Πατρίδα, να ένας λόγος που αξίζει, για να ζούμε και να πεθαίνουμε ! Η ιδεολογική απολίθωση της δοσιλογικής Αριστεράς και η εξουσιαστική λαγνεία της καπηλικής Δεξιάς είναι οι προάγγελοι της πολιτικής κυριαρχίας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Στην δεκαετία του 60, η πολιτικά κυρίαρχη Δεξιά προέβαλλε σαν θεμελιώδη ιδεολογικό άξονα αναφοράς τον αντικομμουνισμό του κονσερβοκουτιού. Έτσι, στις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις της Αριστεράς, αρκείτο στερεότυπα στο ατράνταχτο επιχείρημα, που ενεργοποιούσε τα αντίστοιχα αντανακλαστικά του λαϊκού σώματος: “Θα μας σφάξουν με το κονσερβοκούτι ” ! Το αποτέλεσμα όλοι το γνωρίζουμε. Η ηττημένη του εμφυλίου πολέμου Αριστερά, έγινε με την μεταπολίτευση ιδεολογικά και πολιτικά κυρίαρχη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιβάλει την μονολιθική κουλτούρα της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτιστικής ζωής, από άκρου εις άκρον του κοινωνικού σώματος, ενίοτε μάλιστα υπό καθεστώς ροβεσπιερικής τρομοκρατίας, όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Η ιστορία όμως τιμωρεί την αλαζονεία με το ίδιο νόμισμα. Έτσι, πενήντα χρόνια μετά, στην δεκαετία του 2010, η ιδεολογικά κυρίαρχη Αριστερά προβάλλει σαν θεμελιώδη άξονα της επιχειρηματολογίας της έναντι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τον οξειδωμένο αντιφασισμό του μεσοπολέμου, που έχει τα χαρακτηριστικά ιδεολογικής απολίθωσης, αρκούμενη στερεότυπα στο ατράνταχτο επιχείρημα: “η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ναζιστική συμμορία εγκληματιών” ! Το αποτέλεσμα, σε λίγο όλοι θα το γνωρίζουμε. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι στη βουλή, πολιτικά κυρίαρχη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιβάλει την πατριωτική κουλτούρα της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτιστικής ζωής από άκρου εις άκρον του λαϊκού σώματος και να απελευθερώσει τα ελληνικά πανεπιστήμια από την μούχλα και τη σκουριά της αριστερής τρομοκρατίας.
Ωστόσο, φύσει μαχητές, εμείς δεν θέλουμε τόσο ασθενείς ιδεολογικούς αντιπάλους σαν την Αριστερά, η οποία πριν την ήττα της είναι ήδη ηττημένη. Γι‘ αυτό, τώρα που η ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ διαβάζεται όσο καμιά άλλη πολιτική σελίδα στο διαδίκτυο, θέλουμε να εμπλουτίσουμε την αραχνιασμένη και σκωληκόβρωτη φαρέτρα των αντιπάλων μας, δίνοντάς τους τροφή για σκέψη, μήπως επιτέλους γίνουν σοβαροί καίτοι πρεσβεύουμε ότι ο αποτιτανωμένος εγκέφαλος των αστοιχείωτων μαρξιστών δεν επιδέχεται στίλβωμα. Γι΄ αυτό προτείνουμε κατωτέρω προς χάρη τους ένα συνοπτικό αλφαβητάρι πολιτειολογίας και πολιτικού στοχασμού.
Το κύριο πρόβλημα των μαρξιστών είναι ότι δεν έχουν κλασσική παιδεία, είναι δηλαδή φιλοσοφικά και οντολογικά αστοιχείωτοι με προεξάρχοντα τον ίδιο τον Μαρξ. Ελάχιστοι έχουν μελετήσει τις πηγές και όσοι το έχουν πράξει, ενεργούν υπό την ιδεολογική προκατάληψη του μαρξισμού, φορώντας τις νεωτερικές παραμορφωτικές παρωπίδες του, διότι δεν διαθέτουν Διάκριση. Διάκριση είναι η χαριτωμένη ικανότητα του στοχαστή να καταδύεται στις πηγές και να αναδύεται από αυτές με αρχετυπικό οίστρο, απεκδυόμενος κάθε μεθύστερη ιδεολογική πανοπλία. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Μαρξ, στην μοναδική του συνάντηση με τον προ-φιλοσοφικό στοχασμό, την διδακτορική του διατριβή, “Διαφορές ανάμεσα στην φυσική φιλοσοφία του Δημοκρίτου και του Επικούρου”, χρησιμοποίησε ως εργαλείο την νεωτερική εγελιανή διαλεκτική. Ανάλογα, για να ερμηνεύσει την προ-φιλοσοφική οντολογία του Ηρακλείτου και του Παρμενίδη χρησιμοποίησε νεωτερική μεθοδολογία. Δεν ερμήνευσε δηλαδή αυθεντικά τους στοχαστές, αλλά κουβάλησε τα είδωλά τους στην εποχή μας, κατασταλάζοντας στην γιγάντια αποφθεγματική πομφόλυγα πως ο Ηράκλειτος είναι “διαλεκτικός” και ο Παρμενίδης “μεταφυσικός”.
