Το πολιτικό σύστημα του κομματοκρατικού κοινοβουλευτισμού είναι η πηγή όλων των κακών. Η εξουσία συσσωρεύεται στα επιτελεία και κλειστά κυκλώματα μερικών κομμάτων, όπου μέσω αυτών και μαζί με αυτά τα κυκλώματα, κυβερνά η ολιγαρχία του πλούτου. Στο λαό δίδουν μιαν αίσθηση “δημοκρατίας” με το λεγόμενο δικαίωμα της ψήφου κάθε 5 χρόνια. Οι κομματικοί αυτοί μηχανισμοί διέπονται από ιδεολογήματα και δόγματα που δεν έχουν παραχθεί από τον λαό ή από την εθνική παράδοση. Είναι δόγματα που έρχονται από έξω και εφαρμόζονται στις άβουλες συνάξεις των ψηφοφόρων. Οι υπήκοοι και όχι οι πολίτες, μένουν ικανοποιημένοι μέσα από την πελατειακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτούς και τους κομματικούς μηχανισμούς. Οι υπήκοοι δεν έχουν καμία δυνατότητα να ελέγξουν την εξουσία, να προτείνουν, να απαιτήσουν, να κατευθύνουν. Το σύστημα της εικονικής δημοκρατίας τους έχει κάνει να αδιαφορούν και να μην σκέπτονται παρά μόνο πως να σώσουν το τομάρι τους. Ανέχονται τους κλέφτες και τους απατεώνες αρκεί να τους ρίχνουν ένα κομμάτι ψωμί από το τραπέζι τους. Όλο αυτό το πλέγμα υποβαθμίζει την πολιτειακή ζωή στο σύνολο της, στο ήθος των ανθρώπων, στις κοινωνικές σχέσεις, στο πολιτισμό και τη παιδεία.
Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν μέσα από την μεταβολή του πολιτικού συστήματος που θα εκπηγάσει από τον ίδιο το λαό. Αν πετύχουμε να αλλάξουμε αυτό το πεδίο τότε η αλλαγή θα επεκταθεί και στα άλλα πεδία της πολιτειακής ζωής. Το ζητούμενο είναι να σπάσει η κομματοκρατία και να περάσει η εξουσία στο λαό, μέσα από τις τοπικές του αυτοδιοικήσεις και τις παραγωγικές του ενώσεις. Ένα πρώτο βήμα είναι να θεσμισθεί μέσα από την απαίτηση του λαού, το επαρχιακό ελεγκτικό και προτασιακό συμβούλιο. Πως θα παραχθεί αυτό το συμβούλιο και ποιό θα είναι το έργο του; Σε κάθε τοπική αυτοδιοίκηση ο λαός μπορεί να συγκεντρωθεί και να αποτελέσει λαϊκή συνέλευση. Αυτή η συνέλευση θα επιλέξει και εκλέξει ένα ή δύο αντιπροσώπους οι οποίοι να είναι ανακλητοί ανά πάσα στιγμή. Έτσι σε επίπεδο επαρχίας αν συγκεντρωθούν αυτοί οι τοπικοί αντιπρόσωποι θα αποτελέσουν την επαρχιακή συνέλευση που με την σειρά της θα ορίσει ή εκλέξει ένα μικρότερο σώμα που θα εκφράζει και μεταφέρει την βούληση της συνελεύσεως προς οιανδήποτε αρχή αλλά κυρίως προς τους βουλευτές της επαρχίας.
Οι βουλευτές αποτελούντες το νομοθετικό σώμα της πολιτείας θα είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τον έλεγχο και τις προτάσεις και τα αιτήματα της επαρχιακής συνελεύσεως η οποία θα απηχεί τα αιτήματα και τις προτάσεις των πολλαπλών λαϊκών συνελεύσεων. Όπως ο πρώτος αντιπρόσωπος της τοπικής λαϊκής συνέλευσης θα είναι ανακλητός έτσι και ο βουλευτής μιας επαρχίας μέσα από κάποιες διαδικασίες που θα ορίσει η συνέλευση και η εμπειρία θα είναι και αυτός ανακλητός, όταν δεν κάνει καλά την δουλειά του. Αν θεσμισθεί αυτό το συμβούλιο δεν θα μπορέσει να ελεγχθεί από κανένα κόμμα, διότι ο λαός θα μάθει πως αυτός παράγει την εξουσία και δεν του χαρίζεται από κάποιους άλλους. Πάνω σε αυτή τη πρόταση του ελεγκτικού συμβουλίου προκύπτει το πρόβλημα του κόστους. Η λύση αυτού του προβλήματος θα δοθεί από την κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων. Έτσι κάποια αποζημίωση σε αποδεδειγμένα έξοδα θα μπορεί να παρέχεται στους αντιπροσώπους οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα είναι έμμισθοι.
