"Το παρόν σύστημα εθνικής ασφάλειας είναι πλέον παρωχημένο"

Από τις ζώνες αστάθειας και συγκρούσεων που μας περιβάλλουν, η πλέον εύφλεκτη, αυτή τη στιγμή είναι η ευρύτερη λεκάνη τις Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Και μολονότι δεν έχουμε ίσως πάντοτε πλήρη συνείδηση του γεγονότος, οι εκεί εξελίξεις - πέραν της ανθρώπινης πτυχής τους λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου στη Συρία που κυρίως συγκρατεί την προσοχή της ελληνικής κοινής γνώμης, έχουν σημαντικές επιπτώσεις και στα εθνικά μας συμφέροντα. Η Άγκυρα, για ακόμη μια φορά, με επιμονή χειρίζεται τη σύγκρουση ως ένα είδος συναγωνισμού, με τον οποίο επιδιώκει να «κερδίσει». Έτσι στην τεράστια έκταση η οποία περιλαμβάνει τη θαλάσσια περιοχή από τη Ρόδο μέχρι και τα νοτιοδυτικά παράλια της Κύπρου, αποφάσισε να δώσει άδεια έρευνας για κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τη στιγμή που η Αθήνα βρίσκεται βυθισμένη σε προεκλογική περιδίνηση. Αυτή η άποψη δημιουργείται παρατηρώντας την ελεγχόμενη κλιμάκωση της αμφισβήτησης ιδιαίτερα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Οι ολοένα και αυξανόμενες σύγχρονες προκλήσεις, που αφορούν την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στις θαλάσσιες περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μεταβάλουν τα όρια των μέχρι πρότινος πολιτικών εθνικής ασφαλείας προς την απαίτηση διακλαδικών στρατηγικών, συνολικών προσπαθειών, αναθεώρηση της εκπαιδεύσεως και δημιουργία συστήματος εγκαίρου προσαρμογής των εθνικών στόχων. Ακόμη, το σημερινό σύστημα, αντί της ενδυνάμωσης των φορέων χάραξης πολιτικής, πολύ συχνά εμποδίζει τις ηγεσίες από τον ορθολογικό σχεδιασμό με αποτελεσματικότητα σε μελλοντικές έκτακτες καταστάσεις και από την ταύτιση των περιορισμένων πόρων με τους αντικειμενικούς στόχους. Σε μεγάλο βαθμό οι ιεραρχικές δομές εμποδίζουν την ενότητα στην προσπάθεια και δεν ευνοούν την διακλαδικότητα. Το κόστος των ελλείψεων αυτών είναι εμφανές σε περιττά έξοδα, σε ευκαιρίες που χάνονται και την υπονόμευση του ελληνικού πατριωτικού γοήτρου. Η πολιτική της ισχύος, που με μεθοδικότητα επιβάλλει η Άγκυρα, έχει ως μοναδικό σύστημα αξιών τη δόξα του κράτους, την οποία προσπαθεί να επιτύχει με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Για να αντιμετωπίσουμε το πλαίσιο αυτό, δε χωρούν οι υπέρμετρες δημοκρατικές ευαισθησίες που στη χώρα μας συχνά εγγίζουν τα όρια ανοχής σε συμπεριφορές ασυδοσίας ούτε τα κίνητρα ειρήνης και πολύ περισσότερο η ταύτιση με τη λογική του δόγματος ειρηνικής συνύπαρξης όταν αφορά σχέσεις με φύσει επεκτατικές χώρες. Εδώ αντικατοπτρίζεται η εγγενής επεκτατική συμπεριφορά των Τούρκων.

Η χώρα μας αρκετές φορές εθελοτυφλεί και επαναπαύεται στηριζόμενη στις αρχές του διεθνούς δικαίου, στην ύπαρξη της συνθήκης της Λωζάνης και στη συμμαχική αλληλεγγύη παρά το προηγούμενο της Κύπρου και των Ιμίων, για να κατοχυρώσει την εδαφική της ακεραιότητα και τα κεκτημένα δικαιώματά της. Η Ελλάδα θα πρέπει σίγουρα να επικαλείται τους εν λόγω πυλώνες αλλά δεν θα πρέπει να αγνοεί βασικούς κανόνες (με τρόπο εξαιρετικά ακατανόητο μερικές φορές), βασικούς κανόνες γεωπολιτικής συμπεριφοράς που διέπουν το διεθνές σύστημα. Η αιφνιδιαστική ενεργοποίηση της αεροπορικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της ΠΑ, η οποία ανήκει επιχειρησιακά στο ΓΕΕΘΑ και πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες με απόφαση του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου, αποτελεί μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού δείχνει ισχύ και αποφασιστικότητα. Όμως η Τουρκία στο πλαίσιο της προσπάθειά της να παρεμποδίσει την ολοκλήρωση του ελληνικού γεωπολιτικού συστήματος που περιλαμβάνει πέραν του Αιγαίου και τη θαλάσσια περιοχή της ΑΟΖ, εφαρμόζει με υπομονή και επιμονή, μια στρατηγική εδρασμένη άμεσα στο χώρο του πολιτικού ρεαλισμού. Αντίθετα η χώρα μας ενεργώντας με γνώμονα τη νέο-φιλελεύθερη αντίληψη των διεθνών σχέσεων, προσεγγίζει την επίτευξη του εθνικού της στόχου στηριζόμενη στο Διεθνές Δίκαιο.

Εκτιμώ ότι το παρόν σύστημα εθνικής ασφάλειας είναι πλέον παρωχημένο, εγκαινιάστηκε μετά την εισβολή των τουρκικών ΕΔ στην Κύπρο και προσαρμόζεται ή επικαιροποιείται έκτοτε μόνο περιοδικά και ανάλογα με τις πολιτικές αλλαγές. Αν και έχει σχεδιαστεί με προσανατολισμό την κύρια απειλή της πατρίδας μας, την Τουρκία, σήμερα βρισκόμαστε σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο, παγκόσμια, περιβάλλον και εξ’ αυτού οι δομές και οι διαδικασίες της εθνικής ασφάλειας έχουν καταστεί κάτι περισσότερο από απηρχαιωμένες, είναι πλέον επικίνδυνες. Παρόλο που τα υπερήφανα στελέχη των ελληνικών ΕΔ αγωνίζονται ακατάπαυστα για να διατηρείται η πατρίδα μας ασφαλής, ομογενοποιούνται όμως μέσα σε ένα σύστημα που υποστηρίζει την ασυνέπεια, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζει και να υπονομεύει τις προσπάθειές τους. Είναι καιρός να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις εθνικής ασφαλείας, με εμπειρογνώμονες που έχουν εργαστεί για χρόνια και αφού αναλύσουν τον μηχανισμό ασφαλείας να αντιμετωπίσουν την επείγουσα ανάγκη για συστημικές μεταρρυθμίσεις. Ακτίνα αισιοδοξίας αποτελεί η επιλογή στην ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης του καταξιωμένου πρώην Αρχηγού ΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκου, έστω και σε αυτή τη μεταβατική κυβέρνηση. Κατά συνέπεια η επιβίωση και η ανάπτυξη του εθνικού μας οικοδομήματος στο σημερινό άναρχο διεθνές περιβάλλον αποτελεί μονόδρομο και απαιτεί στέρεες βάσεις.

Αρχιπλοίαρχος (ε.α.) Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς ΠΝ
http://www.analystsforchange.org/2012/05/blog-post_1211.html
http://geopoliticsdailynews.blogspot.com/2012/05/blog-post_5100.html