Εάν πιστέψουμε τη ρωσική εφημερίδα «Kommersant», την πιο έγκυρη ίσως στα επιχειρηματικά θέματα εφημερίδα στη Ρωσία, στο φύλο της 21ης Μαρτίου, η κυπριακή πρόταση προς τη χώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν συμπεριλάμβανε τα ακόλουθα: Προτάθηκε να εξαγοράσει έναντι του συμβολικού τιμήματος του ενός ευρώ κάποια ή και όλες από τις τράπεζες της Κυπριακής Δημοκρατίας που παρουσιάζουν προβλήματα και να αγοράσει δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της νήσου. Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, Μιχάλης Σαρρής, φέρεται από την εφημερίδα να εξεπλάγη με τις απαντήσεις που έλαβε από τους Ρώσους κυβερνητικούς, που δεν «συγκινήθηκαν» και πολύ με την προσφορά. Η ίδια εφημερίδα αποκάλεσε «ασαφείς» τις κυπριακές προτάσεις για να συζητηθούν σοβαρά. Ήρθε και ο πρωθυπουργός Μέντβεντεβ να ανακαλύψει ξαφνικά, ότι η πραγματική τιμή των κυπριακών κοιτασμάτων δεν είναι σαφής και να υπομνήσει ότι πρόβλημα αποτελούν και οι διεκδικήσεις της Τουρκίας! Θα επανέλθουμε για την ειδική σημασία των δηλώσεων για την Ελλάδα λίγο αργότερα… Αντί για βοήθεια, σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο RIA Novosti, βγήκε ο οικονομικός σύμβουλος του Πούτιν, Σεργκέι Γκλάζιεβ και έβαλε στο τραπέζι αυτό που δεν μπορεί αν γίνει για πολλούς λόγους:
Ότι η Ρωσία θα βοηθούσε τη νήσο εάν εντασσόταν στην Ευρασιατική Ένωση, μαζί με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν, καθότι υπάρχουν εκεί οι μηχανισμοί χρηματοδότησης! Καλώς ήρθατε Έλληνες στον θαυμαστό κόσμο της εξωτερικής πολιτικής, όχι όλοι, μόνο όσοι αποφάσισαν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο και τις φαντασιώσεις περί «ξανθού γένους» που θα μας σώσει. Όλες οι μεγάλες χώρες συμπεριφέρονται με γνώμονα όσα κρίνουν ως συμφέροντά τους και τίποτε άλλο. Οι συναισθηματισμοί είναι για τους αφελείς και από αυτού φαίνεται ότι διαθέτουμε πολλούς και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Πως ακριβώς μας «άδειασαν» κανονικότατα οι Ρώσοι; Πολύ απλά. Από τη στιγμή που προηγείται η σημασία της σχέσης τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον εμπορικό τους εταίρο όπου πωλούν το 40% του φυσικού αερίου που εξάγουν, χρησιμοποίησαν την άρνηση να διευκολύνουν τη Λευκωσία ως αντάλλαγμα προς τις Βρυξέλλες! Οι Ρώσοι πούλησαν κυνικά στους Ευρωπαίους «εταίρους μας», την εικόνα του Μιχάλη Σαρρή να αποχωρεί με άδεια χέρια από τη Μόσχα, με την εικόνα του να μοιάζει με… «Μεγάλη Παρασκευή». Εξάλλου, εάν η ΕΕ δεν στέρξει ώστε να ικανοποιήσει τις ρωσικές απαιτήσεις, να σεβαστεί τα ρωσικά συμφέροντα, πάντα θα είναι ανοιχτός ο δρόμος να επανέλθει η Μόσχα και να προσφέρει βοήθεια στη Λευκωσία. Και αυτό βέβαια δεν θα το έκανε από… αγάπη, αλλά πάλι στο πλαίσιο της πολιτικής της απέναντι στην ΕΕ. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε; Μήπως απλά η Μόσχα σέβεται ακόμα τη… Συμφωνία της Γιάλτας και δεν ανακατεύεται περισσότερο από κάποιο σημείο με τη σφαίρα επιρροής του δυτικού κόσμου;
