ΟΧΙ στην «πουτάνα» Διζωνική

Ωστόσο, όποιο και να είναι το περιεχόμενο της προστυχιάς, η «πουτάνα» είναι «πουτάνα» και η «Διζωνική» είναι «Διζωνική»!

Οι εκλογές στην Κύπρο πρέπει να δώσουν ένα ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΑΝΤΙ-ΔΙΖΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ.

Οι εκλογές στην Ελλάδα έδωσαν ένα ΑΝΤΙ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΗΝΥΜΑ. Απάντησαν με οργή στους ανίκανους ηγέτες που κατέστρεψαν τη χώρα και γονάτισαν ένα περήφανο και γενναίο λαό που ξέρει να αγωνίζεται όταν χρειαστεί. Που θυσίασε τα πάντα, για την τιμή και ελευθερία στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για να σωθεί η υπόλοιπη ανθρωπότητα… Και τον κατάντησαν κουρέλι…

Στις επόμενες εκλογές στην Κύπρο ο Ελληνισμός σύσσωμος πρέπει να δώσει και αυτός ένα ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΑΝΤΙ-ΔΙΖΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ. Δεν έχει περιθώρια πλέον, ο τόπος χάνεται και οδεύει στα σίγουρα στον εκτουρκισμό δίχως καν να χρειαστεί η Τουρκία να ρίξει ούτε μία άλλη σφαίρα. Τέρμα στην ανοχή και στα κομματικά κατεστημένα που εγκληματικά κοροιδεύουν το λαό για δεκαετίες. Ενσυνείδητα. Δεν τους παρέχω καμία δικαιολογία και ελαφρυντικά. Γνώριζαν και γνωρίζουν τι σήμαινε και τι σημαίνει διζωνική απαρχής. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ. Και όμως, συμβιβάστηκαν εις βάρος του λαού και του μέλλοντός του για να ικανοποιούν ξένα συμφέροντα… Τέρμα στις φιλο-διζωνικές διγλωσσίες όλων των κομμάτων. Τέρμα στην υποστήριξη των τουρκο-βρετανικών φιλοδοξιών, σχεδίων και κηδεμονεύσεων εις βάρος των ελληνικών εθνικών μας συμφερόντων. Τέρμα στις διαχρονικές διγλωσσίες και υπεκφυγές κομμάτων. Πότε με φανταστικά «σωστά περιεχόμενα» και πότε με «δεν μας ενδιαφέρει το όνομα» και λοιπά τέτοια για εσωτερική κατανάλωση των μαζών και την δική τους διατήρηση στις κατά τα άλλα πατριωτικές επάλξεις…

Μετά από 38 χρόνια ο Κυπριακός Ελληνισμός οφείλει να σκεφτεί το μέλλον του στην ελληνική Κύπρο και να τερματίσει την ξένη κηδεμονία που του επιβάλλεται μέσω των κυπριακών κομμάτων. Να δώσει το χαστούκι που χρειάζεται σε όλους τους διζωνικούς ξενοκίνητους τάχατες ηγέτες του. Γιατί δεν έχει πλέον περιθώρια για περισσότερο περιπαίξιμο από τα επιτήδεια αυτά κόμματα και τις φιλο-τουρκικές ηγεσίες τους. Υποστήριξη της διζωνικής σημαίνει και υποστήριξη τουρκικών συμφερόντων. Φανεροί και κρυφοί υποστηρικτές της τουρκο-βρετανικής διζωνικής διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να πάρουν ΔΥΝΑΜΙΚΑ το ΑΝΤΙΔΙΖΩΝΙΚΟ μήνυμα. Την απόφαση του λαού. Εφόσον προς το συμφέρον των ξένων αγνόησαν και περιφρόνησαν, γιατί έτσι απαίτησαν οι ξένοι κηδεμόνες, “φίλοι” και οι Τούρκοι, την προηγούμενη εντολή του, εκείνη της 24.4.2004. Η τιμωρία πρέπει να δοθεί ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΚΤΑ. Για τη σωτηρία της Κύπρου.