Τροφή για σκέψη, για αστοιχείωτους μαρξιστές: Η φύση δεν είναι διαλεκτική (Ενγκελς) αλλά αρμονική (Ηράκλειτος). Η μεταφυσική είναι η διαλεκτική αντίθεση της διαλεκτικής και σύνθεσή τους είναι η οντολογία. Δεν υπάρχει προτσές, αλλά πολική ουδετερότητα Είναι- μη-Είναι, “παλίντροπος αρμονίη”. Κατ’ επέκταση, η ιστορία δεν είναι γραμμική εξελικτική διαδικασία από μια πρωτοκομμουνιστική στην αταξική κοινωνία που ορίζεται από την πάλη των τάξεων, αλλά πεπρωμένο φυλών, λαών και πολιτισμών που ορίζεται από την πάλη των υπάρξεων. Οι μαρξιστές επίσης, έμπλεοι αντι-ιδεαλιστικής προκατάληψης, αγνοούν τον μέγιστο πολιτειολόγο των αιώνων, τον Πλάτωνα. Ο Πλάτωνας όμως, απέδειξε στην Πολιτεία ότι οι ανθρωπολογικοί τύποι είναι οντολογικά αναλλοίωτοι. Έτσι, το φαεινό και σκοτεινό κουκούλι του Δήμου που πυργώνει την Πόλι αποτελείται και θα αποτελείται διηνεκώς από ευάριθμους πολίτες, πολυάριθμους ιδιώτες, αναρίθμητους στασιώτες και το ανθρωπολογικό κοίτασμα των παριών.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές: Οι ανθρωπολογικοί τύποι έχουν οντολογική προέλευση και όχι ιστορική καταγωγή, έτσι θα γεννώνται αιωνίως μεταξύ των πολιτών, ιδιοτελείς ιδιώτες και προνομιούχοι στασιώτες που αντιποιούνται την αρχή και την εξουσία ανεξάρτητα από την ιστορική εξέλιξη. Συνεπώς δεν υπάρχει πάλη των τάξεων και γραμμική εξέλιξη της ιστορίας, αλλά αέναη διαπάλη των ανθρωπολογικών τύπων εντός της Πόλεως και η ανάγκη για ιδιοκτησία είναι απόρροια των δεσμών της γής και του αίματος, που δεν πρόκειται να ξεριζωθεί ποτέ. Θυμηθείτε τα ποντίκια του Λυσένκο: Σε όσες γενιές κι αν κόψετε τις ουρές, πάντα τα ποντίκια θα γεννιούνται με ουρά, τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, διότι έτσι αποφάσισε τελεσίδικα η φύση και δεν μπορεί να αποφασίσει αλλιώς η ιστορία.
Ένα συναφές φληνάφημα των απαίδευτων και ημιμαθών αντιπάλων μας είναι η βαρύγδουμπη ρήση: “στην Ελλάδα που γέννησε την δημοκρατία, δεν χωράει ο φασισμός”. Η Ελλάδα δεν γέννησε την δημοκρατία, αλλά την πολιτειακή τάξη, δηλαδή όλα τα πολιτεύματα που αρτίωσαν την Πόλι ως πολιτιστικό υποκείμενο της ιστορίας και μεταξύ αυτών και την δημοκρατία, που χαρακτηρίζεται από όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες στοχαστές, ως η αισχύνη, η εντροπία και η έκπτωση των πολιτευμάτων. Ιδιαίτερα το πολίτευμα της πλατωνικής Πολιτείας και των Νόμων είναι τόσο ακραία ολοκληρωτικό και σύνολη η ελληνική κοινωνία υπήρξε τόσο ακραία κλειστή και φυλετική, που ενώπιόν της, ο ναζισμός αποτελεί ωχρή και ατελή απομίμηση.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Υπάρχει ένας (αριθμός 1) από τους 400 Έλληνες στοχαστές, φιλοσόφους και ποιητές το έργο των οποίων διασώθηκε, από την ομηρική μέχρι την ελληνιστική περίοδο, που να είναι φίλος του δημοκρατικού πολιτεύματος; Έχει οποιαδήποτε σχέση ο Πλάτων, ο Ηράκλειτος, ο Παρμενίδης ή ο Πλωτίνος με την δημοκρατία; Αντίθετα προς την δημοκρατία, υπερκείμενη αξία αναφοράς για τον Έλληνα είναι 4.000 χρόνια τώρα η πατρίδα. Μια αξία γίγνεται λόγος ζωής για τον άνθρωπο, μόνον όταν η ίδια αυτή αξία μπορεί να αποτελέσει και λόγο θανάτου γι’ αυτόν. Πατρίδα είναι η γη των πατέρων των γιών μας, δηλαδή η ατελεύτητη διαδρομή των γενεών μέσα στην ιστορία, η αδιάπτωτη συνέχεια και η σάρκινη κοίτη του αιωνίου αίματος. “Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης ” αναφωνεί ο Έκτορας από το Μ της Ιλιάδος. “Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιότερον και αγιότερον εστιν η πατρίς ” βοά από τα βάθη των αιώνων ο Σωκράτης στον Κρίτωνα. “Από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά” ψάλλει ο εθνικός μας ποιητής, Πατρίδα, να ένας λόγος που αξίζει, για να ζούμε και να πεθαίνουμε !