Με αυτά τα δεδομένα μήπως θα πρέπει να ασχοληθούν και να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα και τα ελλαδικά πολιτικά κόμματα; Δηλαδή, για να καταλάβουμε. Πως ακριβώς σκοπεύουν να δελεάσουν τους Ρώσους όλοι αυτοί οι πολιτικοί ρήτορες με τους ελλαδικούς υδρογονάνθρακες, όταν οι κυπριακοί είναι κάμποσα χρόνια μπροστά στις διαδικασίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση; Ποια θα ήταν λογικά η απάντηση του Μέντβεντεβ σε ανάλογη ερώτηση από την πλευρά της Αθήνας, δεδομένης της απάντησης που εισέπραξε ο Σαρρής στη Μόσχα; Και δεύτερη «τροφή για σκέψη» στα… αηδόνια κάθε απόχρωσης της Βουλής (που τελευταία πολύ φάλτσα τραγουδάνε με την εικόνα του Κοινοβουλίου να είναι τουλάχιστον γελοία), από το πιο… βαθύ κόκκινο, μέχρι το πιο μαύρο: Για ποιον λόγο να μη ρεζιλευτεί με τον ίδιο τρόπο όποιος επιχειρήσει να εμπλέξει τη Μόσχα; Γιατί να μην αποτελέσουμε κι εμείς ένα ωραίο αντάλλαγμα-δώρο για τη ρωσική διπλωματία προς την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ή άλλη; Το ερώτημα απευθύνεται προς όλους, κυρίως βέβαια προς τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι τα λόγια τα έχουν πολύ εύκολα, εφόσον υπάρχει από κάτω το θετικά προδιατεθειμένο να ακούσει κοινό.
Αν είναι να τα δώσουμε όλα απέναντι στους όποιους Ρώσους για να μας σώσουνε, δε νομίζουμε ότι πιο αξιοπρεπής και λιγότερο επικίνδυνη από πλευράς ασφαλείας είναι η παραμονή εντός της ΕΕ που τουλάχιστον κάποια περιθώρια συμβιβασμών – λόγω διαμορφωμένης κουλτούρας – πάντα υπάρχουν; Όσοι ονειρεύονται… περίτεχνες διπλωματικές «ντρίμπλες», είναι απλά εκτός πραγματικότητας και το «μάρμαρο» θα το πληρώσει πάλι ο κοσμάκης. Αντί να ασχοληθούν με την ανυποληψία στην οποία έχει περιπέσει ο Ελληνισμός, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, το πολιτικό σύστημα ασχολήθηκε με το πώς θα διορίσει τη εκλογική πελατεία και πως θα κάνει… κοινωνική πολιτική με δανεικά. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα. Και μυαλό δεν φαίνεται να βάζουμε. Αντιθέτως, βαδίζουμε στον δρόμο του διχασμού, όπως κάποτε μετά τη απελευθέρωση, με τα κόμματα που κεντρικό τους θέμα είχαν την προσκόλληση σε κάποια δύναμη της εποχής. Ήδη συμβαίνουν εδώ και θα δούμε και περισσότερα. Και ένα τελευταίο. Σκεφτήκαμε ποτέ ότι στα μάτια των ισχυρών παικτών του τομέα των υδρογονανθράκων παγκοσμίως, το ότι η αβεβαιότητα για τη μελλοντική τιμή του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στη διεθνή αγορά έπαιξε κάποιον ρόλο στην απόφαση των Ρώσων; Για να είμαστε και απόλυτα δίκαιοι, γιατί να μη σκέφτεται η ρωσική πλευρά πως αν δεν υπάρξει ένα στρατηγικό modus vivendi με την Ουάσιγκτον, τότε η όποια επένδυση θα μπορούσε να βρεθεί στον αέρα;
