδραζόμενο στις αξίες της γης, του αίματος και της πνευματικής εθνικής κληρονομιάς όπως στον ιερό και μέγιστο εθνικοσοσιαλισμό.

Τα ζωογόνα στοιχεία του ιταλικού φασισμού, του ισπανικού φαλαγγιτισμού και του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, όπως εξεφράσθησαν κυρίως μέσα από την ιδεολογία των ταγμάτων εφόδου, εάν συνενωθούν δημιουργικά με την βούληση της επανελλήνισης, ως αναγέννησης των αξιών της αρχαίας Ελλάδος, της λαϊκής αυτοθέσμισης και της ελευθερίας του πνεύματος, θα επαναφέρουν το θείον έθνος των Ελλήνων στην ιστορική του πορεία, που ανακόπηκε βιαίως από την επέλαση του εβραϊσμού και των δυσωδών αναθυμιάσεων του. Καμιά ανοχή προς το σύστημα και τα χάρτινα ανθρωπάκια του. Πόλεμος μέχρι την καταστροφή του.

Λουκάς Σταύρου, πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ
http://l-stavrou.blogspot.gr/2013/04/blog-post_28.html