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Βάλτε στο ζυγό, από την μια μεριά όλες τις “αξίες” σας, δημοκρατία, ατομικά δικαιώματα, φιλελευθερισμό, ταξική συνείδηση, ταξική πάλη, κομμουνισμό και όποιο άλλο όπιο της ιδεολογικής σας απολίθωσης. Κι από την άλλη, την πατρίδα. Η πλάστιγγα θα τινάξει στον αέρα τις ψευδαισθήσεις σας. Να γιατί έχετε ήδη ηττηθεί, να γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει ήδη νικήσει. Μια άλλη φρεναπάτη των μαρξιστών είναι η μεταφυσική πίστη τους στην επιστημονική τεκμηρίωση της μαρξιστικής ανάλυσης ως μεθόδου ερμηνείας των ιστορικών φαινομένων. Η μαρξιστική ανάλυση άγει στην αλήθεια, λένε διότι είναι επιστημονική. Ονόμασαν άλλωστε την ουτοπία τους “επιστημονικό σοσιαλισμό”. Ημιμαθείς και απαίδευτοι φανατικοί ! Διότι ο Πλάτων έχει αποδείξει, ότι η αλήθεια του ορθού λόγου δεν είναι παρά ορθότητα, δηλαδή συμφωνία με ένα προκείμενο κανόνα , που προϋπάρχει της “αληθείας” και έχει θεσπιστεί από την κρατούσα πολιτική δεοντολογία ήτοι την λεγόμενη “πολιτική ορθότητα” που επιβάλλει το κυρίαρχο σύστημα κάθε περιόδου.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Η επιστήμη ερμηνεύει την ιστορία και την πολιτική ή τις κατευθύνει με βάση την κρατούσα πολιτική ορθότητα που επιβάλλει το κυρίαρχο σύστημα; Οι μαρξιστές, αγκυλωμένοι στην μαρξιστική ανάλυση του τέλους του 19ου αιώνα, μεταφέρουν αυτούσιο το κοινωνικό μοντέλο της πρωτοβιομηχανικής περιόδου και της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου με την τεράστια ανάγκη σε εργατικό δυναμικό στην μεταβιομηχανική κοινωνία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Έτσι, επιμένουν στην λεγόμενη “κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής”, ως απαραίτητου σταδίου μετάβασης στον σοσιαλισμό. Όλοι γνωρίζουμε που οδήγησε αυτή η “κοινωνικοποίηση” την σοβιετική ένωση και το σοσιαλιστικό μοντέλο της. Οι κομμουνιστές, θέλουν να αντικαταστήσουν τον καπιταλισμό, ένα σύστημα που έχει χρεοκοπήσει, με τον σοσιαλισμό, μια μούμια που έχει σαπίσει.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Το πρόβλημα της τεράστιας συσσώρευσης των εικονικών κεφαλαίων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, μαρξιστική ιδεοληπτική εμμονή που ορθά εγκαταλείφθηκε από την ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατία στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ή η κατάργηση της δουλείας του τόκου, που μόλις εφαρμόστηκε από τον Χίτλερ το 33, αποτέλεσε αιτία πολέμου για τον παγκόσμιο καπιταλισμό και τους πάτρωνές του;
Ας έλθουμε όμως και στον οξειδωμένο, σκουριασμένο δηλαδή, αντιφασισμό της εποχής μας. Οι μαρξιστές, σταλινικοί μπολσεβίκοι, νεοκομμουνιστές και αναρχοκομμουνιστές, λόγω δογματικής μονολιθικότητας δεν είναι μόνον οντολογικά και φιλοσοφικά αστοιχείωτοι, αλλά και μαρξιστικά. Έτσι είναι αγκυλωμένοι σε ερμηνείες του φασιστικού και ιδιαίτερα του ναζιστικού φαινομένου, που από άγνοια συγχέουν με το φασιστικό, οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί από τους σοβαρούς μαρξιστές αναλυτές ως αδιέξοδες και υπερκερασμένες από την ιστορία. Η άποψη του συρμού, “ότι ο ναζισμός είναι η ακραία μορφή του μονοπωλιακού καπιταλισμού που επιβάλλει σαν έσχατη λύση η αστική τάξη στον λαό για να συντηρήσει τα προνόμιά της”, προκαλεί στον μελετητή των κοινωνικών φαινομένων της εποχής μας θυμηδία και οίκτο για την απόλυτη άγνοια των εκφραστών της. Ο συνεπής μαρξιστής στοχαστής Νίκος Πουλαντζάς, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, όταν διαπίστωσε οριστικά, ότι το επιστημονικό εργαλείο στο οποίο βάσισε όλη την ερμηνευτική αναλυτική του, η μαρξιστική ανάλυση, αποδείχτηκε αδύναμη να ερμηνεύσει τον ναζισμό.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Πέραν των βαρύγδουμπων και εμβριθών αναλύσεων, υπάρχει η προφάνεια της ιστορίας. Αν ο ναζισμός είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, τότε γιατί στην κρίσιμη καμπή της ιστορίας, στον παγκόσμιο πόλεμο, ο ναζισμός βρέθηκε στην μια όχθη και ο καπιταλισμός με τον κομμουνισμό, πιστοί φίλοι και σύμμαχοι στην άλλη; Γιατί η αμερικανική πολεμική μηχανή διέσωσε την Σοβιετική Ένωση από τον αφανισμό; Γιατί πάνω στα καπνισμένα ερείπια του Βερολίνου αντήλλαξαν νικητήρια χειραψία ο αγγλοαμερικανός γιάνκης με τον σοβιετικό μπολσεβίκο; Γιατί συνεταίροι της Γιάλτας ήταν ο Τσώρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν; Αν είναι εγκλήματα πολέμου των ναζί, το Νταχάου, το Άουσβιτς, τότε τι είδους και τίνος εγκλήματα είναι η Δρέσδη, η Χιροσίμα, το Μέμελ, το Κατύν, ο Πειραιάς και τα ικριώματα των Κυπρίων;
Κλείνοντας το μικρό αυτό αλφαβητάριο, θα ήθελα να σταθώ σε τρέχουσες αναλύσεις, αστικές και μαρξιστικές, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ένεκα της εκρηκτικής ανόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Αναφορικά με τους αστούς σχολιαστές και δημοσιογράφους συναντώ ό, τι ανέμενα. Βραδύνοια, ανεπάρκεια αναλυτικής σκέψης, χολή και όξος. Φυσικό θα έλεγε κανείς για τους κληρονόμους της Δεξιάς του κονσερβοκουτιού, που στερούνται τόσο παιδείας, όσο και κοινωνιολογικού εργαλείου ανατομίας και ερμηνείας του πολιτικού γίγνεσθαι. Εκείνο όμως που δεν ανέμενα και με αφήνει κατάπληκτο, είναι η απόλυτη ανεπάρκεια της Αριστεράς. Μελέτησα άρθρα της καθεστωτικής αριστεράς, της νεοκομμουνιστικής του ΣΥΡΙΖΑ, αναρχοκομμουνιστών, του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Η ίδια παιδαριώδης προσέγγιση δίχως υποψιασμό βάθους, τα ίδια παρωχημένα, τετριμμένα αναμασήματα του συρμού, “επιχειρήματα” που όζουν σκώρο και ναφθαλίνη, μεταφερμένα αυτούσια από το μεσοπόλεμο στο σήμερα, στείρα και ανούσια, δίχως καμιά γόνιμη επεξεργασία. Και η επωδός, ύβρεις και πάλι ύβρεις: η “ναζιστική συμμορία εγκληματιών”.