Γιατί να μην πλημμυρίσουν οι Αμερικανοί την αγορά με σχιστολιθικό αέριο αφού πλέον διαθέτουν την τεχνολογία, συμπιέζοντας τόσο τις τιμές, αναζητώντας να επαναλάβουν το κατόρθωμα με τη Σοβιετική Ένωση; Όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου στα 9-10 δολάρια το βαρέλι, η εξαρτώμενη από τις πωλήσεις υδρογονανθράκων σοβιετική οικονομία θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα. Αν και η κατάσταση δεν είναι τόσο αρνητική για τη Ρωσία σήμερα, θα αντιμετώπιζε πάλι πολύ σοβαρά προβλήματα. Ενώ εμείς που πολλοί νομίζουν ότι γίναμε… σεϊχάτο, χωρίς να υπολογίζουν αντικειμενικούς παράγοντες όπως το κόστος εξόρυξης σε σχέση με την τιμή του αγαθού στις διεθνείς αγορές, θα έχουμε πέσει για μια ακόμη φορά θύματα στο βωμό της σύγκρουσης των υπερδυνάμεων… Γι’ αυτό φωνάζουμε ότι οι κραυγές από όποιο άκρο και αν ακούγονται είναι απαράδεκτες και βλάπτουν τα εθνικά συμφέροντα. Και ταυτόχρονα περνούν διεθνώς την εικόνα ενός πολιτικού συστήματος του χαβαλέ… Μόνο με τις κατάλληλες συμμαχίες και τη βοήθεια των συγκυριών στις διεθνείς ισορροπίες θα καταστεί εφικτή η εκμετάλλευση του πλούτου, από τον οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε μόνο εμείς. Οι… κορώνες είναι για τους αφελείς και τους ιδιοτελείς…
Στην οικία του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν διεξήχθη η συνάντηση του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο, χωρίς μάλιστα να παρίσταται απολύτως κανένας άλλος σε αυτήν… Τη σχετική ανακοίνωση έκανε πριν από λίγο ο Ντμίτρι Πέσκοβ, εκπρόσωπος του Πούτιν. Στη συνάντηση συζητήθηκε το πρόβλημα της Κύπρου, η διευκόλυνση των διαδικασιών στην έκδοση βίζας για τους Ρώσους πολίτες που ταξιδεύουν στην ΕΕ, αλλά και η ενεργειακή συνεργασία της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εμπορική συνεργασία στο πλαίσιο του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου (WTO) και το άνοιγμα αμοιβαίων ευκαιριών για επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές…
Με μια δήλωση που εγείρει συγκεκριμένα ερωτήματα και σίγουρα βοηθάει περαιτέρω στη διευκρίνιση της ρωσικής στάσης, ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μέντβεντεβ, έδωσε το στίγμα της ρωσικής πολιτικής, καταβάλλοντας παράλληλα προσπάθεια να διατηρήσει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας με τη Λευκωσία, κινούμενος όμως ξεκάθαρα, στη «γραμμή Μέρκελ». Μιλώντας κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Μέντβεντεβ δήλωσε ότι η Μόσχα «δεν κλείνει την πόρτα» στην Κυπριακή Δημοκρατία και προτίθεται να συζητήσει διάφορους τρόπους στήριξης «μόλις υπάρξει ένα οριστικό σχέδιο επεξεργασμένο από την ΕΕ και την Κύπρο ως χώρα μέλος»… Ελεύθερη… ερμηνεία προς… Κυπρίους: «Δεν πρόκειται να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για λογαριασμό σας, τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, τα συμφέροντά μας υπαγορεύουν να περιμένουμε τη διευθέτηση του προβλήματος με την Ευρώπη, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για να σας βοηθήσουμε».
