Η ΚΥΒΕΡΝΩΣΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΓΥΡΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

Υπάρχει μόνο μία λύση για όλους τους λαϊκιστές που υπόσχονται τα πά­ντα και τα αντίθετά τους. Να κληθούν να τα εφαρμόσουν. Έτσι μόνο μαθαίνουν -αυτοί, αλλά και οι ψηφοφόροι τους- τι σημαίνει ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας· τι είναι το έλλειμμα· τι σημαίνει δανείζο­μαι από τη «μισητή τρόικα»· τι κόστος έχει να παραβιάζεις διεθνείς συμβάσεις. Διότι έξω από το Μαξίμου πολλά τραγού­δια λες. Μπορείς να εμφανί­ζεσαι ως ο Άγιος Νεκτάριος (προστάτης των φτωχών και των εργατών) και κυρίως ως Αϊ-Γιώργης που κατατροπώνει τον δράκο με τα τρία κεφάλια (E E., ΔΝΤ, ΕΚΤ). Μπροστά σε αυτήν την πρό­κληση βρέθηκε και ένας από τους μεγάλους λαϊκιστές της νέας γενιάς των πολιτικών. Ο Αλέξης Τσίπρας εκλήθη να δο­κιμάσει να κάνει όσα έλεγε. Δεν τόλμησε καν. Περιέφερε την εντολή, δίκην τροπαίου, στην Κουμουνδούρου, σε αριστερά κομματίδια, γκρουπούσκουλα, κινήσεις πολιτών κ.ά. και τη γύρισε από κει που την πήρε. Δεν δοκίμασε καν να δει αν το «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε» μπορεί να γίνει πράξη ή πώς μπορείς να κυβερνήσεις όταν οι αντίπαλοι σου δεν σέβονται τους στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρα­τίας και περικυκλώνουν τη Βουλή, γιαουρτώνουν ή προ­πηλακίζουν βουλευτές.

Ορθώς έπραξε. Μια αριστε­ρή διακυβέρνηση θα ξεγύμνω­νε την Αριστερά και τα τρελά οράματά της. θα χρειαζόταν σεβασμό στους νόμους της, όταν χρόνια διακηρύσσει ότι «νόμος είναι το δίκιο που νο­μίζει ότι ο καθένας έχει», θα έπρεπε να πάρει μέτρα, όχι γιατί το ζητά η τρόικα ή ο καπι­ταλισμός, αλλά γιατί, λόγω της τρόικας και του καπιταλισμού, αυτή η χώρα ακόμη ξοδεύει περισσότερα απ' όσα παράγει. Με λίγα λόγια, η Αριστερά θα έπρεπε να προσγειωθεί και να παίξει στο γήπεδο της πραγμα­τικότητας, αντί να νεφελοβατεί, φωνάζοντας πού και πού «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το υβρίδιο του Αλέκου Αλαβάνου και του Ανδρέα Παπανδρέου ορθώς επέστρε­ψε την εντολή. Καλύτερα να δικαιολογείται σαν τον λαγό του ανεκδότου -«λέμε καμιά βλακεία να περνάει η ώρα»-, παρά να φόρτωσει , στην Αρι­στερά μια εθνική καταστροφή. Αυτήν, εξάλλου, μπορεί να την πετύχει κλείνοντας κάθε μέρα το κέντρο της Αθήνας, προπηλακίζοντας βουλευτές, κλείνοντας λιμάνια και άλλα επαναστατικά. Δεν είναι ανά­γκη να τη χρεωθεί κιόλας.

Ο ΚΑΤΩΝ
Εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12/5/2012
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/05/blog-post_3761.html