Σύντροφοι, με τέτοια αδυναμία κατανόησης του πολιτικού γίγνεσθαι, είστε ηττημένοι πριν την μάχη, όπως οι σύντροφοί σας την δεκαετία του 30. Όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία, οι κομμουνιστές πανηγύρισαν περισσότερο από τους ναζιστές. Διότι σύμφωνα με την μαρξιστική ανάλυση, εφόσον ο ναζισμός ήταν ο παροξυσμός του καπιταλισμού κλπ, κλπ, σε έξη μήνες η εξέγερση των εργατών και του λαού θα έριχνε την εξουσία στην αγκαλιά τους. Σε έξη μήνες, ο ναζισμός είχε λύσει το κοινωνικό πρόβλημα στην Γερμανία, οι κομμουνιστές είχαν γίνει ναζιστές και το κομμουνιστικό κόμμα είχε μείνει δίχως οπαδούς. Ο δε ηγέτης του κόμματος Τόλγκλερ κατάντησε κειμενογράφος ναζιστικών προκηρύξεων κατά την εποχή του γαλλογερμανικού μετώπου.
Θα σχολιάσω δύο μόνο αναφορές που καταχώρησα πρόχειρα στη μνήμη μου. Ένας φέρελπις νεολαίος της καθεστωτικής ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, έγραψε ένα άρθρο περί ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο οποίο διατείνονταν ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (λόγω λαθρομεταναστών) είναι ένα μονοθεματικό κόμμα, αλλά ταυτόχρονα ναζιστικό. Την συνέκρινε δε με την…ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ. Αλλ’ ώ άφρων νεανία αν είναι μονοθεματικό πως μπορεί να είναι και ναζιστικό κι αν είναι ναζιστικό τι σχέση έχει με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ; Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς την ποιότητα πολιτικής σκέψης των αντιπάλων μας. Ένα δεύτερο άρθρο, περί της θέσης των γυναικών στο κίνημά μας, ανέγνωσα σε μια παιδαριώδη κομμουνιστική ιστοσελίδα με τίτλο “Ξεκίνημα”. Εκεί ο “αρθρογράφος” μεταξύ άλλων σημείωνε ως έγκλημα καθοσιώσεως τον αντιφεμινισμό, αλλά κυρίως την άρνηση των αμβλώσεων, που “περιορίζουν την ατομική ελευθερία της γυναίκας” και το δικαίωμα “αυτοδιάθεσης” της, εκθέτουν δε σε κίνδυνο την ζωή της λόγω του παράνομου καθεστώτος που ισχύει σήμερα. Δεν θα μπώ στην ουσία της “επιχειρηματολογίας”, διότι το κείμενο είναι εντελώς παιδαριώδες γραμμένο από ανώριμο έφηβο. Αποτελεί όμως,
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Η φύση ορίζει ότι το έμβρυο στην μήτρα είναι άνθρωπος. Όλοι άλλωστε έχουμε δεί το συγκλονιστικό βίντεο “σιωπηλή κραυγή”, που δείχνει την απέλπιδα προσπάθεια ενός εμβρύου να αποφύγει την αναρρόφηση της άμβλωσης και να κρατηθεί στην ζωή. Αν λοιπόν η φύση ορίζει ότι το έμβρυο είναι άνθρωπος, από πού αντλεί το δικαίωμα η πολιτική ορθότητα της δημοκρατίας, που ορίζει ότι ΔΕΝ είναι άνθρωπος, ώστε να μπορεί να το σφαγιάζει ανελέητα στην μήτρα; Κι αν η ελληνική κοινωνία δολοφονεί 200.000 τέκνα της τον χρόνο, για ποιο λόγο πρέπει να σεβαστεί 2.000.000 λαθρομετανάστες; Αν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι το “τελευταίο καταφύγιο της αστικής τάξης και του συστήματος” τότε γιατί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από άκρου εις άκρον ορθώνεται λυσσαλέα ενάντιά της; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι το τελευταίο καταφύγιο του λαού και της πατρίδος.
Τι είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Είναι λαϊκό πατριωτικό κίνημα. Αν ο ορισμός δεν σας αρέσει, δώστε όποιο χαρακτηρισμό θέλετε, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν αγωνιά για τους χαρακτηρισμούς σας: Είναι ό, τι αποφασίσετε. Μόνο για ένα αγωνιά: Για τον λαό και την πατρίδα. Ο γράφων, όπως και η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών, μελών και φίλων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. Δεν έχει πιάσει όπλο ή μαχαίρι ποτέ στην ζωή του πέραν της στρατιωτικής του θητείας, δεν έχει ποτέ βρεθεί στα δικαστήρια, δεν έχει ενοχλήσει ποτέ συνάνθρωπό του, έλληνα είτε λαθρομετανάστη. Δεν είναι κουρεμένος “γουλί”, δεν κάνει body-bulding, είναι σκληρά εργαζόμενος σε δυσχερείς συνθήκες για να συντηρήσει την οικογένειά του. Είναι δηλαδή ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Μοναδικό όπλο η πέννα του και η προκατάληψη εναντίον των προκαταλήψεων. Τι διαφέρει από τους άλλους; Ό, τι θέτει ερωτήματα που οι άλλοι αρνούνται ή δεν ενδιαφέρονται να θέσουν. Αν μετά τα παραπάνω οι μαρξιστές και δημοκράτες υβριστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαστε μια “ναζιστική συμμορία εγκληματιών”, τότε είναι αληθώς άξιοι του ιστορικού τους πεπρωμένου.