Και για να το θέτει ανοικτά με αυτό τον τρόπο ο Ρώσος πρωθυπουργός, είναι προφανές ότι έχει επέλθει «στρατηγική κατανόηση» ανάμεσα στους δυο γεωπολιτικούς «γίγαντες» και η Κύπρος εμμέσως «διατάζεται να προσαρμοστεί», ευελπιστώντας στη συνέχεια ότι θα λάβει τη σχετική στήριξη για να προσπεράσει τις δυσκολίες. Άρα, για όποιον επιθυμεί να βλέπει την πραγματικότητα, εφόσον η ρωσική πλευρά κινείται με αυτό τον τρόπο, σκοπίμως και εμμέσως διαμηνύει στην κυπριακή πλευρά ότι εάν βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, τότε η ρωσική στήριξη δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η Ρωσία που θέλει να ελέγξει τις καταθέσεις των Ρώσων μεγιστάνων ώστε να τους φορολογήσει και να περιορίσει την τρομακτική εκροή συναλλάγματος από τη χώρα που από το 2007 έχει φθάσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σχεδόν 20 φορές το κυπριακό ΑΕΠ…), προφανώς επιθυμεί πλέον αφενός να κλείσει την κυπριακή πόρτα στους «ολιγάρχες», χωρίς αυτό να σημαίνει αυτόματα ότι θα συγκρουστούν με το Κρεμλίνο, το οποίο γνωρίζει ότι σε τέτοια μεγέθη πρέπει να αναζητήσει τον συμβιβασμό και την συμπόρευση, όχι την αέναη σύγκρουση, καθώς αυτό έχει και ιδιαίτερα δυσμενείς παράπλευρες – οικονομικές και κοινωνικές – συνέπειες.
Ίσως μια ιδέα θα ήταν η Κύπρος να προτείνει κάτι πιο κοντά σε αυτό που ζητούν οι ισχυροί, με την προϋπόθεση όμως να της διευκρινιστεί δημοσίως τι ακριβώς θα τεθεί προς συζήτηση για στήριξη της επόμενη μέρα, σε συνδυασμό με την παροχή κάποιων εγγυήσεων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο και για τις δυο πλευρές: Το βασικότερο είναι, ότι θα αποτελούσε μια κίνηση που θα υποδείκνυε την αμοιβαία βούληση για συμβιβασμό, ενώ η κυπριακή πλευρά εμμέσως θα έθετε και θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης με τους συνομιλητές της. Επίσης, θα μπορούσε να δικαιολογήσει ευκολότερα την τελική της στάση στο εσωτερικό ακροατήριο και η Ευρώπη θα προέβαινε σε μια σημαντική κίνηση καλής θέλησης προς τον κυπριακό λαό, δείχνοντας ότι υπάρχει «φως στην άκρη του τούνελ». Τελικά, θα εμφανιζόταν στο διεθνές ακροατήριο και τις αγορές, ότι αυτά που ενώνουν τις δυο πλευρές είναι περισσότερα από αυτά που τις διχάζουν και η μία πλευρά θα πρόσφερε στην άλλη οδό διαφυγής από την παρούσα κατάσταση που αφήνει ανοικτό το αποσταθεροποιητικό και αμοιβαία καταστροφικό, έστω σε διαφορετικό βαθμό, αν και δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ασφαλής εκτίμηση, ενδεχόμενο της σύγκρουσης.
Την ώρα που αναχωρούσε από τη Ρωσία ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών έχοντας εισπράξει την άρνηση βοήθειας των Ρώσων σε όλα τα αιτήματα και τον κατευόδωσαν με τη… φιλική συμβουλή να κλείσει πρώτα το μέτωπο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνέχεια να «τα ξαναπούν», στη Μόσχα βρισκόταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μπαρόζο, ενώ οι Ρώσοι ετοιμάζοντας να υποδεχτούν τον νέο ηγέτη της Κίνας… Στη δε πρώτη επίσκεψη υπογράφτηκε συμφωνία ΕΕ-Ρωσίας για τον ενεργειακό οδικό χάρτη μέχρι το 2050 (ένα 30-40% του ρωσικού φυσικού αερίου καταλήγει στην Ευρώπη) και στη δεύτερη συνάντηση ανακοινώθηκε η φιλοδοξία ώστε το διμερές εμπόριο να φθάσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν την επαφή με τον Κινέζο ηγέτη ως έμμεσο μήνυμα στον Μπαρόζο ότι έχουν κι εναλλακτική αν η ΕΕ «κάνει νερά» για να λάβουν την επίσης έμμεση απάντηση ότι «η ΕΕ δεν ζηλεύει»… Εάν δει κανείς τα μεγέθη, οικονομικά και πολιτικά, μπορεί να αντιληφθεί εύκολα ότι οποιαδήποτε κίνηση από την πλευρά των Ρώσων θα είχε πρώτα ζυγιστεί απέναντι στις επιπτώσεις που θα είχε στις σχέσεις με του πραγματικά «μεγάλου παίκτες» στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα, όπου Ελλάδα και Κύπρος είναι απλά πιόνια. Κι όπως προειδοποιούν οι μεγαλύτεροι θεωρητικοί της στρατηγικής, προϋπόθεση για να νικήσεις είναι να ξέρει πολύ καλά και τον αντίπαλό σου και τον εαυτό σου. Φανταζόμαστε γίναμε κατανοητοί.
