Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) μαζί με τη NASA, ανακοίνωσαν πως δοκίμασαν με επιτυχία ένα νέο είδος πρωτοκόλλου επικοινωνίας, το οποίο κάλλιστα μπορεί να αποτελεί τον προπομπό μιας «διαπλανητικής» έκδοσης του διαδικτύου. Το πιο πρωτότυπο όμως στο όλο εγχείρημα ήταν ο ίδιος ο τρόπος της δοκιμής. Ένας διοικητής στο διεθνή διαστημικό σταθμό κατάφερε να τηλεχειριστεί ένα ρομπότ που βρισκόταν στην επιφάνεια της Γης. Συγκεκριμένα, η Sunita Williams χρησιμοποίησε ένα laptop ειδικά σχεδιασμένο από τη NASA για να χειριστεί ένα rover στο κέντρο επιχειρήσεων της ESA στο Darmstadt της Γερμανίας. Το πρωτόκολλο επικοινωνίας που χρησιμοποίησαν ονομάζεται DTN από τα αρχικά των λέξεων Disruption Tolerant Networking.
Στη Γη, το διαδίκτυο χωρίζει τα δεδομένα που αποστέλλονται σε «πακέτα» και στη συνέχεια τα δρομολογεί μέσω του κοντινότερου κόμβου προκειμένου αυτά να φτάσουν στον προορισμό τους. Αυτό είναι ιδανικό για την επιφάνεια του πλανήτη μας όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε κόμβους σε οποιοδήποτε σημείο. Στο κενό του διαστήματος όμως τα πράγματα αλλάζουν αφού δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να τοποθετηθούν διάσπαρτοι κόμβοι. Για αυτόν το λόγο, όπως εξηγεί η NASA, «το DTN υπολογίζει αποσυνδέσεις και λάθη στη μετάδοση (του σήματος). Τα δεδομένα κινούνται μέσω του δικτύου σταδιακά. Ενώ περιμένουν το επόμενο "link" να συνδεθεί, αποθηκεύονται σταδιακά στον κάθε κόμβο και στη συνέχεια προωθούνται όταν η σύνδεση είναι διαθέσιμη».
Το πείραμα των δυο οργανισμών σχεδιάστηκε για να προσομοιώσει ένα σενάριο, όπου αστροναύτες βρισκόμενοι σε τροχιά θα μπορούσαν να ελέγξουν ένα ρομποτικό rover (σαν το Curiosity) στην επιφάνεια της Σελήνης ή του Άρη. «Το πειραματικό (internet) που δοκιμάσαμε στο διαστημικό σταθμό μπορεί κάποια μέρα να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους σε διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να ελέγξει ένα ρομπότ στην επιφάνεια του, ή από την Γη με την χρήση δορυφόρων ως σταθμούς αναμετάδοσης» δήλωσε ο Badri Younes, αναπληρωτής διοικητής των επικοινωνιών και πλοήγησης.
Τμήμα ειδήσεων defencenet
Στη Γη, το διαδίκτυο χωρίζει τα δεδομένα που αποστέλλονται σε «πακέτα» και στη συνέχεια τα δρομολογεί μέσω του κοντινότερου κόμβου προκειμένου αυτά να φτάσουν στον προορισμό τους. Αυτό είναι ιδανικό για την επιφάνεια του πλανήτη μας όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε κόμβους σε οποιοδήποτε σημείο. Στο κενό του διαστήματος όμως τα πράγματα αλλάζουν αφού δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να τοποθετηθούν διάσπαρτοι κόμβοι. Για αυτόν το λόγο, όπως εξηγεί η NASA, «το DTN υπολογίζει αποσυνδέσεις και λάθη στη μετάδοση (του σήματος). Τα δεδομένα κινούνται μέσω του δικτύου σταδιακά. Ενώ περιμένουν το επόμενο "link" να συνδεθεί, αποθηκεύονται σταδιακά στον κάθε κόμβο και στη συνέχεια προωθούνται όταν η σύνδεση είναι διαθέσιμη».
Το πείραμα των δυο οργανισμών σχεδιάστηκε για να προσομοιώσει ένα σενάριο, όπου αστροναύτες βρισκόμενοι σε τροχιά θα μπορούσαν να ελέγξουν ένα ρομποτικό rover (σαν το Curiosity) στην επιφάνεια της Σελήνης ή του Άρη. «Το πειραματικό (internet) που δοκιμάσαμε στο διαστημικό σταθμό μπορεί κάποια μέρα να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους σε διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να ελέγξει ένα ρομπότ στην επιφάνεια του, ή από την Γη με την χρήση δορυφόρων ως σταθμούς αναμετάδοσης» δήλωσε ο Badri Younes, αναπληρωτής διοικητής των επικοινωνιών και πλοήγησης.
Τμήμα ειδήσεων defencenet
No comments :
Post a Comment