Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης Χριστόφια, με τη συναίνεση ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου, να στηρίξει την Λαϊκή τράπεζα και εν γένει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μπορεί να αναγνωσθεί με πολλούς τρόπους. Ένας εξ αυτών είναι η αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου των κομμουνιστών, εθνομηδενιστών, διεθνιστών σοσιαλιστών και κεντροαριστερών που είναι η χειραγώγηση ενός μεγάλου τμήματος των δυνάμεων της λαϊκής εργασίας, ο έλεγχος κάθε λαϊκής αντίδρασης και η υποταγή τους στα κελεύσματα του ληστρικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Τώρα που οι υποτιθέμενοι εργατοπατέρες έπρεπε να στηρίξουν τα λαϊκά συμφέροντα διεκδικώντας έστω το αυτονόητο, δηλαδή την αναλογική κρατικοποίηση των υπό το κράτος βοηθούμενων τραπεζών , συναίνεσαν πλήρως στα συμφέροντα του συστήματος και αποδέχθηκαν την υποθήκευση του λαού στο όνομα της διάσωσης των τραπεζιτών και των συμφερόντων τους, αγνοώντας ακόμα και τις τραγικές επιπτώσεις επί της εθνικής μας κυριαρχίας.
Πέρα από τις νοσηρές εθνομηδενιστικές ιδεολογίες τους που κατόρθωσαν να γίνουν αποδεκτές από το λαό με την συγκατάθεση της πλουτοκρατίας και της διεθνούς συνωμοσίας της εις βάρος των εθνών, έχουμε ενώπιον μας την έμπρακτη στήριξη του συστήματος καταλήστευσης των εθνών, την συμπαιγνία και συνθηκολόγηση με το σύστημα, που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποκρυβεί. Τα μαρξιστογενή ιδεολογήματα και οι πολιτικές πρακτικές που στηρίζονται σε αυτά αποτελούν την αριστερή λαβή της τανάλιας του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος. Η δεξιά λαβή ως γνωστό αποτελείται από τα δεξιά, ακροδεξιά και κεντροδεξιά σχήματα αλλά δεν θα αναφερθώ στην παρούσα ανακοίνωση σε αυτά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως είναι δυνατό να αντιπαλέψεις τον καπιταλισμό με την σημερινή χρηματοπιστωτική του μορφή, όταν οι λαϊκές δυνάμεις είναι στην ουσία αιχμάλωτες από δήθεν φιλολαϊκά σχήματα, που όμως υπηρετούν αδίσταχτα το σύστημα;
Ο αγώνας είναι χαμένος αν δεν κερδίσουμε ξανά το λαό μας, αν δεν επανεθνικοποιήσουμε την λαϊκή βάση, τις δυνάμεις του εργαζόμενου λαού. Συνεπώς στον αντικαπιταλιστικό μας αγώνα ο πρώτος στόχος πρέπει να είναι οι κομμουνιστικο-σοσιαλιστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρέπει να εγκαινιάσουμε ένα νέο κύκλο αντικομμουνιστικού, αντιεθνομηδενιστικού αγώνα. Και αυτό θα το πετύχουμε επιλέγοντας ως θέση μάχης την αριστερά. Η απώθηση του εθνομηδενισμού θα γίνει μέσα από την ενδυνάμωση μιας νέας αριστεράς, μιας εθνικιστικής αριστεράς, για να κερδίσουμε τις ρωμαλέες δυνάμεις του λαού και να τις στρέψουμε κατά του ληστρικού και τυραννικού συστήματος σε μιαν τελική χιεμαρρώδη και ατσάλινη σύγκρουση. Πόλεμος κατά της εθνομηδενιστικής αριστεράς σημαίνει ανάληψη της υπεράσπισης των λαϊκών δικαίων με ξεκάθαρο αντικαπιταλιστικό πρόταγμα.