http://www.defence-point.gr/
Ότι η Ρωσία θα βοηθούσε τη νήσο εάν εντασσόταν στην Ευρασιατική Ένωση, μαζί με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν, καθότι υπάρχουν εκεί οι μηχανισμοί χρηματοδότησης! Καλώς ήρθατε Έλληνες στον θαυμαστό κόσμο της εξωτερικής πολιτικής, όχι όλοι, μόνο όσοι αποφάσισαν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο και τις φαντασιώσεις περί «ξανθού γένους» που θα μας σώσει. Όλες οι μεγάλες χώρες συμπεριφέρονται με γνώμονα όσα κρίνουν ως συμφέροντά τους και τίποτε άλλο. Οι συναισθηματισμοί είναι για τους αφελείς και από αυτού φαίνεται ότι διαθέτουμε πολλούς και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Πως ακριβώς μας «άδειασαν» κανονικότατα οι Ρώσοι; Πολύ απλά. Από τη στιγμή που προηγείται η σημασία της σχέσης τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον εμπορικό τους εταίρο όπου πωλούν το 40% του φυσικού αερίου που εξάγουν, χρησιμοποίησαν την άρνηση να διευκολύνουν τη Λευκωσία ως αντάλλαγμα προς τις Βρυξέλλες! Οι Ρώσοι πούλησαν κυνικά στους Ευρωπαίους «εταίρους μας», την εικόνα του Μιχάλη Σαρρή να αποχωρεί με άδεια χέρια από τη Μόσχα, με την εικόνα του να μοιάζει με… «Μεγάλη Παρασκευή». Εξάλλου, εάν η ΕΕ δεν στέρξει ώστε να ικανοποιήσει τις ρωσικές απαιτήσεις, να σεβαστεί τα ρωσικά συμφέροντα, πάντα θα είναι ανοιχτός ο δρόμος να επανέλθει η Μόσχα και να προσφέρει βοήθεια στη Λευκωσία. Και αυτό βέβαια δεν θα το έκανε από… αγάπη, αλλά πάλι στο πλαίσιο της πολιτικής της απέναντι στην ΕΕ. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε; Μήπως απλά η Μόσχα σέβεται ακόμα τη… Συμφωνία της Γιάλτας και δεν ανακατεύεται περισσότερο από κάποιο σημείο με τη σφαίρα επιρροής του δυτικού κόσμου;
Με αυτά τα δεδομένα μήπως θα πρέπει να ασχοληθούν και να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα και τα ελλαδικά πολιτικά κόμματα; Δηλαδή, για να καταλάβουμε. Πως ακριβώς σκοπεύουν να δελεάσουν τους Ρώσους όλοι αυτοί οι πολιτικοί ρήτορες με τους ελλαδικούς υδρογονάνθρακες, όταν οι κυπριακοί είναι κάμποσα χρόνια μπροστά στις διαδικασίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση; Ποια θα ήταν λογικά η απάντηση του Μέντβεντεβ σε ανάλογη ερώτηση από την πλευρά της Αθήνας, δεδομένης της απάντησης που εισέπραξε ο Σαρρής στη Μόσχα; Και δεύτερη «τροφή για σκέψη» στα… αηδόνια κάθε απόχρωσης της Βουλής (που τελευταία πολύ φάλτσα τραγουδάνε με την εικόνα του Κοινοβουλίου να είναι τουλάχιστον γελοία), από το πιο… βαθύ κόκκινο, μέχρι το πιο μαύρο: Για ποιον λόγο να μη ρεζιλευτεί με τον ίδιο τρόπο όποιος επιχειρήσει να εμπλέξει τη Μόσχα; Γιατί να μην αποτελέσουμε κι εμείς ένα ωραίο αντάλλαγμα-δώρο για τη ρωσική διπλωματία προς την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ή άλλη; Το ερώτημα απευθύνεται προς όλους, κυρίως βέβαια προς τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι τα λόγια τα έχουν πολύ εύκολα, εφόσον υπάρχει από κάτω το θετικά προδιατεθειμένο να ακούσει κοινό.