Η διζωνική ήταν και παραμένει τουρκική απαίτηση υιοθετημένη από τον Αύγουστο του 1974 από το Λονδίνο (τουλάχιστον, παρόλον ότι πάει πιο πίσω η προ-ιστορία της και η τουρκο-βρετανική συμπαιχνία για την επιβολή της), το οποίο από τις 16 Αύγουστο του 1974 προσπαθεί να μας την επιβάλει μέσω δικών μας. Εξιστορούν και ξεσκεπάζουν την διαχρονική πορεία της «πουτάνας» διζωνικής τα ίδια τα επίσημα βρετανικά έγγραφα του Φόρειν ΄Οφις. Δεν υπάρχει ούτε ‘σωστό περιεχόμενο΄ ούτε πρόβλημα με την ονομασία της. Αυτά ήταν και είναι δικαιολογίες εκείνων που τα σοφίζονται για να δίνουν άλλοθι στις δικές των ασήκωτες ευθύνες, λανθασμένους χειρισμούς και κατάπτυστες διγλωσσίες. Η διζωνική ένα μόνο και συγκεκριμένο περιεχόμενο είχε απαρχής και συνεχίζει να έχει: Εκείνη που της έδωσαν οι πάτρονές της Τούρκοι και Βρετανοί – ΔΥΟ ΚΡΑΤΗ και συγκυριαρχία στο ελληνικό κράτος – για σταδιακή τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Τρανταχτή απόδειξη η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ που άφησε ο μ. Σπύρος Κυπριανού προς Μάριο Καρογιάν και όλο τον Ελληνισμό, το μνημόνιο κυβέρνησης Σπύρου Κυπριανού που παραδόθηκε στο Φόρειν ΄Οφις στις 18 Ιουλίου 1979. (Βλέπε βιβλίο «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011»

Ακολουθούν δύο σημερινά (9.5.2012) σχετικά άρθρα στην εφημερίδα Σημερινή. Το ένα του Λάζαρου Μαύρου σχετικά με το «Διαχρονικό σφάλμα ΕΔΕΚ» και το δεύτερο του Χρυσόστομου Παρασκευόπουλου για το «Περιεχόμενο της… διζωνικής» στο οποίο αποδίδει στην διζωνική τη πρέπουσα ονομασία της «πουτάνας».

Ειρήσθω
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ


Διαχρονικό σφάλμα ΕΔΕΚ

09/05/2012 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Ι Δ Ι Ω Σ Η ΕΔΕΚ, που πρώτη είχε αποκηρύξει εμπράκτως την πολιτική Χριστόφια και με λεβεντιά εγκατέλειψε τις Καρέκλες της κυβέρνησής του την 8η Φεβρουαρίου 2010, πρώτη θα ‘πρεπε να παραδεχτεί ένα δικό της, διαχρονικά επαναλαμβανόμενο σφάλμα. Με καλές πάντα προθέσεις το διέπραττε. Κάθε φορά, όμως, η ωμή πραγματικότητα αποδείκνυε όχι μόνο το μάταιο κι ατελέσφορο του ελιγμού, αλλά και την επιδείνωση των επακόλουθών του. Θα μπορούσε, όντως, να αναγορευθεί ως το διαχρονικό σφάλμα της ΕΔΕΚ: Η θέση κι η αντίληψη ότι «δεν κολλάμε στην ονοματολογία της λύσης, αλλά μας ενδιαφέρει η ουσία και το περιεχόμενό της». Μ’ αυτήν την αντίληψη «την πάτησε» διαχρονικά η ΕΔΕΚ…

Ο Ρ Θ Ω Σ Η ΕΔΕΚ διαφώνησε εξ αρχής, ακόμα και με την πολιτική τής «διπεριφερειακής ομοσπονδίας» που εξαναγκάστηκε και εξαπατήθηκε να δοκιμάσει από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1977 ο Μακάριος. Ορθώς διαφώνησε έπειτα με τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Λανθασμένα, όμως, αποφάσισε να βάλει νερό στο κρασί της και να μην… κολλάει στην ονοματολογία. Φάνηκε έκτοτε κατ’ επανάληψιν ότι η ξενέρωτη στάση στάθηκε ανίκανη να παρεμποδίσει την αλληλουχία των διαδοχικά χειρότερων σχεδίων λύσης, από τις «Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ» στους «Δείκτες Κουεγιάρ» κι απ’ τη «Δέσμη Ιδεών Γκάλι» ώς το «Σχέδιο Ανάν»:

Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ ΕΠΕΙΔΗ «δεν μας ενδιέφερε η ονοματολογία», τα σαΐνια της «εποικοδομητικής ασάφειας», επιτύγχαναν κάθε φορά ΚΑΙ την ονοματολογία τους ΚΑΙ το περιεχόμενό τους τελικά να επιβάλλεται ως η μόνη ουσία. Η χαλαρότητα στην ονοματολογία, η οποία έσυρε την ΕΔΕΚ, με καταγεγραμμένες έστω επιφυλάξεις, στις «Ομόφωνες Αποφάσεις του ΕΣ» Δεκεμβρίου 1988 και Ιανουαρίου 1989, επί προεδρίας Βασιλείου, επέτρεψε στους Τούρκους να πετύχουν για 1η φορά σε Ψήφισμα του ΣΑ/ΟΗΕ το «κκοτσιάνιασμα» της Διζωνικής ονοματολογίας και την επιπλέον κερδοφόρα ονοματοδότηση της ρατσιστικής, αντιδημοκρατικής και ανθελληνικής εξίσωσης του 82% με το 18% ως «πολιτικής ισότητας» των δύο… κοινοτήτων!

Β Ε Β Α Ι Ω Σ Η ΕΔΕΚ εναντιώθηκε σ’ όλα τα σχέδια. Το «κόλλημά» της όμως να μην «κολλάει» στην ονοματολογία, δεν της επέτρεψε να αυξήσει στον λαό την αξιοπιστία που πίστευε ότι της αναλογούσε. Έτσι ακριβώς και τώρα. Ενώ απ’ την 8η Φεβρ. 2010 τής αναλογούσε να είναι η ηγέτιδα δύναμη της αντιπολίτευσης στον Χριστόφια, σύρεται ουραγός του Καρογιάν, με την «πιπίλα του κεντρώου χώρου: ΔΔΟ με το… σωστό περιεχόμενο», όπως ευφυώς ήταν ο τίτλος και στο άρθρο του κ. Μάριου Μαρκουλλή που μέχρι και η «Χαραυγή» το δημοσίευσε προχθές στην 10η σελίδα της.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Θα μπορούσε, άραγε, ο Όμιλος Πνευματικής Ανανεώσεως, μετά το επιτυχές συνέδριο «Την γλώσσα μού έδωσαν ελληνική», να οργανώσει κι ένα συνέδριο «Πόσες ζημιές υπέστη ο Ελληνισμός, λιποτακτώντας απ’ τα Κάστρα της Γλώσσας κι αδιαφορώντας για τις διζωνικές ονοματολογίες»; Και: Πόσο πολιτικά αμβλύνους κατέστη αποδεξάμενος «και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει», που ‘γραφε και στο Γ-82 του ο Θουκυδίδης;

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/487998

Το περιεχόμενο της… Διζωνικής

09/05/2012 | Σημερινή

Οποιοδήποτε περιεχόμενο και να της αποδοθεί, η διζωνικότητα περιέχει υποχρεωτικά οδυνηρές και επικίνδυνες παραχωρήσεις για την υπόθεση της Πατρίδας μας και του μέλλοντος των παιδιών μας

Η αδόκιμη για δημόσια προβολή λέξη «πουτάνα», έχει ένα πολύ πλούσιο και εναλλακτικό περιεχόμενο. Στην κυριολεξία, η λέξη, χαρακτηρίζει άτομα διεφθαρμένα και αδιάντρωπα, πρόσωπα χαμηλής ηθικής υπόστασης και ανθρώπους με φτηνή αποτίμηση της αξιοπρέπειάς τους, ενώ μεταφορικά, η έννοια, αναφέρεται σε προσωπικότητες «πολύπειρες», οι οποίες διαθέτουν απροσμέτρητο θράσος και πονηριά και έχουν την ικανότητα να επιβάλλουν στους άλλους αυτό που επιθυμούν.

Ωστόσο, όποιο και να είναι το περιεχόμενο της προστυχιάς, η «πουτάνα» είναι «πουτάνα» και η «Διζωνική» είναι «Διζωνική»! Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν επιθυμούμε να είναι πουτάνες η μητέρα μας, η σύζυγός μας, η θυγατέρα μας και η αδελφή μας, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι «φίλοι και συγγενείς» μας, εμείς οι Έλληνες της Κύπρου δεν πρέπει να δεχόμαστε να συζητούμε τη «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία». Οποιοδήποτε περιεχόμενο και να της αποδοθεί, η διζωνικότητα περιέχει υποχρεωτικά οδυνηρές και επικίνδυνες παραχωρήσεις για την υπόθεση της Πατρίδας μας και του μέλλοντος των παιδιών μας.

Στο χείλος του γκρεμού
Διαδοχικοί Πρόεδροι της Δημοκρατίας, στην προσπάθειά τους να προσδώσουν το «σωστό» περιεχόμενο στην έννοια της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», διαπραγματεύτηκαν το Κυπριακό εν μέσω συνεχούς και ασυγκράτητης διολίσθησης, για τριάντα οκτώ συναπτά έτη, φέρνοντάς το στο χείλος του γκρεμού.