Δεν χτυπούμε αόριστα τον “ιμπεριαλισμό” όπως κάνουν οι λαοπλάνοι του κομμουνισμού και του διεθνιστικού και αντιεθνικιστικού σοσιαλισμού, δεν κτυπούμε αόριστα τους “διεθνέις τοκογλύφους” όπως κάνει η ακροδεξιά πτέρυγα του συστήματος. Κτυπάμε το ορατό, το συγκεκριμένο, ντόπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα της εκκλησίας και των ιδιωτών που είναι συνασπισμένοι σε ένα κοινό μέτωπο με χίλιες οργανώσεις και χίλιες φωνές, σαν ένα αδηφάγο τέρας που κατασπαράσσει την εργασία του λαού. Αυτά τα συγκεκριμένα συμφέροντα οφείλουμε να κτυπήσουμε, υποστηρίζοντας τα λαϊκά δίκαια όχι κατά τον τρόπο που μετέρχονται οι σοσιαλκομουνιστές, στρέφοντας ένα μέρος των δυνάμεων της εργασίας ενάντια στο άλλο, μετατρέποντας τον εργάτη σε εχθρό του εργοδότη και βάζοντας στο ίδιο καλάθι το παραγωγικό κεφάλαιο που ανακυκλώνεται στον εθνικό χώρο με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα και που αναπτύσσεται πάνω στα συντρίμμια των πατρίδων.
Η ενιαία παραγωγική βάση της κοινωνίας και το παραγωγικό κεφάλαιο είναι για μας τους εθνικοκοινωνιστές το εθνικό υποκείμενο που υπερασπιζόμαστε ενάντια στο ληστρικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και σύστημα. Για να γίνει όμως ένα ενιαίο σώμα η παραγωγική κοινωνίας και να μπορέσει να εναντιωθεί στους εκμεταλλευτές της, πρέπει να συνδεθεί με αρχές και συνθήκες δικαίου, ισηγορίας, ισοπολιτείας, λαϊκής κυριαρχίας. Αυτός ο αγώνας απαιτεί συντονισμό ιδεολογικού πολέμου και προτασιακού πολιτικού λόγου. Αν κινηθούμε μεθοδικά μέσα από ένα σύστημα οργάνωσης που να επιτρέπει την αξιοκρατική ανάδειξη των καλυτέρων και θα αποκλείει τον συμμοριτισμό και τα κλειστά κυκλώματα προσωποπαγούς εξουσίας, θα έχουμε θετικό αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι λέω προς τους νέους εθνικιστές πως δεν πρέπει να φοβούνται τις λέξεις. Ο ιδεολογικός πόλεμος διεξάγεται με λέξεις. Με λέξεις που προκαλούν το σύστημα και αποκαλύπτουν την αλήθεια του εγχειρήματος μας. Εμπρός για μια δυνατή εθνικιστική αριστερά.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ
http://edikcyprus.blogspot.gr/2012/06/blog-post_07.html
Πέρα από τις νοσηρές εθνομηδενιστικές ιδεολογίες τους που κατόρθωσαν να γίνουν αποδεκτές από το λαό με την συγκατάθεση της πλουτοκρατίας και της διεθνούς συνωμοσίας της εις βάρος των εθνών, έχουμε ενώπιον μας την έμπρακτη στήριξη του συστήματος καταλήστευσης των εθνών, την συμπαιγνία και συνθηκολόγηση με το σύστημα, που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποκρυβεί. Τα μαρξιστογενή ιδεολογήματα και οι πολιτικές πρακτικές που στηρίζονται σε αυτά αποτελούν την αριστερή λαβή της τανάλιας του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος. Η δεξιά λαβή ως γνωστό αποτελείται από τα δεξιά, ακροδεξιά και κεντροδεξιά σχήματα αλλά δεν θα αναφερθώ στην παρούσα ανακοίνωση σε αυτά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως είναι δυνατό να αντιπαλέψεις τον καπιταλισμό με την σημερινή χρηματοπιστωτική του μορφή, όταν οι λαϊκές δυνάμεις είναι στην ουσία αιχμάλωτες από δήθεν φιλολαϊκά σχήματα, που όμως υπηρετούν αδίσταχτα το σύστημα;
Ο αγώνας είναι χαμένος αν δεν κερδίσουμε ξανά το λαό μας, αν δεν επανεθνικοποιήσουμε την λαϊκή βάση, τις δυνάμεις του εργαζόμενου λαού. Συνεπώς στον αντικαπιταλιστικό μας αγώνα ο πρώτος στόχος πρέπει να είναι οι κομμουνιστικο-σοσιαλιστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρέπει να εγκαινιάσουμε ένα νέο κύκλο αντικομμουνιστικού, αντιεθνομηδενιστικού αγώνα. Και αυτό θα το πετύχουμε επιλέγοντας ως θέση μάχης την αριστερά. Η απώθηση του εθνομηδενισμού θα γίνει μέσα από την ενδυνάμωση μιας νέας αριστεράς, μιας εθνικιστικής αριστεράς, για να κερδίσουμε τις ρωμαλέες δυνάμεις του λαού και να τις στρέψουμε κατά του ληστρικού και τυραννικού συστήματος σε μιαν τελική χιεμαρρώδη και ατσάλινη σύγκρουση. Πόλεμος κατά της εθνομηδενιστικής αριστεράς σημαίνει ανάληψη της υπεράσπισης των λαϊκών δικαίων με ξεκάθαρο αντικαπιταλιστικό πρόταγμα.