Αν είναι να τα δώσουμε όλα απέναντι στους όποιους Ρώσους για να μας σώσουνε, δε νομίζουμε ότι πιο αξιοπρεπής και λιγότερο επικίνδυνη από πλευράς ασφαλείας είναι η παραμονή εντός της ΕΕ που τουλάχιστον κάποια περιθώρια συμβιβασμών – λόγω διαμορφωμένης κουλτούρας – πάντα υπάρχουν; Όσοι ονειρεύονται… περίτεχνες διπλωματικές «ντρίμπλες», είναι απλά εκτός πραγματικότητας και το «μάρμαρο» θα το πληρώσει πάλι ο κοσμάκης. Αντί να ασχοληθούν με την ανυποληψία στην οποία έχει περιπέσει ο Ελληνισμός, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, το πολιτικό σύστημα ασχολήθηκε με το πώς θα διορίσει τη εκλογική πελατεία και πως θα κάνει… κοινωνική πολιτική με δανεικά. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα. Και μυαλό δεν φαίνεται να βάζουμε. Αντιθέτως, βαδίζουμε στον δρόμο του διχασμού, όπως κάποτε μετά τη απελευθέρωση, με τα κόμματα που κεντρικό τους θέμα είχαν την προσκόλληση σε κάποια δύναμη της εποχής. Ήδη συμβαίνουν εδώ και θα δούμε και περισσότερα. Και ένα τελευταίο. Σκεφτήκαμε ποτέ ότι στα μάτια των ισχυρών παικτών του τομέα των υδρογονανθράκων παγκοσμίως, το ότι η αβεβαιότητα για τη μελλοντική τιμή του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στη διεθνή αγορά έπαιξε κάποιον ρόλο στην απόφαση των Ρώσων; Για να είμαστε και απόλυτα δίκαιοι, γιατί να μη σκέφτεται η ρωσική πλευρά πως αν δεν υπάρξει ένα στρατηγικό modus vivendi με την Ουάσιγκτον, τότε η όποια επένδυση θα μπορούσε να βρεθεί στον αέρα;
Γιατί να μην πλημμυρίσουν οι Αμερικανοί την αγορά με σχιστολιθικό αέριο αφού πλέον διαθέτουν την τεχνολογία, συμπιέζοντας τόσο τις τιμές, αναζητώντας να επαναλάβουν το κατόρθωμα με τη Σοβιετική Ένωση; Όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου στα 9-10 δολάρια το βαρέλι, η εξαρτώμενη από τις πωλήσεις υδρογονανθράκων σοβιετική οικονομία θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα. Αν και η κατάσταση δεν είναι τόσο αρνητική για τη Ρωσία σήμερα, θα αντιμετώπιζε πάλι πολύ σοβαρά προβλήματα. Ενώ εμείς που πολλοί νομίζουν ότι γίναμε… σεϊχάτο, χωρίς να υπολογίζουν αντικειμενικούς παράγοντες όπως το κόστος εξόρυξης σε σχέση με την τιμή του αγαθού στις διεθνείς αγορές, θα έχουμε πέσει για μια ακόμη φορά θύματα στο βωμό της σύγκρουσης των υπερδυνάμεων… Γι’ αυτό φωνάζουμε ότι οι κραυγές από όποιο άκρο και αν ακούγονται είναι απαράδεκτες και βλάπτουν τα εθνικά συμφέροντα. Και ταυτόχρονα περνούν διεθνώς την εικόνα ενός πολιτικού συστήματος του χαβαλέ… Μόνο με τις κατάλληλες συμμαχίες και τη βοήθεια των συγκυριών στις διεθνείς ισορροπίες θα καταστεί εφικτή η εκμετάλλευση του πλούτου, από τον οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε μόνο εμείς. Οι… κορώνες είναι για τους αφελείς και τους ιδιοτελείς…