Στην δεκαετία του 60, η πολιτικά κυρίαρχη Δεξιά προέβαλλε σαν θεμελιώδη ιδεολογικό άξονα αναφοράς τον αντικομμουνισμό του κονσερβοκουτιού. Έτσι, στις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις της Αριστεράς, αρκείτο στερεότυπα στο ατράνταχτο επιχείρημα, που ενεργοποιούσε τα αντίστοιχα αντανακλαστικά του λαϊκού σώματος: “Θα μας σφάξουν με το κονσερβοκούτι ” ! Το αποτέλεσμα όλοι το γνωρίζουμε. Η ηττημένη του εμφυλίου πολέμου Αριστερά, έγινε με την μεταπολίτευση ιδεολογικά και πολιτικά κυρίαρχη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιβάλει την μονολιθική κουλτούρα της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτιστικής ζωής, από άκρου εις άκρον του κοινωνικού σώματος, ενίοτε μάλιστα υπό καθεστώς ροβεσπιερικής τρομοκρατίας, όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Η ιστορία όμως τιμωρεί την αλαζονεία με το ίδιο νόμισμα. Έτσι, πενήντα χρόνια μετά, στην δεκαετία του 2010, η ιδεολογικά κυρίαρχη Αριστερά προβάλλει σαν θεμελιώδη άξονα της επιχειρηματολογίας της έναντι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τον οξειδωμένο αντιφασισμό του μεσοπολέμου, που έχει τα χαρακτηριστικά ιδεολογικής απολίθωσης, αρκούμενη στερεότυπα στο ατράνταχτο επιχείρημα: “η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ναζιστική συμμορία εγκληματιών” ! Το αποτέλεσμα, σε λίγο όλοι θα το γνωρίζουμε. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι στη βουλή, πολιτικά κυρίαρχη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιβάλει την πατριωτική κουλτούρα της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτιστικής ζωής από άκρου εις άκρον του λαϊκού σώματος και να απελευθερώσει τα ελληνικά πανεπιστήμια από την μούχλα και τη σκουριά της αριστερής τρομοκρατίας.
Ωστόσο, φύσει μαχητές, εμείς δεν θέλουμε τόσο ασθενείς ιδεολογικούς αντιπάλους σαν την Αριστερά, η οποία πριν την ήττα της είναι ήδη ηττημένη. Γι‘ αυτό, τώρα που η ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ διαβάζεται όσο καμιά άλλη πολιτική σελίδα στο διαδίκτυο, θέλουμε να εμπλουτίσουμε την αραχνιασμένη και σκωληκόβρωτη φαρέτρα των αντιπάλων μας, δίνοντάς τους τροφή για σκέψη, μήπως επιτέλους γίνουν σοβαροί καίτοι πρεσβεύουμε ότι ο αποτιτανωμένος εγκέφαλος των αστοιχείωτων μαρξιστών δεν επιδέχεται στίλβωμα. Γι΄ αυτό προτείνουμε κατωτέρω προς χάρη τους ένα συνοπτικό αλφαβητάρι πολιτειολογίας και πολιτικού στοχασμού.
Το κύριο πρόβλημα των μαρξιστών είναι ότι δεν έχουν κλασσική παιδεία, είναι δηλαδή φιλοσοφικά και οντολογικά αστοιχείωτοι με προεξάρχοντα τον ίδιο τον Μαρξ. Ελάχιστοι έχουν μελετήσει τις πηγές και όσοι το έχουν πράξει, ενεργούν υπό την ιδεολογική προκατάληψη του μαρξισμού, φορώντας τις νεωτερικές παραμορφωτικές παρωπίδες του, διότι δεν διαθέτουν Διάκριση. Διάκριση είναι η χαριτωμένη ικανότητα του στοχαστή να καταδύεται στις πηγές και να αναδύεται από αυτές με αρχετυπικό οίστρο, απεκδυόμενος κάθε μεθύστερη ιδεολογική πανοπλία. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Μαρξ, στην μοναδική του συνάντηση με τον προ-φιλοσοφικό στοχασμό, την διδακτορική του διατριβή, “Διαφορές ανάμεσα στην φυσική φιλοσοφία του Δημοκρίτου και του Επικούρου”, χρησιμοποίησε ως εργαλείο την νεωτερική εγελιανή διαλεκτική. Ανάλογα, για να ερμηνεύσει την προ-φιλοσοφική οντολογία του Ηρακλείτου και του Παρμενίδη χρησιμοποίησε νεωτερική μεθοδολογία. Δεν ερμήνευσε δηλαδή αυθεντικά τους στοχαστές, αλλά κουβάλησε τα είδωλά τους στην εποχή μας, κατασταλάζοντας στην γιγάντια αποφθεγματική πομφόλυγα πως ο Ηράκλειτος είναι “διαλεκτικός” και ο Παρμενίδης “μεταφυσικός”.
Τροφή για σκέψη, για αστοιχείωτους μαρξιστές: Η φύση δεν είναι διαλεκτική (Ενγκελς) αλλά αρμονική (Ηράκλειτος). Η μεταφυσική είναι η διαλεκτική αντίθεση της διαλεκτικής και σύνθεσή τους είναι η οντολογία. Δεν υπάρχει προτσές, αλλά πολική ουδετερότητα Είναι- μη-Είναι, “παλίντροπος αρμονίη”. Κατ’ επέκταση, η ιστορία δεν είναι γραμμική εξελικτική διαδικασία από μια πρωτοκομμουνιστική στην αταξική κοινωνία που ορίζεται από την πάλη των τάξεων, αλλά πεπρωμένο φυλών, λαών και πολιτισμών που ορίζεται από την πάλη των υπάρξεων. Οι μαρξιστές επίσης, έμπλεοι αντι-ιδεαλιστικής προκατάληψης, αγνοούν τον μέγιστο πολιτειολόγο των αιώνων, τον Πλάτωνα. Ο Πλάτωνας όμως, απέδειξε στην Πολιτεία ότι οι ανθρωπολογικοί τύποι είναι οντολογικά αναλλοίωτοι. Έτσι, το φαεινό και σκοτεινό κουκούλι του Δήμου που πυργώνει την Πόλι αποτελείται και θα αποτελείται διηνεκώς από ευάριθμους πολίτες, πολυάριθμους ιδιώτες, αναρίθμητους στασιώτες και το ανθρωπολογικό κοίτασμα των παριών.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές: Οι ανθρωπολογικοί τύποι έχουν οντολογική προέλευση και όχι ιστορική καταγωγή, έτσι θα γεννώνται αιωνίως μεταξύ των πολιτών, ιδιοτελείς ιδιώτες και προνομιούχοι στασιώτες που αντιποιούνται την αρχή και την εξουσία ανεξάρτητα από την ιστορική εξέλιξη. Συνεπώς δεν υπάρχει πάλη των τάξεων και γραμμική εξέλιξη της ιστορίας, αλλά αέναη διαπάλη των ανθρωπολογικών τύπων εντός της Πόλεως και η ανάγκη για ιδιοκτησία είναι απόρροια των δεσμών της γής και του αίματος, που δεν πρόκειται να ξεριζωθεί ποτέ. Θυμηθείτε τα ποντίκια του Λυσένκο: Σε όσες γενιές κι αν κόψετε τις ουρές, πάντα τα ποντίκια θα γεννιούνται με ουρά, τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, διότι έτσι αποφάσισε τελεσίδικα η φύση και δεν μπορεί να αποφασίσει αλλιώς η ιστορία.