Διερωτώμαι: «Υπάρχει περίπτωση, στο πλαίσιο μιας τέτοιας λύσης, η Τουρκία να μην είναι κυρίαρχη στον Βορρά και συγκυρίαρχη στον Νότο;». Αναλογίζομαι: «Υπάρχει περίπτωση να επιτραπεί σε όλους τους πρόσφυγες, καθώς και σε οποιοδήποτε Κύπριο πολίτη να κατοικήσει ελεύθερα στο βόρειο τμήμα και να μπορεί, ας πούμε, ν’ αναδεικνύει με την ψήφο του άρχοντες στην τοπική αυτοδιοίκηση;». Απορώ: «Σ’ έναν τόπο τόσο μικρό, με ελάχιστο πληθυσμό, θα μπορεί η οικονομία ν’ αντέξει τρεις Κυβερνήσεις, τρεις Βουλές και τρεις δημόσιες υπηρεσίες;». Σκέπτομαι: «Υπάρχει περίπτωση, με τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας να φύγουν οι έποικοι, ν’ αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα και ν’ απαλλαγούμε από τον κίνδυνο των μονομερών επεμβάσεων της Τουρκίας;».

Απευθυνόμενος στους προέδρους των κομμάτων του λεγόμενου «ενδιάμεσου» χώρου, που εφηύραν τη… συναινετική λύση του «σωστού» περιεχομένου της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», έχω να υποδείξω πως ο αυτοκράτορας του γνωστού παραμυθιού ήταν πάντοτε γυμνός και πως ανόητοι ήταν όλοι όσοι αρνούνταν, χάριν σκοπιμοτήτων, να δουν την αλήθεια.

Η… σημασία
Αν μέχρι το 1983 είχε κάποια σημασία η προσήλωση της πλευράς μας στις λεγόμενες «συμφωνίες κορυφής», με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η Τουρκία μάς απάλλαξε από τις… όποιες δεσμεύσεις μας. Αν μέχρι το 2003 είχε σημασία να πηγαίνουμε στις λεγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες για να ρίχνουμε το φταίξιμο της μη λύσης στην τουρκική πλευρά, από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και το γεγονός της αντικατάστασης του Ραούφ Ντεκτάς με τις φάτσες αχυρανθρώπων των τουρκικών μεθοδεύσεων να λαμβάνουν ηπιότερη δήθεν μορφή, έχει απολεσθεί κάθε σχετικό επιχείρημα.

Αν μέχρι το 2004 πιστεύαμε στην… ακεραιότητα του Ο.Η.Ε. και στην πιθανότητα να υπάρχει σ’ αυτό το επίπεδο η έννοια της δικαιοσύνης, οι 9000 σελίδες της καταγραμμένης περιφρόνησης των αρχών και των διακηρύξεων του διεθνούς οργανισμού, καθώς και των σχετικών ψηφισμάτων που συλλέγαμε κατά καιρούς, δεν επιτρέπουν οποιεσδήποτε αμφιταλαντεύσεις αναφορικά με τις μεθοδεύσεις των βρετανοτουρκικών μεθοδεύσεων.

Αν μέχρι την υπουργοποίηση του Νταβούτογλου υπήρχαν οποιαδήποτε ερωτηματικά περί των πραγματικών προθέσεων της Άγκυρας αναφορικά προς την Κύπρο, με μιαν απλή ανάγνωση του «Στρατηγικού Βάθους» που συνέγραψε ο εγκέφαλος της τουρκικής διπλωματίας και η παραμικρή αμφιβολία θα πρέπει να έχει διαλυθεί!

Κατά τον ίδιο τρόπο που ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται, κατά τον αυτό τρόπο η «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» δεν μπορεί να είναι βιώσιμη λύση για μας και τα παιδιά μας.
Όσοι εξακολουθούμε να είμαστε περήφανοι για την ελληνική μας καταγωγή, θα πρέπει να θυμούμαστε και να μνημονεύουμε τον Ηράκλειτο και την πάνσοφη ρήση του περί του ασταμάτητου μετασχηματισμού των καιρών και των ευκαιριών.