Στην οικία του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν διεξήχθη η συνάντηση του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο, χωρίς μάλιστα να παρίσταται απολύτως κανένας άλλος σε αυτήν… Τη σχετική ανακοίνωση έκανε πριν από λίγο ο Ντμίτρι Πέσκοβ, εκπρόσωπος του Πούτιν. Στη συνάντηση συζητήθηκε το πρόβλημα της Κύπρου, η διευκόλυνση των διαδικασιών στην έκδοση βίζας για τους Ρώσους πολίτες που ταξιδεύουν στην ΕΕ, αλλά και η ενεργειακή συνεργασία της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εμπορική συνεργασία στο πλαίσιο του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου (WTO) και το άνοιγμα αμοιβαίων ευκαιριών για επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές…
Με μια δήλωση που εγείρει συγκεκριμένα ερωτήματα και σίγουρα βοηθάει περαιτέρω στη διευκρίνιση της ρωσικής στάσης, ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μέντβεντεβ, έδωσε το στίγμα της ρωσικής πολιτικής, καταβάλλοντας παράλληλα προσπάθεια να διατηρήσει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας με τη Λευκωσία, κινούμενος όμως ξεκάθαρα, στη «γραμμή Μέρκελ». Μιλώντας κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Μέντβεντεβ δήλωσε ότι η Μόσχα «δεν κλείνει την πόρτα» στην Κυπριακή Δημοκρατία και προτίθεται να συζητήσει διάφορους τρόπους στήριξης «μόλις υπάρξει ένα οριστικό σχέδιο επεξεργασμένο από την ΕΕ και την Κύπρο ως χώρα μέλος»… Ελεύθερη… ερμηνεία προς… Κυπρίους: «Δεν πρόκειται να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για λογαριασμό σας, τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, τα συμφέροντά μας υπαγορεύουν να περιμένουμε τη διευθέτηση του προβλήματος με την Ευρώπη, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για να σας βοηθήσουμε».
Και για να το θέτει ανοικτά με αυτό τον τρόπο ο Ρώσος πρωθυπουργός, είναι προφανές ότι έχει επέλθει «στρατηγική κατανόηση» ανάμεσα στους δυο γεωπολιτικούς «γίγαντες» και η Κύπρος εμμέσως «διατάζεται να προσαρμοστεί», ευελπιστώντας στη συνέχεια ότι θα λάβει τη σχετική στήριξη για να προσπεράσει τις δυσκολίες. Άρα, για όποιον επιθυμεί να βλέπει την πραγματικότητα, εφόσον η ρωσική πλευρά κινείται με αυτό τον τρόπο, σκοπίμως και εμμέσως διαμηνύει στην κυπριακή πλευρά ότι εάν βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, τότε η ρωσική στήριξη δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η Ρωσία που θέλει να ελέγξει τις καταθέσεις των Ρώσων μεγιστάνων ώστε να τους φορολογήσει και να περιορίσει την τρομακτική εκροή συναλλάγματος από τη χώρα που από το 2007 έχει φθάσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σχεδόν 20 φορές το κυπριακό ΑΕΠ…), προφανώς επιθυμεί πλέον αφενός να κλείσει την κυπριακή πόρτα στους «ολιγάρχες», χωρίς αυτό να σημαίνει αυτόματα ότι θα συγκρουστούν με το Κρεμλίνο, το οποίο γνωρίζει ότι σε τέτοια μεγέθη πρέπει να αναζητήσει τον συμβιβασμό και την συμπόρευση, όχι την αέναη σύγκρουση, καθώς αυτό έχει και ιδιαίτερα δυσμενείς παράπλευρες – οικονομικές και κοινωνικές – συνέπειες.