Ένα συναφές φληνάφημα των απαίδευτων και ημιμαθών αντιπάλων μας είναι η βαρύγδουμπη ρήση: “στην Ελλάδα που γέννησε την δημοκρατία, δεν χωράει ο φασισμός”. Η Ελλάδα δεν γέννησε την δημοκρατία, αλλά την πολιτειακή τάξη, δηλαδή όλα τα πολιτεύματα που αρτίωσαν την Πόλι ως πολιτιστικό υποκείμενο της ιστορίας και μεταξύ αυτών και την δημοκρατία, που χαρακτηρίζεται από όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες στοχαστές, ως η αισχύνη, η εντροπία και η έκπτωση των πολιτευμάτων. Ιδιαίτερα το πολίτευμα της πλατωνικής Πολιτείας και των Νόμων είναι τόσο ακραία ολοκληρωτικό και σύνολη η ελληνική κοινωνία υπήρξε τόσο ακραία κλειστή και φυλετική, που ενώπιόν της, ο ναζισμός αποτελεί ωχρή και ατελή απομίμηση.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Υπάρχει ένας (αριθμός 1) από τους 400 Έλληνες στοχαστές, φιλοσόφους και ποιητές το έργο των οποίων διασώθηκε, από την ομηρική μέχρι την ελληνιστική περίοδο, που να είναι φίλος του δημοκρατικού πολιτεύματος; Έχει οποιαδήποτε σχέση ο Πλάτων, ο Ηράκλειτος, ο Παρμενίδης ή ο Πλωτίνος με την δημοκρατία; Αντίθετα προς την δημοκρατία, υπερκείμενη αξία αναφοράς για τον Έλληνα είναι 4.000 χρόνια τώρα η πατρίδα. Μια αξία γίγνεται λόγος ζωής για τον άνθρωπο, μόνον όταν η ίδια αυτή αξία μπορεί να αποτελέσει και λόγο θανάτου γι’ αυτόν. Πατρίδα είναι η γη των πατέρων των γιών μας, δηλαδή η ατελεύτητη διαδρομή των γενεών μέσα στην ιστορία, η αδιάπτωτη συνέχεια και η σάρκινη κοίτη του αιωνίου αίματος. “Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης ” αναφωνεί ο Έκτορας από το Μ της Ιλιάδος. “Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιότερον και αγιότερον εστιν η πατρίς ” βοά από τα βάθη των αιώνων ο Σωκράτης στον Κρίτωνα. “Από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά” ψάλλει ο εθνικός μας ποιητής, Πατρίδα, να ένας λόγος που αξίζει, για να ζούμε και να πεθαίνουμε !
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Βάλτε στο ζυγό, από την μια μεριά όλες τις “αξίες” σας, δημοκρατία, ατομικά δικαιώματα, φιλελευθερισμό, ταξική συνείδηση, ταξική πάλη, κομμουνισμό και όποιο άλλο όπιο της ιδεολογικής σας απολίθωσης. Κι από την άλλη, την πατρίδα. Η πλάστιγγα θα τινάξει στον αέρα τις ψευδαισθήσεις σας. Να γιατί έχετε ήδη ηττηθεί, να γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει ήδη νικήσει. Μια άλλη φρεναπάτη των μαρξιστών είναι η μεταφυσική πίστη τους στην επιστημονική τεκμηρίωση της μαρξιστικής ανάλυσης ως μεθόδου ερμηνείας των ιστορικών φαινομένων. Η μαρξιστική ανάλυση άγει στην αλήθεια, λένε διότι είναι επιστημονική. Ονόμασαν άλλωστε την ουτοπία τους “επιστημονικό σοσιαλισμό”. Ημιμαθείς και απαίδευτοι φανατικοί ! Διότι ο Πλάτων έχει αποδείξει, ότι η αλήθεια του ορθού λόγου δεν είναι παρά ορθότητα, δηλαδή συμφωνία με ένα προκείμενο κανόνα , που προϋπάρχει της “αληθείας” και έχει θεσπιστεί από την κρατούσα πολιτική δεοντολογία ήτοι την λεγόμενη “πολιτική ορθότητα” που επιβάλλει το κυρίαρχο σύστημα κάθε περιόδου.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Η επιστήμη ερμηνεύει την ιστορία και την πολιτική ή τις κατευθύνει με βάση την κρατούσα πολιτική ορθότητα που επιβάλλει το κυρίαρχο σύστημα; Οι μαρξιστές, αγκυλωμένοι στην μαρξιστική ανάλυση του τέλους του 19ου αιώνα, μεταφέρουν αυτούσιο το κοινωνικό μοντέλο της πρωτοβιομηχανικής περιόδου και της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου με την τεράστια ανάγκη σε εργατικό δυναμικό στην μεταβιομηχανική κοινωνία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Έτσι, επιμένουν στην λεγόμενη “κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής”, ως απαραίτητου σταδίου μετάβασης στον σοσιαλισμό. Όλοι γνωρίζουμε που οδήγησε αυτή η “κοινωνικοποίηση” την σοβιετική ένωση και το σοσιαλιστικό μοντέλο της. Οι κομμουνιστές, θέλουν να αντικαταστήσουν τον καπιταλισμό, ένα σύστημα που έχει χρεοκοπήσει, με τον σοσιαλισμό, μια μούμια που έχει σαπίσει.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Το πρόβλημα της τεράστιας συσσώρευσης των εικονικών κεφαλαίων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, μαρξιστική ιδεοληπτική εμμονή που ορθά εγκαταλείφθηκε από την ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατία στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ή η κατάργηση της δουλείας του τόκου, που μόλις εφαρμόστηκε από τον Χίτλερ το 33, αποτέλεσε αιτία πολέμου για τον παγκόσμιο καπιταλισμό και τους πάτρωνές του;
