Γιατρέ μου θέλω να σκοτώσω Πολιτικό...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- Μάλιστα...κάποιον συγκεκριμένο; Έχετε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση;
- Όχι ιδιαίτερα...όλοι την ίδια μούρη έχουν...συγγνώμην, θέλω να πω τις ίδιες ευθύνες...το ίδιο εγκληματίες είναι...

- Σκέφτεστε μήπως κάποια ιδιαίτερη μέθοδο;
- Μπαα...αρκεί να ξεκουμπιστούν...

- Αν αυτός είναι ο στόχος, γιατί σκέφτεστε τη θανάτωσή τους και όχι, ας πούμε, μια εξορία;
- Τι λες γιατρέ μου; Ακόμη κι αν βρεθεί κάποιος να τον στείλει εξορία – που δεν πρόκειται - θα ξαναγυρίσει χειρότερος...

- Και γιατί όχι φυλακή;
- Βρε γιατρέ, τα βασικά θα σου μαθαίνω; Διότι πρώτον δεν υπάρχει κανείς να τον χώσει μέσα και δεύτερον και να μπει θα ξαναβγεί εν ριπή οφθαλμού.

- Δεν σκέφτεστε ότι ο θάνατος είναι λίγο ακραίο μέτρο απόδοσης δικαιοσύνης;
- Λες ε; Ναι, όντως...αλλά η δικαιοσύνη δεν πρέπει να είναι εφάμιλλη και αντίστοιχη του κακού που έκανε κάποιος;

- Αν εννοείτε οικονομικά εγκλήματα του Πολιτικού νοιώθετε πως το «αντίστοιχο» είναι ο θάνατός του;
- Όχι κατ’ ανάγκην...αλλά όταν το οικονομικό έγκλημα επιφέρει θάνατο στον πολίτη;

- Και οι ανθρωπιστικές κατακτήσεις του πολιτισμού μας;
- Αυτές θεωρούνται κατακτήσεις όλης της κοινωνίας;

- Και βέβαια.
- Τότε δεν θα έπρεπε να έχουν εφαρμογή σε όλη την κοινωνία;

- Φυσικά.
- Δεν θα έπρεπε να περιφρουρούνται εξίσου απ’ όλους;

- Σωστά.
- Όταν λοιπόν κάποιος συστηματικά δεν τις τηρεί, δεν σημαίνει ότι αρνείται να τις αποδεχτεί;

- Ναι. Οπότε;
- Οπότε αυτός, αυτομάτως έχει θέσει εαυτόν εκτός αυτού του συστήματος αξιών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ: http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/06/blog-post_7484.html