Ίσως μια ιδέα θα ήταν η Κύπρος να προτείνει κάτι πιο κοντά σε αυτό που ζητούν οι ισχυροί, με την προϋπόθεση όμως να της διευκρινιστεί δημοσίως τι ακριβώς θα τεθεί προς συζήτηση για στήριξη της επόμενη μέρα, σε συνδυασμό με την παροχή κάποιων εγγυήσεων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο και για τις δυο πλευρές: Το βασικότερο είναι, ότι θα αποτελούσε μια κίνηση που θα υποδείκνυε την αμοιβαία βούληση για συμβιβασμό, ενώ η κυπριακή πλευρά εμμέσως θα έθετε και θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης με τους συνομιλητές της. Επίσης, θα μπορούσε να δικαιολογήσει ευκολότερα την τελική της στάση στο εσωτερικό ακροατήριο και η Ευρώπη θα προέβαινε σε μια σημαντική κίνηση καλής θέλησης προς τον κυπριακό λαό, δείχνοντας ότι υπάρχει «φως στην άκρη του τούνελ». Τελικά, θα εμφανιζόταν στο διεθνές ακροατήριο και τις αγορές, ότι αυτά που ενώνουν τις δυο πλευρές είναι περισσότερα από αυτά που τις διχάζουν και η μία πλευρά θα πρόσφερε στην άλλη οδό διαφυγής από την παρούσα κατάσταση που αφήνει ανοικτό το αποσταθεροποιητικό και αμοιβαία καταστροφικό, έστω σε διαφορετικό βαθμό, αν και δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ασφαλής εκτίμηση, ενδεχόμενο της σύγκρουσης.
Την ώρα που αναχωρούσε από τη Ρωσία ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών έχοντας εισπράξει την άρνηση βοήθειας των Ρώσων σε όλα τα αιτήματα και τον κατευόδωσαν με τη… φιλική συμβουλή να κλείσει πρώτα το μέτωπο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνέχεια να «τα ξαναπούν», στη Μόσχα βρισκόταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μπαρόζο, ενώ οι Ρώσοι ετοιμάζοντας να υποδεχτούν τον νέο ηγέτη της Κίνας… Στη δε πρώτη επίσκεψη υπογράφτηκε συμφωνία ΕΕ-Ρωσίας για τον ενεργειακό οδικό χάρτη μέχρι το 2050 (ένα 30-40% του ρωσικού φυσικού αερίου καταλήγει στην Ευρώπη) και στη δεύτερη συνάντηση ανακοινώθηκε η φιλοδοξία ώστε το διμερές εμπόριο να φθάσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν την επαφή με τον Κινέζο ηγέτη ως έμμεσο μήνυμα στον Μπαρόζο ότι έχουν κι εναλλακτική αν η ΕΕ «κάνει νερά» για να λάβουν την επίσης έμμεση απάντηση ότι «η ΕΕ δεν ζηλεύει»… Εάν δει κανείς τα μεγέθη, οικονομικά και πολιτικά, μπορεί να αντιληφθεί εύκολα ότι οποιαδήποτε κίνηση από την πλευρά των Ρώσων θα είχε πρώτα ζυγιστεί απέναντι στις επιπτώσεις που θα είχε στις σχέσεις με του πραγματικά «μεγάλου παίκτες» στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα, όπου Ελλάδα και Κύπρος είναι απλά πιόνια. Κι όπως προειδοποιούν οι μεγαλύτεροι θεωρητικοί της στρατηγικής, προϋπόθεση για να νικήσεις είναι να ξέρει πολύ καλά και τον αντίπαλό σου και τον εαυτό σου. Φανταζόμαστε γίναμε κατανοητοί.
http://www.defence-point.gr/
No comments :
Post a Comment