Ας έλθουμε όμως και στον οξειδωμένο, σκουριασμένο δηλαδή, αντιφασισμό της εποχής μας. Οι μαρξιστές, σταλινικοί μπολσεβίκοι, νεοκομμουνιστές και αναρχοκομμουνιστές, λόγω δογματικής μονολιθικότητας δεν είναι μόνον οντολογικά και φιλοσοφικά αστοιχείωτοι, αλλά και μαρξιστικά. Έτσι είναι αγκυλωμένοι σε ερμηνείες του φασιστικού και ιδιαίτερα του ναζιστικού φαινομένου, που από άγνοια συγχέουν με το φασιστικό, οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί από τους σοβαρούς μαρξιστές αναλυτές ως αδιέξοδες και υπερκερασμένες από την ιστορία. Η άποψη του συρμού, “ότι ο ναζισμός είναι η ακραία μορφή του μονοπωλιακού καπιταλισμού που επιβάλλει σαν έσχατη λύση η αστική τάξη στον λαό για να συντηρήσει τα προνόμιά της”, προκαλεί στον μελετητή των κοινωνικών φαινομένων της εποχής μας θυμηδία και οίκτο για την απόλυτη άγνοια των εκφραστών της. Ο συνεπής μαρξιστής στοχαστής Νίκος Πουλαντζάς, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, όταν διαπίστωσε οριστικά, ότι το επιστημονικό εργαλείο στο οποίο βάσισε όλη την ερμηνευτική αναλυτική του, η μαρξιστική ανάλυση, αποδείχτηκε αδύναμη να ερμηνεύσει τον ναζισμό.
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Πέραν των βαρύγδουμπων και εμβριθών αναλύσεων, υπάρχει η προφάνεια της ιστορίας. Αν ο ναζισμός είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, τότε γιατί στην κρίσιμη καμπή της ιστορίας, στον παγκόσμιο πόλεμο, ο ναζισμός βρέθηκε στην μια όχθη και ο καπιταλισμός με τον κομμουνισμό, πιστοί φίλοι και σύμμαχοι στην άλλη; Γιατί η αμερικανική πολεμική μηχανή διέσωσε την Σοβιετική Ένωση από τον αφανισμό; Γιατί πάνω στα καπνισμένα ερείπια του Βερολίνου αντήλλαξαν νικητήρια χειραψία ο αγγλοαμερικανός γιάνκης με τον σοβιετικό μπολσεβίκο; Γιατί συνεταίροι της Γιάλτας ήταν ο Τσώρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν; Αν είναι εγκλήματα πολέμου των ναζί, το Νταχάου, το Άουσβιτς, τότε τι είδους και τίνος εγκλήματα είναι η Δρέσδη, η Χιροσίμα, το Μέμελ, το Κατύν, ο Πειραιάς και τα ικριώματα των Κυπρίων;
Κλείνοντας το μικρό αυτό αλφαβητάριο, θα ήθελα να σταθώ σε τρέχουσες αναλύσεις, αστικές και μαρξιστικές, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ένεκα της εκρηκτικής ανόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Αναφορικά με τους αστούς σχολιαστές και δημοσιογράφους συναντώ ό, τι ανέμενα. Βραδύνοια, ανεπάρκεια αναλυτικής σκέψης, χολή και όξος. Φυσικό θα έλεγε κανείς για τους κληρονόμους της Δεξιάς του κονσερβοκουτιού, που στερούνται τόσο παιδείας, όσο και κοινωνιολογικού εργαλείου ανατομίας και ερμηνείας του πολιτικού γίγνεσθαι. Εκείνο όμως που δεν ανέμενα και με αφήνει κατάπληκτο, είναι η απόλυτη ανεπάρκεια της Αριστεράς. Μελέτησα άρθρα της καθεστωτικής αριστεράς, της νεοκομμουνιστικής του ΣΥΡΙΖΑ, αναρχοκομμουνιστών, του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Η ίδια παιδαριώδης προσέγγιση δίχως υποψιασμό βάθους, τα ίδια παρωχημένα, τετριμμένα αναμασήματα του συρμού, “επιχειρήματα” που όζουν σκώρο και ναφθαλίνη, μεταφερμένα αυτούσια από το μεσοπόλεμο στο σήμερα, στείρα και ανούσια, δίχως καμιά γόνιμη επεξεργασία. Και η επωδός, ύβρεις και πάλι ύβρεις: η “ναζιστική συμμορία εγκληματιών”.
Σύντροφοι, με τέτοια αδυναμία κατανόησης του πολιτικού γίγνεσθαι, είστε ηττημένοι πριν την μάχη, όπως οι σύντροφοί σας την δεκαετία του 30. Όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία, οι κομμουνιστές πανηγύρισαν περισσότερο από τους ναζιστές. Διότι σύμφωνα με την μαρξιστική ανάλυση, εφόσον ο ναζισμός ήταν ο παροξυσμός του καπιταλισμού κλπ, κλπ, σε έξη μήνες η εξέγερση των εργατών και του λαού θα έριχνε την εξουσία στην αγκαλιά τους. Σε έξη μήνες, ο ναζισμός είχε λύσει το κοινωνικό πρόβλημα στην Γερμανία, οι κομμουνιστές είχαν γίνει ναζιστές και το κομμουνιστικό κόμμα είχε μείνει δίχως οπαδούς. Ο δε ηγέτης του κόμματος Τόλγκλερ κατάντησε κειμενογράφος ναζιστικών προκηρύξεων κατά την εποχή του γαλλογερμανικού μετώπου.