Δεν έχουν δικαιολογία
Αν σήμερα, τριάντα-πέντε χρόνια μετά την πρώτη… συμφωνία κορυφής, δεν ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε τις όποιες συγκυρίες μάς ευνοούν και να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα πολιτικά και άλλα οφέλη για την Πατρίδα μας, πότε επιτέλους θα το πράξουμε;

Όπως και πριν από πέντε χρόνια, οι «ενδιάμεσοι αρχηγοί» κατάφεραν με την ανειλικρίνεια που τους διακρίνει ν’ «αποτάξουν» τον Τάσσο και ν’ αναδείξουν στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα τον άνθρωπο που σήμερα, αναίσχυντα και χωρίς ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη που τους αναλογεί, λοιδορούν και επικρίνουν, κατά τον ίδιο τρόπο ετοιμάζονται ν’ αναδείξουν ξανά, στο ίδιο αξίωμα, και τον επόμενο που θα θεωρούν ψεύτη και αναξιόπιστο και ανίκανο να εφαρμόσει όσα συμφωνούνται στο παραισθησιογόνο περιβάλλον του δήθεν «Εθνικού Συμβουλίου».
Η αποκήρυξη της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» τούς αποκλείει από κάθε δικαιολογία να τα… βρουν σε κάποιο γύρο προεδρικών εκλογών με οποιοδήποτε υποψήφιο των δύο πόλων. Τους αποστερεί το δικαίωμα ν’ απεμπολήσουν τις αρχές τους χάριν της νομής της εξουσίας με τη συνεργασία των πολιτικών χώρων που κατ’ όνομα αναθεματίζουν.

Η πραγματικότητα
Στην πραγματικότητα δεν έχουν όραμα και πολύ περισσότερο δεν έχουν σχέδιο να κυβερνήσουν διαφορετικά από τους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν ονειρεύονται και δεν θέλουν να οδηγήσουν τον τόπο και τους πολίτες του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάθε στιγμή κατηγορούν και… αντιπολιτεύονται. Βολεύονται να διαδραματίζουν τον ρόλο του… ρυθμιστή, να μπαίνουν στις κυβερνήσεις όποτε τους συμφέρει και να βγαίνουν, άνευ κόστους, όποτε νομίσουν ότι δεν τους συμφέρει, αποστασιοποιούμενοι τοιουτοτρόπως από τις οποιεσδήποτε δικές τους πολιτικές ευθύνες.

Νοιάζονται μόνο πως θα διασφαλίσουν τα πολιτειακά τους αξιώματα ώστε να μπορούν να κάνουν τα ρουσφέτια τους, για το καλό το δικό τους και των κομμάτων τους και η Πατρίδα… ό,τι θέλει ας γίνει.

Ομφάλιος λώρος με ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ η ΔΔΟ

Ο αυτοπροσδιορισμός τους ως «ενδιάμεσοι», καταδεικνύει τον προεξάρχοντα ρόλο που αποδίδουν στον Αναστασιάδη και στο ΑΚΕΛ και η «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» είναι ο ομφάλιος λώρος που τους κρατά δεμένους μ’ αυτούς που με το όχι τους τσιμέντωσαν το ναι, αλλά και μ’ αυτούς που, παρά την καταψήφιση της πολιτικής τους από τη βάση του κόμματός τους, καταφέρνουν να επιβιώνουν πολιτικά και θέλουν να μας κυβερνήσουν.

Δεν επιθυμούν να γίνουν η εναλλακτική επιλογή για το εκλογικό σώμα. Δεν θέλουν να διαφοροποιηθούν και από «ενδιάμεσοι» να γίνουν ο διαφορετικός πόλος, παρουσιάζοντας τους άλλους δύο ως το ένα και το αυτό. Δεν επιλέγουν να προσφέρουν μια νέα πορεία και να δώσουν μια νέα προοπτική.

Μένουν δέσμιοι στο τι θα πράξουν στη… δεύτερη Κυριακή. Για κάποιον που έχει όραμα, το τι θα γίνει τη δεύτερη Κυριακή, θα το αφήσει στους άλλους. Αν βγει κερδισμένος, οι άλλοι ν’ αποφασίσουν αν θα τον ψηφίσουν. Αν χάσει, η υπερψήφιση της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», με όποιο περιεχόμενο και αν έχει, είναι υπόθεση που δεν θα πρέπει να τον αφορά! Οποιοδήποτε και αν είναι το περιεχόμενο της προστυχιάς, η «διζωνική» είναι «διζωνική» και οι «ενδιάμεσοι» είναι «ενδιάμεσοι»… Κρίμα…

http://diaggeleas.wordpress.com/2012/05/19/