Η ελευθερία για να υπάρχει χρειάζεται εθελοντική εργασία και προσφορά. Επίσης κάποια έξοδα θα ήταν δυνατό να καλυφθούν από την τοπική αυτοδιοίκηση ή την προσφορά των συμμετεχόντων στην λαϊκή συνέλευση. Η ελεγκτική επαρχιακή συνέλευση θα αφορά στον έλεγχο των βουλευτών της κάθε επαρχίας. Ενω οι βουλευτές που θα προέρχονται από τις παραγωγικές ενώσεις θα είναι υπόλογοι σε παρόμοιο ελεγκτικό συμβούλιο που θα προέρχεται από τις ίδιες τις παραγωγικές ενώσεις, οι οποίες εκ φύσεως, δεν περιορίζονται στα γεωγραφικά πλαίσια της επαρχίας αλλά εκτείνονται σε όλη την επικράτεια. Το νομοθετικό σώμα του εθνικοκοινωνικού πολιτεύματος θα εκφράζει και πραγματώνει τη θέληση των παραγωγικών ενώσεων του λαού και των τοπικών αυτοδιοικήσεων σε ένα πεδίο διασταυρούμενων λαϊκών συμφερόντων. Σε αυτή τη κοινωνία τα κόμματα θα υπάρχουν ως εθελοντικές πολιτικές ενώσεις που δεν θα τρέφονται από το κράτος. Θα μπορούν να εκπονούν και παρουσιάζουν γενικές προτάσεις στρατηγικής και να διεκδικούν την εκτελεστική εξουσία που θα είναι επίσης υπόλογη στην λαϊκή βουλή.
Το κυβερνών κόμμα θα έχει το δικαίωμα να ορίζει παρατηρητές στις επαρχιακές συνελεύσεις και στις παραγωγικές ενώσεις ώστε να έχει πλήρη εικόνα των γιγνομένων. Η πραγματική δημοκρατία στηρίζεται σε θεσμούς που διασφαλίζουν την συμμετοχή του λαού στα κοινά. Το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα είναι ένα πολίτευμα πραγματικής δημοκρατίας που θα γκρεμίσει την δικτατορία της ολιγαρχίας του πλούτου που τα συμφέροντα της είναι αλληλένδετα με τον κομματοκρατικό κοινοβουλευτισμό. Για να φτάσουμε σε αυτό το πολίτευμα θα απαιτηθεί μεγάλος αγώνας διαφώτησης του λαού, οργάνωσης και αντίστασης στο ισχύον σύστημα. Αν ο λαός αποφασίσει σε κάποια φάση της εξέλιξης της πολιτικής του συνείδησης να ανατρέψει το σύστημα και να εγκαθιδρύσει, με την αξίνα και το ντουφέκι, το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα τόσο το καλύτερο για αυτόν.
Λουκάς Σταύρου
υποψήφιος προεδρικών εκλογών της κυπριακής δημοκρατίας.
Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν μέσα από την μεταβολή του πολιτικού συστήματος που θα εκπηγάσει από τον ίδιο το λαό. Αν πετύχουμε να αλλάξουμε αυτό το πεδίο τότε η αλλαγή θα επεκταθεί και στα άλλα πεδία της πολιτειακής ζωής. Το ζητούμενο είναι να σπάσει η κομματοκρατία και να περάσει η εξουσία στο λαό, μέσα από τις τοπικές του αυτοδιοικήσεις και τις παραγωγικές του ενώσεις. Ένα πρώτο βήμα είναι να θεσμισθεί μέσα από την απαίτηση του λαού, το επαρχιακό ελεγκτικό και προτασιακό συμβούλιο. Πως θα παραχθεί αυτό το συμβούλιο και ποιό θα είναι το έργο του; Σε κάθε τοπική αυτοδιοίκηση ο λαός μπορεί να συγκεντρωθεί και να αποτελέσει λαϊκή συνέλευση. Αυτή η συνέλευση θα επιλέξει και εκλέξει ένα ή δύο αντιπροσώπους οι οποίοι να είναι ανακλητοί ανά πάσα στιγμή. Έτσι σε επίπεδο επαρχίας αν συγκεντρωθούν αυτοί οι τοπικοί αντιπρόσωποι θα αποτελέσουν την επαρχιακή συνέλευση που με την σειρά της θα ορίσει ή εκλέξει ένα μικρότερο σώμα που θα εκφράζει και μεταφέρει την βούληση της συνελεύσεως προς οιανδήποτε αρχή αλλά κυρίως προς τους βουλευτές της επαρχίας.