Θα σχολιάσω δύο μόνο αναφορές που καταχώρησα πρόχειρα στη μνήμη μου. Ένας φέρελπις νεολαίος της καθεστωτικής ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, έγραψε ένα άρθρο περί ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο οποίο διατείνονταν ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (λόγω λαθρομεταναστών) είναι ένα μονοθεματικό κόμμα, αλλά ταυτόχρονα ναζιστικό. Την συνέκρινε δε με την…ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ. Αλλ’ ώ άφρων νεανία αν είναι μονοθεματικό πως μπορεί να είναι και ναζιστικό κι αν είναι ναζιστικό τι σχέση έχει με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ; Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς την ποιότητα πολιτικής σκέψης των αντιπάλων μας. Ένα δεύτερο άρθρο, περί της θέσης των γυναικών στο κίνημά μας, ανέγνωσα σε μια παιδαριώδη κομμουνιστική ιστοσελίδα με τίτλο “Ξεκίνημα”. Εκεί ο “αρθρογράφος” μεταξύ άλλων σημείωνε ως έγκλημα καθοσιώσεως τον αντιφεμινισμό, αλλά κυρίως την άρνηση των αμβλώσεων, που “περιορίζουν την ατομική ελευθερία της γυναίκας” και το δικαίωμα “αυτοδιάθεσης” της, εκθέτουν δε σε κίνδυνο την ζωή της λόγω του παράνομου καθεστώτος που ισχύει σήμερα. Δεν θα μπώ στην ουσία της “επιχειρηματολογίας”, διότι το κείμενο είναι εντελώς παιδαριώδες γραμμένο από ανώριμο έφηβο. Αποτελεί όμως,
Τροφή προς σκέψη για αστοιχείωτους μαρξιστές και δημοκράτες: Η φύση ορίζει ότι το έμβρυο στην μήτρα είναι άνθρωπος. Όλοι άλλωστε έχουμε δεί το συγκλονιστικό βίντεο “σιωπηλή κραυγή”, που δείχνει την απέλπιδα προσπάθεια ενός εμβρύου να αποφύγει την αναρρόφηση της άμβλωσης και να κρατηθεί στην ζωή. Αν λοιπόν η φύση ορίζει ότι το έμβρυο είναι άνθρωπος, από πού αντλεί το δικαίωμα η πολιτική ορθότητα της δημοκρατίας, που ορίζει ότι ΔΕΝ είναι άνθρωπος, ώστε να μπορεί να το σφαγιάζει ανελέητα στην μήτρα; Κι αν η ελληνική κοινωνία δολοφονεί 200.000 τέκνα της τον χρόνο, για ποιο λόγο πρέπει να σεβαστεί 2.000.000 λαθρομετανάστες; Αν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι το “τελευταίο καταφύγιο της αστικής τάξης και του συστήματος” τότε γιατί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από άκρου εις άκρον ορθώνεται λυσσαλέα ενάντιά της; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι το τελευταίο καταφύγιο του λαού και της πατρίδος.
Τι είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Είναι λαϊκό πατριωτικό κίνημα. Αν ο ορισμός δεν σας αρέσει, δώστε όποιο χαρακτηρισμό θέλετε, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν αγωνιά για τους χαρακτηρισμούς σας: Είναι ό, τι αποφασίσετε. Μόνο για ένα αγωνιά: Για τον λαό και την πατρίδα. Ο γράφων, όπως και η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών, μελών και φίλων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. Δεν έχει πιάσει όπλο ή μαχαίρι ποτέ στην ζωή του πέραν της στρατιωτικής του θητείας, δεν έχει ποτέ βρεθεί στα δικαστήρια, δεν έχει ενοχλήσει ποτέ συνάνθρωπό του, έλληνα είτε λαθρομετανάστη. Δεν είναι κουρεμένος “γουλί”, δεν κάνει body-bulding, είναι σκληρά εργαζόμενος σε δυσχερείς συνθήκες για να συντηρήσει την οικογένειά του. Είναι δηλαδή ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Μοναδικό όπλο η πέννα του και η προκατάληψη εναντίον των προκαταλήψεων. Τι διαφέρει από τους άλλους; Ό, τι θέτει ερωτήματα που οι άλλοι αρνούνται ή δεν ενδιαφέρονται να θέσουν. Αν μετά τα παραπάνω οι μαρξιστές και δημοκράτες υβριστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαστε μια “ναζιστική συμμορία εγκληματιών”, τότε είναι αληθώς άξιοι του ιστορικού τους πεπρωμένου.
Ι.Φ
http://xryshaygh.wordpress.com/2012/04/25/
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: ΩΡΑΙΑ, ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΩΣ ΟΜΑΔΑ "ΙΣΧΥΣ" Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΤΟΣ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΒΠΠ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΥΚΗ (ΚΙ ΟΧΙ ΑΡΙΑ) ΦΥΛΗ. ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΕ ΤΟΝΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΤΩΡΑ ΦΘΙΝΕΙ (ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΕΝΝΕΤΙΚΩΣ) ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ (ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ, ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ) ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ ΕΜΦΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ. ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ (ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΟΙ) ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ, ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΠΙΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΔΕΞΙΑΣ. ΟΜΟΙΩΣ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΥΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΕΡΑ.
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: ΩΡΑΙΑ, ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΩΣ ΟΜΑΔΑ "ΙΣΧΥΣ" Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΤΟΣ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΒΠΠ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΥΚΗ (ΚΙ ΟΧΙ ΑΡΙΑ) ΦΥΛΗ. ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΕ ΤΟΝΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΤΩΡΑ ΦΘΙΝΕΙ (ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΕΝΝΕΤΙΚΩΣ) ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ (ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ, ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ) ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ ΕΜΦΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ. ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ (ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΟΙ) ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ, ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΠΙΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΔΕΞΙΑΣ. ΟΜΟΙΩΣ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΥΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΕΡΑ.
No comments :
Post a Comment