Όλα αυτά είναι έντονος απόηχος της σύγκρουσης, στην οποία έχουν εμπλεχτεί η Ουγγαρία, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για την κατάσταση, που διαμορφώθηκε γύρω από την έκδοση του αξιωματικού Ραμίλ Σαφάροφ από την Ουγγαρία στη χώρα του – το Αζερμπαϊτζάν. Ο Σαφάροφ, όπως είναι γνωστό, είχε καταδικαστεί στην Ουγγαρία σε ισόβια χωρίς το δικαίωμα της συγχώρεσης κατά τη διάρκεια 30 χρόνων για τη στυγερή δολοφονία του Αρμένιου υπολοχαγού Γκουργκέν Μαργκαριάν. Ο εγκληματίας εκδόθηκε στο Μπακού για να συνεχίσει την έκτιση της ποινής του, αλλά ...συγχωρέθηκε αμέσως από τον Πρόεδρο Ιλχάμ Αλίγιεφ. Μάλιστα, έχει προαχθεί στο βαθμό του. Εκτός απ’ αυτό έχει πάρει αμοιβή για τα χρόνια κράτησής του στην ουγγρική φυλακή, καθώς επίσης και κλειδιά για νέο διαμέρισμα. Η εξοργισμένη Αρμενία διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με την Ουγγαρία και προειδοποίησε το Αζερμπαϊτζάν ότι είναι έτοιμη για πόλεμο. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επέκρινε ήδη την απόφαση των αρχών του Αζερμπαϊτζάν και η Ευρωπαϊκή Ένωση κάλεσε και τις δύο πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. Μπορούσε άραγε να φανταστεί η Ουγγαρία τις συνέπειες που θα έχει η απόφασή της για την έκδοση του Σαφάροφ στη χώρα του;
Απαντώντας σ΄αυτή την ερώτηση ο Ρώσος πολιτικός αναλυτής Αλεξέι Μακάρκιν είπε:
- Νομίζω ότι οι ουγγρικές αρχές καταλάβαιναν πολύ καλά ότι ο αξιωματικός του Αζερμπαϊτζάν δεν θα παραμείνει στη φυλακή στη χώρα του. Εκεί είναι εθνικός ήρωας. Είναι σαφές ότι ο Πρόεδρος Αλίγιεφ έπρεπε να τον συγχωρέσει. Όλα, επαναλαμβάνω, ήταν προβλέψιμα. Άλλο είναι το περίεργο. Γιατί, η ουγγρική κυβέρνηση, γνωρίζοντας τις συνέπειες που θα έχει η απόφασή της τον εξέδωσε; Γιατί, όπως μπορεί να μου πει κανείς, δεν έχει παραβιάσει το διεθνές δίκαιο και δρούσε, καθοδηγούμενη από τη Σύμβαση του Στρασβούργου του 1983 για την έκδοση των καταδίκων. Για την περαιτέρω τύχη αυτού του ανθρώπου, δεν είχε πια καμιά ευθύνη. Στο κάτω-κάτω ο Πρόεδρος δικαιούται να συγχωρεί τους πολίτες του και χρησιμοποίησε αυτό το δικαίωμά του. Όσον αφορά τα ηθικά και τα πολιτικά επακόλουθα, μπορούν να ξεπεραστούν. Και όμως, γιατί η Βουδαπέστη αποφάσισε να δώσει λόγους για τέτοια επακόλουθα; Σε σχέση με αυτό τείνω προς την εκδοχή σχετικά με το κόστος όλης αυτής της ιστορίας, τα παζαρέματα, που είχαν θέση εδώ και τις υποσχέσεις του Αζερμπαϊτζάν να εξαγοράσει σε αντάλλαγμα με την έκδοση του Σαφάροφ τα κρατικά ομόλογα της Ουγγαρίας αξίας 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, ή να της παραχωρήσει βραχυπρόθεσμο δάνειο ανάλογης αξίας, όπως γράφει ο Τύπος. Είναι αληθινό αυτό; Απολύτως! Η κυβέρνηση Βίκτορ Ορμπάν έχει άμεση ανάγκη από χρήματα! Ανάγκη για τη σταθεροποίηση της οικονομίας μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η στήριξη της από το κόμμα Fidesz (Ουγγρική Ένωση Πολιτών) κλονίστηκε σημαντικά και η προεκλογική εκστρατεία, όπως φαίνεται, θα είναι πολύ τεταμένη. Η οικονομία εδώ παίζει αρκετά μεγάλο ρόλο. Η Ουγγαρία αποκαλείται σήμερα «Ελλάδα εκτός της ζώνης του ευρώ». Έτσι, λοιπόν, η πρόσθετη χρηματοδότηση δεν είναι περιττή για τη Βουδαπέστη.
