Τα όπλα, οι δολοφονίες, "the American way of life" και ο... εθνικισμός μου

Συναγωνιστές μου, Στη ζωή μου για εκείνο που δεν μετάνιωσα ποτέ ήταν η ιδεολογία μου. Η κοσμοθεωρία και η βιοθεωρία μου. Ο αγαπημένος μου εθνικισμός. Ποτέ δεν μ’ εγκατέλειψε μπροστά σε διλήμματα, ερωτήματα, απορίες, σκέψεις μου. Ποτέ δεν με πρόδωσε. Μου έδωσε απαντήσεις, με κατεύθυνε, με καθωδήγησε, με διέσωσε, με προεφύλαξε. Στάθηκε θώρακας, ασπίδα, σπαθί και τόξο. Όσο κι αν δοκιμάσθηκε στην κρίση μου, μέσα στα όσα της ζωής, απεδείχθη αναντικατάστατος. Μοναδικός! Ανυπέρβλητος. Μου έμαθε αλήθειες που κάθε ημέρα απεδεικνύοντο. Έζησε καταξιωμένος πάντα στα μάτια μου, μέσα από των ανθρώπων το γίγνεσθαι. Το καθ’ ημέραν και το χρόνιον. Επαναληθευόμενος μέσα από τα γεγονότα, μέσα απ’ την προσπάθειαν του “κακού” για την επικράτησιν του. Αυτό που έγινε στις ΗΠΑ, στο Κονέκτικατ, είναι συναισθηματικώς δυσβάσταχτον. Φρικιαστικώς απαράδεκτον! Ανθρωπίνως αποβολιμιαίον. Παιδιά! Παιδιά! Τέτοιο τέλος! Τέτοια τύχη!

Η αγάπη για τα όπλα είναι δείγμα γενναιότητος, ανδρισμού και εθνικής υγείας. Φυλετικών γνώρισμα των δυνατών. Αυτήν χρησιμοποίησε ο Οδυσσεύς, για ν’ ανακαλύψη τον κρυπτόμενον, υπό της μητέρας του, Αχιλλέαν. Στην αρχαιότητα, τα όπλα εδιδάσκοντο παιδιόθεν οι Έλληνες, μαζί με την ποίησιν και την φιλοσοφίαν. Τα όπλα ήταν η τιμή τους. Ο πολίτης ήταν αδιαχωρίτως και πολίτης. Στο σπαθί ορκίζεται για την κάθε μεγάλη πράξιν του ο γενναίος. Το όπλον σου δεν το παραδίδεις.  Αυτές, ακριβώς, τις έννοιες ζήτησε να εξαλείψει ταπεινώνοντας τες, ο εβραιογενής (τότε) Μιλτιάδης Έβερτ, καλώντας και προτρέποντας τα ελληνόπουλα να θάψουν σε λάκκους τα όπλα-παιχνίδια τους, σε εορταστικήν εκδήλωσιν στον Λυκαβηττό. Όμως στα όπλα συνηθίζουν από μικρά τα παιδιά των εβραίων στην Παλαιστίνη.  Δεν είναι, λοιπόν, το ζητούμενον να στερηθούν οι Αμερικανοί τα όπλα τους ή να απαγορευθή η πώλησής των. 300 εκατομμύρια όπλα, νομίμως κατεχόμενα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολον, και κυρίως εθνικώς εφικτόν (αν και οι Αμερικανοί δεν συγκροτούν έθνος). Το ζητούμενον είναι άλλον.

Ο αμερικάνικος τρόπος ζωής δεν είναι τρόπος ζωής. Δεν είναι προς παράδειγμα, όπως συνήθως διαφημίζεται από υπόπτους, βλάκες και εκφυλισμένους. Είναι προς αποφυγήν. Ο τρόπος ζωής στις Η.Π.Α. με τον επιτυχημένον επιχειρηματία ως κοινωνικόν πρώτυπον, τον παρακμιακόν ιμπεριαλισμόν, τον άκρατον καπιταλισμόν, την κυβερνώσα πλουτοκρατία και τον Σιωνισμόν, ρυθμιστήν και διαμορφωτή της κάθε μορφής ζωής του, ο αμερικάνικος λαός θα διακατέχεται από ψυχολογικά σύνδρομα εγκληματικών ανεξέλεγκτων εκρήξεων, όπως μαρτυρούν (μερικώς βεβαίως) οι εξήντα μαζικές δολοφονίες των τελευταίων ετών. Και σε τούτο, θα συντείνη καταστροφικώς καθοριστικά η μόλυνσης του αίματος του, από τις δεκάδες επιμιξίες, των επι μέρους λαών, που τον αποτελούν.
Χωρίς ενιαία φυλετική καταγωγή, όπου το απ’ αιώνων κύτταρο θα προσδιόριζε το πολιτιστικόν επίπεδον αλλά και πολιτισμικόν αποθεματικόν ως παντοτινή δημιουργική ικανότητα του, που θα συντηρούσε τις διαχρονικές αξίες ζωής, ενιαία ήθη έθιμα και παραδόσεις, ο λαός αυτός, που κατέχει το μοναδικόν προνόμιον να δολοφονή τους προέδρους του θα συνεχίζη να παρουσιάζη φαινόμενα παρακρούσεως και σχιζοφρενικής διαταραχής, που ούτε στις Αφρικανικές σαβάνες δεν επαρουσιάσθηκαν, τουλάχιστον εν καιρώ ειρήνης και ευημερίας.

Το φυλετικόν ομαιμον, ομότροπον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον, οι αρχές και βάσεις του ελληνικού εθνικισμού, οι βαθειά ανθρωπινες ελληνικές κοινότητες (που κατήργησεν ο εβραιογενής κοινοβουλευτισμός), το συνεργατικόν, συντεχνιακόν πνεύμα και προ πάντων η ελληνική οικογένεια, ο ισχυρότερος κρίκος της φυλετικής, πολιτισμικής αλυσίδας μας, δεν θα υπάρξουν ποτέ στο υπό των εβραίων ιδρυθέν, ως δεύτερον Ισραήλ, αμερικανικόν κράτος. Μερικές ημέρες μετά την σφαγήν των νηπίων εις το Κονέκτικατ, θα ακολουθήση η αναίτιος και αψυχολόγητος δολοφονία των δύο πυροσβεστών εν υπηρεσία, από έτερον ψυχοπαθήν, ενώ θα έρχονται συνεχώς, εις την δημοσιότητα τα ψυχογενή αιτία, που εξηνάγκασαν τον ατυχήν νεαρόν εις το Κονέκτικατ, να προβή εις την αποτρόπαιαν αυτήν πράξιν. Ας ψάχονται λοιπόν σε “όπλα” και “νόμους” να βρουν τι φταίει και ας θρηνούν συνεχώς θύματα.

Κωνσταντίνος Νίκης
http://ellinokratia.blogspot.gr/2013/01/american-way-life.html