Οι βουλευτές αποτελούντες το νομοθετικό σώμα της πολιτείας θα είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τον έλεγχο και τις προτάσεις και τα αιτήματα της επαρχιακής συνελεύσεως η οποία θα απηχεί τα αιτήματα και τις προτάσεις των πολλαπλών λαϊκών συνελεύσεων. Όπως ο πρώτος αντιπρόσωπος της τοπικής λαϊκής συνέλευσης θα είναι ανακλητός έτσι και ο βουλευτής μιας επαρχίας μέσα από κάποιες διαδικασίες που θα ορίσει η συνέλευση και η εμπειρία θα είναι και αυτός ανακλητός, όταν δεν κάνει καλά την δουλειά του. Αν θεσμισθεί αυτό το συμβούλιο δεν θα μπορέσει να ελεγχθεί από κανένα κόμμα, διότι ο λαός θα μάθει πως αυτός παράγει την εξουσία και δεν του χαρίζεται από κάποιους άλλους. Πάνω σε αυτή τη πρόταση του ελεγκτικού συμβουλίου προκύπτει το πρόβλημα του κόστους. Η λύση αυτού του προβλήματος θα δοθεί από την κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων. Έτσι κάποια αποζημίωση σε αποδεδειγμένα έξοδα θα μπορεί να παρέχεται στους αντιπροσώπους οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα είναι έμμισθοι.
Η ελευθερία για να υπάρχει χρειάζεται εθελοντική εργασία και προσφορά. Επίσης κάποια έξοδα θα ήταν δυνατό να καλυφθούν από την τοπική αυτοδιοίκηση ή την προσφορά των συμμετεχόντων στην λαϊκή συνέλευση. Η ελεγκτική επαρχιακή συνέλευση θα αφορά στον έλεγχο των βουλευτών της κάθε επαρχίας. Ενω οι βουλευτές που θα προέρχονται από τις παραγωγικές ενώσεις θα είναι υπόλογοι σε παρόμοιο ελεγκτικό συμβούλιο που θα προέρχεται από τις ίδιες τις παραγωγικές ενώσεις, οι οποίες εκ φύσεως, δεν περιορίζονται στα γεωγραφικά πλαίσια της επαρχίας αλλά εκτείνονται σε όλη την επικράτεια. Το νομοθετικό σώμα του εθνικοκοινωνικού πολιτεύματος θα εκφράζει και πραγματώνει τη θέληση των παραγωγικών ενώσεων του λαού και των τοπικών αυτοδιοικήσεων σε ένα πεδίο διασταυρούμενων λαϊκών συμφερόντων. Σε αυτή τη κοινωνία τα κόμματα θα υπάρχουν ως εθελοντικές πολιτικές ενώσεις που δεν θα τρέφονται από το κράτος. Θα μπορούν να εκπονούν και παρουσιάζουν γενικές προτάσεις στρατηγικής και να διεκδικούν την εκτελεστική εξουσία που θα είναι επίσης υπόλογη στην λαϊκή βουλή.
Το κυβερνών κόμμα θα έχει το δικαίωμα να ορίζει παρατηρητές στις επαρχιακές συνελεύσεις και στις παραγωγικές ενώσεις ώστε να έχει πλήρη εικόνα των γιγνομένων. Η πραγματική δημοκρατία στηρίζεται σε θεσμούς που διασφαλίζουν την συμμετοχή του λαού στα κοινά. Το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα είναι ένα πολίτευμα πραγματικής δημοκρατίας που θα γκρεμίσει την δικτατορία της ολιγαρχίας του πλούτου που τα συμφέροντα της είναι αλληλένδετα με τον κομματοκρατικό κοινοβουλευτισμό. Για να φτάσουμε σε αυτό το πολίτευμα θα απαιτηθεί μεγάλος αγώνας διαφώτησης του λαού, οργάνωσης και αντίστασης στο ισχύον σύστημα. Αν ο λαός αποφασίσει σε κάποια φάση της εξέλιξης της πολιτικής του συνείδησης να ανατρέψει το σύστημα και να εγκαθιδρύσει, με την αξίνα και το ντουφέκι, το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα τόσο το καλύτερο για αυτόν.
Λουκάς Σταύρου
υποψήφιος προεδρικών εκλογών της κυπριακής δημοκρατίας.
No comments :
Post a Comment