Ο Μακάρκιν δεν βλέπει ως μεγάλο κακό τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στο Ερεβάν και τη Βουδαπέστη. Η Αρμενία δεν είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ χώρα. Συνεπώς, το ζήτημα των σχέσεων με ένα μέλος της Ένωσης βρίσκεται στα περιθώρια των συμφερόντων και των δύο χωρών.
http://greek.ruvr.ru/2012_09_05/87248799/
Απαντώντας σ΄αυτή την ερώτηση ο Ρώσος πολιτικός αναλυτής Αλεξέι Μακάρκιν είπε:
- Νομίζω ότι οι ουγγρικές αρχές καταλάβαιναν πολύ καλά ότι ο αξιωματικός του Αζερμπαϊτζάν δεν θα παραμείνει στη φυλακή στη χώρα του. Εκεί είναι εθνικός ήρωας. Είναι σαφές ότι ο Πρόεδρος Αλίγιεφ έπρεπε να τον συγχωρέσει. Όλα, επαναλαμβάνω, ήταν προβλέψιμα. Άλλο είναι το περίεργο. Γιατί, η ουγγρική κυβέρνηση, γνωρίζοντας τις συνέπειες που θα έχει η απόφασή της τον εξέδωσε; Γιατί, όπως μπορεί να μου πει κανείς, δεν έχει παραβιάσει το διεθνές δίκαιο και δρούσε, καθοδηγούμενη από τη Σύμβαση του Στρασβούργου του 1983 για την έκδοση των καταδίκων. Για την περαιτέρω τύχη αυτού του ανθρώπου, δεν είχε πια καμιά ευθύνη. Στο κάτω-κάτω ο Πρόεδρος δικαιούται να συγχωρεί τους πολίτες του και χρησιμοποίησε αυτό το δικαίωμά του. Όσον αφορά τα ηθικά και τα πολιτικά επακόλουθα, μπορούν να ξεπεραστούν. Και όμως, γιατί η Βουδαπέστη αποφάσισε να δώσει λόγους για τέτοια επακόλουθα; Σε σχέση με αυτό τείνω προς την εκδοχή σχετικά με το κόστος όλης αυτής της ιστορίας, τα παζαρέματα, που είχαν θέση εδώ και τις υποσχέσεις του Αζερμπαϊτζάν να εξαγοράσει σε αντάλλαγμα με την έκδοση του Σαφάροφ τα κρατικά ομόλογα της Ουγγαρίας αξίας 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, ή να της παραχωρήσει βραχυπρόθεσμο δάνειο ανάλογης αξίας, όπως γράφει ο Τύπος. Είναι αληθινό αυτό; Απολύτως! Η κυβέρνηση Βίκτορ Ορμπάν έχει άμεση ανάγκη από χρήματα! Ανάγκη για τη σταθεροποίηση της οικονομίας μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η στήριξη της από το κόμμα Fidesz (Ουγγρική Ένωση Πολιτών) κλονίστηκε σημαντικά και η προεκλογική εκστρατεία, όπως φαίνεται, θα είναι πολύ τεταμένη. Η οικονομία εδώ παίζει αρκετά μεγάλο ρόλο. Η Ουγγαρία αποκαλείται σήμερα «Ελλάδα εκτός της ζώνης του ευρώ». Έτσι, λοιπόν, η πρόσθετη χρηματοδότηση δεν είναι περιττή για τη Βουδαπέστη.
Ο Μακάρκιν δεν βλέπει ως μεγάλο κακό τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στο Ερεβάν και τη Βουδαπέστη. Η Αρμενία δεν είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ χώρα. Συνεπώς, το ζήτημα των σχέσεων με ένα μέλος της Ένωσης βρίσκεται στα περιθώρια των συμφερόντων και των δύο χωρών.
http://greek.ruvr.ru/2012_09_05/87248799/
No comments :
Post a Comment