Δεν χτυπούμε αόριστα τον “ιμπεριαλισμό” όπως κάνουν οι λαοπλάνοι του κομμουνισμού και του διεθνιστικού και αντιεθνικιστικού σοσιαλισμού, δεν κτυπούμε αόριστα τους “διεθνέις τοκογλύφους” όπως κάνει η ακροδεξιά πτέρυγα του συστήματος. Κτυπάμε το ορατό, το συγκεκριμένο, ντόπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα της εκκλησίας και των ιδιωτών που είναι συνασπισμένοι σε ένα κοινό μέτωπο με χίλιες οργανώσεις και χίλιες φωνές, σαν ένα αδηφάγο τέρας που κατασπαράσσει την εργασία του λαού. Αυτά τα συγκεκριμένα συμφέροντα οφείλουμε να κτυπήσουμε, υποστηρίζοντας τα λαϊκά δίκαια όχι κατά τον τρόπο που μετέρχονται οι σοσιαλκομουνιστές, στρέφοντας ένα μέρος των δυνάμεων της εργασίας ενάντια στο άλλο, μετατρέποντας τον εργάτη σε εχθρό του εργοδότη και βάζοντας στο ίδιο καλάθι το παραγωγικό κεφάλαιο που ανακυκλώνεται στον εθνικό χώρο με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα και που αναπτύσσεται πάνω στα συντρίμμια των πατρίδων.
Η ενιαία παραγωγική βάση της κοινωνίας και το παραγωγικό κεφάλαιο είναι για μας τους εθνικοκοινωνιστές το εθνικό υποκείμενο που υπερασπιζόμαστε ενάντια στο ληστρικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και σύστημα. Για να γίνει όμως ένα ενιαίο σώμα η παραγωγική κοινωνίας και να μπορέσει να εναντιωθεί στους εκμεταλλευτές της, πρέπει να συνδεθεί με αρχές και συνθήκες δικαίου, ισηγορίας, ισοπολιτείας, λαϊκής κυριαρχίας. Αυτός ο αγώνας απαιτεί συντονισμό ιδεολογικού πολέμου και προτασιακού πολιτικού λόγου. Αν κινηθούμε μεθοδικά μέσα από ένα σύστημα οργάνωσης που να επιτρέπει την αξιοκρατική ανάδειξη των καλυτέρων και θα αποκλείει τον συμμοριτισμό και τα κλειστά κυκλώματα προσωποπαγούς εξουσίας, θα έχουμε θετικό αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι λέω προς τους νέους εθνικιστές πως δεν πρέπει να φοβούνται τις λέξεις. Ο ιδεολογικός πόλεμος διεξάγεται με λέξεις. Με λέξεις που προκαλούν το σύστημα και αποκαλύπτουν την αλήθεια του εγχειρήματος μας. Εμπρός για μια δυνατή εθνικιστική αριστερά.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ
http://edikcyprus.blogspot.gr/2012/06/blog-post_07.html
No comments :
Post a Comment